henrie9 schreef:
Geen verrassing, ook in coronatijden hoort sympatieke Paul bij de bezige bijtjes. Zijn tweede in minder dan een jaar is dan misschien wel een buitenbeentje, 't is er wel een om in te lijsten. Als een wilde Ian Dury valt ie bij je binnen. Uitstekend 'vette' popplaat, waar dan verder meer Bowie of The Divine Comedy in gedachten opkomt. Disco, soul, funk, r&b, rock...meer kleuren in genres en songs dan een kameleon aankan, maar de eenheid is er en alles werkt. 't Hele instrumentarium uit zijn rijke carrière en nog meer schuift er je voorbij. Daarbij ook het pareltje 'Cobweb/Connections', op acoustische gitaar! En prachtig afsluiten doet hij ook met een kwetsbaar 'Still Slides The Stream'. Buiging voor jou, Paul Weller!
Hoorde gisteren Shades of Blue en dat vond ik wat lafjes, maar jou review maakt dan toch wel weer nieuwsgierig! Helemaal wanneer je de namen Bowie en Divine Comedy dropt.