Zowel Kaputt van Destroyer als deze Sunset Rubdown leren kennen via de top tien van
Omsk en mijn dank is groot. Deze plaat is weet nauwelijks zijn eigen tomeloze energie te kunnen temperen op een aantal nummers aan het begin en het einde van de plaat. De teksten zijn heel speciaal, mystiek eigenlijk. Het midden van de plaat is wat minder uitbundig, wat meer introspectief, en enkel daar zijn de nummers niet steeds van dezelfde enorm hoge kwaliteit. Stallion, hoewel er veel goede momenten in zitten kan zijn lengte niet rechtvaardigen, Winged/wicked things zal wellicht nog moeten groeien, en Colt stands Up raakt mij ook niet direct (doet mij trouwens zeer hard denken aan die andere canadese band Phideaux). Mijn absolute hoogtepunten zijn Magic Vs. Midas en The Taming of the Hands. Het is zo'n album dat een lach op uw gezicht tovert. Een heel avontuur is het, zo'n album als Random Spirit Lover van een band die duidelijk echt een gigantische creatiedrang voelde.
Cause you're the one who's riding around on a leopard ba-da-dum
You're the one who's throwing dead birds in the air
Heerlijk.