40 Watt Sun - Perfect Light (2022)

Zin in! The Spaces in Between is al te beluisteren: klik

Ja, die gaat besteld worden!

Verlangens, Until en A Thousand Miles klinken als vanouds prachtig, echt twee heel mooi nummers

Ik denk dat dit weer een meesterlijk werkje gaat worden, hun derde op rij.

Watching From a Distance tellen we gewoon mee natuurlijk, 4 kleppers achter elkaar!

De nummers die nu zijn vrijgegeven zijn stuk voor stuk erg fraai en bevallen me misschien nog wel beter dan de nummers van Wider Than The Sky. Zonde dat de vinylrelease nog een goeie paar maand op zich laat wachten (en zonde dat het concet in Tivoli is afgelast = ( ).

Nah, dan kan The Strength To Dream er ook wel bij.

Morgen 4 uur in het vliegtuig, dit album (uit sinds vandaag) passeert hoe dan ook de revue. Ik heb dit ontdekt via Warning (waar ik ook enkel maar de titeltrack Watching from a distance van ken) en waw, kwamen die 3 singles even keihard binnen.

"What's wrong Sir, not enough leg space?"
"Nah, just my eyes sweating..."

Het album van het jaar is dit jaar al heel vroeg bekend!

Patrick Walker heeft met Perfect Light weer een bloedmooie plaat gemaakt. Het is een ontzettend mooie geleidelijke evolutie geweest van Warning's Watching from a Distance uit 2006 naar deze, waarin doommetal met een slowcoreinvloed langzaamaan zich ontwikkelde naar slowcore met doommetal- en post-rockinvloeden en nu zijn we beland bij een plaat waar geen spoortje metal meer in te vinden is.

Perfect Light is grotendeels akoestisch, waarbij elektrische instrumentatie alleen maar als een sporadisch accent fungeert door bijvoorbeeld subtiele echoënde gitaarlijnen. De muziek van 40 Watt Sun is per plaat steeds helderder gaan klinken, maar Perfect Light is net zo ''heavy'' als de Warning/40 Watt Sun-platen met zwaardere instrumentatie, maar op een andere manier. Hier neemt slowcore à la Red House Painters definitief de hoofdrol en zijn de vroege post-rockinvloeden à la Talk Talk (Laughing Stock) en Bark Psychosis (Hex) ook meer uitgesproken. Ook valt het op dat er een sterke folkinvloed in deze plaat zit, Closure heeft zelfs een bepaalde weemoedige dromerigheid die me aan Nick Drake doet denken. Het resulteert in een ontzettend minimalistische plaat qua structuur, maar is dynamischer en kleurrijker dan voorheen in zijn instrumentatie.

Walker laat nummers soms minutenlang zwelgen in hun eigen melancholie met dezelfde akkoordenprogressie, maar de subtiele details, de bloedmooie grootse maar zeer fragiele en trillende stem van Walker en de meesterlijke sfeerzetting zorgen ervoor dat je er helemaal in gezogen wordt. Wanneer er dan een wisseling is, voelt dat ook alsof er een aardverschuiving plaats vindt en is zo'n climax echt even een intens moment waarin Walker er vaak ook nog een schep bovenop gooit met zijn stem. Ook weet de plaat in zijn opbouw ervoor te zorgen dat langere tergend trage tracks meer worden afgewisseld met kleinere folknummers. Het zorgt ervoor dat de 67 minuten van Perfect Light echt voorbij vliegen.