menu

Manic Street Preachers - The Ultra Vivid Lament (2021)

mijn stem
3,62 (79)
79 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Columbia

  1. Still Snowing in Sapporo (6:08)
  2. Orwellian (3:49)
  3. The Secret He Had Missed (3:39)

    met Julia Cumming

  4. Quest for Ancient Colour (4:08)
  5. Don't Let the Night Divide Us (3:42)
  6. Diapause (4:59)
  7. Complicated Illusions (3:23)
  8. Into the Waves of Love (3:10)
  9. Blank Diary Entry (4:38)

    met Mark Lanegan

  10. Happy Bored Alone (3:09)
  11. Afterending (3:52)
totale tijdsduur: 44:37
zoeken in:
avatar van voskat
Sorry, ik heb in mijn hart al een tijd afscheid genomen van deze band zoals ik hem ooit leerde kennen, maar ik blijf iedere keer toch terugkomen om te kijken of ze misschien gereanimeerd zijn.

Ik hield Orwellian liefst 50 seconden vol.
Het begint met een aardig en catchy pianostukje, kun je op zich leuke dingen mee doen. Maar dan begint James te zingen en... het is alsof die man z'n (fenomenale) stem al een jaar of 15 geleden is overleden. Sinds hij zanglessen nam is de pit er steeds meer uit gegaan.
Maar de definitieve doodsteek komt van producer Dave Eringa, die de misdaad begaat om de zang te dubbelen. Lui en contraproductief. Benadrukt alleen maar de sufheid die in James z'n stem is gekropen.

Ook de gitaren klinken ronduit muf. Alles is slap.

Gecastreerd.
Ja, dat is een goede omschrijving.
Gecastreerd.
Wat paradoxaal genoeg juist op lange termijn een gevolg was van het verdwijnen van het enige vrouwelijke bandlid.

Ik deel verder geen rating uit. Omdat ik lief ben en de regels ken.
Tot zover dan mijn recensie van 50 seconden Orwellian.

avatar van Roxy6
4,5
Dit album van MSP heeft ook mij verrast!

Prachtige melodien en flink wat afwisseling op het album houden tot het eind toe de aandacht vast.

Er zit een soort gedrevenheid in een aantal nummer waar de manics patent op lijken te hebben.
Dit album valt ook op door de catchy refreinen in sommige songs, waarbij de naam van een Zweedse groep al enkele malen werd genoemd (na mijn lange bijdragen in een thread hier op MM van de desbetreffende groep zal ik het hier bij houden

Diapause is heel fraai en op Quest for Ancient Colour laat James Dean Bradfield zien dat hij een voortreffelijk zanger is.

Ook de diverse intro's van de songs zijn gaaf en zorgen voor de afwisseling.
De afsluiter is echt super, de melodielijn het koortje wat bij mij weemoedige herinneringen oproept aan oud Bowie werk.

Kortom heel veel moois en voor mij is duidelijk dat dit een van de betere MSP albums is van de laatste jaren...

avatar van Roxy6
4,5
En even een terzijde: wat heeft deze band over het algemeen prachtige covers en dito Albumtitels.

Dat is een gegeven dat nog niet vaak is genoemd, maar mij iedere keer wel raakt.

avatar van thetinderstick
4,0
Met The Ultra Vivid Lament leveren the Manics opnieuw een fijne plaat af. De plaat werd aangekondigd als ´Abba meets the Clash´, en ergens hoor ik inderdaad Abba invloeden (the Secret He Had Missed, Don't Let the Night Divide Us'), maar het is niet zo dat de band ineens een heel ander geluid laat horen dan op de voorganger Resistance Is Futile. Het is misschien wat gladder geproduceerd, wat meer pop invloeden. Misschien dat ik daarom de voorganger nog net een tikkeltje beter vind.

'Still Snowing In Sapporo' is meteen een knaller van een binnenkomer (hoewel er net teveel herhaling in zit vind ik nu na vele malen beluisteren..), een songverslag van de eerste Japanse tour van de band in 1993. 'the 4 of us against the world'..). De singles 'Orwellian' en 'the Secret He Had Missed' (over de schilder broer en zus August en Gwen John) zijn prettige singles, maar het album heeft meer te bieden.
'Don't Let the Night Divide Us' is de enige echte misser. Veel te glad naar mijn idee, en neigt teveel naar Abba. 'Diapause' is daarentegen weer een hoogtepunt, een van Nicky Wire's betere teksten. 'Complicated Illusions' en het REM-achtige 'Into the Waves Of Love' zijn ook erg sterke, melodieuze popsongs. 'Blank Diary Entry' is een aardig duet met Mark Lanegan, hoewel niet erg spannend. De afsluiters 'Happy Bored Alone' en 'Afterending' zijn weer sterker en 'classic' Manics songs.

Al met al weer een redelijk sterke toevoeging aan hun oeuvre. Soms iets teveel dicht geproduceerd. Van mij mag het volgende album weer wat meer het experiment opzoeken, iets meer peper in de reet.
Maar zeker een genietbare plaat. 4*

5,0
Na ruim 30 jaar in het vak zijnde, ouder geworden, mag je niet meer de echt scherpe randjes verwachten bij de Preachers. Wat ook niet hoeft. Wellicht niet kan. Edoch geschrevende hebbende wat ik schreef, hebben we het naar mijn immer bescheiden mening toch over een absolute ☆☆☆☆☆ plaat ja. Wellicht ben ik ook ouder, zeker wel en hoeven scherpe randjes ook niet meer. Zelfs zonder die kun je een werkelijk klasse plaat maken en ja.....dat hebben ze gedaan dus. Fraaie breed uitwaaierende productie of sounds, songs op stadionformaat compleet met galm en, ja, verrassend toch ook wel wat met sterke songs met kop en staart. Verrassend kijkende, beter luisterende naar hun laatste platen, minder ja. Een plaat geschreven op de piano en dat hoor je ook. Aangezien piano een mijner favo instrumenten ware heb jedan al een streep voor ja. Hoog meezinggehalte want ten zeerste melodieus, fraaietoetsen en dito gitaarlijnen. Ja, zeg, wat wil je dan nog meer. Opener Still Snowing in Sapporo, een terugblik aldaar uit de nineties, wat een nummer zeg. Daar kan ik geen genoeg van krijgen neen, een der beste ever en duidelijk in de lijn van If you tolerate this en soortgelijken. Prachtig dus. Breed uitwaaieren nummer dan ook. ABBA idd nie5 ver weg soms. Ook dat ware toch oki. Songstructuren van grote klasse, top dus. Zo kan ik wel elk nummer opnoemen, doen we maar niet. Wie dem auch sei, prachtplaat van hoog niveau welke hier al sedert release vaak voorbij komt. Plaat ja, gekozen as usual voor good old fashioned vinyl. Zeker materiaal voor de magische eindejaarslijsten. Mogen er nog meer van dit soort albums van hen gaan verschijnen, hoor je mij niet klagen, neen. Genieten met Hoofdletter en volle teugen.

avatar van vigil
4,0
Waar een hoop mensen in de loop der jaren zijn afgehaakt luister ik nog steeds met veel plezier de latere albums van MSP en ik vind ze eigenlijk ook allemaal nog goed ook. Zo ook deze, het enige echt mindere nummer vind ik Blank Diary Entry en dat is best opvallend gezien de rete interessante ft. Maar ja, je kan niet alles hebben heh

Gast
geplaatst: vandaag om 03:31 uur

geplaatst: vandaag om 03:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.