Deze een paar keer beluisterd, kende het al van een vriend die werkelijk volstrekt Cave-adept is. Zelf zit hij ook in een bandje wat flinke overstuurde garageherrie maakt, dus ik kon deze plaat er soms niet eens tussenuit destilleren als hij van alles van zijn eigen band liet horen en soms deze of andere dingen ertussen. Maar inderdaad een flinke bak ruwe en gestoorde herrie, met flink wat snerpende valse noten en een Cave die kennelijk bezig is met zelfmutilatie. Leuk tijdsdocument en een plaat die wel al een beetje de richting van enkele Cave albums erna aangeeft, alhoewel dit wel er wel erg dik bovenop ligt qua gekte en goofyness. Ook meteen de zwakte, sterke composities zijn eigenlijk amper te vinden, het gaat om de smerige gitaarronken die hieruit komen en de detonatie met "rustiger" muziek.. na een tijdje weet ik het echter wel en zit ik een beetje te wachten op iets dat me ook daadwerkelijk pakt. Maar dat gebeurt niet. Enkele nummers springen er iets meer uit, zoals She's hit of Dead Joe en ook Junkyard is best een vet nummer. Had op enkele van Cave's eerste albums niet misstaan. Daarvoor dus nog wel een voldoende, maar zeker geen plaat die me voor langere tijd gaat boeien, zoals kennelijk destijds ook niet is gebeurt bij die vriend van me.