WIES - Het Is een Wies (2021)
mijn stem
28 stemmen
0
geplaatst: 5 oktober 2021, 20:54 uur
Toen ik voor het eerst Soms Is Het Te Laat op de radio hoorde vroeg ik me af welke muzikale weg Eefje de Visser ineens was ingeslagen. Onterecht, want het was een WIES. Het liedje sprak me meteen aan en ik ben de band blijven volgen.
Eigenlijk was iedere volgende single ook een schot in de roos: bijna allemaal kort, bondig, uptempo, een tikje lomp en 'in-your-face' en allemaal voorzien van een heerlijke, humoristische en directe tekst. Je moet ervan houden en ik doe dat.
Het is jammer dat er naast de al bekende singles maar drie nieuwe liedjes op dit albumpje staan, maar toch voegen ze heel wat toe. WIES tapt namelijk uit andere vaatjes - dat siert ze - en dat geeft dit album uiteindelijk nog verrassend veel variatie mee. Zo Gek Toch Niet is dromerige akoestische pop à la Daughter, Wat Als Het Water Stijgt is een episch meeslepende indierocker.
Uiteindelijk levert dit een evenwichtige debuutplaat op met energieke singles (Soms Is Het Te Laat, Radiostilte), met vaak creatieve en leuke teksten (Gewoon Je Maat, Meisje), een paar ballads (Barman, Leef) en een drietal zwaardere, meeslepende tracks (Maar Ik Doe Het Toch, Zo Gek Toch Niet, Wat Als Het Water Stijgt) die als ze in het Engels waren geschreven vast en zeker een groot publiek hadden kunnen bereiken.
Dit bandje is zo gek nog niet.
Eigenlijk was iedere volgende single ook een schot in de roos: bijna allemaal kort, bondig, uptempo, een tikje lomp en 'in-your-face' en allemaal voorzien van een heerlijke, humoristische en directe tekst. Je moet ervan houden en ik doe dat.
Het is jammer dat er naast de al bekende singles maar drie nieuwe liedjes op dit albumpje staan, maar toch voegen ze heel wat toe. WIES tapt namelijk uit andere vaatjes - dat siert ze - en dat geeft dit album uiteindelijk nog verrassend veel variatie mee. Zo Gek Toch Niet is dromerige akoestische pop à la Daughter, Wat Als Het Water Stijgt is een episch meeslepende indierocker.
Uiteindelijk levert dit een evenwichtige debuutplaat op met energieke singles (Soms Is Het Te Laat, Radiostilte), met vaak creatieve en leuke teksten (Gewoon Je Maat, Meisje), een paar ballads (Barman, Leef) en een drietal zwaardere, meeslepende tracks (Maar Ik Doe Het Toch, Zo Gek Toch Niet, Wat Als Het Water Stijgt) die als ze in het Engels waren geschreven vast en zeker een groot publiek hadden kunnen bereiken.
Dit bandje is zo gek nog niet.
* denotes required fields.
* denotes required fields.