menu

Django Django - Glowing in the Dark (2021)

mijn stem
3,36 (59)
59 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Electronic
Label: Because

  1. Spirals (4:59)
  2. Right the Wrongs (2:08)
  3. Got Me Worried (3:36)
  4. Waking Up (3:18)

    met Charlotte Gainsbourg

  5. Free from Gravity (2:54)
  6. Headrush (3:58)
  7. The Ark (2:45)
  8. Night of the Buffalo (3:55)
  9. The World Will Turn (1:53)
  10. Kick the Devil Out (3:19)
  11. Glowing in the Dark (2:59)
  12. Hold Fast (4:47)
  13. Asking for More (3:21)
totale tijdsduur: 43:52
zoeken in:
avatar van coldwarkids
1,0
Wat blijft deze band toch vreselijk. Wat een afgang weer. Vooral Glowing In The Dark.

avatar van Vannozza
4,0
coldwarkids schreef:
Wat blijft deze band toch vreselijk. Wat een afgang weer. Vooral Glowing In The Dark.


Grappig, ik vind zowel Glowing in the Dark als Spirals al vele malen beter klinken dan heel Marble Skies.
Dus ik ben erg benieuwd naar hoe de rest zal klinken.

avatar van coldwarkids
1,0
Vannozza schreef:
(quote)


Grappig, ik vind zowel Glowing in the Dark als Spirals al vele malen beter klinken dan heel Marble Skies.
Dus ik ben erg benieuwd naar hoe de rest zal klinken.


Ja op Marble Skies stond nog wel een leuk nummer maar voorderest kan ik echt niet veel met deze band.

avatar van tnf
tnf
coldwarkids schreef:
Wat blijft deze band toch vreselijk. Wat een afgang weer. Vooral Glowing In The Dark.


Er hadden wat minder filters over de vocalen heen gemogen (zit me bij Tame Impala ook al in de weg), maar de muziek vind ik gewoon in orde.

avatar van lowieke
Ik hoorde Glowing in the dark op de radio...

En afgezien van het irritante refreintje dacht ik even dat Hot chip in een revival zit.

avatar van peterjames777
3,0
lowieke schreef:
Ik hoorde Glowing in the dark op de radio...

En afgezien van het irritante refreintje dacht ik even dat Hot chip in een revival zit.

Funny you might say that.
Er is al een Hot Chip remix van dat nummer.

Ben benieuwd naar deze plaat. Elke plaat van deze heren was fijn tot heel erg fijn.

avatar van WoNa
4,0
Bij de eerste beluistering had ik mijn twijfels, maar een paar luisterbeurten verder beginnen die te verdwijnen. Gewoon weer een prima album zeg ik nu. Nog even wat meer broeden voor een definitief oordeel.

avatar van herman
coldwarkids schreef:
Wat blijft deze band toch vreselijk. Wat een afgang weer. Vooral Glowing In The Dark.

Het eerste album was erg leuk, sindsdien is het alleen maar minder geworden. De singles hiervan vind ik al helemaal mager. Spirals was nog wel enigszins te doen, maar het titelnummer... nee.

Toch ben ik wel benieuwd naar het nummer met Charlotte Gainsbourg.

avatar van WoNa
4,0
herman schreefF
Toch ben ik wel benieuwd naar het nummer met Charlotte Gainsbourg.

Een absoluut topnummer en daar staan er nog wel een aantal van op de plaat. Hij bevalt mij heel erg goed, na een aanvankelijke aarzeling. Een aantal erg verrassende dingen ook.

avatar van WoNa
4,0
Bij de eerste twee luisterbeurten was ik niet overtuigd. Het klonk me allemaal net iets te bekend in de oren en ook ietwat vlakker dan voorheen. Omdat het Django Django is en hun tweede plaat er een paar jaar over deed voordat hij echt landde, heb ik nu maar direct doorgezet. En terecht.

Op Glowing In The Dark is het bekende Django 2x geluid te horen, maar wordt zeker het experiment niet geschuwd. Nog steeds is deze muziek een krachtige mix van prachtige popmelodieën verpakt in alternatieve pop, aparte ritmes en elektronische geluiden. Daarin is deze band een meester, omdat ze mij laten luisteren naar een soort muziek die ik zonder die popmelodie direct af zou zetten.

Op Glowing In The Dark komen Afrikaanse ritmes, oosterse melodieën, een akoestische gitaar, zelfs een klassieke mini suite voorbij en Charlotte Gainsbourg. Zij staat er om bekend om een plaat te maken met één andere artiest, Air (zeer geslaagd) en Beck (een stuk minder). De nieuwe combi lijkt mij 100% gevonden. 'Waking Up' is een topnummer. Daar zijn er meer van, maar het is nog iets te vroeg voor een definitiever oordeel.

Alles bij elkaar opgeteld verdween mijn initiële scepsis al snel. Ook de vierde plaat van Django Django mag er weer zijn en de kans op een hogere score is zeker aanwezig. Inmiddels vind ik het veel geprezen debuut, de zwakste plaat. Deze band maakt onmiskenbaar een goede ontwikkeling door, waarvan Glowing In The Dark het derde bewijs is.

Het bovenstaande is een bewerking van een Engelstalige post op WoNoBloG.

avatar van deric raven
3,5
Door de aanstekelijke drive in de psychedelische popdeuntjes is Django Django een geschikte band om met hun mellow dope songs de diehard computerfreaks te vergezellen tijdens de speelervaring van klassiekers als de live fast die young game Grand Theft Auto en de voetbalsimulatiespellen van de FIFA. Helaas staat het luistergenot hierbij niet op de voorgrond en zal het merendeel niet echt geïnteresseerd zijn in de dromerige Londense indieband die met hun sound aanhaakt bij de elektronische indie acid hype welke zich eind jaren tachtig en begin jaren negentig openbaart. Daarin leggen ze het accent op de retro spacerock waarin tevens ruimte is voor de meer Amerikaans georiënteerde zomerse surf samenzang en het folky hippiegevoel.

Juist door die veilige gekuiste koortjes belemmeren ze zichzelf een beetje in hun ontwikkeling. Vreemd eigenlijk, want in de zangpartijen onderscheiden ze zich van hun nonchalante voorgangers. Vincent Neff kan namelijk wel degelijk echt zingen, en heeft niet dat onzuivere door drugs aangetaste geluid van de straatschoffies uit de jaren negentig, waarmee de working class groepering zich eenvoudiger identificeert. De vierde plaat Glowing in the Dark is een gedurfde stijl escapisme waarmee ze meer de oneindigende mogelijkheden van de elektronisch gestroomlijnde seventiesrock en de experimentele dance opzoeken. En de zang? Die is lekker brutaal en sluit veel beter aan bij de muzikale diversiteit welke nog steeds sterk aanwezig is.

De hemelse harpklanken van Spirals openbaren zich in het ruimtelijke werkveld van de klassieke Krautrock en zijn zoveelste bastaardkindje welke gemakshalve tot Madchester gedoopt wordt. Right the Wrongs wordt ruw verstoord door puntige new wave gitaarakkoorden waarmee ze zich openstellen voor de hedendaagse postpunk revival. Een snelkookpan gevuld met exotische ingrediënten worden samengevoegd met traditionele recepten uit grootmoeders kookboek. Soms wat flauw en smaakloos zoals bij het goedkoop klinkende commerciële Free from Gravity, maar ook regelmatig pittig en verfijnd. Zo echoot Charlotte Gainsbourg lekker mee op de achtergrond van het donkere Waking Up, maar profiteert Django Django te weinig van haar bijzondere stemgeluid. Een bescheidenheid die hierdoor in het nadeel uitvalt.

Dwars door de oerwoudgeluiden heen slaan ze met ritmisch geweld een weg vrij door de poel van duistere dreampop en spannende elektronica waarop het instrumentale The Ark drijft. Die percussie domineert ook bij het opzwepende psychedelische Night of the Buffalo, waar een dekkend Oosters tapijt overheen wappert en waarbij strijkers voor een bijzonder eindstuk zorgen. Het landelijke sfeertje in tracks als The World Will Turn is totaal niet te linken aan Londense hoofdstad mentaliteit van de mannen en staat haaks op de stoere dubdisco van Kick the Devil Out.

Het tweede gedeelte van de plaat richt zich vooral op de illegale activiteiten van na de avondklok. Met het clubhouse getinte Glowing in the Dark solliciteren ze overduidelijk bij de monopolistische spelmagnaten om ook in de toekomst een begeleidende plek op de spelcomputer op te eisen. Een switch welke doorgezet wordt in het rave gevoel van de hypnotiserende dance klanken van Hold Fast. Glowing in the Dark is een prima opvolger van Marble Skies, al valt er zeker nog winst te behalen uit de zang van Vincent Neff die soms een tikkeltje saai is.

Django Django - Glowing in the Dark | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van juvefc_robin
4,0
Het komt voor mij weer dichter in de buurt van het debuut. Na het geweldige eerste album (met een tof concert in de Melkweg!), vond ik de nieuwe albums erg tegenvallen. Vooral de tweede vond ik echt een gedrocht.

Deze vierde album maakt mij weer een stuk vrolijker. Toffe melodieën, experimenteel en genoeg te horen. Het haalt het niet bij het debuut, maar wel een sterke 'tweede'!

avatar van iHateDolphins
4,0
Ik vind het een originele plaat. Zo op basis van de eerste luisterbeurten benaderen ze de eerste plaat. Of het van heel hoogstaand muzikaal niveau is? Dat durf ik nog niet te zeggen, maar origineel en leuk is het wel. Ik word er in ieder geval vrolijk van en dat is al heel wat in deze tijd

Het wordt weer tijd dat op een festivalletje kunnen springen en mee blèren op deze gasten. Daar zullen de live uitvoeringen van deze nummers wel geschikt voor zijn.

Edit: nog even een plug voor het beste nummer van de plaat: night of the buffalo. Wat een gruwelijk nummer zeg! Die viool-achtige solo

avatar van juvefc_robin
4,0
iHateDolphins schreef:
Ik vind het een originele plaat. Zo op basis van de eerste luisterbeurten benaderen ze de eerste plaat. Of het van heel hoogstaand muzikaal niveau is? Dat durf ik nog niet te zeggen, maar origineel en leuk is het wel. Ik word er in ieder geval vrolijk van en dat is al heel wat in deze tijd

Het wordt weer tijd dat op een festivalletje kunnen springen en mee blèren op deze gasten. Daar zullen de live uitvoeringen van deze nummers wel geschikt voor zijn.

Edit: nog even een plug voor het beste nummer van de plaat: night of the buffalo. Wat een gruwelijk nummer zeg! Die viool-achtige solo


Precies dit! Je wordt er vrolijk van. Wat mij betreft benaderen ze niet 'het verrassingseffect' van de eerste plaat. Het was toen (redelijk) nieuw, waar we nu na vier albums hun stijl wel kennen. Deze is iets experimenteler, maar we kennen het riedeltje grotendeels wel.

Maar ik vind wel dat ik met dezelfde glimlach dit album beluister. Het is dansbaar, vrolijk en het heeft genoeg lagen om elke keer weer wat nieuws te horen. In dat opzicht is Django Django echt geslaagd!

avatar van peterjames777
3,0
Oud vertrouwd Django Django geluid maar over de hele linie zijn de liedjes wat minder boeiend dan de vorige drie albums. Ze nemen iets meer gas terug, de electronica is wat subtieler en het rammelt meer net zoals op hun debuut. Best aardig maar de band is op hun best wanneer ze lekkere psychedelische partynummers maken en niet te veel als de beach boys klinken.

4,5
Django Django is wat mij betreft weer met een smaakvolle LP op de proppen gekomen. Zo goed als het debuut of de in 2018 uitgebrachte sublieme EP Winter's Beach? Nee, daarvoor is het geheel niet consistent genoeg. Toch stelt 'Glowing in the Dark' zeker niet teleur. Er zijn tal van pareltjes te vinden, zoals: Spirals, Hold Fast, Asking for More, The World Will Turn, Headrush en een prachtige gastbijdrage van Charlotte Gainsbourg. Ik ben blij met Django Django en hoop dat ze nog lang doorgaan. De wereld kan een portie vrolijkheid en energie goed gebruiken. 4 sterren? Dat zeker.

avatar van iHateDolphins
4,0
Hmm deze plaat wordt echt ondergewaardeerd hier. Althans dat is mijn mening haha. Inmiddels mijn meest geluisterde album van de afgelopen week. Als je hem vergelijkt met marble skies en born under saturn dan is deze echt wel beter imo.

Ik neig er inmiddels zelfs naar dat deze beter is dan het debuut album. Kom op mensen, geef het een kans

4,0
Dim
Ook op de vierde plaat van Django Django is van alles te beleven voor (de opmaat naar) een feestje - niet alles klinkt even perfect maar het brengt je zeker in de stemming.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:59 uur

geplaatst: vandaag om 12:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.