Sun's Signature - Sun's Signature (2022)

Ja, een mailtje gestuurd naar de webwinkel. Eigenlijk mag dit daar al nooit terecht komen natuurlijk want dit hoort een kwaliteitscontrole in de fabriek niet te passeren.

Bij mij heel veel bijgeluiden, tikjes en weet ik het wat. Hoort ook niet (laat staan een kras op een lp die volledig geseald was). Triest, maar aan controles doen ze tegenwoordig niet meer. Veel geld vangen wel.

Als ik het zo lees is jouw exemplaar er nog erger aan toe. Alleen bij Golden Air in het begin iets van een minuut en helemaal op het einde hoor ik een tik. Verder valt het mee. Al hoor ik hier en daar ook wel wat bijgeluiden. Ongetwijfeld is mijn gehoor minder goed. En mijn eisen liggen waarschijnlijk lager bij vinyl. Ik koop het niet speciaal om de geluidskwaliteit.

Artiesten zouden misschien stilaan ook wel beter moeten weten en hun muziek gewoon op cd uitbrengen. Maar mogelijk verdienen zij ook meer aan vinyl.

Het is jammer, want de kwaliteit op kant A is wel goed en dan klinkt dit album gelijk zo ongelooflijk mooi.

Want hoe dan ook: het is een juweeltje natuurlijk.

Samen hebben we dus een goed exemplaar.

Zonet een vriendelijk mailtje terug gekregen. Ik had aangegeven liever een deel terugbetaald te krijgen dan retourneren (en zitten wachten op een nieuw exemplaar dat misschien nog slechter is...). Ze hebben aangeboden om 50% terug te betalen. Vind ik wel oké.

Dank voor de tip, wist niet dat Liz iets nieuws had uitgebracht. Steve Hackett mmm, hoop dan geen prog sound.
Luister nu, vrij zoet, maar zal m ook even op de headphones luisteren.
Idd gewoon nog €17 bij Plato.

Kijk, en daar hebben we MuMe onder andere voor; het ontdekken van nieuwe muziek. Zoals mijn gebruikersnaam al doet vermoeden ben ik een enorm 4AD fan. Met name de 80’s waren een muzikale goudmijn dus ook Cocteau Twins. De magie die ik ervoer is sindsdien nauwelijks nog geëvenaard, maar zo af en toe duiken er pareltjes op. Elisabeth was voor mij een zingende engel die me kon betoveren met haar soms sprookjesachtige stem. Uniek in zijn soort. Met Treasure als hoogtepunt bezit ik een mooie CT collectie. Wat jammer dat het stopte… En nu totaal onverwacht (voor mij) deze release. Ik was super opgewonden en nieuwsgierig na het lezen van enkele posts en heb gisteren direct het vinyl besteld. Meteen daarna via Spotify gaan luisteren. Wauw! Wat is dit sterk zeg!
Het zijn stuk voor stuk een soort symfonietjes die met grote zorgvuldigheid zijn uitgewerkt en uitgevoerd. Veel detail en een zeer gevarieerd klanktapijt. Muziek om steeds opnieuw te luisteren om weer nieuwe dingen te ontdekken. Voor mij is dit vele malen meter dan het laatste CT werk, en dan heb ik het over muziek én stem. Na ongeveer 5 luisterbeurten durf ik de 4,5 als waardering gemakkelijk te geven. Wat heerlijk om met nieuwe muziek weer terug te denken aan de mooiste muzikale tijd van mijn leven. Prachtig!
En toeval bestaat niet; ook een nieuwe Breathless plaat uit die goed wordt ontvangen. Ook een herinnering aan 4AD en in dit geval aan This Mortal Coil. Daar duik ik morgens eens in. Wat een feestweek is dit zeg!

Ik merk dat ik dit jaar slechts met mondjesmaat "nieuwe" muziek tot mij neem, maar deze plaat viel me om diverse redenen op. Ten eerste het hoge stemgemiddelde, ten tweede het feit dat dit muziekstuk, ondanks het EP-karakter, toch parmantig een plek opeist in de hogere regionen van de MuMe-rotatielijst. Maar ten derde, en dat is wellicht de belangrijkste reden: omdat het hier een samenwerking betreft tussen Cocteau Twins' Liz Fraser en haar gemaal Damon Reece (in het verleden lid van o.a. Spiritualized en Echo & The Bunnymen!

Van Cocteau Twins ken ik, grif toegegeven, veel te weinig; eerder vandaag kwam het nummer Heaven or Las Vegas nog eens langs dankzij de MuMeLadder, en viel me eens te meer op hoe mooi dat nummer eigenlijk niet is, en dan zeker ook de vocalen van Fraser. Die vocalen horen we hier terug, maar dan komende uit een keel die ondertussen weer de nodige jaartjes heeft mogen rijpen. Het valt me enigszins op dat Fraser meer als Kate Bush begint te klinken onder de naam Sun's Signature, maar dan met een '70's-prog(folk)- en dreampop-omkadering. Erg, érg fijn zeg.

Deze EP zal, zeker ook dankzij de beperkte tijdsduur, nog vaker langs gaan komen. En aan het oeuvre van Cocteau Twins moet ik ook maar 'ns dringend beginnen.

Kate Bush was bij mij ook de eerste associatie. Nu ik de EP goed ken hoor ik het niet meer zo.

Bloedmooi. Weergaloos werkje. Naar ik heb begrepen is dit niet op CD te verkrijgen? Zijn hier nog plannen voor om het in de toekomst alsnog uit te brengen op CD, of niet?

Hopelijk maar niet snel denk ik, want een RSD release.

Ik hoop dat deze inderdaad nog een CD-release gaat krijgen.

Zozo, wat een hoge scores, 4-4,5 ster gemiddeld, ik was meteen benieuwd. Nieuw werk van Cocteau Liz! Ik heb mijn tanden gepoetst, mijn mooiste kleren aangetrokken en mijn schoenen gepoetst en was helemaal klaar voor een mindblowing experience. Die kwam helaas niet voorbij, het Nick Drake sfeertje kan mij niet echt bekoren en voor die piepjes en bliepjes ben ik waarschijnlijk te oud. Ik heb ook niets met Spiritualized dus het kan zijn dat de wederpartij van Liz mij niet kan bekoren met zijn instrumentale bijdrage. Ik ga het later deze week nog eens proberen maar kom nu niet verder dan 3 sterren. Pling plong pling

Ik had de muziek geleend van mijn vrienden bij SoulSeek en ging onbevangen luisteren. Na 2 minuten dacht ik wouw die zijn fan van de Cocteau Twins zeg! Dat dit nu gemaakt wordt... En toen zag ik dat het dus EF was Een van de 10 mooiste van 2022!
4,5

Deze ep helemaal gemist bij zijn release. Dit weekend bij toeval ontdekt dat Liz nieuw materiaal op de markt heeft gebracht. Met veel enthousiasme zette ik deze ep vandaag dan ook op.




Ik vrees dat voorgaande opmerking volledig opgaat voor mij. Instrumentaal vind ik hier dus nog minder dan niets aan.
Het lijkt alsof de instrumentatie met behulp van A.I. door een computer gemaakt werd. Daardoor lijkt Liz haar zang meer als een vocale sample die toegevoegd werd zonder enige vorm van interactie. Maar ach het kan ook gewoon zijn dat Progressive Rock totaal niet mijn ding is en dit voor de liefhebbers juist wel goed gedaan is.

Ik hoor hier en daar toch akoestische instrumenten, dacht ik.
En de stem van Liz op deze plaat reduceren tot een sample vind ik wel heel cru.

Maar als je het niet mooi vindt, heb ik daar voor de rest geen probleem mee.

Dag Dazzler, mijn opmerking over 'computer gemaakt' slaat niet op de instrumenten op zich. Dat er gebruik gemaakt werd van echte instrumenten betwijfel ik niet, maar een computer kan akoestische / analoge instrumenten ook in een arrangement gieten zonder of met beperkte tussenkomst van een persoon. Dit gevoel heb ik als ik de plaat luister alsof het een samenstelling is van verschillende samples/loops en daarbij gebruik gemaakt wordt van preset-instellingen.

Het woord 'sample' is inderdaad mogelijk fout. Eerder zou ik zeggen dat het lijkt alsof Liz een strofe zang heeft ingezongen zonder reeds te weten welke instrumentatie hieronder zou komen. Ik voel met andere woorden weinig wisselwerking tussen de stem en de instrumentatie.
Daarom dat ikzelf teleurgesteld ben, omdat het juist die samenwerking tussen haar ijzige stem en de instrumentatie is die haar muziek meestal naar een hoger niveau brengt.

Maar ook voor jou veel luisterplezier als je dit wel goed gedaan vind. Smaken verschillen nu eenmaal.

Inderdaad, ik beleef het net zo, nu het aantal luisterbeurten is toegenomen. Fraser's zang gaat steeds unieker klinken, wat de EP alleen maar straffer maakt. Het feeërieke, sprookjesachtige blijft absoluut aanwezig, terwijl de instrumentatie qua sfeer vaagweg aan de meest recente plaat van Low doet denken - vreemde associatie misschien, maar ik heb het dan vooral over de intensiteit; de songs bezitten een soort van indringende kwaliteit.

EP's scoren bij mij niet gauw boven de 4 sterren, maar er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk en laten we wel wezen: de eerste song alleen rechtvaardigt al een hogere score. Fraser's dromerige zanglijnen begeleiden me op een vederlicht wolkje naar de zevende hemel, en met name dat baslijntje dat op een gegeven moment in de mix wordt gegooid, is ronduit geniaal. Op Golden Air speelt de gitaar een wat prominentere rol; tamelijk psychedelisch en proggy maar geheel in functie van (de sfeer van) de song.

Alomtegenwoordig: percussie (op het slotnummer na dan). Damon Reece is in de eerste plaats percussionist, en heeft zich duidelijk kunnen uitleven op dat vlak. Op de Bandcamp-pagina van Sun's Signature wordt er gesproken over "Debut EP", wat ruimte zou kunnen laten voor een vervolg, maar ik dacht ergens gelezen/gehoord te hebben dat het hierbij zou blijven? Wat mij betreft prima, en eigelijk best logisch. Sun's Signature lijkt me het gevolg van een intens project waarin veel energie, ziel en lust is gestoken. Een plaat met hemelse vocalen, cryptische collage-achtige teksten, weloverwogen instrumentatie en vooral: een passie voor muziek die er in vuistdikke klieders van afdruipt.

4,5 sterren