menu

Elbow - Flying Dream 1 (2021)

mijn stem
3,73 (186)
186 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Polydor

  1. Flying Dream 1 (4:34)
  2. After the Eclipse (4:18)
  3. Is It a Bird (4:12)
  4. Six Words (5:06)
  5. Calm and Happy (3:06)
  6. Come On, Blue (5:19)
  7. The Only Road (4:23)
  8. Red Sky Radio (Baby Baby Baby) (4:08)
  9. The Seldom Seen Kid (4:13)
  10. What Am I Without You (5:08)
totale tijdsduur: 44:27
zoeken in:
avatar van Voorprogramma!
4,0
Recensie van Oor Magazine:

Het Britse viertal weet hoe een goed liedje te componeren; de arrangementen zijn verzorgd zonder overdadig te zijn, de nummers klinken rijk en gelaagd. Het gaat mis wat de spanningsboog betreft.

avatar van FrodoK

Dit is dan weer wel een erg mooi nummer! Beter dan veel van wat ik van hun recente werk gehoord heb. Mooi van sfeer, mooie progressie in het instrumentale deel.

avatar van Juveniles
4,5
Voorprogramma! schreef:
Recensie van Oor Magazine:

Het Britse viertal weet hoe een goed liedje te componeren; de arrangementen zijn verzorgd zonder overdadig te zijn, de nummers klinken rijk en gelaagd. Het gaat mis wat de spanningsboog betreft.


ken alleen de vooruitgeschoven singles en die zijn inderdaad rijk en gelaagd. En mooi. Volgens Oor gaat het kennelijk mis met de spanningsboog; op basis van de bekende nrs kan ik Oor geen ongelijk geven, er zitten geen dissonante gitaarerupties bij zoals in de eerste albums of anderszins vervormende wendingen, maar, moet dat? In Flying Dream 1 hoor ik echo's van Talk Talk en het eindigt met verfijnd piano spel van Craig Potter (zijn het de gebroeders Potter boksend onder toezicht van hun moeder op de album cover??), misschien niet spannend maar simpelweg mooi.

avatar van DeluxeEdition
4,0
De uitgebrachten nummers klinken erg mooi, zeer benieuwd naar volgende week.

De pers is ook zeer enthousiast over het album.

Uncut: 9/10
Mojo: ****

DeluxeEdition schreef:
De uitgebrachten nummers klinken erg mooi, zeer benieuwd naar volgende week.

De pers is ook zeer enthousiast over het album.

Uncut: 9/10
Mojo: ****


Hopelijk is dit ook zo. Ik kijk er ook naar uit.

avatar van Voorprogramma!
4,0
Juveniles schreef:
(quote)


ken alleen de vooruitgeschoven singles en die zijn inderdaad rijk en gelaagd. En mooi. Volgens Oor gaat het kennelijk mis met de spanningsboog; op basis van de bekende nrs kan ik Oor geen ongelijk geven, er zitten geen dissonante gitaarerupties bij zoals in de eerste albums of anderszins vervormende wendingen, maar, moet dat? In Flying Dream 1 hoor ik echo's van Talk Talk en het eindigt met verfijnd piano spel van Craig Potter (zijn het de gebroeders Potter boksend onder toezicht van hun moeder op de album cover??), misschien niet spannend maar simpelweg mooi.


Het zijn de gebroeders Potter boksend onder toezicht van hun moeder op de album cover, zei Guy Garvey vanochtend op de BBC.

avatar van -marco-
3,5
Word hier net op geattendeerd. Wist niet dat er wat nieuws aan zat te komen. Man kan ik hier blij van worden. Eerste singles klinken zeer hoopvol!!

avatar van mr.oizo
3,5
Elbow kan toch eigenlijk geen slecht album maken? Elk voorgaande album was overall gezien zeer constant, wat dat betreft klinken de twee singles net zo. Ik zou ze wel eens graag van de gebaande paden zien afwijken. Ik moet ook toegeven dat ik hun albums nauwelijks meer luister (met uitzondering van meesterwerk The Seldom seen kid)
Voor nu twee stemmige singles die perfect passen in deze tijd van het jaar. Benieuwd naar de overige nummers!

avatar van robvw192
Ach Oor...bestaat die dan nog? Ben erg benieuwd, Eerste tracks zijn utstekend.

avatar van Minneapolis
Voorprogramma! schreef:
(quote)


Het zijn de gebroeders Potter boksend onder toezicht van hun moeder op de album cover, zei Guy Garvey vanochtend op de BBC.


Die dikke op de voorgrond gebruikt duidelijk zijn lengte voordeel niet.

avatar van aERodynamIC
3,5
Elbow: altijd fraai en nooit weten ze me echt enorm te raken. Echt spannend wil het nooit worden en dat is op dit album al niet anders.

Dat is niet erg. Veel albums waar ik gek op ben zijn niet spannend te noemen. En elk album opnieuw denk ik dan: lekker sfeertje, maar waar heb ik nu naar zitten luisteren. Het is ook elke keer weer schommelen tussen 3,5* en 4*.

Geheid dat Flying Dream 1 snel weer zal gaan liggen te verstoffen, maar ik kan er ook wel van genieten. Het blijft een beetje een rare verstandhouding tussen Elbow en mij zullen we maar zeggen.
Fraaie sfeer, maar het hart raken lukt ook deze keer niet en dat terwijl het me behoorlijk doet denken aan de latere Talk Talk die dat weer wel doen.

3,5
Mij weet deze ook nog niet te raken. Hopelijk groeit het album nog.

avatar van hankster
3,0
Mooi, verzorgd, typisch Elbow, niets nieuws, nergens iets onverwachts.

Ik heb Elbow hoog zitten, maar de laatste paar releases kabbelen maar een beetje voort. Slecht of matig is het nooit, maar ik vraag mij soms wel af waarom ik het luister. Take of.. was de laatste plaat die ik als geheel tof vond en op Little Fictions stonden een paar sterke nummers, maar daarna lijkt het steeds meer op de automatische piloot te gaan.

avatar van mr.oizo
3,5
Ik ben het wel eens met de meeste reacties hier. Het wordt allemaal te inwisselbaar.
Werkelijk elk nummer had op de voorgaande 2/3 albums kunnen staan en vice versa.

Wat niet wegneemt dat het stuk voor stuk mooie songs zijn. Maar het kabbelt teveel voort.
3,5

avatar van Sammy
3,5
Altijd kwaliteit, maar het feit dat spotify doorliep naar een volgend (vorig) album en ik dat niet direct doorhad, zegt wel wat over de eenvormigheid van vooral de laatste albums.

avatar van Juveniles
4,5
eerste indruk: een prachtig album, kaler dan voorgaande studio albums, afwijkende instrumenten (hoor idd flarden Talk Talk) en een melancholie die er van af druipt (de gebroeders Potter -dank aan Voorprogramma! voor de bevestiging hiervan- op de album hoes kon niet treffender). Genoeg variatie en genoeg te ontdekken om er de komende tijd zoet mee te zijn.

avatar van Lighthouse
4,0
Toch lichtjes een andere sound voor deze band. Waar het vorige album met nummers als Empires, White Noise White Heat, Dexter & Sinister wat rockier/directer was (in lijn met The Seldom Seen Kid), is deze een pak stemmiger.
Mooier.
Luchtiger.
Swingender.
Pakkender.
Beter.

De gebroeders Potter hebben zich hier kunnen uitleven en dat hoor je. Voor mij hun beste na meesterwerkjes Little Fictions en uiteraard The Seldom Seen Kid.

avatar van Kaaasgaaf
3,0
In eerdere berichten hier nam ik het op voor Elbow, tegen de verwijten dat hun recente werk veilig, saai en meer van hetzelfde zou zijn. Maar laat ik helaas bij dit album die verwijten toch wel gegrond vinden. Overduidelijk heeft de band ervoor gekozen hun zweverig-lieflijke kant, die op elk eerder album in enige mate aanwezig was, een plaat lang uit te rekken. Zeker de helft van de nummers is op zichzelf meer dan mooi, maar als geheel verzandt het zo toch wel in saaiigheid. Ik mis de afwisseling die hun andere platen spannender en ook pakkender maakt, waardoor die lieflijke nummers ook sterker tot hun recht komen. Nou ja, prima plaatje om een boek bij te lezen ofzo en dat is ook wat waard, maar ik hoop dat ze op een volgend album de lijn van Giants of all Sizes oppakken en verder doorvoeren.

avatar van Alicia
4,0
Ja en... nee. De stem van Guy Garvey klinkt nog altijd prima, al hou ik niet van z'n kopstem in liedje nummer twee. En al blijft de muzikale begeleiding op subtiele wijze mooi; de meeste composities blijven toch op enig moment wat futloos in het luchtledige hangen. Jammer, want ik wil de muziek van Elbow het liefst ook deze keer omhelzen. Het is nu meer een gevalletje 'foetsie... mijn mooie droom' geworden.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Elbow - Flying Dream 1 - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Elbow - Flying Dream 1
Elbow raakt nog wat verder verwijderd van de spanning en dynamiek van weleer op een uiterst ingetogen en zeer subtiel ingekleurd album, dat wel prachtig past bij het huidige jaargetijde

Elbow debuteerde twintig jaar geleden en heeft inmiddels een fraai en bijzonder oeuvre op haar naam staan. Flying Dream 1, het deze week verschenen negende studioalbum van de Britse band, is het meest ingetogen, meest sobere en ook meest dromerige album van de band tot dusver. De instrumentatie is zeer subtiel, maar verdient het absoluut om uitgeplozen te worden. Ook de zang van Guy Garvey is wat meer ingetogen en wat subtieler, maar het past prachtig bij de sfeervolle klanken, die wel raad weten met de herfstdagen van het moment. De spanningsbogen zijn misschien niet zo hoog als in het verleden, maar er valt verschrikkelijk veel te genieten op het fraaie Flying Dream 1, dat hooguit wat meer tijd vraagt.

Bij de bestudering van het oeuvre van de Britse band Elbow, zag ik, toch wel enigszins tot mijn verbazing, dat het debuutalbum van de band, Asleep In The Back, eerder dit jaar de twintigste verjaardag vierde. Het is een debuutalbum dat me in 2001 zeker opviel, maar op basis van dit debuut had ik niet verwacht dat Elbow de grote band zou worden die het nu is.

Net als vrijwel iedereen die het oeuvre van Elbow hoog heeft zitten, vind ik The Seldom Seen Kid tot dusver het beste album van de band, maar wat mij betreft volgen alle albums die de band uit Manchester sindsdien heeft uitgebracht op slechts kleine afstand. Alle reden dus om met hoge verwachtingen uit te kijken naar Flying Dream 1, dat niet zo heel lang geleden werd aangekondigd en deze week is verschenen.

Het album werd opgenomen in het Theatre Royal in Brighton en uiteraard schitterde het publiek in een door corona getekend jaar door afwezigheid. Muziekliefhebbers die beweren dat de muziek van Elbow sinds The Seldom Seen Kid een stuk minder spannend of zelfs saai is geworden, zullen waarschijnlijk weinig van hun gading vinden op Flying Dream 1, dat met afstand het meest ingetogen Elbow album tot dusver is en bovendien het album dat zich in het laagste tempo afspeelt.

Flying Dream 1 is een zeer subtiel album waarop met veel precisie wordt gemusiceerd, waarop voorman Guy Garvey zijn stem nauwelijks verheft en waarop een met enige regelmaat opduikend koor (London Contemporary Voices) de songs voorziet van een lome of zelfs luie sfeer.

Guy Garvey meldt in een interview met een Brits muziektijdschrift dat Flying Dream 1is beïnvloedt door albums als John Martyn’s Solid Air, PJ Harvey’s Is This Desire?, Hats van The Blue Nile en door Spirit Of Eden en Laughing Stock van Talk Talk. De laatste twee albums werden ten tijde van de release met grote regelmaat saai en bloedeloos genoemd, maar worden inmiddels gerekend tot het beste dat de Britse band maakte.

Of dat met Flying Dream 1 van Elbow ook gaat gebeuren zal de tijd leren, maar duidelijk is wel dat we het nieuwe album van Elbow flink afwijkt van zijn voorgangers. De instrumentatie op het album is uiterst subtiel en soms jazzy, maar het is ook een spannende instrumentatie vol bijzondere wendingen, al zijn ze niet zo duidelijk aanwezig als in het oudere werk van de band.

Ook de zang van Guy Garvey, die me nog steeds aan Peter Gabriel doet denken, is subtieler en ingetogener dan we van hem gewend zijn, maar past perfect bij de sobere klanken op het album. Ik ben nooit zo gek op het gebruik van een koor, maar op Flying Dream 1 past het verrassend goed en voorziet het de songs van iets warms en sfeervols.

Ook ik heb moeten wennen aan het subtiele geluid op het nieuwe album van Elbow, waarbij alles voor het eerst op zijn plek viel toen de zon al geruime tijd onder was. Langzaam maar zeker dringt het album zich echter ook op andere tijdstippen op en hoor ik steeds meer raakvlakken met de genoemde albums van Talk Talk die ik destijds ook heb moeten leren waarderen.

Ook Flying Dream 1 is alles bij elkaar genomen niet zo indrukwekkend als The Seldom Seen Kid, maar ik vind de afstand tot deze Elbow klassieker ook dit keer beperkt. Elbow slaat op Flying Dream 1 wat nieuwe wegen in, die me op een of andere manier wel bevallen en wat mij betreft doen uitzien naar Flying Dream 2. Erwin Zijleman

avatar van GaiusBertus
2,5
Pas bij afsluiter What Am I Without You begint dit album wat op te leven... maar daarvoor is het, zoals anderen ook al geschreven hebben, goed gebracht, maar allemaal wat te kabbelend, rustig en vooral: niet interessant. Elbow kan zoveel beter. Maar goed, leuk voor ze dat ze ook lekker een plaatje maken dat ze vooral zelf willen maken. Echter weer wat meer experiment op de volgende zou mooi zijn.

avatar van yorkethom
4,0
Tja, wat kan ik zeggen. Dit is prachtig. Losser dan ooit, en dat levert eigenlijk nog mooiere muziek op. Totaal onhippe maar oh zo goede en consistende band.

avatar van KJvelo01
4,5
Ik vind dit dus een geweldige plaat. De muziek omarmt me volledig. De subtiliteit, de kalmte en daarover heen gedrapeerd Guy Garvey's troostende, melancholische stem.

avatar van M68
3,5
M68
Voorprogramma! schreef:
Recensie van Oor Magazine:

Het Britse viertal weet hoe een goed liedje te componeren; de arrangementen zijn verzorgd zonder overdadig te zijn, de nummers klinken rijk en gelaagd. Het gaat mis wat de spanningsboog betreft.


Six Words is een geweldig nummer.

3,0
hankster schreef:
Mooi, verzorgd, typisch Elbow, niets nieuws, nergens iets onverwachts.

Ik heb Elbow hoog zitten, maar de laatste paar releases kabbelen maar een beetje voort. Slecht of matig is het nooit, maar ik vraag mij soms wel af waarom ik het luister. Take of.. was de laatste plaat die ik als geheel tof vond en op Little Fictions stonden een paar sterke nummers, maar daarna lijkt het steeds meer op de automatische piloot te gaan.

Idem

avatar van deric raven
4,0
Met meesterlijke voorganger Giants Of All Sizes maakt elbow het zichzelf niet gemakkelijk. Een gedurfde stap vooruit, maar tevens een onbegrepen commerciële zelfmoord. De elektronische ruwheid vormt de sleutel van Guy Garvey zelfreflecterende Pandora’s box. Innerlijke kwelgeesten die bij opening ontsnappen en welke het persoonlijke leed en het maatschappelijk kwaad een doorgang geven om zich als een zeefdruk in het geheugen te prenten. Loeizwaar, alsof de luisteraar gesmoord wordt door een drukkend hoofdkussen. Flying Dream 1 roept associaties op die te herleiden zijn tot datzelfde hoofdkussen, al wordt deze nu gebruikt om heerlijk ontspannen in weg te dromen. Vintage elbow dus, zoals we van de band gewend zijn. Vertrouwd? Ja, misschien zelfs te vertrouwd. Geen vuiltje aan de lucht dus? Wel degelijk, schijn bedriegt.

De verbitterende dood verscheurt familiebanden om deze vervolgens hechtend te verbinden. Het overlijden van Garvey’s vader heeft tevens zijn impact op de overige bandleden. De bevlogen tijden op Flying Dream 1 memoreren ook naar de jeugdjaren van de gebroeders Potter, krachtig weergegeven op de nostalgische albumhoes. Survival of the fittest met moeder als rechtvaardige scheidsrechter. Bloedbroeders en broederliefde. Flying Dream 1 haakt vooral in op die liefde en is met het in reine de biecht afnemende Red Sky Radio (Baby Baby Baby) tevens een steunbetuiging aan het leven zelf. Het kronkelige pad wringt zich in de vurig gepassioneerde van de piano afspattende Six Words regendruppels en eindigt in het jubelend vragende What Am I Without You. Maar laten we eerst vanaf het beginpunt de bovenaardse kruistocht daarnaartoe vervolgen.

Elbow blijft de band van de weemoedige Guy Garvey die in het verleden prettig bijgestuurd werd door een optimistische bombastische flow. De kale intimiteit op Flying Dream 1 vraagt een intensievere luisterbeurt, en loopt het risico als saai betiteld te worden. Is het een bewuste keuze van Guy Garvey, die hier de strijkers opoffert om zich juist kwetsbaar en open op te stellen? Heeft hij daarom zo lang gewacht om het verstillende The Seldom Seen Kid nu pas op de plaat te zetten? Ik ben ervan overtuigd dat de beginselen al veel eerder voor het oprapen lagen. De vragen die het plotselinge overlijden van Brian Glancy oproepen zijn nog steeds niet beantwoordt, het gevoel daarachter is nu berustend gekanaliseerd. In gedachte stelt hij hem voor aan zijn vrouw, nodigt uit om met haar te spookdansen en schenkt Brian Glancy hierdoor met terugwerkende kracht een rol in zijn huidige bestaan.

He’d steal you for dancing
And you’d lеnd him your arms
And I’d stooge for your laughing
And you’d twirl in a chaos of charm

Come On, Blue schitterend in de rijkelijk gevulde sterrenhemel. Flying Dream 1, de avond sterft als de nacht zich aankondigt. Vaarwel, in vogelvlucht kijkt een dierbare voor de laatste keer neer. De klarinet van Sarah Field laat in After the Eclipse een nieuwe dag ontwaken, de ziel blijft echter gesloten. Afscheid nemen is verder vooruit kijken. Subtiele nicotine gele pianotoetsen, neuriënde backing vocals categorie soul, jazzy kroegritmes, straathoek blazers, hier en daar een driekwartsmaat, veel meer heb je niet nodig. En als Guy Garvey zichzelf dreigt te verliezen in een overdaad aan sentiment schuift Pete Turner met zijn koele mannelijke verduisterende maan baspartijen voorbij om het evenwicht te bewaren. Flying Dream 1, een gemeende knipoog naar het verleden om glimlachend de toekomst te trotseren.

And the only road I know now
Is you and I together

elbow - Flying Dream 1 | Pop | Written in Music - writteninmusic.com

avatar van Juveniles
4,5
Prachtig verwoord deric

avatar van Leptop
4,0
De eerste luisterbeurten bevallen uitstekend. Lekker wakker worden met het mooie organische geluid op een rustige zaterdagochtend.

avatar van Elbow
4,5
Dit album leunt het dichts qua sfeer bij The seldom seen kid en dat is een compliment. Verrassend sterk album dat bij iedere beluistering beter en beter wordt. Stukken beter dan de 2 vorige albums. Iets minder mainstream dit keer, maar wel een Elbow grand cru, voor fijnproevers, voor dromers. 10 fantastische songs die zich stilletjesaan in je hoofd nestelen. Favoriete nummers. The seldom seen kid met voorsprong het beste Elbow nummer in jaren. Het is ook genieten van Red Sky Radio, Flying dream 1, come on blue...
Elbow herhaalt zich wel steeds opnieuw maar als je zo'n sterke songs aflevert is het hen vergeven.
Klein meesterwerkje dit.
Leve Elbow.

avatar van vinylbeleving
4,0
Wat een mooi album zeg! Ik snap de reacties van dat de plaat saai zou zijn niet zo. Flying Dream 1 kent haast geen bombast, maar door het jazzy pianospel, de houtblazers en de mooie backing vocals, voelt het nog meer dan eerdere elbow albums als een verstild album, waar Guy mijmert over het leven, zijn jeugd, vriendschappen en verloren liefdes. Na Build a Rocket Boys, heb ik nauwelijks meer aandacht besteed aan elbow. Deze plaat voert me net als BARB destijds, terug naar mijn gelukkige kinderjaren. Een heerlijke tijd in een 'lelijke' jaren 80 wijk in het oosten van het land. Een plek waar ik met buurkinderen pijltjes kon schieten, hutten kon bouwen, en de buurt op stelten kon zetten met oud en nieuw.
Dit elbow album voert me terug naar die tijd en laat een glimlach rond mijn mond verschijnen.

Enkel Red Sky Radio (Baby, Baby, Baby) voelt een beetje als een dissonant in dit verder prachtige album, maar dikke 4 sterren is echter wel op zijn plaats. Pracht album!

Gast
geplaatst: vandaag om 02:28 uur

geplaatst: vandaag om 02:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.