"Hedendaagse post-punk, waarom ken ik dit niet?" Dat vroeg ik me vorige week af tijdens St. Paul's popquiz. Antwoord kwam er niet, dus dat kostte ons twee punten, maar ik heb gelukkig wel een leuk bandje ontdekt.
De geluid van post-punk uit de latere jaren '70 echoot duidelijk door in deze muziek. Daarnaast is het vooral de praatzang die zijn stempel op dit album drukt. Ik heb er niets op tegen. In Scratchcard Lanyard viel het me in eerste instantie niet eens zo op, hier en daar zit haar voordracht toch redelijk dicht tegen zingen aan.
In Her Hippo en New Long Leg doet de zangeres me sterk aan Laura Marling denken, zij heeft dit soort nonchalante praatzang ook goed onder de knie.