Pretty Things - S.F. Sorrow (1968)

Hmm... Voor mij is dit het toch niet helemaal en dat terwijl ik hier toch wel het meeste naar uitkeek. Ik ben wellicht niet helemaal van de rock opera's, maar daarnaast vind ik dat The Pretty Things af en toe toch wel serieuze steken laat vallen in de vorm van lelijk en schel gitaarspel. Zo vind ik het ook wel jammer dat de heren zo duidelijk achter The Beatles aan lopen en dat de focus meer op het vertellen van het verhaal ligt (wat inhoudelijk best ok is) en niet op de liedjes. Als geheel word ik er niet echt warm van, maar er zijn ook geen losse liedjes die er bovenuit steken. Over het algemeen klinkt het verder wel prima, maar om echt goed te wezen, is het allemaal gewoon net niet. Dat in combinatie met het vluchtig vertelde verhaal maakt het toch wel een tegenvaller. Ik zeg het niet vaak, maar ik denk dat dit album een dubbelaar had moeten zijn.


Tussenstand:
1. Get The Picture
2. Emotions
3. S.F. Sorrow
4. The Pretty Things

Ik heb altijd gedacht dat The Moody Blues eerder waren met Days Of Future Passed, maar dit valt kennelijk niet onder rock opera. Geen ramp, want S.F. Sorrow is het helemaal voor mij. Behoorlijk stevig, atmosferisch, goed gezongen en heel veel sterke songs. Raakt met het afsluitende Loneliest Person zelfs nog de gevoelige snaar bij me. Als ik een minpunt zou moeten noemen, zou het zijn dat het album te kort is voor een groots verhaal. Waarmee ik gewoon eigenlijk wil zeggen: ik had meer gewild.

Tussenstand:
1. S.F. Sorrow
2. Emotions
3. Get The Picture
4. The Pretty Things