menu

Patrick Shiroishi - Hidemi (2021)

mijn stem
3,89 (33)
33 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: American Dreams

  1. Beachside Lonelyhearts (3:57)
  2. Tule Lake Like Yesterday (3:24)
  3. Jellyfish in the Sky (2:28)
  4. What Happens When People Open Their Hearts (2:46)
  5. Stand Up and Let Us Go and Witness This Ourselves (1:46)
  6. To Kill a Wind-Up Bird (3:04)
  7. Without the Threat of Punishment There Is No Joy in Flight (2:59)
  8. The Dowager's Clipped Wings (2:36)
  9. The Long Bright Dark (2:44)
totale tijdsduur: 25:44
zoeken in:
avatar van madmadder
4,5
Wow, wat een mooi album is dit geworden. Shiroishi laat zich inspireren door de ervaring van Japanse Amerikanen. Dit album gaat over zijn opa Hidemi Patrick en zijn leven nadat hij uit een interneringskamp voor Japanse Amerikanen kwam. Met dit verhaal vraagt hij ook aandacht voor het verergeren van het racisme tegen Aziatische Amerikanen met het uitbreken van COVID-19. Op het laatste nummer roept Shiroishi iets in het Japans dat zich laat vertalen als: "Komt de storm nu ten einde?" Met die ene zin omvat hij echt alles wat hij met dit album wilde vertellen. Muzikaal en emotioneel heel erg gelaagd en hoewel de nummers kort zijn, hebben ze enorm veel zeggingskracht. Ik ben zelden zo geraakt door een jazz-album.

Misschien iets voor aerobag, Koenr?

avatar van aerobag
4,5
madmadder schreef:


Misschien iets voor aerobag, Koenr?


Klinkt goed, ga ik binnenkort luisteren!

avatar van AOVV
4,0
madmadder schreef:
Muzikaal en emotioneel heel erg gelaagd en hoewel de nummers kort zijn, hebben ze enorm veel zeggingskracht.


Het komt wel flink binnen, in elk geval. Het achtergrondverhaal is er natuurlijk ook eentje van bittere realiteit, kan me goed voorstellen dat het heel wat emoties losweekt, ook bij Patrick Shiroishi. Fijn ook zijn de geflipte vleugjes free jazz die aan het geheel zijn toegevoegd. Een indringende luisterervaring van nog geen halfuur. Kort maar krachtig, noemt men dat dan met een huizenhoog cliché.

avatar van hoi123
4,0
Jeetje, tweede album dit jaar dat mijn jazz-scepsis doet afnemen. Wat een expressieve muziek is dit, vooral To Kill A Wind-Up Bird en de afsluiter zijn ronduit ontroerend. Bedankt voor het onder de aandacht brengen hiervan, madmadder!

avatar van Masimo
Liefhebbers hiervan vinden misschien Battle Trance ook goed. Dat meeslepende, en de meerdere lagen saxofoon natuurlijk, doen me wat aan die albums denken: Blade of Love | Battle Trance - battletrance.bandcamp.com
En het label American Dreams zelf is uiteraard ook een aanrader, bv de accordeonambient van Walt McClements, maar ook de albums van Claire Rousay.

avatar van spoon
4,5
Geweldig!

avatar van niels94
4,0
Damn dit is goed

avatar van aerobag
4,5
Hidemi is een opvallend jazz project, waarbij saxofonist Shiroishi zorgvuldig opgebouwde laagjes houtblazers over elkaar heen legt. Al deze laagjes komen van Shiroishi himself. Mocht dat al imposant klinken; het blaasspel is ook uiterst expressioneel en de intentie verhalend. de ontberingen van de Aziatische Amerikaan, zowel post-1945 als in tijdperk van pandemie (zoals madmadder al mooi duidelijk maakt, bedankt voor de tip Mads!). Dat Shiroishi de kunst der sfeerzetting beheerste, mocht al duidelijk zijn uit de meervoudige samenwerking met het gezelschap Jusell/Prymek/Sage/Shiroishi van eerder dit jaar. Een teder, maar tegelijk urgent geluid.

Highlights: Begin tot eind, het is een aangrijpend lopend verhaal. Het 1-2tje The Dowager's Clipped Wings - The Long Bright Dark die de climax vormt is wel prachtig gedaan

avatar van aerobag
4,5
hoi123 schreef:
Jeetje, tweede album dit jaar dat mijn jazz-scepsis doet afnemen. Wat een expressieve muziek is dit, vooral To Kill A Wind-Up Bird en de afsluiter zijn ronduit ontroerend. Bedankt voor het onder de aandacht brengen hiervan, madmadder!


Nu ben ik wel benieuwd, wat is album 1?

avatar van hoi123
4,0
Deze, niet toevallig ook een plaat die op het randje van het genre balanceert.

avatar van Don Cappuccino
hoi123 schreef:
Deze, niet toevallig ook een plaat die op het randje van het genre balanceert.


Als die je bevalt kun je ook richting deze 2021-plaat gaan:

Nala Sinephro - Space 1.8 (2021)

avatar van Don Cappuccino
Gisteren deze ook beluisterd, want ik was er zeer benieuwd naar na alle positieve berichten. Dit is inderdaad een erg mooi album dat qua saxofoonpartijen een mooie balans heeft tussen melancholische melodieën en onder de huid kruipend ''piep en scheur''-werk. De manier waarop in de meer melodieuze passages de saxofoonlagen over elkaar heen vallen en constant miniem veranderen doet me zelfs wat denken aan Philip Glass en dat is zeker een compliment.

avatar van Sandokan-veld
3,0
Interessante plaat, emotioneel geladen en duidelijk heel persoonlijk. Toch merk ik dat ik het net te veel 'een zit' vind (ondanks de beperkte lengte) om het vaak te draaien.

Gast
geplaatst: vandaag om 22:02 uur

geplaatst: vandaag om 22:02 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.