Harderwiek schreef:
Ik vind dat altijd een zwak argument, dat die altijd maar over hetzelfde rapt. Dit zeg je alleen omdat het (hoogstwaarschijnlijk?) niet in jou straatje ligt. Doet Wu-Tang of Mobb Deep elke keer hetzelfde, dan is het vaak geen probleem. Om maar niet te spreken over bijvoorbeeld filmproducenten en schrijvers die hun hele leven hetzelfde trucje doen en verhaaltje vertellen, maar daar ook mee wegkomen. Simpelweg omdat de uitvoering fantastisch is. In mijn ogen geldt hetzelfde voor Pusha T, wat hij doet is inderdaad eentonig, maar hij doet het op een fantastische en uitblinkende manier!
Ik zeg dit omdat het voor mij het zoveelste Pusha T project is waar ik vol enthousiasme naar uitkeek. Maar vervolgens teleurgesteld ben over het eindresultaat.
Zijn guestverses zijn vaak zo dope en doen mij altijd hopen op een goed album. Denk aan zn verses op Benny - Plugs I Met, Black Thought - Streams of Thought 3, Jadakiss - Ignatius.
Ik denk daarnaast dat Pusha T wel in mijn straatje ligt qua emcee skills, maar zijn albums niet. If that makes sense?
Er zijn albums met dezelfde subject matter waar ik van hou. Denk aan:
Raekwon - Only Built For Cuban Linx
Kool G Rap - 4, 5, 6
AZ - Doe Or Die
Recentere 'Coke Rappers' die ik waardeer zijn Benny en Conway. Deze twee zijn illustratief voor mijn hekelpunt met Push.
Benny en Conway rappen al jaren over coke pushen, murder kill kill en hebben naar mijn mening de skills van het niveau Pusha T. Echter, Tana Talk 4 vind ik repitatief ten opzichte van voorgaande projecten omdat het bijna alleen over coke pushen gaat.
God Don't Make mistakes waardeer ik meer omdat Conway hier ook andere onderwerpen dan coke pushen behandeld.
Ik ben daarnaast van mening dat je argument over Wu en Mobb Deep ongegrond is (indien je ook mij bedoelde).
Wu en Mobb Deep zijn twee van mijn all time fav hiphop groepen. Dit komt onder meer door hun originaliteit, innovativiteit en de legacy die ze in de 90's hebben opgebouwd. De eerste paar albums van beide groepen waardeer ik (bijna) allemaal zeer hoog. De latere albums waardeer ik vrijwel slecht tot matig omdat ik geen progressie voelde/hoorde.
Hetzelfde kritiek zou ik hebben voor een Scorsese, Tarentino of Fincher, indien zij steeds dezelfde soort film maken maar met andere acteurs of andere locaties.
Pusha T heeft geweldige skills maar maakt hier niet optimaal gebruik van. Het enige wat ten opzichte van Daytona is veranderd is dat ook Pharrell tracks heeft geproduceerd.
Hoe zou een Pusha T album klinken als hij ook over andere onderwerpen zou spitten? Ik ben benieuwd. Step out of your comfort zone Push!