Brutus - Unison Life (2022)

Wat mij betreft absoluut.

In de VERA Groningen was het dermate imposant dat het publiek redelijk vastgenageld stond en het als een tsunami over zich heen liet komen. Te Paradiso verwacht ik wel wat meer roering aangezien daar altijd wel lui rondwaren met een instelling die laveert tussen 'so you think you can dance' en 'Time of my life'.. Maar goed, positionering helpt wat dat betreft.

Het klinkt live ook gewoon prima.

Ik vond het de beide keren dat ik ze zag een nogal verpletterende ervaring. Grotendeels met open mond naar Stefanie staan staren. Het feit dat ze achter haar drum zit (zijdelings op het podium) is geen nadeel maar net een verrijking in het geval van Brutus. En echt moshmuziek is het toch ook weer niet, dus daar zou ik het ook niet voor laten.

Zeker live gaan zien, echt een verademing, super goede live band en idd Stefanie is echt ongelooflijk, zo op de drumkit tekeer gaan en dan ook nog fatastisch zingen!!!

Het lag eigenlijk aan het feit dat ik tickets had voor het concert van Brutus in Trix afgelopen maand, dat ik Unison Life nog niet had gekocht. Ik probeer in de mate van het mogelijke – zeker bij Belgische bands – mijn vinyl toch te kopen bij henzelf. Het is dan ook een gelukje dat er van Unison Life ondertussen een anniversary edition op de proppen is gekomen. Gelimiteerd tot 1000 exemplaren (de mijne is nummer 176) en gewoon een erg fijne release met onder andere een 7” single met daarop de non-album track Love Won't Hide The Ugliness. Een nummer dat niet had misstaan op Unison Life trouwens. Gevoelsmatig is dit een klein stapje achteruit ten opzichte van Burst en Nest, maar live klinkt het in ieder geval allemaal overdonderend. Nummers als Victoria, What Have We Done, Liar en Storm hebben al een plaatsje in mijn persoonlijke playlist veroverend, maar ik moet toegeven dat ik nummers met net dat beetje extra mis. Je kan echter natuurlijk niet elke plaat een geweldige kraker zoals Sugar Dragon, War of All Along brengen. Onvoorstelbaar dat ze die laatste trouwens niet speelden. Ik was enorm blij met Victoria als laatste nummer, maar er was algemene onvrede rondom mij dat All Along niet gespeeld werd. In ieder geval dus een album dat grotendeels in het verlengde ligt van de twee vorige albums. Brutus weet waar ze goed in zijn en wijken daar niet noodzakelijk veel van af. Toch voel je dat er langzaamaan toch wat een andere weg wordt ingeslagen en ze misschien net iets rustiger zijn geworden. Sowieso ook heel veel hartjes en liefde tijdens het concert en in de achterkant van de LP is ook een hartje uitgesneden. De band is ondertussen vertrokken voor een Europese tour en ik vermoed dat er daarna weer in de studio gedoken zal worden, ik blijf ze in ieder geval op de voet volgen. Het is en blijft één van de meest geweldige Belgische bands van de laatste jaren.

Op de valreep van 2023 heb ik Brutus samen met Psychonaut een geweldig concert zien geven in Paradiso, Amsterdam. Concertzaal-technisch is het tot dusverre de mooiste zaal die ik heb mogen aanschouwen, maar dat hier even terzijde. Psychonaut kende ik al een poosje en had ik ook al eens live zien optreden bij Into The Grave 2023, een optreden dat een verpletterende indruk op me achterliet en waardoor ik het studiomateriaal van de band nadien veel beter kon waarderen (getuige deze recensie, enkele dagen na het betreffende optreden geschreven).

Mijn kennis van het oeuvre van Brutus beperkte zich echter slechts tot het studiomateriaal en dan nog specifieker enkel deze plaat. Die plaat - de naam Unison Life dragende - maakte bij de eerste kennismaking geen indruk op mij, getuige de schamele 3,5*-score die ik eraan heb verbonden. De composities, de melodieën, de energie; het kwam simpelweg niet binnen. Waar dat aan lag, weet ik niet, maar ik besloot het er maar bij te laten.

Case closed, zou je denken...

Het concert van 30 december in Paradiso verraste me zeer positief. De muziek die Brutus maakt, komt live namelijk vele malen beter tot zijn recht. Het krijgt zoveel meer zeggenschap, energie en 'body' mee; ik heb ontzettend genoten van wat de band het publiek voorschotelde. In alle tevredenheid verliet ik samen met mijn neef de zaal, met het voornemen de studioplaat nadien nog eens een kans te geven.

En het kwartje lijkt nu de goede kant op te zijn gevallen, want Unison Life bevalt me nu stukken beter dan eerst. Bij alle nummers herken ik de expressieve, 'in your face'-zanglijnen van Stefanie Mannaerts die ik tijdens het concert kennelijk goed heb opgenomen. Waar de vroegere luisterbeurten aanvoelden als een worsteling en een 'ben ik nog steeds niet klaar?'-moment, vliegt de plaat de afgelopen draaibeuren om voordat ik er erg in heb.

Dit relaas is eens te meer een voorbeeld dat goede bands de eigenschap hebben om hun studiomateriaal bij een live-setting naar een hoger niveau te tillen. Brutus behoort voor mij na het concert in Amsterdam ook zeker tot die categorie bands. Dus hierbij een advies voor de mensen die twijfelen over de muziek van Brutus en die de kans krijgen ze eens live te kunnen aanschouwen: zeker doen, je wordt absoluut niet teleurgesteld!

4*

Grappig, ik had juist het tegenovergestelde gevoel. Muzikaal zat het qua energie prima in orde, maar qua show vond ik het maar zwakjes. Alles draait om haar als drumster, maar je zit als drummer toch vrij statisch op het podium. Knap wat ze presteert, zeker. Maar zo anders is het als een gitarist of zanger het contact met het publiek zoekt om de boel wat op te zwepen. Dat zowel de gitarist als basist er maar wat stilletjes bijstonden hielp dan ook niet. Ik had achteraf eigenlijk het gevoel dat ze net zo goed de cd hadden kunnen draaien daar en je dezelfde sfeer had. Helemaal nadat ik volledig verrast was door Ronker (aanrader trouwens), die in die kleine bovenzaal de boel heerlijk op stelten wisten te zetten. Als die daar beneden hadden gestaan was de boel vele malen energieker geweest denk ik. Sowieso had Brutus voor mij ook de pech dat ze Psychonaut vooraf hadden, die ligt mij veel meer en weet live het studio werk echt een eigen dimensie te geven.

Maar goed, tof concert wel zo bij elkaar. En het was een mooie afsluiter van het jaar.

Liar is fantastisch, keihard opzetten!

Wat zijn "Victoria" en "What have we done" toch twee heerlijke nummers!!