a-ha - True North (2022)

Wat leuk, een nieuwe a-ha.

vigil, wist jij dit?

De hoes heeft wat weg van een ambient-plaat.

Ja, ik weet dat hij uitkomt en de teaser van de nieuwe single gehoord (hele nummer is inmiddels ook beschikbaar) maar dat deed me niet zo veel.

Hoes vind ik wel mooi, ook het logo prominent maar toch bescheiden (qua kleur)

Hun platen ná zeg maar Crying in the Rain vond ik steeds middelmatiger worden, maar vond een bepaalde Norten-soloplaat wel aardig. De a-ha liveplaten vind kk leuker, omdat ze dan meer als een (soft-)rockband klinken.

En ook omdat Morten gewoon nog alle noten met gemak haalt

Verstilde hoge noorden hoes. Mooi gedaan zo. Lekker clean, geen poespas. Typografie ook fraai. Nu de muziek nog.

Eerste (?) single "I'M IN" vind ik erg mooi. Mooie orkestrale arrangementen...veel belovend.

Mmm, ik dacht dat de heren elkaar niet meer konden luchten nog zien. Geld?

Muziek maken is een baan, dus ja, ik denk het wel. En wat is daar mis mee?

Prachtige hoes. Gaat dit album niet gepaard met een film over a-ha? Ik las zoiets. Hopelijk weer een mooi album.

Ik werk ook met collega's die ik wat minder prettig in de omgang vind... houdt niet in dat ik mijn werk niet kan doen.

Tijdens de show in mei speelden ze al 2 nummers van deze plaat. Die raakten me toen niet zo. Maa rmeestal is een nieuwe plaat als geheel nooit echt een teleurstelling bij de mannen.

En er nog steeds geweldig uitziet. Hij lijkt wel (net zoals Bowie dat jarenlang had) het eeuwige leven te hebben.

Ik ben fan van aha maar dit album... Heb het 4x geluisterd... Het raakte mij nergens.
Volgens mij een misser

Im in is het beste nummer, de rest is minder. En Im in vond ik al niet heel bijzonder

Dit is toch echt wel een hele mooie zet geweest van a-ha. Een snel opnameproces, een film erbij en mooie deluxe lp-uitgave, om maar een paar aspecten te noemen. Het levert een album op dat weliswaar twee gezichten heeft (want 6 songs geschreven door Magne Furuholmen en 6 door Pål Waaktaar-Savoy), maar wel als een geheel klinkt. Niet alles is even interessant, de nummers van Furuholmen zijn soms wat eenvoudig van snit in vergelijking met de interessantere akkoorden van Waaktaar-Savoy. Zijn 6 nummers vormen wat mij betreft de hoogtepunten, met Hunter in the Hills, Make Me Understand en het prachtige Oh My Word voorop. Deels klassiek a-ha, deels nieuwe wegen (a-ha klonk nog nooit zo jazzy), samengebonden door een orkest en de wil om een mooie zwanenzang (?) te maken. De tijd zal het leren, maar dit album is na de MTV Unplugged plaat een prachtige aanvulling op bijna 40 jaar a-ha.

True North is een weergaloos mooi album van a-ha. Vaker beluisteren dan valt het kwartje. Van begin tot eind prima nummers: rustiger, melancholischer maar oh zo mooi!

Mooi, rustig album, maar het wordt nergens fantastisch helaas

Ik heb het geluisterd maar helaas het is een teleurstelling geworden. Jammer.

Dat het achter de schermen behoorlijk kan knetteren wisten we al dankzij de veelbesproken docu en de interviews van de laatste periode. Vooral Magne en Pal kunnen elkaar niet luchten of zien. Een nieuwe plaat lag daardoor ook niet in de planning maar door corona en het daardoor wegvallen van alle activiteiten verscheen deze toch ineens in de agenda. Het compromis werd dat Morten vooral moest zingen en mooi zijn en dat het aantal nummers op de plaat keurig door twee werd gedeeld. De ene schreef de ene helft en de ander de andere.

Dat kan een hele spannende plaat opleveren maar dat deed het niet, sterker nog het werd een zouteloze kabbel de kabbel plaat. Voor mij denk zelfs hun matigste worp in hun verder rijke oeuvre.

Je hoort duidelijk de magie van A-ha hier niet meer, die tijd is helaas over. Wat hebben ze prachtige albums gemaakt. Dit is een lekker tussendoortje. Je hoort dat ze goede teksten en melodien kunnen schrijven maar hier zitten toch wel een paar niemandsdalletjes tussen. Het niveau is nergens slecht maar ook nergens echt spannend.
3*

Tussendoortje? Denk je dat er nog iets in het vat zit? Ik help het je hopen maar dit zou zomaar weleens het laatste wapenfeit kunnen zijn.

Het begon voor mij allemaal met a-ha. Ik was 8 denk ik en vlak voor Sinterklaas kreeg ik een cassette van Hunting High and Low. Dat vond ik vreemd, want ik had nog geen speler (niemand in huis), maar op pakjesavond volgde er een rode Sharp radio-cassette-speler. En tsja, wat doe je dan als je maar één bandje hebt; grijsdraaien.... En ik vond het geweldig. Zeker in combinatie met de videoclips.
Toen ik ouder werd dacht ik dat ik a-ha vooral zo tof vond vanwege de herinneringen, maar gaandeweg kwam ik er achter dat het toch vooral de uitstekende muziek zelf is. Wat hebben ze in de loop van de jaren een prachtige collectie liedjes bij elkaar gepend en gespeeld!!
En nu ben ik "echt" oud en komen ze met een orkestplaat. Het maakt me weemoedig naar vroeger tijden. Betoverd raken voor de cassettespeler door de vindingrijke melodieën. Die verrassing en verwondering is er echt wel af. Wat rest is een bijzonder sfeervol geheel, met orkestratie die ECHT iets toevoegt. Mooi voor op de achtergrond, geweldig gebracht. Vakmanschap met hoofdletter. Maar magisch is het niet (meer)....

Mooi verhaal Pinsnider. HHAL was ook mijn eerste LP. Kon beroerder!

Vanavond spelen ze 'A-ha - The Movie' op NPO3. De speeltijd bedraagt 68 minuten, maar volgens info op het net duurt de docu veel langer. Weet iemand meer?

Heb em in de bios gezien daar duurde die zeker langer. Aanrader!