menu

Ghost - Impera (2022)

mijn stem
3,80 (119)
119 stemmen

Zweden
Metal / Rock
Label: Loma Vista

  1. Imperium (1:40)
  2. Kaisarion (5:02)
  3. Spillways (3:16)
  4. Call Me Little Sunshine (4:44)
  5. Hunter's Moon (3:16)
  6. Watcher in the Sky (4:58)
  7. Dominion (1:22)
  8. Twenties (3:46)
  9. Darkness at the Heart of My Love (4:58)
  10. Griftwood (5:16)
  11. Bite of Passage (0:31)
  12. Respite on the Spitalfields (6:42)
totale tijdsduur: 45:31
zoeken in:
avatar van ProGNerD
4,0
Ayreonfreak schreef:
Uit respect voor jullie geef ik dit geen punten. Wat een akelig "Wanne be Abba Metal version" is dit zeg! Heel akelig....

Dit meer je ding misschien: The Night Flight Orchestra - Sometimes the World Ain't Enough
(over kitsch gesproken; beetje fout, maar wel lekker... )

avatar van EvilDrSmith
3,0
ProGNerD schreef:
Dit meer je ding misschien: The Night Flight Orchestra - Sometimes the World Ain't Enough
(over kitsch gesproken; beetje fout, maar wel lekker... )
Inderdaad, zeg. Bij het eerste nummer 'Kaiserion' dacht ik al gelijk: dit is gewoon AOR uit de 80s. Ze hebben hun vroegere Blue Öyster Cult-invloeden definitief ingeruild voor bands als Signal, Giant, Shy en dus blijkbaar Foreigner. Bij het tweede nummer 'Spillways' liggen die invloeden er nóg dikker bovenop, net als idd bij The Night Flight Orchestra. Die laatste bevalt mij wat beter. Eens horen wat de rest van het album brengt...

EDIT: inmiddels het hele album beluisterd. Degelijke AOR met regelmatig mooi gitaarwerk, maar zonder échte hoogvliegers, vooral ook omdat de zanger vrij middelmatig is (inmiddels heeft deze Tobias Forge dus een echte naam en is het niet meer Papa de zoveelste?), waarbij in dit genre de zanger veelal juist de sterke schakel is/dient te zijn. Een tweede keer luisteren geloof ik wel. Behalve het enige nummer dat mij is bijgebleven, en dat is uitgerekend/natuurlijk die vreemde eend 'Twenties'. Het doet me ergens wat denken aan de sardonische, creepy sfeer van King Diamond ('Tea'). Meer van dat graag de volgende keer.

avatar van ABDrums
4,5
ABDrums schreef:
Daarnaast komt Watcher of the Sky ook nog niet helemaal binnen.


Ik ga mijn mening toch bijstellen: Watcher In The Sky is toch best een fijn nummer. Ik vrees dat mijn vier sterren het niet lang meer uit gaan houden...

avatar van henrie9
4,5
Met heavy rock van een tomeloos af klinkend kaliber als hier bevestigen de intussen iets minder boze geesten van Ghost de exodus uit hun satanisch diepe krochten naar hun nu torenhoog successchavot. Ghost's huidige, netjes afgemeten onheilspellende theatraliteit zal op die hoogte gegarandeerd nóg meer duistere zieltjes weten aan te spreken. Want wat kan je in dit stadium immers nog meer van het gezelschap verwachten, als band én als fan?

Alles hier is tot in de perfectie heerlijk supercatchy, supertoegankelijk en zo glammy-groots als indertijd Bon Jovi en stijlvolle consoorten. Hier krijg je aanjagende metalrock, nepgevaarlijk, zonder enig vitriool of dodelijk geslepen messen. Nee, alles is o zo uitbundig, o zo vol en weids gespeeld, regelrecht toebereid voor gewillig meedeinende, scanderende festivalweiden. Bovendien heeft het intussen her en der ook al de hitgevoeligheid van de beste pop. Zoiets presteer je dus maar met uitstekende, intelligente songs als deze, vol bravoure en experimenteerdrang, met onverkort boeiende structuren, pakkende hooks, retroriffs, droomdrumbeats en vooral met die fameuze glazen vocalen van charismatische frontman-songwriter Tobias Forge, aka Papa Emeritus IV.

En niet in het minst heel mooi meegenomen, in de lyrics gaan er weloverwogen filosofische boodschappen mee voor het klootjesvolk. Hoewel geen conceptalbum, diept Ghost nu met 'Impera' grimmige verhaaltjes op uit de Victoriaanse tijd, het verval van de rijken en begin van de industrialisatie in de negentiende eeuw. Grote veranderingen dus met weer nieuwe gevaren voor uitfasering van de mensheid. Uit een afbrokkelende samenleving ontstaat een tastend nieuwe zoektocht naar evenwichten. Maar altijd zijn daar weer die krachten om de vooruitgang te vernietigen, zelfs radicaal naar een ver verleden terug te katapulteren. Dan kijk je tegelijk in de spiegel van onze eeuw. En ja, dan krijg je een déjà-vu.

'Impera', het album... Het wondermooi openend 'Imperium' is een epische, slepende intro met gitaararpeggio's van Opeth-man Fredrik Åkeson, waarna de plaat al vlug in maalstroomwerveling op snelheid komt. Het motief keert ook als outro heel mooi terug in het laatste nummer, 'Respite on the Spitalfields'. Een klassiek aanhoudende Guns N' Roses-riff, splijtende oerschreeuw en van dan af rolt meteen, sfeervol, 'Kaisarion' op kletterende rupsbanden de hele 'rockopera' binnen. Het Caesareum als metafoor voor dwazen die alles wat ze niet kunnen begrijpen dan maar met de glimlach doden en vernietigen. Een verrassend 'Spillways' daaropvolgend, dat keer voor keer met overspannen ABBA-'Money Money'-pianonoten de nerveuze kadans opdrijft. Of horen we tussen de fraaie harmonieën en meanderende solo eerder echo's van Foreigner's 'Cold As Ice'? Soit, 'Spillways', pleit voor noodzakelijke uitwegen voor ieders duistere innerlijke blokkages.

Het magistrale 'Call Me Little Sunshine' brengt de Lucifer-alias van magiër Aleister Crowley ten berde (naar wiens occulte foto ook de gemijterde lieverd op het cover-artwork verwijst!), een pastorale niettemin met rustig Metallica-verwant gitaarwerk in de aanhef en in de finale, samen met de solo's en zware orgel-bassen, een alternatief voor het 'You Will Never Walk Alone'-anthem.
Het epische 'Hunter's Moon' dan, beklijvend, spannend en energiek in zijn mix van stijlen, draaide al op de endtitles van Halloween Kills (Halloween 12). De maniakale jacht op nieuwe prooi, met sinister declamerende Forge in het geraas van wild opstijgende koorzang en flitsende gitaren. 'Watcher in the Sky' daarna, stevige powerballad met rauw pompende riff, 'stop met het sterrenkijken, (mis)bruik eerder al je wijsheid om staalhard te ontkennen dat de aarde rond is.'

Het instrumentale 'Dominion' is met diepe majestueuze blazers de indrukwekkende orkestrale inzet als brug/segue naar 'Twenties'. De sluipende dreiging in de klassieke kopers komt in crescendo aan bij Papa Forge. En Ghost's onbekende Nameless Ghouls nemen dan alles, fluisterend koor incluis, Slayeresk over. De schemerige emotionaliteit van het proggy 'Darkness at the Heart of My Love' oreert dan vingerknippend tegen het hypocriet promoten van waarden door perverse bezitters van geld en macht. Of gaat deze bijna fezelende ballad, met fijn bladgoud en glitter belegd, misschien evengoed over een verbroken romance? Stadionriffer 'Griftwood' is vrolijk met Van Halen- en Mötley Crüe-melodieën opgedirkt en geïnspireerd op volkscreaturen als Mike Pence, die, aldus Tobias, onberoerd hun eigen credibiliteit te grabbel te gooi(d)en voor een plaatsje op de eerste rij.

Dan rest nog het kort instrumentaal wandtapijtje 'Bite of Passage'  om 'Impera' afsluitend naar z'n langste rockballad 'Respite on the Spitalfields' te doen doorglijden, wisselend ritmisch pièce de résistance met verschroeiend gitaargeluid, over de angst in het oude Londen voor de terugkeer van Jack The Ripper.

Ghost is anno 2022 een heel ambitieuze band, trots aan de top. Het glimmend album 'Impera' met de hier geëtaleerde, geweldige mainstreammetal, schitterend geproduceerd bovendien, dat is precies wat lefband Ghost nog nodig had om nu in iedere verre uithoek van de aardbol onweerstaanbaar te kunnen gaan uitblinken. Divide et impera. Dit prachtstuk moet de opwinding van z'n fans niet verdelen, integendeel. Voortaan : Ghost rules. Hun voortgang in de rockwereldorde is niet om weer om te buigen. Papa Emeritus IV, hij heerst al. Imperat!

avatar van HammerHead
2,5
Wow, niet verwacht (zeker niet op basis van alle positiviteit hier tot nu toe), maar ik vind dit echt ontzettend tegenvallen. De eerste keer dat Ghost alles wat ik eigenlijk niet trek aan deze band op 1 plaat weet samen te brengen; ook knap. Weg groove, weg smerige randjes, alleen nog maar vervelende mid tempo AOR/stadionrock met ditto zeurderige zanglijnen (Twenties is eigenlijk de enige uitzondering hierop, maar dat is wel een erg dunne basis voor een hele plaat). Erg matig.

avatar van Ayreonfreak
henrie9 schreef:
Met heavy rock van een tomeloos af klinkend kaliber als hier bevestigen de intussen iets minder boze geesten van Ghost de exodus uit hun satanisch diepe krochten naar hun nu torenhoog successchavot. Ghost's huidige, netjes afgemeten onheilspellende theatraliteit zal op die hoogte gegarandeerd nóg meer duistere zieltjes weten aan te spreken. Want wat kan je in dit stadium immers nog meer van het gezelschap verwachten, als band én als fan?

Alles hier is tot in de perfectie heerlijk supercatchy, supertoegankelijk en zo glammy-groots als indertijd Bon Jovi en stijlvolle consoorten. Hier krijg je aanjagende metalrock, nepgevaarlijk, zonder enig vitriool of.....


Tjonge... Wat een lovende woorden. Ik zou bijna aan mijzelf gaan twijfelen als ik deze mooi geformuleerde recensie lees. Echt alles wat ik verschrikkelijk vind, vindt jij fantastisch.

avatar van deric raven
Meliora valt met de beoordeling wat lager uit dan de laatste twee platen, maar is toch echt de beste Ghost plaat. Wel leuk dat ze steeds meer erkenning krijgen. Meer Bon Jovi? Ik weet het niet, zelf moet ik meer aan The Ultimate Sin van Ozzy Osbourne denken. En die hoes? Tja, ik heb het al eerder aangegeven, de mooiste Iron Maiden hoes sinds Somewhere In Time.

avatar van henrie9
4,5
Ayreonfreak schreef:


Tjonge... Wat een lovende woorden. Ik zou bijna aan mijzelf gaan twijfelen als ik deze mooi geformuleerde recensie lees. Echt alles wat ik verschrikkelijk vind, vindt jij fantastisch.


Onmogelijk, Ayreonfreak, want ben bijvoorbeeld ook zeer gehecht aan ene Arjen Anthony Lucassen en wilde het juist even laaiend gaan hebben over de jongste Marillion. Stel voor dat je eens kijkt naar mijn 4,5 reviews van de laatste tijd. Als je die echt allemaal verschrikkelijk vindt, ja, dan... mag je inderdaad aan jezelf gaan twijfelen. (Grapje.) Vind die van Ghost dus een topplaat, in zijn genre. Als je dat vaststelt moet je dat ook onverkort durven schrijven, superlatieven incluis.

avatar van Ayreonfreak
henrie9 schreef:
(quote)


Onmogelijk, Ayreonfreak, want ben bijvoorbeeld ook zeer gehecht aan ene Arjen Anthony Lucassen en wilde het juist even laaiend gaan hebben over de jongste Marillion. Stel voor dat je eens kijkt naar mijn 4,5 reviews van de laatste tijd. Als je die echt allemaal verschrikkelijk vindt, ja, dan... mag je inderdaad aan jezelf gaan twijfelen. (Grapje.) Vind die van Ghost dus een topplaat, in zijn genre. Als je dat vaststelt moet je dat ook onverkort durven schrijven, superlatieven incluis.


Ik heb het alleen over deze plaat hoor

avatar van henrie9
4,5
Oef!...

avatar van Dielten
4,0
Haha, de foute CD ... maar het is fantastisch om hem te beluisteren!

avatar van SirPsychoSexy
3,5
Edwynn schreef:
Regelmatig klinkt er veel "hair" door in het geluid en dat is iets wat ik alleen maar toe kan juichen.
Klopt. Om maar twee voorbeelden te noemen: de riff van Griftwood doet denken aan Ain't Talkin' bout Love en het middenstuk van Respite on the Spitalfields klinkt alsof Tobias aan het luisteren was naar Still of the Night toen hij het schreef. Ik vind het best vermakelijk allemaal, maar daar blijft het dan ook bij. Te weinig écht memorabele songs op dit album om blijvend te beklijven naar mijn mening.

4,5
deric raven schreef:
Meliora valt met de beoordeling wat lager uit dan de laatste twee platen, maar is toch echt de beste Ghost plaat. Wel leuk dat ze steeds meer erkenning krijgen. Meer Bon Jovi? Ik weet het niet, zelf moet ik meer aan The Ultimate Sin van Ozzy Osbourne denken. En die hoes? Tja, ik heb het al eerder aangegeven, de mooiste Iron Maiden hoes sinds Somewhere In Time.


Dit is totaal niet vergelijkbaar met the Ultimate sin

avatar van Kronos
4,0
Wat de hoes betreft valt vooral het belangrijkste verschil op met Somewhere in Time. Op die hoes hebben de kleine details betekenis, op Impera niet. Of de hoes een verwijzing is naar Iron Maiden weet ik niet. Volgens mij is het gewoon een doodskopachtig figuur zoals op zoveel metal hoezen. En in ieder geval is de hoes van A Matter of Life and Death veel mooier.

avatar van Arjan Hut
4,5
Ghost is de koriander van de heavy metal. Ik lust het graag, maar kan ook genieten van metalheads die zich in een stuip kokhalzen en het pop of aor vinden. Of wat zij denken dat pop of aor is.

avatar van henrie9
4,5
Kronos schreef:
Wat de hoes betreft valt vooral het belangrijkste verschil op met Somewhere in Time. Op die hoes hebben de kleine details betekenis, op Impera niet. Of de hoes een verwijzing is naar Iron Maiden weet ik niet. Volgens mij is het gewoon een doodskopachtig figuur zoals op zoveel metal hoezen. En in ieder geval is de hoes van A Matter of Life and Death veel mooier.


Ghost inspireerde zich expliciet op een beeld van Aleister Crowley in wiens ideeën zij zich uitstekend kunnen vinden. Verwijzing ook naar hem in het nummer 'Call Me Little Sunshine'.

Aleister Crowley

avatar van notsub
3,0
Het is in zijn soort zeker een mooie CD, maar veel van deze pompeuze rock ligt mij niet zo. Het is een beetje wat ik met Volbeat ook heb. Het klinkt flink cheesy allemaal, maar dan net zonder de aard van de band helemaal opzij te zetten. Zo komen er ook regelmatig momenten voorbij die ik live weer graag zal ondergaan. Ik had hier graag wel wat meer duisternis gehoord in plaats van die opvallend perfect klinkende vrolijke popmuziek.

avatar van ABDrums
4,5
notsub schreef:
Ik had hier graag wel wat meer duisternis gehoord in plaats van die opvallend perfect klinkende vrolijke popmuziek.


Dit zou ook mijn enige kritiekpunt (afgezien van Twenties) aangaande dit album zijn: het occulte, mystieke randje is er een beetje van af en dat is toch wat Ghost ook wel weer uniek maakt(e).

Desalniettemin is Call Me Little Sunshine dan wel weer heerlijk duister en gehuld in een mystieke sfeer. Geen wonder dat dat mijn favoriete nummer is van dit album.

avatar van buso
4,0
Leuk album. Wat anders dan de vorige, maar toch onmiskenbaar Ghost. Twenties klonk eerst vreemd in de oren, maar nu is het zowat mijn favoriete nummer van dit album. Die sinistere sfeer die opgeroepen wordt, zeker door het achtergrondkoortje ...

avatar van Ayreonfreak
Voor de mensen die toch van dit soort muziek houden kan ik ook Beriedir adviseren. Het laatste album "Aqva" (staat nog niet op de site, wel al ingediend), maar is wat mij betreft een betere en minder cheesy en pompeuze versie. Persoonlijk vind ik het een heerlijk album en heeft een beetje dezelfde glitter trekjes.

avatar van ProGNerD
4,0
Ayreonfreak schreef:
Voor de mensen die toch van dit soort muziek houden kan ik ook Beriedir adviseren. Het laatste album "Aqva" (staat nog niet op de site, wel al ingediend), maar is wat mij betreft een betere en minder cheesy en pompeuze versie. Persoonlijk vind ik het een heerlijk album en heeft een beetje dezelfde glitter trekjes.

Zo blijkt maar weer hoe persoonlijk smaak is en hoe subtiele nuances het verschil kunnen uitmaken blijkbaar. Bijzonder dat je deze Ghost niet kunt waarderen en Beriedir de hemel in prijst, terwijl voor mij laatstgenoemde een beetje hetzelfde "guilty pleasure" catchy / cheezy gevoel geeft (waarbij voor mij Ghost het wint).

Prima recensie op Progwereld trouwens, alhoewel ikzelf Voyager toch wel van een iets andere orde vind; minder power-, meer progmetal

avatar van Ayreonfreak
ProGNerD schreef:
(quote)

je deze Ghost niet kunt waarderen en Beriedir de hemel in prijst, terwijl voor mij laatstgenoemde een beetje hetzelfde "guilty pleasure" catchy / cheezy gevoel geeft (waarbij voor mij Ghost het wint).

Prima recensie op Progwereld trouwens, alhoewel ikzelf Voyager toch wel van een iets andere orde vind; minder power-, meer progmetal


De hemel in prijst, de hemel in prijst... dat gaat iets te ver, maar ik vind het zeer aangenaam

3,5
Iets minder kwalitatief als Prequelle (5*) en Meliora (4*) vind ik toch. Ghost verkent iets meer de mainstream rock met invloeden uit de wijdbeense rock van de jaren '80 maar ik denk dat ze hiermee toch hun metal fanbase een beetje verliezen. Ik klaag er niet over : ik vind dit soort nummers variatie brengen in de tracklist : nummertjes als Griftwood en Call me Little Sunshine maken het lekker luchtig. Er komt te weinig van dit soort dingen uit op een jaar. Blijft een sterke band die een hoog niveau blijft behouden

avatar van james_cameron
3,5
Iets beter dan de wel erg gladde voorganger Prequelle, met ditmaal een iets ruiger en steviger geluid. Althans, bij vlagen, want het songmateriaal is ook ditmaal overwegend erg poppy en toegankelijk, met veel invloeden van jaren '70 rock en popbands als ABBA. De aanstekelijke songs luisteren lekker weg en alles steekt productioneel weer kunstig in elkaar, maar ik blijf de mystiek en de duistere ondertoon van de eerste paar albums toch wel flink missen. Ghost gaat steeds meer voor het grote gebaar en de makkelijke weg, zo lijkt het.

4,0
Prima album zonder echte uitschieters naar boven en beneden.

avatar van Edwynn
4,5
Bij nader inzien toch weer een groeier gebleken. Ongelooflijk hoe zo’n pakket relatief eenvoudige songs niet vervelen en zelfs verslavender worden bij herhaaldelijke luisterbeurten. Ja, Ghost is glad. Maar het past ze als een jas ofwel een zwartgeblakerd habijt.
Hoofdfavorieten blijven Spillways met de aan Runaway herinnerende keyboardlick. En het stemmige Respite On The Spitalfields dat het album zo mooi afsluit en waarin het thema van het intro nog eens terugkeert.

avatar van namsaap
4,5
Het is zo langzamerhand tijd om de eindejaarslijst op te maken. Daarom luister ik alle 2022-releases die ik in huis heb gehaald nog eens om het gehoor op te frissen en te zien óf en waar ze op mijn jaarlijst eindigen.

"Ghost is te glad geworden", "Het mystieke randje is eraf" etc.... Het zal allemaal.

Ik kan de oude albums van Ghost prima waarderen, maar vanaf Meliora vind ik dat Tobias Forge als songwriter een enorme groei laat horen met Impera wat mij betreft als voorlopige hoogtepunt. Het is catchy en ligt gemakkelijk in het gehoor, maar daarnaast zitten de nummers ook nog eens ontzettend knap in elkaar en vol interessante wendingen. Hoogtepunten: Spillways, Watcher In The Skies en Respite on the Spitalfields.

Score: 89/100

1. Wilderun - Epigone (96)
2. Elder - Innate Passage (91)
3. Disillusion - Ayam (90)
4. Ghost - Imperia (89)
5. Star One - Revel In Time (88)
6. Allegaeon - Damnum (87)
7. Persefone - Metanoia (86)
8. Lalu - Paint The Sky (85)
8. Cult Of Luna - The Long Road North (85)
10. 40 Watt Sun - Perfect Light (84)
10. Watain - The Agony & Ecstasy of Watain (84)
10. Arð - Take Up My Bones (84)
13. Dark Funeral - We Are The Apocalypse (83)
14. Voivod - Synchro Anarchy (82)
14. Darkest Era - Wither On The Vine (82)
16. Guild Of Others - Guild Of Others (80)
17. The Flower Kings - By Royal Decree (79)
18. Amorphis - Halo (78)
18. Jethro Tull - The Zealot Gene (78)
18. Shape Of Despair - Return To The Void (78)
—. Toundra - Hex (77)
—. Jonas Lindberg & The Other Side - Miles From Nowhere (74)
—. Eight Bells - Legacy Of Ruin (74)
—. Marillion - An Hour Before It’s Dark (73)
—. Big Big Train - Welcome To The Planet (73)
—. Sarcasm - Stellar Stream Obscured (70)
—. Sylvaine - Nova (70)
—. The Offering - Seeing The Elephant (64)

avatar van Edwynn
4,5
Spillways is opnieuw verschenen. Ditmaal met een vocale bijdrage van Joe Elliott van Def Leppard. Eerlijkgezegd is het verschil met de albumversie bijna niet te horen. Er zit ook een nogal bizarre video bij.

avatar van Juul1998B
4,5
Dit album is toch blijven plakken bij me en dat is zeker niet zomaar.
Spillways, griftwood en twenties rocken gewoon de pan uit en klinken echt catchy.
Ze vernieuwen nergens, tis gewoon 80s rock in de stijl van glam, hair metal en noem het allemaal maar op.
Toch ben ik zeker fan geworden.
Zou graag naar hun liveshow gaan in de afas, wieweet nog ff tickets scoren.

5,0
Dank Ayreonfreak voor een hele fijne tip (Beriedir).

Persoonlijk vind ik dit de plaat van 2022 en dit decennium en zelfs millenium tot nu toe. Ik ben erg blij dat ik ze gisterenavond in de Afas heb mogen zien in de (re)impera tour.

Het is allemaal behoorlijk gelikt en commercieel, maar zelden heeft rock (again, geen metal) me zo weten te raken qua juiste snaar als deze plaat.
Hoe Kaisarion erin hakt, Hunter's Moon, het aparte Twenties, Watcher in de Sky en t onvergetelijke Spillways.
Zelden in volwassenheid een plaat leren kennen die zo (muzikaal) raakte als deze. Ik vind de rest van hun werk een stuk minder goed dan deze plaat.

Voor mij 5 sterren, een volle 10 of hoe je t ook mag noemen...

4,0
Ik vind dit album maar lastig op waarde te schatten. Ik draai hem vaak en graag, er staan memorabele nummers op, goed uitgewerkt, het is een goede mix van pop en rock, maar toch altijd het gevoel dat er iets mist. Geen idee wat datgene dan precies is, mist er ook echt wat? Als ik zo mijn eigen opsomming zie, wat mij betreft dan eigenlijk niet. Net als de 2 voorgaande albums gewoon een prima plaat dus. Fijn intro nummer dat gelijk overgaat in een top nummer met Kaisarion, de toon is gezet. Spillways, Watcher in the Sky, en Griftwood zijn mijn duidelijke favorieten, hoewel er eigenlijk geen minder nummer op staat. Toch wel knap om het hoge gehalte van popmuziek te verwerken in een outfit dat sinister over wenst te komen zonder geloofwaardigheid te verliezen. Na wat overwegingen, en extra luisterbeurten moet ik bekennen dat ik dit toch de beste van ze vind. Maar ik kom wel op het zelfde aantal sterren als voor Prequelle, en Meliora, ver uit elkaar ligt het niveau dus niet. Wat rest is dat ik ze dan toch een keer live moet gaan meemaken, lijkt mij een fantastische show.

1. Impera
2. Prequelle
3. Meliora
4. Infestissumam
5. Opus Eponymous

avatar van ABDrums
4,5
Das Gesicht schreef:
Wat rest is dat ik ze dan toch een keer live moet gaan meemaken, lijkt mij een fantastische show.

Dat is zeker aan te bevelen! Naar mijn idee krijgen de nummers live net wat meer 'body' mee, waardoor het muzikaal allemaal nog wat meer gaat leven.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:45 uur

geplaatst: vandaag om 12:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.