menu

Kurt Vile - (watch my moves) (2022)

mijn stem
3,73 (96)
96 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Verve

  1. Goin on a Plane Today (2:29)
  2. Flyin (Like a Fast Train) (4:46)
  3. Palace of OKV in Reverse (2:53)
  4. Like Exploding Stones (7:18)
  5. Mount Airy Hill (Way Gone) (5:32)
  6. Hey Like a Child (5:46)
  7. Jesus on a Wire (5:15)
  8. Fo Sho (4:52)
  9. Cool Water (5:05)
  10. Chazzy Don't Mind (5:33)
  11. (Shiny Things) (0:58)
  12. Say the Word (5:48)
  13. Wages of Sin (7:34)
  14. Kurt Runner (3:16)
  15. Stuffed Leopard (6:39)
totale tijdsduur: 1:13:44
zoeken in:
avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Kurt Vile - (watch my moves) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Kurt Vile - (watch my moves)
Kurt Vile blijft gewoon lekker doen waar hij zin in heeft, wat wel eens een wat mindere songs oplevert, maar over het algemeen genomen is het deze week verschenen (watch my moves) een prima album

Ik ben zeker geen groot fan van de muziek van Kurt Vile, maar met zijn nieuwe album (watch my moves) heeft de Amerikaanse muzikant me zeer aangenaam verrast. Dat heeft hij gedaan met muziek die in het verlengde ligt van zijn vorige albums, maar de songs op (watch my moves) zijn over het algemeen genomen beter, al slaat de Amerikaanse muzikant de plank ook wel eens mis. Wanneer je de sterke songs over houdt, heb je nog altijd een drie kwartier durende soundtrack voor een warme, luie en zorgeloze zomer en zowel aan deze zomer als aan de bijbehorende soundtrack ben ik wel toe. De muziek van Kurt Vile wordt vaak saai genoemd, maar (watch my moves) is dat zeker niet.

Ik had tot dusver niet heel veel met de muziek van de Amerikaanse muzikant Kurt Vile, die ooit deel uit maakte van The War On Drugs, maar de band verliet voor het grote succes kwam. Smoke Ring For My Halo uit 2011 en Waking On A Pretty Daze uit 2013 vond ik bij de release nog wel aardig, maar ik denk niet dat ik de albums hierna nog (vaak) heb beluisterd.

De albums die volgden vond ik vooral bloedeloos saai. Kurt Vile tokkelde er vrolijk op los en grossierde in lome gitaarsongs met bijna gesproken vocalen, maar ze gingen bij mij het ene oor in en het andere oor weer uit. Zelfs het album dat hij maakte met Courtney Barnett kon ik maar matig waarderen, waardoor ik er stellig van overtuigd was dat ik het deze week verschenen (watch my moves) zou laten liggen.

Na de wat sullige en door piano gedomineerde openingstrack leek dit inderdaad te gaan gebeuren, maar vanaf de tweede track begon (watch my moves) me te bevallen en inmiddels heb ik het nieuwe album van Kurt Vile al veel vaker beluisterd dan alle voorgangers bij elkaar. Dat is op zich bijzonder, want zoveel is er nu ook weer niet veranderd in de muziek van de Amerikaanse muzikant.

Ook op zijn negende album maakt de muzikant uit Philadelphia, Pennsylvania, dromerige muziek die zich wat loom voortsleept en die wordt gecombineerd met hier en daar bijna gesproken vocalen, die zo af en toe herinneringen oproepen aan Lou Reed. Zeker wanneer de gitaren domineren klinkt de muziek van Kurt Vile voorzichtig psychedelisch, maar de Amerikaanse muzikant varieert op (watch my moves) net wat meer dan in het verleden met de inkleuring van zijn songs, onder andere door het gebruik van elektronica.

Ik kan me goed voorstellen dat de muziek van Kurt Vile als saai wordt ervaren, want dat vond ik zijn vorige albums ook, maar toen (watch my moves) in een heerlijk lentezonnetje door de oortjes kwam, beviel het nieuwe album van Kurt Vile me uitstekend. Na de miskleun van de openingstrack zoekt Kurt Vile het wat meer in de Amerikaanse rootsmuziek, maar het is wel rootsmuziek die incidenteel wordt gecombineerd met wolken synths, die het psychedelische karakter van de muziek van Kurt Vile nog wat versterken.

Het kabbelt allemaal bijzonder aangenaam voort, maar de muzikant uit Philadelphia heeft ook veel moois verstopt in de dromerige klanken op het album. Zeker wanneer je aandacht hebt voor al dit moois is (watch my moves) een interessant album, dat echt geen moment saai is. Kurt Vile heeft een album afgeleverd dat zomaar de soundtrack van een lome zomer kan worden, maar het is ook een album dat het verdient om met volledige aandacht beluisterd te worden.

(watch my moves) bevat 15 tracks en die zijn misschien niet allemaal even goed, maar er blijft een respectabel aantal uitstekende songs over, waaronder de fraaie cover van Springsteen’s Wages Of Sin (dat Born In The U.S.A. net niet haalde en op de verzamelaar Tracks terecht kwam), het gospelduet Jesus On A Wire met Cate Le Bon, het poppy Say The Word (eveneens met Cate Le Bon) en het bijzonder fraaie Cool Water.

Het nieuwe album van Kurt Vile roept vooralsnog zeer gemengde reacties op, maar (watch my moves) heeft mij zeer aangenaam verrast en is echt een flink stuk beter dan de vorige albums van de Amerikaanse muzikant. Het is voor mij in ieder geval het eerste Kurt Vile album dat ik echt veel vaker ga beluisteren. Erwin Zijleman

avatar van deric raven
3,5
Als The War On Drugs de succesvolle opmars naar het grote publiek bereikt is Kurt Vile al geruime tijd geen bandlid meer. Dat men nog steeds die link legt is allemaal zo begrijpelijk, de geest van Kurt Vile waakt nog steeds dienend over het The War On Drugs geluid. Zijn cruciale in psychedelica doordrenkte gitaarspel is dan wel gewaagder dan die langgerekte huidige panoramavelden.

De voorliefde van jaren tachtig Fleetwood Mac werk en Bruce Springsteen songstructuren spelen nog steeds bij Kurt Vile een essentiële songbelevingsrol. Zo overtuigend zelfs dat hij de fase van schaamteloos jatten achter zich gelaten heeft en nu stoutmoedig na het bewerkte Downbound Train opnieuw daadwerkelijk aan een Bruce Springsteen cover waagt. Wages of Sin staat oorspronkelijk op de Tracks box en is restmateriaal uit zijn Nebraska periode, en al eerder door Damien Jurado op plaat gezet.

Het verhalende levendige van Bruce Springsteen krijgt een heldere dromerige, spirituele injectie toegediend, en overschrijdt nog sterker die verlokkende hoofdzonden grenzen. Songsmit Kurt Vile werpt zijn handen in het vuur om deze pas later ontdekte klassieker tot een scherpe druggy song te hersmeden. Betaalde liefde in schemerige hotelkamers, bij Bruce Springsteen met een onderliggend schuldgevoel, bij Kurt Vile met die avontuurlijke angst om betrapt te worden. En daarin verschilt Kurt Vile ook met het wat veilig ingestelde geniale The War On Drugs, het is net wat gewaagd stouter, menselijker zelfs. Stiekem is deze stevige gedurfde bewerking wel het absolute hoogtepunt van (watch my moves).

(watch my moves) heeft een twijfelachtig folky lo-fi demo begin. Goin on a Plane Today is eenvoudig qua opzet, bijna bewust gekozen kinderlijk. De dronken bas strompelt de kamer binnen om vervolgens door de overheersende blazers omver geblazen te worden. Dit is ook Kurt Vile, de schoonheid weggestopt in klein gehouden knullige speelse probeerseltjes. Vals gestemde gitaren, een voorgeprogrammeerde Bossanova beat, misschien net een tikkeltje te opzichtig gemaakt. Flyin (Like a Fast Train) in slow motion. Een progressieve track met een conservatief startpunt, allemaal leuk maar uiteindelijk verlang je toch naar wat meer diepgang en complexiteit.

Die lagen hoor je zeker in het prachtige opeengestapelde Palace of OKV in Reverse terug. Misvormde gitaarsamplers vormen hierbij de basis, waaroverheen storyteller Kurt Vile al voorzichtig een houtskool landschap schept. Het echte inkleuren begint pas bij het ruim zeven minuten durende Like Exploding Stones. Schreeuwende gitaarlijnen, de in effecten verzuipende tenorsax van James Stewart, licht oor suizende disco en een eclips aan trippende verlichtende Krautrock lichtstralen. Eeuwige kampvuurvlammen in berustende paarse aura’s transformerend. Van diezelfde onder de Melkweg klasse is de Stuffed Leopard sterrenhemel, de opzienbarende afsluiter van (watch my moves).

De warme countrykant domineert het beeldende Mount Airy Hill (Way Gone), de stembanden zo ver mogelijk uitrekkend om die hoge vrouwelijke huilerige uithalen te halen. Niet zijn sterkste kant, typische Amerikaans kunstzinnigheid en waarschijnlijk daar ook meer geapprecieerd. Net als Palace of OKV in Reverse een prima eerbetoon aan de aldaar in Mount Airy Hill gevestigde OKV Central thuisstudio, met de vooruitziende blik op een ontwakende ochtend na een lange nachtelijke opnamesessie. Die huis, tuin en keuken knusheid levert vooral een luie plaat af. De ongedwongenheid zorgt niet voor voldoende scherpte. De triggerpoints liggen binnen gemakzuchtig handbereik en staat de creativiteit soms gruwelijk in de weg.

Gelukkig zijn daar de heerlijke gitaartwinkeltjes in het fraaie Cate Le Bon Jesus on a Wire gospelduet. Een aanklacht tegen de zinloze geloofsgevechten. Met een moegestreden Jezus als iconische overkoepelende toezichter, die de dieptrieste ellende maar moeiteloos van zich af kan schudden. De doorleefde treurnis krijgt een bemoedigend optimistisch instrumentenrijk schouderklopje. Het is hoe dan ook een genot als Kurt Vile zijn vaak maar wat middelmatige zangstem achterwege laat, en vooral zijn versterkte gitaar laat spreken. Cool Water is hierin een sterk staaltje eenzaam tegen de maan in huilende prairiehonden countryrock tragiek.

Vaderlijk Hey Like a Child geluk in droge saaie vintage Kurt Vile begeleiding, het is allemaal te lang uitgesmeerd en net teveel van het goede. Dit elektronica geflirt werkt op zich prima in het stevige rockende Fo Sho, al betwijfel ik of de track er door al dat experimentele knoppengedraai wel beter op wordt. Kurt Vile probeert soms te hard om er een lange compromisloze plaat van te maken, waardoor de skipknop steeds vaker in beeld komt. Diezelfde aan The War On Drugs storende valkuil staat ook op het punt om bij (watch my moves) dicht te klappen.

Door de veelal energievretende lange songopbouw raak je halverwege (watch my moves) het concentratievermogen kwijt om vervolgens opgeschrikt die Kurt Vile binding weer te voelen. Deze muzikant kan beter, het boosaardige masker op de albumhoes zorgt onderhand voor de meeste opschudding. Laat niks toevoegende instrumentale tracks als Kurt Runner achterwege en concentreer je op de volgroeide albumtracks. Het is onnodig om je verhaal in vijftien hoofdstukken onder te brengen, als de boodschap in een tiental vertellingen duidelijker is.

Kurt Vile - (watch my moves) | Alternative | Written in Music - writteninmusic.com

Gast
geplaatst: vandaag om 08:09 uur

geplaatst: vandaag om 08:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.