Mausie schreef:
(quote)
Het scheelt dan dat er maar liefst vijf singles zijn uitgebracht
Dat is waar!
Misschien ligt het wel aan het feit dat klein shotje Nation of Language tussendoor heerlijk is. De weemoedige stem, de jaren 80 synths, als een muzikaal warm bad om heerlijk in te ontspannen. Hoor ik de eerste noten van The Grey Commute of This Fractured Mind, dan veer ik direct op.
Maar een heel album is teveel van hetzelfde/goede, sommige nummers klinken wat klinisch en afstandelijk... Het badwater koelt hierdoor hard af in de tweede helft, de huid gaat rimpelen en je wil er eigenlijk niet langer in zitten. Ik heb dat ook bij bijv. Westerman, die in dezelfde hoek zit.