menu

Big Big Train - Welcome to the Planet (2022)

mijn stem
3,76 (52)
52 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: English Electric

  1. Made from Sunshine (4:04)
  2. The Connection Plan (3:55)
  3. Lanterna (6:29)
  4. Capitoline Venus (2:27)
  5. A Room with No Ceiling (4:52)
  6. Proper Jack Froster (6:38)
  7. Bats in the Belfry (4:54)
  8. Oak and Stone (7:12)
  9. Welcome to the Planet (6:41)
totale tijdsduur: 47:12
zoeken in:
avatar van Tonio
4,0
Leuk nieuws dat er zo snel na Common Ground al weer een nieuw album van Big Big Train gaat verschijnen. Ze hebben op Spotify alvast (maar liefst) drie nummers gepubliceerd. Nu ben ik in beginsel wat terughoudend in het beluisteren van dit soort voorproefjes, zoals dat de laatste jaren wat trendy is geworden. Ik ben namelijk een ouderwetse 'albumluisteraar' en weet uit ervaring dat zo'n losstaand nummer heel anders kan uitpakken binnen de context van een compleet album.

Maar ja, ik ben ditmaal toch bezweken voor de verleiding. Een voorzichtige vaststelling is dat de lijn die ze hebben ingezet met Common Ground wordt doorgezet, namelijk een stevige sound. En hoewel ik in het algemeen bij sympho-/progrock een voorkeur heb voor de wat melodieuzere epische stukken, ben ik heel content met de kwaliteit van Common Ground.

Tenslotte nog twee dingen die mij opvallen: de aanzienlijke ruimte voor de (ouderwetse) gitaarsolo, en de grotere aandacht voor de zangpartijen. Tweede stemmen, dan wel begeleidende koortjes doen de stem van David nog beter uit de verf komen.

En nu maar afwachten hoe het complete album uit gaat vallen ...

avatar van Tonio
4,0
Zojuist hebben ze een vierde nummer vrijgegeven. Proper Jack Froster duurt bijna 7 minuten en heeft een meer suite-achtige opbouw. Het bevalt mij meer dan prima. Op dit moment nog meer dan de eerdere drie nummers Made from Sunshine, Lanterna en The Connection Plan.

avatar van Mindscapes
4,5
Tonio schreef:
Zojuist hebben ze een vierde nummer vrijgegeven. Proper Jack Froster duurt bijna 7 minuten en heeft een meer suite-achtige opbouw. Het bevalt mij meer dan prima. Op dit moment nog meer dan de eerdere drie nummers Made from Sunshine, Lanterna en The Connection Plan.
Heerlijk, die versnellende groove waarin alle registers weer worden opengetrokken vanaf 4:37, gedragen door die pompende bassen (en pedalen) had voor mijn part nog een paar minuten langer mogen duren! Net even opgezocht wie Jack Frost precies is, maar er zijn 1001 varianten en betekenissen...

avatar van Aproxis
Oefff David Longdon omgekomen in een ongeluk…

avatar van Clownvis
Ja, las het net
Link

Potverdomme, ik had het ook al gepost. Wat een drama. Zo'n een ongelofelijke band die dit meemaakt. Verschrikkelijk.

avatar van Tonio
4,0
Afschuwelijk nieuws

avatar van meesterdch
4,5
Ben er echt een beetje van in shock..... Wat een verdriet voor zijn familie en de rest van de band. Ik had ze zo ontzettend graag live gezien. Had kaartjes voor Zoetermeer, toen kwam corona.... Nu dit nieuws. Wat een verlies. Eén van de weinige bands die bij een nieuwe release hetzelfde gevoel bij me naar boven laat komen, als ik vroeger had als er een nieuw album van Genesis of Peter Gabriel uitkwam.

avatar van meneer
Ach.. Zeer triest.

avatar van ProGNerD
4,5
Erg triest inderdaad...

avatar van Wous
Shit ik beschouw English Electric Full Power nog steeds als 1 van de beste platen ooit. Met name het stemgeluid van Longdon wist me meteen te pakken. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik daarna niet altijd de hoeveelheid albums tot me in heb genomen, met name gezien de frequentie waarmee ze uit kwamen. Maar dit komt wel als een mokerslag zeg... Had toentertijd een wens om in ieder geval East Coast Racer een keer live te zien, ben blij dat ik in 2018 naar Lorely ben geweest. Wens het beste met de familie en de band toe.

avatar van pachag
Een grote tegenslag dit. In de eerste plaats voor familie en vrienden.
Maar zeker ook voor de prog community. Deze man heeft de Big Big Train band zo'n enorme inspiratie boost gegeven. Hij tilde de band naar grote hoogtes. Van een vrij onbeduidend Engels bandje tot een superband van internationaal formaat. Hij zal daar niet als enige verantwoordelijk voor zijn geweest, maar zijn aandeel was toch wel aanzienlijk. Niet alleen als zanger, maar als multi-instrumentalist. Inderdaad, "English Electric" beschouw ik als een (twee) meesterwerk(en). Vóór David Longdon was Big Big Train een andere band. Na David Longdon zal de band ook zeker niet meer hetzelfde zijn.

Een groot gemis. Vandaag nog eens naar "English Electric" geluisterd, de tranen in m'n ogen.

avatar van Tonio
4,0
Zo: eerste paar luisterbeurten zitten er op. Ik vind het moeilijk om nu David zo te horen zingen. Ben benieuwd of de band met dit grote verlies weet om te gaan. De tijd al het leren.

Verdere eerste indruk: album bevalt mij prima. Zoals ik hierboven al vermeld heb wordt de lijn doorgetrokken die eerder al op Common Ground is ingezet. Steviger werk, minder folky-elementen (wat ik overigens wel weer jammer vind), meer stevig gitaarwerk, meer aandacht voor zang (naast die van David) met het gebruik van tweede stemmen en koortjes.

Van Proper Jack Froster was ik al onder de indruk, maar andere songs - zoals Bats in the Belfry en Oak And Stone - klinken even prima. De afsluiter is een beetje vreemd. De zang van Carly Bryant is wennen en de muziek/tekst wat prekerig. Maar afijn: eerst vaker luisteren zodat het album voor mij wat meer een geheel wordt. Dan kom ik hier ongetwijfeld op terug.

avatar van ProGNerD
4,5
1e luisterbeurt zit erop en verdomd, ze flikken het gewoon weer: opnieuw een klasse album waarmee ze bewijzen tot de absolute top binnen de hedendaagse Progressieve Rock te behoren.

Iets minder folky-elementen en wat steviger gitaarwerk vind ik persoonlijk juist wel een positieve ontwikkeling. Lanterna is zo op het 1e gehoor m'n favoriet en ik vind de drumsolo van Nick aan het eind van Bats in the Belfry echt heerlijk.

Mooi eerbetoon aan David Longdon; benieuwd hoe ze zich zonder hem verder ontwikkelen...

Leuk om al deze positieve recensies te lezen. Tja Common Ground was al beresterk en deze lijkt daar niet voor onder te doen. Staat op mijn (te lang) 2022 verlanglijstje alvast !

avatar van meesterdch
4,5
Gisteravond was ik een avondje alleen in de woonkamer, iets wat met vier kinderen en een vrouw niet vaak voorkomt. Bovendien zijn de buren op vakantie, dus kon de volumeknop op aso. Een avond genieten van de nieuwe BBT op de stereo. Wat een genot. En wat een martelgang, David Longdon heeft een stem die altijd binnenkomt, maar nu hij er niet meer is, doet het af en toe gewoon pijn om hem te horen. Wat helpt is dat het zowel tekstueel als muzikaal een vrolijk en positief album is. Ik denk dat ik een avond met 'a Boy in Darkness' of 'Victorian Brickwork' niet zou trekken nu. Maar gedurende de avond werd de magie van de muziek overheersender dan het verdriet van het gemis.

Het album ligt in lijn met zijn voorganger, een beetje zoals 'Folklore' en 'Grimspound' duo albums waren. Je hoort tekstueel en muzikaal wat kleine subtiele verwijzingen. Ook is de vernieuwing qua sound die 'Common Ground' al had, doorgezet. Dat komt met name door de andere componisten (NDV, Sjöblom, Foster en Bryant). Greg Spawton levert met zijn nummers de meest klassieke BBT nummers af. 'Lanterna', 'Proper Jack Froster' en 'Capotoline Venus' zijn geweldige nummers, waar de ziel van Anthony Phillips meer dan ooit doorklinkt in met name het 12-snarige gitaarwerk en de verhalende en beeldende teksten doen denken aan de klassieke English Electric albums.

Maar de andere composities zijn voor mij wel waar de vernieuwing zit. Maar ze zijn toch herkenbaar BBT, door de instrumentatie (fluit, blazers), de arrangementen en de stem van Longdon bij de nummers met zang. De nummers van NDV '(The Connection Plan' en 'Bats in the Belfry') zijn echt geweldig, met een klein beetje Spock' Beard-vibe gecombineerd met BBT magie.

De opener van de hand van nieuwe gitarist (voor de tour dan toch, want op het album is het vooral Sjöblom die de snaren beroert) is de beste poppy opener die ze ooit voor een album hebben gemaakt (met de opener van Common Ground op nummer twee).

Het instrumentale nummer van de hand van Sjöblom, 'a Room with no ceiling' , blijf ik opnieuw draaien. Het is overigens een versie van het nummer dat hij al eerder zelf opgenomen heeft Ett rum utan tak - YouTube en lijkt daar nog flink op. Het baswerk van Spawton en de drums van NDV maken het wel veel meer jazzy en ik moest af en toe aan Brand X denken terwijl ik het luister. Maar de accordeon maakt het toch ook wel typisch een Sjöblom/Beardfish/Gungfly nummer. Heerlijk in elk geval. Ik blijf een Sjöblom fanboy.

De afsluiter en titelnummer van de hand van pianiste Bryant bevalt me het minst. Maar het groeit wel bij elke luisterbeurt. Het is een vreemd nummer, waar de herhalende zin 'welcome to the planet' me in de loop van het nummer begint te irriteren en het vooral instrumentaal alle kanten op lijkt te schieten. Maar het nodigt wel uit tot opnieuw luisteren. Je ontdekt steeds andere dingen en er komt zelfs een soort logica in op een bepaald moment.

Het mooiste nummer voor mij is 'Oak and Stone'. Misschien omdat dit het beste van beide werelden heeft. Het is een compositie van Spawton, NDV en Sjöblom samen en mengt daarmee de typische klassieke BBT sound met de nieuwere sounds. En de mellotron in dit nummer helpt natuurlijk ook.

Er is dus gelukkig genoeg te genieten zonder steeds verdriet te voelen bij het horen van David's stem. Wat ik het meest bijzondere vind, is dat het album veel minder Longdon-heavy lijkt dan eerdere albums. Terwijl bij het maken men natuurlijk niet wist wat er die fatale dag in november zou gebeuren. Hij heeft geen compositie op het album, alleen de tekst van de opener. Er wordt veel meerstemmig of door anderen gezongen (NDV, Bryant, nieuwe violiste Claire Lindley en Sjöblom), er zijn twee instrumentale en na de openingszinnen hoor je in het laatste nummer Longdon helemaal niet meer. In die zin geeft het album ook hoop voor de toekomst van BBT. Het maakt bedroefd dat ik deze band nooit met Longdon live ga aanschouwen. Dat ik nooit meer in vervoering zal raken door zijn stem bij een nieuw en onbekend nummer. Maar er zit nog zoveel muzikaal leven in de combinatie van de achterblijvers, dat ik me niet kan voorstellen dat ze zullen stoppen. Of er een nieuwe zanger bij nodig is weet ik niet. Er blijven voldoende top zangers over in de band. Al kan ik me de oude typisch Engelse nummers als 'Uncle Jack' en 'Winkie' niet voorstellen met het Amerikaanse accent van NDV, een vrouwenstem als die van Bryant of het Zweedse engels van Sjöblom. Hopelijk horen we daar in de loop van dit jaar wat over.

avatar van meneer
meesterdch schreef:
Maar er zit nog zoveel muzikaal leven in de combinatie van de achterblijvers, dat ik me niet kan voorstellen dat ze zullen stoppen. Of er een nieuwe zanger bij nodig is weet ik niet.

Misschien wat voor Ray Wilson ?

Ik mag mij eigen grote fan van deze band noemen,heb hun muziek op Cd,LP en ook de Japanse en Russische releases en natuurlijk de geweldige Blu-Ray Stone & Steel. Na meerdere draaibeurten vind ik dit veruit hun slechtste plaat,hij pakt mij gewoon niet.In deze dure tijden zojuist de LP geannuleerd.
Vraag mij ook eerlijk gezegd af of de vele goede recensies niet te maken hebben uit respect voor het verschrikkelijke overlijden van David Longdon?

avatar van meesterdch
4,5
jakoe schreef:
Ik mag mij eigen grote fan van deze band noemen,heb hun muziek op Cd,LP en ook de Japanse en Russische releases en natuurlijk de geweldige Blu-Ray Stone & Steel. Na meerdere draaibeurten vind ik dit veruit hun slechtste plaat,hij pakt mij gewoon niet.In deze dure tijden zojuist de LP geannuleerd.
Vraag mij ook eerlijk gezegd af of de vele goede recensies niet te maken hebben uit respect voor het verschrikkelijke overlijden van David Longdon?


Dat zou kunnen, in mijn geval niet. Is natuurlijk ook persoonlijk. Hij pakt mij juist omdat ik ontwikkeling zie. Geen herhaling van zetten. Puntiger en diverser. Wat niet wegneemt dat ik de English Electric albums ook nog steeds heel graag hoor. Ik denk dat vanaf The Underfall Yard tot dit album ze een discografie hebben neergezet waar elke progrock grootheid van de jaren 70 jaloers op zou zijn. Het is gewoon enorm consistent goed wat ze in 13 jaar hebben gemaakt. 9 albums vanaf he Underfall Yard tot dit album. Vergelijk het met de 10 albums die Genesis uitbracht tussen 1970 en 1983. Van Trespass tot Abacab. Daar hebben we het over als je vergelijkt. Als ze er na dit album wel een punt achter zetten, dan heb ik er vrede mee en zal ik elk album nog regelmatig luisteren, net als ik nog steeds met Genesis doe.

avatar van Marco van Lochem
4,5
Zaterdagmiddag 20 november 2021 las ik het verschrikkelijke nieuws dat Big Big Train zanger en frontman David Longdon aan de gevolgen van een ongeluk van vrijdagochtend 19 november was overleden. De man met de prachtige karakteristieke stem werd slechts 56 jaar en liet twee dochters Amelia en Eloise en zijn partner Sarah Ewing achter. Zijn band had in de periode tot aan zijn dood hard gewerkt aan een nieuw album en er lagen plannen voor een tournee. Het nieuwe album, nummer 14 in het oeuvre van BBT, is getiteld "WELCOME TO THE PLANET" en kun je niet los zien van het heengaan van Longdon. Niet dat het album daar op in gaat, alles was al klaar en opgenomen voor die dramatische dag in november.

Eind juli 2021 verscheen het vorige album, "COMMON GROUND" en je kunt concluderen dat de groep vol inspiratie zat en de corona periode optimaal heeft gebruikt voor het schrijven van nieuwe muziek. Dit keer ruim 47 minuten muziek, negen tracks die qua speelduur uiteenlopen van bijna twee en een halve minuut naar iets meer dan 7 minuten.

Met het zeer poppy, met blazers opgeluisterde “MADE FROM SUNSHINE” start het album. Heerlijke melodie en de stem van Longdon steelt meteen weer de show, al deelt hij de vocalen met de violiste Clare Lindley en toetseniste Carly Bryant. De trompet en gitaar solo maken het geheel op een perfecte wijze af. Lindley leidt “THE CONNECTION PLAN” in met pakkend vioolspel. Longdon zingt samen met drummer Nick D’Virgilio. In net geen vier minuten laat BBT horen wat ze zo goed maken, pakkende prog met pop elementen en voortreffelijk gebruik van instrumentarium. Vooral de toetsen vind ik goed in dit nummer. “LANTERNA” begint rustig, mooie vocale arrangementen, dan gaat het tempo omhoog, blijven de fenomenale zangpartijen je oren verblijden en is vooral het ritme geweldig. Als een soort trein dendert het nummer pakkend door, op een enkel rustpuntje na. “CAPITOLINE VENUS” is het kortste nummer en een prachtige ballad, met mooie begeleiding op akoestische gitaar. Er staan twee instrumentale nummers op "WELCOME TO THE PLANET", waarvan “A ROOM WITH A VIEW” de eerste is. Geschreven door Rikard Sjöblom, opgebouwd rondom een mars-achtig ritme, is erg proggy, waarschijnlijk het minst toegankelijke nummer op het album.

"PROPER JACK FROST" werd in november 2021 uitgebracht en is een kerstnummer van BBT. Niet een puur kerstnummer, want belletjes en andere kerst-instrumenten ontbreken, maar de tekst is wel degelijk gericht op het jaarlijkse feest in december. “Do You Remember When Snow Fell At Christmas?”, “On A Sledge With Rusty Rails, OnŠµ More Run Then Home”, het is tekstueel prachtig en heeft een kerstsfeer. Het is een uptempo nummer, Carly Bryant zingt prachtig in de bridge, dit is één van die nummers van BBT die bij mij altijd blijven binnenkomen. Instrumental #2 is “BATS IN THE BELFRY”, geschreven door D’Virgilio en een pakkend, met geweldig drumwerk, nummer, waarin opnieuw blazers het een typisch BBT song maken. Prachtig vocaal werk opent het langste nummer van het album, “OAK AND STONE”. Breekbaar is de stem van Longdon en wetende dat hij er niet meer is, maakt voor mij dit nummer extra emotioneel. Jazzy ritme, prachtig pianowerk, dan gaat het tempo een paar versnellingen omhoog, komen er weer blazers bij en als het naar een soort climax toewerkt, doen ze dat in een iets lager tempo. De laatste minuut is rustig, met koorachtige vocalen. Het titelnummer is het slotakkoord. “WELCOME TO THE PLANET” is geschreven voor Bryant, die samen met Longdon het nummer zingt. Het begint rustig, ingetogen, fluit, samenzang en heel langzaam komt het tot leven. Toetsensolo en in het laatste deel mag Bryant laten horen dat ze een erg goede zangeres is. Je hoort jazz gecombineerd met dixieland, waarna de rust terugkeert en het album met één van de hoogtepunten tot stilstand komt.

“WELCOME TO THE PLANET” is weer een geweldig BBT album geworden. Razendknap dat ze een half jaar na “COMMON GROUND” met een album komen, dat ook weer bol staat van prachtige composities. Het is progressieve muziek, met invloeden van jazz, folk en pop en dat op een ingenieuze wijze met elkaar vermengd. Ik beluisterde het album voor het eerst op de release dag via Spotify. Het nummer dat aansluitend door deze streamingsdienst gedraaid werd, was er één van Ray Wilson. Is dat niet een perfecte vervanger van Longdon? In ieder geval tijdens een tournee waarbij Longdon geëerd zou kunnen worden, zou Wilson daar deel van uit kunnen maken.

De toekomst zal het uitwijzen of de band een doorstart gaat maken, het album leent zich er in ieder geval wel voor. De band zal de komende periode gebruiken om het verdriet een plekje te geven en om te onderzoeken waar de toekomst voor BBT ligt. Longdon wordt in ieder geval met een geweldig album geëerd!

avatar van namsaap
3,5
En weer een nieuwe Big Big Train... en helaas de laatste met David Longdon. Helaas moet ik voor mezelf ook concluderen dat Welcome To The Planet het minste album is dat de band met deze geweldige zanger opnam.

Het album ligt in het verlengde van Common Ground, maar het lijkt erop dat Welcome To The Planet de kliekjes van het eerstgenoemde album bevat. Het is opvallend dat dit album vooral wordt gedragen door de nummers die niet door Gregory Spawton zijn geschreven. Lanterna is weliswaar een geweldig nummer, maar de overige nummers die hij inbrengt zijn beduidend minder dan ik van hem gewend ben.

Met name Nick D'Virgilio levert met The Connection Plan (hallo Spock's Beard) en Bats In The Belfry een verfrissend aandeel aan dit album en ook Carly Bryant levert met het titelnummer een waardevolle bijdrage.

Op Made From Sunshine, Proper Jack Froster en Oak And Stone slaat daarentegen de gezapigheid te vaak toe. Deze nummers drukken de score dan ook behoorlijk.

Ten slotte nog even over de vinyluitgave: de kwaliteit van de persing is uitstekend (zoals altijd bij BBT), maar op de kwaliteit van de hoes is duidelijk bespaard, gezien het flutkartonnetje dat om het vinyl is gevouwen. Het past echter uitstekend bij het hoesontwerp, dat ook geen schoonheidsprijs verdient.

avatar van Tonio
4,0
Zo, we zijn weer een paar weken verder. Na talloze luisterbeurten blijkt toch dat mijn aanvankelijke scepsis ten aanzien van het titelnummer zich heeft verergert: ik vind het nummer inmiddels zo onprettig dat ik de laatste paar keren gewoon ben gestopt na het (overigens prachtige) Oak and Stone. En ik moet zeggen: dat heb ik nog bij geen enkel nummer van BBT eerder gehad. Halfje eraf, dus.

Nu maar hopen dat dit nummer niet de voorbode is van de weg die ze gaan inslaan. Nee, laat de kar maar vooral getrokken worden door Gregory Spawton en Nick D'Virgilio. Fingers crossed ...

avatar van Rogyros
3,5
meneer schreef:
(quote)

Misschien wat voor Ray Wilson ?

Dat zou ik zeer toejuichen.

avatar van Aproxis
Tour in oa NL op 5 sep 2022 met nieuw bandlid Alberto Bravin (bekend van PFM).

Big Big Train - Poppodium Boerderij - poppodiumboerderij.nl

avatar van namsaap
3,5
namsaap schreef:
En weer een nieuwe Big Big Train... en helaas de laatste met David Longdon. Helaas moet ik voor mezelf ook concluderen dat Welcome To The Planet het minste album is dat de band met deze geweldige zanger opnam.

Het album ligt in het verlengde van Common Ground, maar het lijkt erop dat Welcome To The Planet de kliekjes van het eerstgenoemde album bevat. Het is opvallend dat dit album vooral wordt gedragen door de nummers die niet door Gregory Spawton zijn geschreven. Lanterna is weliswaar een geweldig nummer, maar de overige nummers die hij inbrengt zijn beduidend minder dan ik van hem gewend ben.

Met name Nick D'Virgilio levert met The Connection Plan (hallo Spock's Beard) en Bats In The Belfry een verfrissend aandeel aan dit album en ook Carly Bryant levert met het titelnummer een waardevolle bijdrage.

Op Made From Sunshine, Proper Jack Froster en Oak And Stone slaat daarentegen de gezapigheid te vaak toe. Deze nummers drukken de score dan ook behoorlijk.

Ten slotte nog even over de vinyluitgave: de kwaliteit van de persing is uitstekend (zoals altijd bij BBT), maar op de kwaliteit van de hoes is duidelijk bespaard, gezien het flutkartonnetje dat om het vinyl is gevouwen. Het past echter uitstekend bij het hoesontwerp, dat ook geen schoonheidsprijs verdient.


Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2022-releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien óf en waar ze op mijn jaarlijst eindigen.

Dit album heb ik na bovenstaande bericht niet meer beluisterd... tot vandaag. Wellicht zou ik nu een iets mildere review schrijven, maar dit blijft een van de mindere albums van BBT.

Score: 73/100

1. Wilderun - Epigone
2. Disillusion - Ayam
3. Lalu - Paint The Sky
4. 40 Watt Sun - Perfect Light
5. Toundra - Hex
6. Big Big Train - Welcome To The Planet
7. Sarcasm - Stellar Stream Obscured

Gast
geplaatst: vandaag om 16:13 uur

geplaatst: vandaag om 16:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.