menu

Johnny Cash - At the Carousel Ballroom, April 24, 1968 (2021)

mijn stem
4,07 (7)
7 stemmen

Verenigde Staten
Country
Label: BMG

  1. Cocaine Blues (3:02)
  2. Long Black Veil (3:11)
  3. Orange Blossom Special * (3:03)
  4. Going to Memphis (4:06)
  5. The Ballad of Ira Hayes (2:53)
  6. Rock Island Line (3:04)
  7. Guess Things Happen That Way (1:24)
  8. One Too Many Mornings (2:03)
  9. Don't Think Twice, It's All Right (2:11)
  10. Give My Love to Rose (2:28)
  11. Green, Green Grass of Home (2:29)
  12. Old Apache Squaw (1:29)
  13. Lorena (3:23)
  14. Forty Shades of Green (2:21)
  15. Bad News (2:38)
  16. Jackson (3:26)
  17. Tall Lover Man (2:18)
  18. June's Song Introduction (1:32)
  19. Wildwood Flower (0:53)
  20. Foggy Mountain Top (0:45)
  21. This Land Is Your Land (0:55)
  22. Wabash Cannonball (0:34)
  23. Worried Man Blues (1:15)
  24. Long Legged Guitar Pickin' Man (2:23)
  25. Ring of Fire (1:31)
  26. Big River (2:33)
  27. Don't Take Your Guns to Town (2:38)
  28. I Walk the Line (3:38)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 1:01:03 (1:04:06)
zoeken in:
avatar van Poles Apart
Dit concert zit, chronologisch gezien, tussen Folsom en San Quentin in? Lijkt me dus wel de moeite waard. Cash was live in topvorm destijds.

avatar van nlkink
En de setlist bevat een paar heel aardige extra liedjes die niet op Folsom en San Quentin staan. Een mooie aanvulling inderdaad.

avatar van repelstefan
Poles Apart schreef:
Cash was live in topvorm destijds.

Zeker weten, heb die albums grijs gedraaid dus deze is erg welkom!


avatar van repelstefan
Johnny zingt alleen in mijn linkeroor

avatar van Brunniepoo
June staat nogal prominent op de cover - en hun eerste gezamenlijke plaat was van het jaar hiervoor. Weet iemand toevallig hoe aanwezig ze op deze liveplaat is?

avatar van Poles Apart
Gisteren een paar nummers gehoord van dit album, en de mix is ongelukkig, met de zang uiterst rechts en de muziek links. Dat luistert niet lekker, zeker via hoofdtelefoon.

De setlist is daarentegen zeer zeker interessant, en ik ben dan ook blij met deze uitgave, dit is Cash op z'n best, in dit soort setting. Hier, als ook op "Folsom" en "San Quentin", voelt ie zich als een vis in het water, en the Tennessee Three (Perkins, Grant, Holland) waren meer dan alleen z'n backing band.

avatar van Joshua68
Tim Buckley - Merry-Go-Round at the Carousel (2021) Deze heeft hetzelfde probleem. Ook een release van de ‘Owsley Stanley Foundation’.

avatar van metalfist
Hmmm, jammer om te horen dat die Owsley Stanley Foundation releases zo tegenvallen. Zou voor mij een instant-buy zijn vanwege het werk dat de man in zijn Grateful Dead periode heeft gedaan, maar blijkbaar vertaalt zich dat de dag van vandaag niet in goede releases.

avatar van AOVV
4,0
Poles Apart schreef:
Dit concert zit, chronologisch gezien, tussen Folsom en San Quentin in? Lijkt me dus wel de moeite waard. Cash was live in topvorm destijds.


Yep. Absoluut de moeite waard, deze release. Al is het slechts om het toch markante verschil in beleving tussen een gevangeniskantine en een ballroom te ervaren. Hoewel de heren en dames die op 24 april 1968 aanwezig waren in The Carousel Ballroom - San Francisco (doorgaans meer te vinden voor The Grateful Dead of Jefferson Airplane) uiteindelijk toch behoorlijk vakkundig werden warmgemaakt door Johnny, June & The Tennessee Three.

Briljante setlist, veel beter kan je het echt niet bedenken (nou ja, een paar favorieten als Hey Porter blijven achterwege). Twee Dylan-songs passeren de revue (Cash en Dylan waren goeie vrienden en zouden wat later nog samenwerken voor Nashville Skyline), en naast een handvol eigen klassiekers wordt een evergreen als Green, Green Grass of Home met erg veel karakter en overtuiging gebracht. Als je zo'n uit massief goud geboetseerde stem als Cash hebt gaat dat allemaal net wat makkelijker, natuurlijk.

Het is dan misschien allemaal wat minder wild en onbezonnen als tijdens de illustere gevangenisconcerten, Cash en zijn band brengen er bij momenten flink wat schwung in en Cash laat in een song als Bad News (van John D. Loudermilk) horen dat hij een geboren entertainer is. June Carter komt hem meteen daarna vervoegen voor Jackson en voegt gelijk wat peper toe aan de show. Ze komt ook, zoals ik eerder bij At Folsom Prison reeds schreef, erg spontaan over.

En ja, met het gevangenisconcert van eerder dat jaar vallen, ondanks de verschil die ik eerder aanhaalde, wel meer parallellen te trekken. Qua live performance stond Cash aan de top van zijn kunnen, als je 't mij vraagt. In de tussentijd waren de twee in het huwelijksbootje gestapt, de liefde was innig en intens aanwezig, en dat straalt ook af op de luisteraar.

Leuk weetje trouwens: in het publiek bevond zich ook ene Gordon Lightfoot. Cash vernoemde hem aan het eind van de song Lorena ook, maar meer dan een (nauwelijks hoorbare) repliek van Lightfoot leverde dat helaas niet op. Dat hij de band voor een song zou hebben vervoegd, had het helemaal afgemaakt!

Ter afsluiting wil ik nog zeggen dat ik erg blij ben dat deze opnames uiteindelijk zijn uitgebracht. Ikzelf heb niet echt veel last van de mix, eerlijk gezegd, al klinkt het allemaal een beetje doffer en meer ingeblikt als At Folsom Prison en At San Quentin. Maar goed, veel levendiger kan je 't je ook niet voorstellen!

4 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 12:35 uur

geplaatst: vandaag om 12:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.