MEER - Playing House (2021)

Klasse wat deze groep (8 !) jonge Noren hier samen neerzetten !

Zeer terechte Vette Krent in de laatste iO Pages - Tijdschrift over progressieve rockmuziek ("...Luisteren naar Playing House is een zinnenprikkelende, bijna filmische ervaring. Een meesterlijk geproduceerde topplaat...")

En ook een mooie recensie op Progwereld ("...Echt een indrukwekkende album van een band die alleen nog maar verder kan groeien...")

Weinig aan toe te voegen => Aanrader voor iedere serieuze moderne progressieve rock fan

En hier nog een mooie bonus: MEER – Here I Go Again (Whitesnake cover) - YouTube

indrukwekkend album van begin tot einde!

Recensies ook gelezen en nieuwsgierigheid gewekt. Aangevinkt in Tidal en op m’n playlist. Ben benieuwd.

Ik ook; wat jij ervan vindt...

Hey ProgNerD, Weeral een goeie tip voor het ontdekken van deze nieuwe band.
De stukjes die ik op Progwereld beluisterde waren alvast de moeite. Zij brengen een enorme frisse eigen sound.

Deze jonge Noorse band heeft zowel een zanger als zangeres in huis. Beide zijn fijn om naar te luisteren. Zangeres af en toe flink grotesk en de zanger meer ingetogen. Deze plaat is strak geproduceerd en ik houd van het gebruik van strijkers en melodieuze (en soms stuwende) drum en gitaarwerk. Lekker fris plaatje, ik wordt er wel blij van. De eerste twee nummers zijn wat mij betreft wel ook meteen de beste. Het middenstuk zakt iets in – is nog meer poppy. De laatste drie nummers vind ik weer sterker.

Dit album maakt indruk op (bijna) alle fronten. Prima zanger én zangeres, fraaie arrangementen en een productie om door een ringetje te halen. Want die klinkt hard, maar bezwijkt niet onder overmatige compressie zoals je zo vaak hoort bij 'vet' geproduceerde rock. Enige minpunt vind ik de wat al te barokke composities. Benieuwd welke kant deze band op gaat. Ze bulken van het talent in ieder geval.

Dat uit Scandinavië veel goede muziek komt, is bij mij al langer bekend. Zweden heeft veel zeer interessante melodieuze rockbands, uit Noorwegen komen veel progressieve rockbands, die altijd iets melancholisch in hun muziek hebben. Airbag is één van mijn favorieten, deze band met veel Pink Floyd invloeden heeft een reeks schitterende albums afgeleverd, die elke keer weer een genot om te beluisteren zijn. Gazpacho heeft al meer dan 10 albums uitgebracht en die zijn zeer sferisch en af en toe beklemmend. Oak zit daar een beetje tussenin, deze band heeft ook wel poppy invloeden.
De voor mij nieuwe band MEER (je schrijft het met allemaal hoofdletters) valt wel onder de progressieve rock, maar vermengen verschillende stijlen in hun nummers, dat maakt ze erg interessant. Deze 8 man/vrouw formatie uit het Noorse Hamar heeft met “PLAYING HOUSE” zijn tweede album afgeleverd en deze gaat, wat mij betreft hoe dan ook, meedingen naar een plekje in mij top 10 van 2021...wat een geweldig album!
Het openingsnummer “PICKING UP THE PIECES” laat perfect horen wat je van MEER kunt verwachten. Prachtige instrumentarium, heerlijke vioolbijdragen, schitterende gezongen door Johanne Kippersund, die een hele mooie, krachtige stem heeft. Zij zingt een aantal nummers lead, op andere songs horen we haar broer Knut, waardoor je een zeer goede afwisseling krijgt. De ruim 6 minuten durende opener heeft een prachtige melodie, smaakvolle afwisseling in tempo, waardoor het nummer blijft boeien. “BEEHIVE” is een meer powerpoprocker van ruim 4 en een halve minuut, waarin een ongelofelijke heerlijke hook zit. “ALL AT SEA” is rustiger, heeft een meer folk sfeer, en het laatste deel is swingend. Johanne en Knut zingen gezamenlijk in “SONGS OF US”, waarin opnieuw een heerlijke swing zit, één van de toppers van het album. Het intro van “CHILD” is pakkend, ritme klein gehouden, waarna het nummer zich fantastisch ontwikkelt tot een geweldig poprock nummer, zonder dat het echt los gaat.
De viool is prominent aanwezig in het begin van “YOU WERE A DRUM”, waarna een apart ritme het geheel overneemt en Johanne prachtig zingt.  Ook in het lekker “HONEY” horen we haar weer, een nummer dat een Cranberries feel heeft, “ACROSS THE OCEAN” is een complexe popsong met een mooie melodielijn, “SHE GOES” begint stevige, waarna er een zeer afwisselend nummer volgt en Knut en Johanne zingen samen. “WHERE DO WE GO FROM HERE” is een prachtige ballad en met 6 en driekwart minuut is afsluiter “LAY IT DOWN” het langste nummer van “PLAYING HOUSE”. Hierin komen alle sterke punten van MEER aan bod en doet je na het einde van het nummer verlangen naar een hernieuwde luisterbeurt.
Wat is dit een prachtige plaat, er wordt op hoog niveau gemusiceerd, geweldig gezongen en het album is fenomenaal goed geproduceerd, zeer verrassend en boeiend. Deze Noren, die kunnen er wat van en nu hoop ik al op MEER albums van deze groep!

Op basis van een aantal lovende reviews deze plaat vanavond een aantal keren geluisterd. Dat het niet bij één keer is gebleven, zegt eigenlijk al alles. Wat een heerlijke plaat is dit. Heel mooie arrangementen, spannend, verrassend, Twee heel mooie stemmen en melodieën die na één keer al in je hoofd blijven hangen. Deze gaat de komende tijd nog vaak voorbij komen.

Inmiddels ook op Apple Music hun debuut ontdekt. Staat wat verstopt, maar is er wel. Bevalt ook zeer goed, al is het zeker productioneel nog beduidend minder dan deze. Maar ook daar al paar parels te vinden. En die stemmen.... hemels.

Dikke voldoende voor dit prachtige album. Vind het geen progalbum maar wat maakt dat uit. Geen gierende gitaarsolo’s of lang uitgesponnen gereutel. Mooi geheel van liedjes die elkaar lekker opvolgen en er een fraai geheel van maken. Vooral het zingen is erg mooi. Typisch een album dat je van begin tot eind luistert. Staat op m’n favorietenlijstje voor 2021.

Dit album, ik en de Sint Pietersberg op een druilerige winderige dag. Na het album fragmentarisch langs me heen te hebben laten gegaan zet ik de afdaling in met een nieuwe ronde van deze plaat. En dan... pakt het me. De wind ruilt zich langzaam in voor een bries, het wolkendek schuift zachtjes iets open. Een groene glooiing, glinstering in de druppels die langs de bloesemblaadjes vallen. He takes your soul for a testdrive and you do anything just to... stay alive' - wat een plaat ontvouwt zich hier. De opener is direct raak, en ergens is het jammer dat er niet meer van 'dat' soort nummers opstaan. Toch is Beehive dat erna komt zó goed en rauw aan het randje van het nummer. Honey (die intro!) heb ik al dagen in mijn hoofd en ook de climax in You Were A Drum is heerlijk.

De zang van de jongeheer die meezingt vindt ik ergens beter klinken als tweede stem. De liedjes die hij draagt zijn vaak nét iets minder. Hij heeft namelijk niet zo'n hele bijzondere stem. Een beetje dezelfde melige folkstem als menig andere Scandinavische zanger. Stoort nergens, maar schuurt ook nergens. Zijn liedjes zijn prima, maar zijn niet de sterkhouders. Waarom dit niet de volle mep krijgt is omdat het voor mijn gevoel net iets te lang uitgesponnen is om 'veel' te luisteren. Het is een album dat je echt 'aan' moet zetten en is voor mij anthans geen achtergrondmuziek, ook vind ik de stem van de jongen en de bijbehorende liedjes nét niet sterk genoeg om een halve ster extra te geven.

Al met al is dit een retegoed album geworden die echt al wekenlang rondjes draait bij mij. Prijsnummers zijn de opener, Beehive, Honey, You Were A Drum en het slotakkoord.

Acht Noorse jongelui fixen een plaat waarop echt alles klopt : fantastische stemmen en wat een melodieuze instrumentenpracht!

Naar aanleiding van de progladder en op aanraden van ProGNerD het gehele album maar eens beluisterd. De afsluiter Lay it Down was de introductie hier, die ik maar weinig veelbelovend vond. Na enkele luisterbeurten is mijn initiële gevoel ook wel bevestigd voor dit album. Het is wat voorspelbaar, kabbelend en zonder verrassingen. Het klinkt als een moderne variant van de klassieke pop-progrock die vooral goed in het gehoor wilt liggen. En dat terwijl de zangeres mij regelmatig niet lekker in het gehoor ligt. Ze mixen het met een 'greater than life' geluid waarbij de term stadiumband mij te binnen schiet, en wat op emotie gerichte ballad achtige momenten.

Dat wil niet zeggen dat het album zo slecht klinkt. Maar het voelt allemaal zo formulematig en emotieloos. Erger nog het geheel weet me vrijwel nergens vast te grijpen en mee te sleuren of interesse op te wekken. En dat verbaasd me ergens wel, want ze brengen hier toch wel wat elementen die me zouden moeten trekken. Bands als The Pineapple Thief, Bent Knee, North Atlantic Oscillation (die heb ik lang niet meer gehoord zeg, bestaand die nog wel of zijn ze solo gegaan?) schieten me te binnen bij beluistering. Ik hoor gelijkenissen die me daar juist trekken in stijl en presentatie, maar hier weten ze het niet zo interessant te maken als die bands.

Dat zorgt ervoor dat de aandacht snel verloren is en drang om dit wat vaker een kans te geven afwezig is. En daarmee komt het album voor mij op de stapel van 'niet slecht niet goed, vooral gemiddeld'. Helaas.

De enige uitzondering daarop is het nummer Where do we go From Here trouwens. Die grijpt me ondanks (of misschien juist wel vanwege) de zoete en cliché uitvoering bij de strot. Daar werd ik oprecht stil van. Zonde dat ze dat niet naar de rest van het album hebben kunnen vertalen.

Jammer legian, maar zo zie je maar weer: zelfs binnen een relatief niche genre als progressieve rock kunnen de individuele smaken op details nog behoorlijk afwijken (en de meningen over wat wel / niet tot de prog behoord nog meer... )

En top dat je het wel serieus geprobeerd hebt trouwens

Deze stond al geruime tijd op mijn verlanglijstje. Eindelijk vorige week de cd gekocht. Het deed me even denken aan Iamthemorning , maar dit is toch nog wel een klasse beter. Wat een muzikanten zeg ! Een debuut dat toch wel indruk nalaat op mij en ben nu al benieuwd naar hun opvolger.

Over Iamthemorning gesproken: misschien moet je deze dan ook 's checken TONYLUNA

Wat moet ik eens checken ?? Heb enkel "Belighted" van Iamthemorning

Sorry, deze bedoelde ik: Ghost of the Machine - Scissorgames

Staan op 2 oktober op prog power in Baarlo. Samen met Vulkan, seventh wonder en Avandra. Ik kan mij voorstellen dat in ieder geval ProGNerD hierbij wil zijn.

Alicia ken jij dit nog niet? Zit toch wel echt mooie liefdjes bij die jij eigenlijk niet mag missen. 2 fenomenale zangers (broer en zus). Maar goed dit zal je vast al wel een keer gehoord hebben in de progladder. Probeer anders de nummers All at Sea en Songs of Us eens.

Ik heb erover gehoord en ook weleens een enkel liedje beluisterd. Maar ik ken het niet zo erg goed. Ik was, geloof ik, niet zo happy met de zangeres of was met allebei de vocalisten? Ik weet het niet meer en heb het verder laten rusten. Ik zal er nog eens een keer naar kijken... en luisteren natuurlijk.

Bedankt voor het kattenbelletje!

Helaas... ik zit op dit moment min of meer toch dichter bij de mening van legian.

Bovendien, als ik niet vrijwel direct wordt gegrepen door een muziekstuk... dan is het ook meestal niets voor mij.

Ik ben sowieso geen liefhebber van zangeressen, al dan niet in gezelschap van een andere zanger of zangeres, uitzonderingen daargelaten. Zo vind ik de combinatie van Lisa Gerrard (wat een stem) en Brendan Perry (heerlijk donker) in Dead Can Dance schitterend. Verder luistert de muziek wel lekker weg, maar interessant wordt het voor mij nergens. Jammer voor mij dus... in dit geval.

Ik had dit ook al gezien. Jammer genoeg kan ik niet. Ik had deze band anders weleens live willen zien. Het plaatje klinkt alvast prachtig.

MEER was de sensatie op ProgPower 2022. Dat is een festival waar metal normaal de standaard is, maar sinds enige jaren andere acts ook scoren. Daarbij denk ik aan Nordic Giants, Major Parkinson en nu dus MEER. De muzikaliteit van deze band is ongeëvenaard. Het zijn een broer en zus die op zang de show stelen. Johanne Kippersund is daarbij nog nadrukkelijker aanwezig dan haar broer Knut. Die stond mijn zijn hele lijf te zingen en klonk geweldig, maar zijn zus leek nog wat over te hebben bij de waanzinnige zang die ze bracht. Dit album klinkt er na dit optreden nu zelfs wat bescheiden bij, maar Playing House blijft natuurlijk een geweldig album. Het brengt een fris geluid en staat bol van de prachtige melodieën. Wat een talent zit er in deze band, fantastisch gewoon!

Net bevestigd !
Facebook

dadelijk is het uitverkocht.. meesterdch en ik zijn al kaartjes aan het ritselen..

Nou, dat was het zeker en - al was het wat krap op het podium met de volledige bezetting van 8 (!) man / vrouw - kwam ook goed tot z'n recht in de vrij kleinschalige, intieme setting van het festival. Was voor mij de 1e keer ProgPower, maar het zou wel 's een nieuwe traditie kunnen worden...

Veel plezier heren; de moeite waard !