menu

Katatonia - Sky Void of Stars (2023)

mijn stem
3,76 (103)
103 stemmen

Zweden
Metal / Rock
Label: Napalm

  1. Austerity (3:41)
  2. Colossal Shade (4:29)
  3. Opaline (5:00)
  4. Birds (4:08)
  5. Drab Moon (3:59)
  6. Author (4:17)
  7. Impermanence (5:12)

    met Joel Ekelöf

  8. Sclera (4:45)
  9. Atrium (4:08)
  10. No Beacon to Illuminate Our Fall (6:08)
  11. Absconder * (4:47)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 45:47 (50:34)
zoeken in:
avatar van namsaap
4,0
Uit de review die ik samen met mijn mederedacteur schreef:

Katatonia is een band met een door de jaren heen ontwikkeld eigen geluid. En ondanks dat de band inmiddels ruim dertig jaar actief is, voegt hij altijd nieuwe elementen aan zijn geluid toe. Dat maakt het interessant om een nieuw album van Katatonia te verkennen. Met Sky Void Of Stars is dat niet anders.

Tijdens de eerste luisterbeurt viel vooral op dat de plaat een wat meer ‘pop-achtig’ geluid kent. De gitaren staan iets verder achterin de mix ten faveure van de drums, die een moderne variant op typische jaren ’80-geluid hebben. Ik moest daarbij nogal eens denken aan het geluid op het laatste album van Within Temptation en dat is niet bedoeld als aanbeveling. Eenmaal gewend aan de productie blijkt dit album echter bijzonder sterke nummers te bevatten die bij elke luisterbeurt meer details prijsgeven.

Dit album is een logische doorontwikkeling van de koers die Katatonia heeft ingezet vanaf Viva Emptiness. Esthetisch zijn er in de loop der jaren dingen veranderd. Muzikanten zijn gegaan en gekomen, hebben nieuwe elementen aan het geluid van de band toegevoegd, maar de fundering is in al die jaren hetzelfde gebleven. En die fundering is nog altijd donkere, gotische en stemmige metal met een licht progressieve inslag.

Dat Jonas nog steeds groeit als zanger liet hij met name horen op City Burials, het album waar hij naar mijn mening zijn beste zang tot dan liet horen. Ook op Star Void Of Stars is zijn zang weer sterk, al wordt hij hier duidelijk(er) geholpen door moderne studiotechnieken. Dat is echter geen bezwaar want het past uitstekend binnen het totaalgeluid van dit album. Zijn melancholische zanglijnen zijn onverminderd sterk met als lichtend voorbeeld het prachtige Impermanence.

Binnen de discografie van deze band gaat mijn voorkeur absoluut uit naar de recentere albums. Vanaf Night Is The New Day heeft Katatonia wat mij betreft zijn beste serie albums gemaakt die een hoogtepunt kende met City Burials. Het nieuwe album breekt met die trend. Dit komt vooral omdat op dit album voor het eerst sinds lange tijd wat mindere nummers staan, zoals Opaline, Drab Moon en Atrium.

avatar van Edwynn
3,5
Opaline trek ik ook erg slecht. Die toeters en bellen zijn echt compleet overbodig. In die zin weet ik het nog allemaal niet met deze plaat.

De reeds verschenen tracks zijn meer dan oké. Colossal Shade vind ik ook erg gaaf maar tegelijkertijd ook weer erg Ghost.
Vanochtend draaide ik weer eens Brave Murder Day. Tja, dat vind ik toch andere koek.

avatar van Alicia
5,0
Het is middernacht. Witte vlokken dwarrelen zachtjes langs de silhouetten van enkele kale bomen die op hun beurt weer dreigend donker afsteken tegen de grijze sneeuwluchten. Het vale licht van de lantaarnpaal doet erg zijn best de buurt overzichtelijk te houden, maar die staat op dit moment van schrijven domweg aan de verkeerde kant van het huis.

De nacht vordert langzaam en de nieuwe Katatonia leert al snel dat ik voorlopig ook geen fonkelende lichtjes in de lucht of andere gracieuze lichtvoetigheid mag verwachten. Meer passend gaat Sky Void Of Stars dus niet worden tijdens deze ijskoude en zwaarbewolkte nacht in januari. Na het verschijnen van de eerste drie liedjes voorzag ik al geen sierlijke, licht symfonische plaat à la The Fall of Hearts. En ook geen Dead End Kings of voor mijn part een plaat van het type City Burials.

Dat het ook nog eens een flink aantal weken duurt voor het weer 'gezellig' lente wordt is echter een bijkomstigheid die mij nu goed van pas komt. Zoals het een echte Katatonia betaamt heeft ook dit album enige tijd nodig om open te bloeien en weet ik deze Katatonia op een ander moment wellicht iets beter te plaatsen. Voor nu geef ik dit meer massief klinkende werkje een plek ergens tussen de kille en afstandelijke eenvormigheid van The Great Cold Distance en de grandeur van Night Is the New Day. Maar eerder nog doet mij dit album denken aan de tobberige melancholie van Interpol's Interpol.

Maar dan met zware gitaren.

avatar van jellylips
4,5
Op het eerste gehoor lijkt dit voor mij een wat minder sterk album dan zijn voorganger.

Slecht wordt het nergens, maar ik heb toch een beetje het gevoel naar Pro Tools sessies te luisteren (de onnodige toeters en bellen die eerder werden aangehaald in Opaline zijn hier een voorbeeld van).

Nummers die er positief tussen uitschieten zijn Author, waar zich eindelijk eens een lekkere riff aandient, het melancholische Impermanence en No Beacon to Illuminate Our Fall.

Wellicht een groeiplaat, maar de gekunstelde productie en meanderende arrangementen staan me hier enigszins tegen, iets wat ik vaker bij de band heb gehad. Een echte fan zal ik misschien nooit worden, maar albums als The Great Cold Distance, Night is the New Day en City Burials kan ik zeker waarderen.

avatar van legian
3,5
Over de gehele linie is dit op het eerste gehoor een prima doorzetting van de voorgaande platen. Wel is deze wat wisselvalliger en heeft hij meer moeite om de aandacht er direct goed bij te pakken. Maar de sfeer zit er wel goed in, zoals Alicia al prachtig omschrijft.

Ook leuk om de zanger van Soen hier langs te horen komen.

avatar van jellylips
4,5
Te gek hoe Collosal Shade naadloos wordt ingezet vanuit het outro van Austerity trouwens.

avatar van jellylips
4,5
Ik neem mijn eerdere woorden al terug; het blijkt bij herhaling heerlijk verdwalen in de gelaagde productie van deze plaat. Een paar mindere nummers, maar over het algemeen echt wel een fijne plaat.

3,5* met groeipotentie naar 4*.

avatar van james_cameron
4,0
Mooi album; alhoewel de band niet buiten de gebaande paden treedt maakt men dit meer dan goed met unaniem sterke tracks, die zich al snel in je hoofd nestelen. Katatonia heeft de formule inmiddels geperfectioneerd en tovert de ene na de andere mooie melodie en zanglijn uit de hoge hoed. Iets meer afwisseling binnen en tussen de tracks had geen kwaad gekund, feitelijk is iedere song nu een potentiële single-kandidaat, maar wat klaag ik. Ik zet 'm nog een keer op.

avatar van vandel
2,0
Tja jammer hele gave band die ten onder gaat aan de overgeproduceerde sound.Elke slag klinkt te perfect de zang is wel mooi maar daar is volgensmij ook aan geknutseld. Door deze manier van opnemen is bij mij totaal het gevoel weg de emotie is te klinisch daar door klinken de nummers allemaal hetzelfde Geef deze plaat 2 sterren

avatar van Monsieur'
Ken deze band totaal niet, ik begrijp dat ze nogal een stijlbreuk hebben gepleegd (de laatste albums?). Waar zou ik moeten beginnen?

avatar van Alicia
5,0
Monsieur' schreef:
Ken deze band totaal niet, ik begrijp dat ze nogal een stijlbreuk hebben gepleegd (de laatste albums?). Waar zou ik moeten beginnen?


Bij het begin. Die zogenaamde stijlbreuken liggen voor iedereen blijkbaar toch op verschillende tijdstippen in de lange geschiedenis van Katatonia. Als het al echte stijlbreuken zijn. Eerder zijn het ontwikkelingen in positieve zin. Althans... voor mij.

avatar van Alicia
5,0
Sky Void of Stars blijkt een geniepige, gruwelijke groeier. Met als hoogtepunten Impermanence (zo mooi met de zanger van Soen, kippenvel) en No Beacon to Illuminate Our Fall. Haalt het nog niet bij The Fall of Hearts, maar staat nu wel voorlopig op plekje twee.

Bloemen nu ook voor Katatonia of hebben ze liever een mandje groene knolamanieten?

avatar van Rick53
4,0
Sterke, melodieuze nummers die door Renske betoverend mooi verwikkeld zijn. Het verrast niet door te vernieuwen, maar verrast wel door de Katatonia-formule door te zetten.
Opaline vind ik juist een sterke song met overtuiging. Zanglijnen vind ik ook erg creatief. Impermanence Evenmin; Joel Ekelof presteert keer op keer en haalt beknopte ritmes totaal uit verband.

Mocht het aankomende tijd gaan sneeuwen weet ik in ieder geval wat ik op de langspeler leg..

avatar van Bravejester
3,0
vandel schreef:
Tja jammer hele gave band die ten onder gaat aan de overgeproduceerde sound.Elke slag klinkt te perfect de zang is wel mooi maar daar is volgensmij ook aan geknutseld. Door deze manier van opnemen is bij mij totaal het gevoel weg de emotie is te klinisch daar door klinken de nummers allemaal hetzelfde Geef deze plaat 2 sterren


Dit geeft aan wat ik wel mis op deze cd na 2x luisteren en dat is de emotie in de nummers... Hopelijk klinken die duidelijker door bij meer luisterbeurten.

avatar van Denzradio
1,0
Metal/Rock??

Hier blijkt dat mijn definitie van Metal heel anders is dan dat van Music Meter

Ik zou het eerder Pop/Rock willen noemen.

Aan de waarderingen te zien bevalt het goed hier.

Mij deed het doen gapen en mijn tempo tijdens mijn wandeling ging naar het dieptepunt.

Niet voor mij deze Metal

avatar van pos
4,0
pos
Wederom een sterke plaat van Katatonia. Vooralsnog voor mij wel een tikkeltje minder dan de 2 laatste worpen echter. We gaan zien hoe deze zich ontwikkelt de komende tijd want veelvuldig gedraaid worden gaat hij zeker.

avatar van Olivia
3,0
Bezig met de 3e luisterbeurt. Ik kan eigenlijk nog maar weinig zeggen over dit album. Van de drie uitgebrachte tracks bleef 'Atrium' het meeste hangen. Het klinkt allemaal bekend en mijn eerste gevoel is nog niet: wow. Toch denk ik, en dat is met meer Katatonia albums, dat het weer een groei-plaat is.

5,0
Jonas en Co hebben het wederom gepresteerd om een meesterwerk af te leveren.
Wat een geweldig album is dit!
Eerst nog even op het verkeerde been gezet met het nummer Impermanance.
Dat lijkt toch wel veel op SOEN... Maar wat blijkt, het is de zanger van SOEN!!!
Dat is toch geniaal, 2 zwaargewichten in één nummer? En wat een geweldig nummer is dit, ongelofelijk.
Over 3 weken Katatonia live in de Patronaat in Haarlem, dat wordt genieten!

Absoluut een 5-sterren album!
Onvoorstelbaar dat mensen dit album lager inschatten...

avatar van Rogyros
4,0
Alicia schreef:
(quote)


Bij het begin. Die zogenaamde stijlbreuken liggen voor iedereen blijkbaar toch op verschillende tijdstippen in de lange geschiedenis van Katatonia. Als het al echte stijlbreuken zijn. Eerder zijn het ontwikkelingen in positieve zin. Althans... voor mij.

Nou ja, de eerste twee albums zijn toch echte doommetal albums met grunten en zo? Dat is wel iets anders dan wat ze nu doen.

Wat je ook kunt doen, Monsieur', is achteraan beginnen. Je bent al begonnen aan hun jongste album en je gaat elke keer een plaat terug in hun discografie. Dan zie je zelf waar het voor jou niet meer interessant wordt. Als dat al het geval zou zijn.

avatar van Alicia
5,0
Rogyros schreef:

Nou ja, de eerste twee albums zijn toch echte doommetal albums met grunten en zo? Dat is wel iets anders dan wat ze nu doen.



Iets met interpretatie. De eerste twee zijn death metal of black metal toch? Maar goed, ik ben daar niet echt in thuis. Bovendien als je het zo bekijkt zijn er wel meer 'stijlbreuken' te vinden. Ik vind het nog steeds erg 'doom'. Deze meer nog dan de vorige drie, vier.

avatar van milesdavisjr
3,5
Hoewel voorganger City Burials vrij redelijk was kan ik minder uit de voeten met deze plaat. Op de een of andere manier weet de band mij niet volledig te overtuigen. Het songmateriaal is vrij degelijk maar ik mis het scherpe randje en veel songs kennen voor mijn gevoel dezelfde opbouw of structuur. Veel liefhebbers van Katatonia kunnen de zangkunsten van Renkse wel appreciëren. Dat geldt minder voor mij, hoewel de beste man geen slechte zanger is mis ik de variatie en power in man's stem. Slecht is deze plaat allerminst, Atrium vind ik zelfs een prima song maar voor mijn portie donkere muziek enigszins bivakkerend in hetzelfde genre grijp ik liever terug naar een band als Paradise Lost. Een collectief waarbij de heren voor mijn gevoel wel wat meer buiten de lijntjes durven te kleuren. Voor Sky Void of Stars resteert een dikke voldoende.

avatar van Leptop
3,5
Ik ben het wel met milesdavisjr eens. Hoewel ik verwacht dat dit album gewoontegetrouw aan Katatonia nog wel doorgroeit, zou ik wat meer scherpe randjes en dynamische afwisseling met veel plezier hebben ontvangen. Het blijft nu behoorlijk binnen de lijntjes en dat is een beetje jammer, want het is zonder meer goed basismateriaal.

avatar van Olivia
3,0
J@pie schreef:

Eerst nog even op het verkeerde been gezet met het nummer Impermanance.
Dat lijkt toch wel veel op SOEN... Maar wat blijkt, het is de zanger van SOEN!!!


Ah toch wel? Ik vond zijn stem al zo bekend klinken! Maar ik kon zo gauw niet terugvinden hoe hij heette of van welke band hij was.

avatar van Alicia
5,0
Ik heb gisteren nog eens voorganger City Burials beluisterd. De voorganger (en zeker ook The Fall of Hearts) heeft een veel meer 'open' en ook een meer melancholisch geluid. Het 'nieuwe' geluid (hi-res 24-bit/44.1kHz) blijft evenwel goed transparant maar heeft de dichtheid van oud Hollandse snert. Zoiets ja...

avatar van Bravejester
3,0
Voorlopig kom ik niet verder dan een 3; teveel nummers die mij niets doen.

Wel 3 uitschieters op deze cd voor mij en dat zijn No Beacon to Illuminate Our Fall ( het mooiste nummer voor mij ), Austerity en Impermanence.

avatar van sp00kjj
4,5
Weer een prima album van Katatonia met een wat rauwere productie. Weinig nieuws onder de zon maar bij Katatonia vind ik dat te bilijken. Favorieten momenteel zijn Opaline, Atrium en No Beacon maar alles is goed. Alleen zo onnodig van Joel Ekelöf op Impermanence, voegt niets toe, had liever Jonas zelf gehoord.

avatar van legian
3,5
Ik start met een 3,5*. Het album doet me veelal denken aan Dead End Kings. Niet zozeer in geluid maar vooral in ervaring. De nummers klinken goed en er zitten enkele toppers tussen (Austerity, Author, No Beacon to Illuminate Our Fall), maar dat wordt afgewisseld met wat minder sterke nummers. Het grootste probleem voor mij is echter dat ze bijzonder veel moeite hebben om mij er helemaal in te trekken. Iets wat Dead End Kings ook heeft. Bij beluistering klinkt het lekker, maar ik zet dan eigenlijk liever City Burials of Night is the New Day op merk ik. Het is helaas ook geen Fall of Hearts achtige plaat geworden, eentje die ik niet snel opzet maar wel een die mij direct opneemt en meesleurt in het muzikale landschap.

avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Goed album, goeie stem, goeie riffs. Het enige is misschien dat er weinig variatie is, te veel dezelfde structuur zoals ook milesdavisjr al opmerkte. Maar dat betekent ook weer dat er geen slechte nummers op staan.

avatar van Aladdin
4,0
Na de Murder Capital valt ook deze me een beetje tegen. Slecht is het natuurlijk nooit bij Katatonia, maar ik mis wat. Hier en daar is het weer om je vingers bij af te likken; mooie details, fills, maar.....het beklijft minder. Het houdt m'n aandacht niet vast.
Misschien, net als bij de Murder Capital, waren mijn verwachtingen te hoog gespannen. Ze hebben dan ook een enorme veel hele goede platen afgeleverd de laatste 20(!) jaar.

avatar van Leptop
3,5
Een heavy rockplaat om niet meer los te laten. Aldus Volkskrant: 5*

avatar van Alicia
5,0
Leptop schreef:
Een heavy rockplaat om niet meer los te laten. Aldus Volkskrant: 5*


Eerder andersom. Het zit vol oorwurmen. Ik 'moet' 'm elke dag wel een keer draaien en sta dan bij Austerity onmiddellijk in de houding om de bank te verzetten.

avatar van notsub
4,0
Katatonia heeft zich een fijn gestroomlijnde sound aangemeten en dat kwam tijdens het optreden afgelopen vrijdag in Haarlem nog maar eens sterk naar voren. Het klinkt allemaal als een klok, maar is tegelijkertijd best toegankelijk geworden. De oorwurmen beginnen de overhand te krijgen en dat levert wel mooi fijn herkenbare momenten op. Toch beginnen de songs op Sky Void of Stars soms op elkaar te lijken en mag er best wat vaker een tegendraads nummer tussen zitten.

avatar van namsaap
4,0
We gaan alweer richting het einde van het jaar en lijstjestijd komt eraan. Ik loop alle releases uit 2023 die ik aan mijn collectie heb toegevoegd nog eens langs om mijn oordeel op te frissen en te kijken of ze mogelijk in mijn top 20 een plaats krijgen.

Op voorhand stond 20 januari rood omlijnd in mijn agenda met de release van nieuwe albums van Riverside en Katatonia. Beide albums reviewde ik voor Zware Metalen en ik mocht Daniel Moilanen interviewen over Sky Void Of Stars.

Dit album is een groeier gebleken. Ik was aanvankelijk gematigd enthousiast en knapte een beetje af op de poppy sound van dit nieuwe album. Inmiddels kan ik nummers als Atrium en Drab Moon, aanvankelijk door mij als zwakkere broeders aangemerkt, goed waarderen terwijl Impermanence, Author, Austerity, Birds en het afsluitende No Beacon To Illuminate Our Fall op nog grotere waardering kunnen rekenen.

Jaarlijst 2023:

1. Ahab - The Coral Tombs (4,5)
2. Katatonia - Sky Void Of Stars (4,0)
3. Riverside - ID.Entity (4,0)
4. Walg - III (4,0)

Gast
geplaatst: vandaag om 14:27 uur

geplaatst: vandaag om 14:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.