menu

Adrian Crowley - The Watchful Eye of the Stars (2021)

mijn stem
3,83 (44)
44 stemmen

Ierland
Folk
Label: Chemikal Underground

  1. Northbound Stowaway (6:44)
  2. I Still See You Among Strangers (2:46)
  3. Underwater Song (4:48)
  4. Bread and Wine (3:53)
  5. A Shut-In's Lament (4:03)
  6. The Colours of the Night (2:56)
  7. The Singalong (2:35)
  8. Ships on the Water (4:05)
  9. Crow Song (6:29)
  10. Take Me Driving (4:20)
totale tijdsduur: 42:39
zoeken in:
avatar van Lura
4,5
De singer-songwriter Adrian Crowley oogt met zijn donkere uiterlijk mediterraan. Dat klopt ten dele, van moeders kant Maltees, zijn vader is Iers. Crowley werd geboren op Malta, maar groeide op in de Ierse studentenstad Galway. Begin jaren negentig verhuisde hij naar Dublin. In 1998 verbleef hij een jaar in Toulouse, waar hij liedjes componeerde en geregeld optrad. Begin 1999 keerde hij terug naar Dublin en bracht dat voorjaar in eigen beheer zijn debuutalbum A Strange King uit. Voor zijn tweede album When You Are Here You Are Family trok hij de stoute schoenen aan en benaderde hij topproducer Steve Albini, die tot zijn verbazing gretig toehapte. Op zijn voorlaatste album Dark Eyed Messenger uit 2017, werd Crowley geassisteerd door topproducer Thomas Bartlett. En voor album nummer negen, The Watchful Eye of the Stars, kon hij rekenen op de hulp van niemand minder dan John Parish. Crowley werd en wordt beïnvloed door grote verhalenvertellers uit de jaren zeventig als Leonard Cohen en Nick Drake, maar wordt in de pers ook regelmatig vergeleken met artiesten als Bill Callahan en Nick Cave. Helaas heeft hij nog steeds niet de bekendheid als laatstgenoemde. Naar mijn mening volkomen onterecht, want hij heeft intussen een prachtig oeuvre opgebouwd. Multi-instrumentalist Crowley beschikt over bijzonder prettige, warme bariton. De basis voor The Watchful Eye of the Stars vormen de op gitaar of mellotron door Crowley gecomponeerde liedjes. Hij benadert teksten net zoals hij korte verhalen schrijft. “The songs straddle the conscious and subconscious world and some are even psychedelic in my mind, but to me they are all at once true stories and born of another place.”. Interessant is voor mij het verhaal achter Crow Song. Op een stormachtige nacht in Ierland bracht Adrian Crowley's broer een gewonde kraai mee naar huis. Na er een tijdje voor te hebben gezorgd, vloog de kraai vanzelf weg, een onuitwisbare indruk achter latend. Zelf heb ik mijn prille tienerjaren een jonge kauw grootgebracht, die een jaar later ook een gevolg gaf aan de roep van moeder natuur. Het verhaal over de kraai was dus voor mij volkomen herkenbaar. De stroom van nieuwe liedjes leken min of meer volledig gevormd tot hem te komen. Samen met producer Parish wist Crowley exact wat de aangrijpende liedjes nodig hadden. Ze worden op een subtiele manier ingekleurd, zoals we dat van hem gewend zijn. Het album weet me nog iets meer te beklijven dan al zijn geweldige voorgangers. De fraaie teksten worden, zoals het hoort, meegeleverd. The Watchful Eye of the Stars is een album om zeer zorgvuldig te koesteren. Het zou zomaar eens mijn favoriete album van 2021 kunnen gaan worden.

avatar van Broem
4,0
Nog even geduld tot 30 april Lura voor de ‘gewone’ liefhebber Opener Northbound Stoweaway is al wel te beluisteren op Tidal. Prachtig en ben benieuwd naar het hele album. Wat een stem heeft die Adrian he! Prachtig.

avatar van muziekobsessie
4,0
holy moly wat komt Northbound Stowaway binnen zeg lekker doorleeft!! Precies mijn ding dit. Kan niet wachten....nog 1 week

avatar van aERodynamIC
4,0
Adrian heb ik in 2014 live gezien op een festival in België. Overdag helemaal alleen in een grote tent.
Ondanks dat was het mooi, zoals ik ook zijn album uit dat jaar mooi vond.

Ik pak de draad nu weer op met The Watchful Eye of the Stars, welke wederom sterk is.

Zijn donkere stem (hier en daar wel heel erg Leonard Cohen zoals in Crow Song), de koortjes en vooral de fraaie instrumentatie (die strijkers in Bread and Wine bijvoorbeeld). Dit is geen standaard folk-plaatje van de zoveelste baardmans. The Watchful Eye of the Stars klinkt avontuurlijk, broeierig en is een pareltje waar de luisteraar nog aardig wat in zal kunnen gaan ontdekken.

Gaat voor mij ook op uiteraard, en ik ben benieuwd wat dat dan oplevert.

avatar van deric raven
4,5
De uit Dublin afkomstige Adrian Crowley is de laatste jaren erg spaarzaam met het uitbrengen van nieuw materiaal. De vorige plaat Dark Eyed Messenger dateert alweer uit 2017 en is een wat behoudende opvolger van zijn meesterwerken I See Three Birds Flying en Some Blue Morning. Adrian Crowley brengt het beste van de grote singer-songwriters samen in zijn prachtige verstilde songs.

Ierland ademt muziek uit, en het residu van de traditionele pub songs als Bread and Wine heeft zich zo in de poriën en het grondwater vermengt dat het onmogelijk is om de muziekbeleving en het dagelijkse bestaan los van elkaar te koppelen. Dit vormt ook de basis van de hechte familieband en is te herleiden tot Crow Song; het sleutelnummer van The Watchful Eye of the Stars, welke geheimen Adrian Crowley tekstueel al eerder vrij geeft. Hij opent zijn persoonlijke dagboek en neemt de luisteraar mee naar de vroegere jeugdherinneringen die hij deelt met zijn broer.

Crow Song is het verhaal van een pijnlijk verwonde kraai, wiens vleugel gebroken is. Het wezentje wordt na een verontrustende stormachtige nacht zwaar getroffen gered van de dreigende ondergang. Ondanks de liefdevolle verzorging, het zichtbare opknappen en het gedeelde geluksmoment van vrij laten wordt de vogel later toch nog dood onder een hek terug gevonden.

De nostalgische vertelling laat ons stil staan bij de onvoorwaardelijke broederliefde om samen iets moois op te bouwen. Maar we gaan ook terug naar die vroege jaren tachtig, de periode dat de vijftiger zijn jeugdjaren beleefde. Crow Song is een melancholische opbouwende track met een trieste ondertoon, een avondvertelling welke de songs op The Watchful Eye of the Stars centraliseert. Als een groot verhalenverteller neemt Adrian Crowly de positie in van een begeleidende gids die je door de duisternis heen leidt.

Wat zou dit een prachtige albumopener zijn geweest, maar Adrian Crowly begint bescheiden met het net zo mooie Northbound Stowaway. Een nachtelijke boottrip waarbij de zwartgrijze schaduw van de poëet observeert, consumeert en reproduceert. Het krachtige samenspel tussen de mysterieuze Crash Ensemble strijkers, het ritme van de dirigerende golven en de voorgedragen gesproken woorden, waarna de troostende echo van Nadine Khouri op de achtergrond hem bij staat. Deze zangeres is geen vreemde voor de Ierse zanger, tijdens de Dark Eyed Messenger tournee in 2018 mocht ze al voor hem openen. De andere gastrol in het woest voort wiegende startpunt is weggelegd voor de uit Wales afkomstige singer-songwriter Katell Keineg.

Het is John Parish die deze duistere zelfkant zo treffend vorm geeft in zijn productie en die schemerige zijde zo beeldend naar de oppervlakte toe trekt. Het sluit zich als een verharde tweede huid om de kwetsbare ziel van de voortreffelijke vocalist heen die zijn zware verbitterende zang afwisselt met hemelse hoge uithalen. John Parish koppelt de David Lynch achtige mystiek aan licht vibrerende eighties dreampop romantiek. Een puurheid die om gewaagde ritmische begeleiding vraagt en waarbij juist de minder gangbare instrumenten als de harp, piano, hobo, viool en cello de zachtheid en hardheid van het bestaan vertegenwoordigen, en prominenter aanwezig zijn als de ronddobberende gitaar.

The Watchful Eye of the Stars bestaat uit hedendaagse nocturnes. Een nachtelijk vaarwel voor weer een afgesloten dag welke nooit meer in die hoedanigheid terug zal keren en het verlangen om dat heimelijke gevoel in de toekomst te herbeleven. Adrian Crowley kent de draagkracht van zijn vocale vermogen en herplaatst deze sterk in die rijk vervulde sterrenhemel waarachter bij elke glinstering een berustend slaapliedje als A Shut-In’s Lament zich verschuilt.

Adrian Crowley - The Watchful Eye of the Stars | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van henrie9
4,5
Ongelooflijk dat deze klepper op Labadoux nog in een bijna lege tent speelde! Omringd door de besten timmert hij intussen voort aan de weg. Met een magistrale bariton à la Bill Callahan en literair talent à la Dylan. Hier bevestigt hij andermaal zijn status een der grootste singer-songwriters van deze eeuw te zijn. Heeft blijkbaar ook poëtische voorliefde voor vogels. Na zijn eerdere 'The Magpie Song' is er nu de 'Crow Song' en 'A Shut In's Lament'. Prachtig.

avatar van Tonio
4,0
Getriggerd door de bovenstaande aanprijzingen vanmorgen beluisterd. En ja, ook ik was gelijk onder de indruk. Nu ben ik niet van mening dat Crow Song het beste nummer is en had dat dameskoortje wat mij betreft niet gehoeven. In tegenstelling tot Leonhard Cohen of Mickey Newbury vroeger, heeft Adrian dat immers niet nodig. Het is ontegenzeglijk een fraai album.

Maar gaandeweg bekroop mij toch een gevoel, dat ik hier graag met anderen wil delen. Ik kreeg namelijk direct associaties met William Fitzsimmons, Bill Callahan en Christian Kjellvander. Een drietal artiesten, die ik zeer bewonder en waarvan ik de albums regelmatig draai. Het lome tempo, de wat donkere stem, die net iets meer declameert dan echt zingt, de stemmige instrumentatie, de af en toe wat donkere sfeer die hiermee opgeroepen wordt ...

Begrijp me niet verkeerd: ik heb evengoed zeer genoten. Maar er zitten al (minstens) drie vissen in die kleine vijver, en het zijn ook nog 'grote' vissen. Is er nog plaats voor een vierde grote vis?

Afijn: de tijd zal het uitwijzen. De komende maanden ga ik dit album wat vaker beluisteren.

avatar van henrie9
4,5
Tonio schreef:
Getriggerd door de bovenstaande aanprijzingen vanmorgen beluisterd. En ja, ook ik was gelijk onder de indruk. Nu ben ik niet van mening dat Crow Song het beste nummer is en had dat dameskoortje wat mij betreft niet gehoeven. In tegenstelling tot Leonhard Cohen of Mickey Newbury vroeger, heeft Adrian dat immers niet nodig. Het is ontegenzeglijk een fraai album.

Maar gaandeweg bekroop mij toch een gevoel, dat ik hier graag met anderen wil delen. Ik kreeg namelijk direct associaties met William Fitzsimmons, Bill Callahan en Christian Kjellvander. Een drietal artiesten, die ik zeer bewonder en waarvan ik de albums regelmatig draai. Het lome tempo, de wat donkere stem, die net iets meer declameert dan echt zingt, de stemmige instrumentatie, de af en toe wat donkere sfeer die hiermee opgeroepen wordt ...

Tonio, ik kocht, op het Labadoux-festival in 2014 bij Adrian persoonlijk, zijn albums 'I See Three Birds Flying' (2012) en 'Some Blue Morning' (2014). Hij was daarmee volgens mij toen al een héél grote vis en zeker in Ierland al zeer gerespecteerd. In België evenwel : geheel ondergewaardeerd en dus vrijwel onbekend. Fingers crossed voor dit nieuwe album...

Begrijp me niet verkeerd: ik heb evengoed zeer genoten. Maar er zitten al (minstens) drie vissen in die kleine vijver, en het zijn ook nog 'grote' vissen. Is er nog plaats voor een vierde grote vis?

Afijn: de tijd zal het uitwijzen. De komende maanden ga ik dit album wat vaker beluisteren.

avatar van aERodynamIC
4,0
henrie9 schreef:
Ongelooflijk dat deze klepper op Labadoux nog in een bijna lege tent speelde!

Ja, daar was ik ook bij. Bizar lege tent zelfs. Ik was er met de vrienden van REVERE op stap (die daar twee keer optraden).

avatar van henrie9
4,5
Zo leeg was de zaal : ik heb je daar vóór zijn optreden zelfs ontmoet en gesproken! Tweemaal een mooi optreden van die groep Revere gezien daar trouwens. (Ook van hen een uitstekende cd gekocht-kostelijk weekend dus- maar nadien vernomen dat ze intussen helaas gesplit zijn.)

avatar van aERodynamIC
4,0
henrie9 schreef:
Zo leeg was de zaal : ik heb je daar vóór zijn optreden zelfs ontmoet en gesproken! Tweemaal een mooi optreden van die groep Revere gezien daar trouwens. (Ook van hen een uitstekende cd gekocht-kostelijk weekend dus- maar nadien vernomen dat ze intussen helaas gesplit zijn.)

Ah, dat dacht ik al. Moet ook haast wel. Ik weet dat nog goed. Leuk!!!

avatar van Venceremos
3,0
'Ships on the Water' is topkandidaat voor de prijs van het meest tergende nummer 2021.

avatar van Ducoz
4,0
Venceremos schreef:
'Ships on the Water' is topkandidaat voor de prijs van het meest tergende nummer 2021.

Niet te vroeg affakkelen, he?

avatar van Venceremos
3,0
Touché

Nee, ik zal nooit helemaal vrienden worden met de muziek van Crowley. Op een paar songs (van I Hear Birds Singing en Some Blue Morning) na heb ik voortdurend een poor man's Cohen-associatie.

avatar van Lura
4,5
Venceremos schreef:
'Ships on the Water' is topkandidaat voor de prijs van het meest tergende nummer 2021.

Grappig, vind het juist een heel fijn nummer.

Bovendien heb ik geen associatie met Cohen, wel duidelijk met Bill Callahan.

Maar goed ieder zijn meug.

avatar van Venceremos
3,0
Callahan als in hetzelfde timbre ja, maar Crowley klinkt toch veel gepolijster?

avatar van Ducoz
4,0
Venceremos schreef:
Callahan als in hetzelfde timbre ja, maar Crowley klinkt toch veel gepolijster?


Zeker, maar met Cohen hoor en zie ik de vergelijking ook niet zo. Ja, het zijn beide mannen met een lage stem en een interpretatie van folk muziek, al dan wel niet met een wat barokke begeleiding.

Ik vind Cohen ook mooi, maar op een of andere manier heeft hij geen enkele plaat die bij mij zo binnen komt als 'Some Blue Morning'. Dat heeft ook wel met plaats en tijd e.d. te maken, maar dat is voor mij toch wel een heel bijzondere plaat. Deze nieuweling moet nog even landen en werken, eigenlijk zie ik een nieuwe Crowley het liefst in oktober of november verschijnen.

avatar van muziekobsessie
4,0
prachtplaat! Hij wordt beter naar mate je 'm vaker draait. Veel afwisseling waardoor ik deze mooier vind dan ouder werk van Adrian. Prachtige teksten die blijven hangen bij mij, mede doordat er veel ruimte voor de zang is gehouden. En in tegenstelling van user Tonio vind ik de dameskoortjes juist een aanwinst

avatar van Marteen
4,0
Erg fijn album. Opvallend dat het zo weinig luisteraars heeft op Spotify. Zonde!

avatar van niels78
4,0
Marteen schreef:
Erg fijn album. Opvallend dat het zo weinig luisteraars heeft op Spotify. Zonde!
ongelooflijk inderdaad! Nog geen 9000 luisteraars per maand. Wtf.. ik vind hem zooo goed..!

avatar van Frank voor Klank
4,5
Prachtplaat , en hij komt op Crossing Border.

avatar van Ducoz
4,0
Frank voor Klank schreef:
Prachtplaat , en hij komt op Crossing Border.


De moeite waard; zojuist (weer eens) live gezien in Het Patronaat. Was weer fenomenaal.

avatar van Broem
4,0
Kwam het album tegen al scrollend door mijn data base. Sloeg er even niet op aan en op luisteren gezet. Dit is lekker zeg. Ik zag hierboven dat ik het openingsnummer in 2021 al gaaf vond en dat vind ik nog steeds. De rest van het album is van hetzelfde niveau. Heerlijke uit het hart gezongen liedjes die over van alles en nog wat gaan. Fraaie diepe stem die prominent in de mix staat. Kwaliteit mag gehoord worden. De vergelijkingen die worden genoemd hoor ik ook. Dat is echter weinig mis mee.

Gast
geplaatst: vandaag om 02:00 uur

geplaatst: vandaag om 02:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.