menu

Red Guitars - Tales of the Expected (1986)

mijn stem
3,59 (11)
11 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Virgin

  1. Sweetwater Ranch (4:08)
  2. National Avenue (Sunday Afternoon) (4:54)
  3. Be with Me (4:04)
  4. Suspicion & Fear (4:00)
  5. Love & Understanding (3:53)
  6. Storyville (3:09)
  7. House of Love (3:43)
  8. Trains on Time (4:07)
  9. Marianne (4:12)
  10. Baby Had a Gun (4:31)
totale tijdsduur: 40:41
zoeken in:
avatar van reptile71
Het eerste wat me opvalt nu ik dit voor het eerst hoor is dat de zanger qua stemgeluid een sterke overeenkomst heeft met Mike Scot (The Waterboys). Verder kan de muziek me niet zo pakken en is het vnl. 13 in een dozijn muziek. Ik luister het uiteraard af om te zien of er nog een verrassing tussen staat, maar mijn verwachtingen zijn minimaal.

avatar van Mjuman
Kocht deze twee albums onlangs en draaide deze net na Josef K - 'k vnd het wel aansluiten qua muziek/geluid op elkaar. 'k dat weet dat jij niet zo van de funky gitaren bent; daar zou het aan kunnen liggen.

Bij een van de lp's zat ook een concertrecensie (Melkweg) van destijds uit de Volkskrant van Jan Vollaard - 20 april 1986(?): Red Guitars debuteren met hechte melange van muziekstijlen - daarin staat o.m. "de positie als een van de meest belovende Engelse popgroepen van het moment werd alle eer aangedaan".

Ik zal het album nog een paar maal draaien en er uitgebreider op terugkomen.

avatar van freddze
3,5
Ik vind hun eerste album beter, wegens meer wave getint, terwijl ik deze plaat toch eerder als britpop zou bestempelen.

De gehele A-kant is wel goed te noemen, maar van kant B is enkel de eerste track, Storyville goed. De laatste vier nummers zijn matig (7 & 10) tot zelfs slecht (8 & 9).

National Avenue ligt het best in het gehoor, maar mijn favoriet is hier toch wel
Be with Me, een nummer dat mij al vanaf de eerste luisterbeurt pakte:

This song is for Jenny
Yeah this song, this song, it's for Jenny
It's three o'clock in the morning
And I miss you, I miss you, oh I miss you
I don't want you to be 300 miles away from me
I don't want to set you free
I just want you to be with me

avatar van Mjuman
Dit is meer pop dan zijn voorganger en zou ook bij een breder publiek in de smaak kunnen vallen. Vreemd genoeg viel de band toch uit elkaar na dit album, waarop zanger/oprichter Jeremy Kidd al niet meer actief was. Destijd werd m.n het spel van bassiste Lou Barlow (Howard) geprezen.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:47 uur

geplaatst: vandaag om 18:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.