Jens Lekman - Night Falls over Kortedala (2007)

vandaag is het volgende in de bus gevallen!!

Night Falls Over Kortedala (vinyl, 500 pressing limited picture disc)

Friday Night at the Drive-in Bingo (7" Single)

Night Falls... is heeeeeeeeeeeeeerlijk... de vervolmaaking van de sound die jens al jaren nastreefde. Orchestraal maar nooit bombastisch ingekleurde songs.

jens Lekman is een genie.... een van de weinige muzikale supertalenten op dit moment... te koesteren... te omhelzen... om van te genieten.....

glaasje wijn... sigaretje... jens lekman die rondjes draait op de platenspeler... heb de plaat al 8 keer omgedraaid, en nog ben ik hem niet beu!!!

4,5 uit voorzorg... maar zal spoedig 5 worden

Wat mindere nummers in het middengedeelte, maar de eerste 4 en de laaste 5 nummers zijn wel erg goed.
4 sterren derhalve.

Ohhhhhhhhhh ik vind dit album heeeeeel lief.

Ik ken alleen "Oh You're So Silent, Jens". Hoe verhouden deze platen zich tot elkaar?

Zoals ik het verwoorde in mijn stukje
Kort samengevat: ze verschillen best wel.

Jezus, wat maakt Jens Lekman toch mooie muziek. Ik kan maar niet genoeg krijgen van deze plaat, ik verhoog van 4 naar 4.5 . 'Oh, You're So Silent Jens' vond ik al magnifiek, en deze moet daar niet voor onderdoen. Net als Madelon vind ik dit ook heel lieve muziek

Vind z'n stem helaas niet zoveel hebben. Jammer, want de liedjes zitten leuk in elkaar.

Het eerste nummer is iedergeval heel schitterend.

Aardig album, maar deze mijnheer heeft wel heel erg goed naar 'Since I left you' van The Avalanches geluisterd!

een wisselend album. soms leuk, soms wat minder. vleugje retro hier en daar en lijkt bij vlagen een beetje op Jay-Jay Johanson, maar dan net iets minder briljant. Wat een nare stem heeft die Jens af en toe. De jengelviolen (it was a strange time in my life) doen me een beetje aan amateuroptredens rond kerstmis denken.

Goh, dit album gaat zowaar naar 4,5 bij mij. Nu ik hem weer even niet gehoord heb en weer beluister vind ik het toch een fantastisch album. Wellicht dat ie volgende week weer naar 4 gaat :

heerlijke plaat voor tijdens de donkere dagen rond kerst. Beetje kitsch af en toe, maar wel fijne composities... Met een beker warme chocolademelk, een kerstkransje, lichtjes in de boom is het feest compleet.....
(wat ben ik ook een sentimentele kwezel.... snif, ik word oud)

why do the people in the country wanna look like the people in the city?
when the people in the city aren't the slightest pretty
I want the people in the country to wear flannel shirts
and saggy jeans all covered in dirt

I want the people in the country to be open and kind
but most times I've met those with a narrow mind
with a big black dog to bite your behind
if they ever find out you're not one of their kind

all these thoughts as I open up a zingo
Friday night at the drive-in bingo

Ik heb dit jaar nog niet zo hard gelachen om een songtekst, geweldig! Dat hele liedje is trouwens een pareltje, alleen daarom al zou je fan van de man worden...

Friday Night at the Drive-In Bingo wát een nummer! Ik houd niet echt van deze smiley maar... De rest van de CD is ook niet onaardig maar dat nummer springt er toch wel ver bovenuit. Friday Night at the Drive-In Bingo verdient 5 sterren, De rest van de nummers zitten zo rond de 4 sterren en dat is dan ook het cijfer wat ik dit album voorlopig geef.

Weet nog goed dat ik compleet omver geblazen werd door Oh, You're So Silent, Jens. Nog steeds vind ik dat een prachtig album (4,5*): mooie, lieve, ingetogen, melancholische nummers. Dit album verrast geenszins eigenlijk. Eerlijk gezegd was ik een beetje teleurgesteld. Waarschijnlijk toch mijn verwachtingen iets te hoog gespannen na zijn voorganger. Er is slechts 1 nummer waarbij ik het gevoel had van: Yes! dit is echt geweldig! En dat had ik bij Into Eternity, heerlijk eigenwijs zomers nummer. Verder veel van hetzelfde waardoor ik op dit moment blijf hangen op 3 sterren.

Ondanks het magnifieke slotnummer wil het toch maar niet lukken tussen deze plaat en mezelf. De croonerige liedjes bevallen me enerzijds wel maar ontroeren me nooit en Jens' stem (al eerder aangehaald) weet ook niet 'de snaar' te raken.

2,5*.

Dit is langer vol te houden dan Rufus Wainwright. Lekker album met veel variariteit, waar ik van houd. Voorlopig een 3,5 * met goede kansen op een verhoging.

Die lijkt hier toch totaal niet op? Vanwaar de vergelijking?

lol idd mijn stem hier is het dubbele van die bij rufus

Beetje laat ontdekt: n.a.v. de 'jaarlijstjes' her en der aangeschaft in februari. Heel mooi album dat ik nog steeds met veel plezier draai en ook aan al mijn vrienden aanbeveel.

Het meest verbazende vind ik nog de Zweedse herkomst: ik vind het een echt Amerikaans klinkende plaat (Spector-achtig), bovendien ook een echte seventies feel; alhoewel "Kanske jag är kär i dig" wel een give away is; en ook "Friday Night at the Drive-in Bingo. Iemand ooit op vrijdagavond (of zaterdagavond) dorst gehad in een middel grote Zweedse gemeente (ca. 40.000 inwoners)?
Geloof me: is geen loletje!

verfrissend album...hoor hier en daar wel invloeden van belle & sebastian. Je kan slechtere referenties treffen

Beetje een mix tussen Mark Almond (op zijn broodverdienplaten dan) en jingle bells als je het mij vraagt. Best leuk maar zo liefjes en ongevaarlijk dat dit in huize VDG zelfs niet als achtergrondmuziek gepikt wordt.

Tot gisteren had ik dit album alweer een hele tijd niet gedraaid. Op de een of andere manier overtuig ik mezelf er steeds van dat dit toch net te zoetsappig is voor mijn smaak, wat eigenlijk niet het geval is. Vooral de geweldige lyrics weten me weer te overtuigen. Ik kan wat voorbeelden noemen (A Postcard To Nina bijvoorbeeld - briljant), maar er is hierboven gelukkig al wat neergezet.

Over het algemeen is het allemaal iets minder uitgekleed en ingetogen dan eerder werk, en dat is alleen maar positief. Eerder bewees hij namelijk al dat zijn beste momenten vrijwel altijd wat meer pit hebben (Black Cab, The Wrong Hands etc). VanDeGriend’s opmerking over achtergrondmuziek snap ik trouwens niet helemaal. Deze CD staat juist vol van de creativiteit en ideeën, met waardevolle details, instrumentale mini-intermezzo’s en een incidentele tempowisseling.

Het mag duidelijk zijn, ik heb Jens Lekman herontdekt. Ben benieuwd naar zijn nieuwe album die later dit jaar uit zou moeten komen.

ik sluit me aan bij Poa. nee, dit is geen plaat voor macho's, maar het is goed uitgevoerd en er zit veel detail in. het is niet eerlijk om dit af te doen als zoetsappig en er niet meer naar om te kijken. naja, eerlijk of niet, het is gewoon zonde. het zijn ook niet zomaar wegluister-liedjes; elk nummer vertelt een verhaal en dat houdt het interessant.

Haha, heb ik inderdaad een keer meegemaakt: We waren voor een bruiloft in Zweden (Skovde) en het was echt lastig om iets te vinden wat open was en iets met alcohol verkocht.
(sorry voor de off-topic, ik heb verder dit album nog nooit gehoord; maar dit is zo toevallig, dit moest ik even delen)

Oef, onderschatte plaat zeg. Dit is zo ongeveer de volmaakte popplaat. Alle nummers raak. Prachtige tektsen, knap uitgevoerde liedjes. Zeker geen 'veilig' werk, wat deze man levert, in tegenstelling tot wat sommigen beweren.

Wat is "And I Remember Every Kiss" toch een fabuleus nummer, de muzikale omlijsting zou niet misstaan op een album als "Scott 4" van Scott Walker.