menu

Architects - The Classic Symptoms of a Broken Spirit (2022)

mijn stem
2,94 (17)
17 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Metal
Label: Epitaph

  1. Deep Fake (3:33)
  2. Tear Gas (4:17)
  3. Spit the Bone (3:32)
  4. Burn Down My House (4:19)
  5. Living Is Killing Us (3:41)
  6. When We Were Young (3:13)
  7. Doomscrolling (4:21)
  8. Born Again Pessimist (3:31)
  9. A New Moral Low Ground (3:31)
  10. All the Love in the World (4:01)
  11. Be Very Afraid (4:20)
totale tijdsduur: 42:19
zoeken in:
avatar van Kevin Croes
0,5
Zoals ik al gevreesd had, net zoals die andere metalcore grootheid Parkway Drive, hebben de mannen van Architects ook hun nieuwe plaat volledig in dienst gesteld van de massa - lees: radio friendly rock, maar dit is geen metalcore meer. Als fan van het eerste uur is dit een bittere pil te slikken. Zeker als je weet dat de band een album als bijvoorbeeld " All Our Gods Have Abonded Us" in hun repertoire heeft, voor mij één van de beste metalcore albums die ooit uitgebracht zijn. Dan deze draak van een album, sorry, maar dit is niet meer de Architects die we kennen. Net zoals ik al gepost heb bij de nieuwe plaat van Parkway Drive: ik snap de drang naar erkenning van een breder publiek en de airplay op de radio, maar stop dan met de naam van je band, want de fans die jullie tot dit niveau mee helpen raken, herkennen de sound niet meer... Dit is poprock geworden met links en rechts wat zwaardere gitaren. Stadionrock... Architects is het volgens mij ook nu ook volledig kwijt... Heel jammer

avatar van james_cameron
4,0
De britse band borduurt hier veilig door op het geluid van het vorige album, For Those Who Wish To Exist. Dat album betekende een flinke koerswijziging, met een meer electronisch, toegankelijk geluid, dat mij goed beviel. Ook dit album is sterk, alhoewel minder verrassend en meer eenvormig. De midtempo tracks liggen stuk voor stuk goed in het gehoor en zijn zowel poppy als loodzwaar, maar iets meer variatie had geen kwaad gekund. Slechts het afsluitende en vrij opgefokte Be Very Afraid wijkt iets af van de formule.

avatar van Supersid
3,5
Die stijlbreuken zijn helemaal niet zo zeldzaam in de muziekgeschiedenis. Kijk maar naar het repertoire van bijvoorbeeld Queen: als je hun materiaal van pakweg 1973 met dat van 1983 en vervolgens 1993 vergelijkt, krijg je mogelijks dezelfde ontgoochelde commentaren van liefhebbers van het geluid "van het eerste uur".

Ik kende de band niet, maar was geprikkeld door de vergelijking met Parkway Drive. Ik vind hun laatste drie, vier platen namelijk wél heel goed. Voorlopig kan dit daar voor mij niet aan tippen, maar ik snap de link wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:43 uur

geplaatst: vandaag om 15:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.