menu

Creedence Clearwater Revival - Pendulum (1970)

mijn stem
3,59 (237)
237 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Roots
Label: Fantasy

  1. Pagan Baby (6:26)
  2. Sailor's Lament (3:49)
  3. Chameleon (3:20)
  4. Have You Ever Seen the Rain? (2:41)
  5. (Wish I Could) Hideaway (3:48)
  6. Born to Move (5:41)
  7. Hey Tonight (2:46)
  8. It's Just a Thought (3:54)
  9. Molina (2:44)
  10. Rude Awakening # 2 (6:24)
totale tijdsduur: 41:33
zoeken in:
Pieter Paal
Deze plaat werd vaak afgekraakt, omdat hierop vooral door Tom Fogerty flink geexperimenteerd wordt. Tom zou kort daarna uit de band stappen. Er zijn wederom nog genoeg John Fogerty-klassiekers zoals 'Have you ever seen the rain?', 'Hey tonight' en 'Molina' aanwezig.
Dit album doet niet veel onder aan 'Mardi Gras'.

4,0
geexperimenteerd door Tom Fogerty?! waar haal je dat nou weer vandaan? arme Tom had vrijwel niets te zeggen op dit album. John had besloten dat ze iets heel anders gingen doen dan voorheen. het klinkt trouwens wel gewoon super

Father McKenzie
Ook al is het minder overtuigend dan Green River of Cosmo's Factory, veel jonge bandjes zoals die vreselijke Kooks zouden hier eens beter naar luisteren, het zou hen deugd doen!

avatar van LucM
3,5
Naast de typische CCR-krakers als Pagan Baby, Have You Ever Seen the Rain? en Hey Tonight staan er ook enkele afwijkende nummers aan de hand van Tom Fogerty zoals Born to Move en It's Just a Thought waarin de orgel een prominente rol speelt en vooral het instrumentale Rude Awakening # 2, een niet erg geslaagde poging om ook progrock te brengen. Dit nummer vloekt met de rest van het album en had men achterwege moeten laten. CCR is duidelijk op zijn best in rauwe bluesrock wat eerdere albums en vernoemde songs bewijzen.

avatar van deric raven
3,5
Have You Ever Seen the Rain? is voor mij het beste CCR nummer.
Alleen zal ik het plotselinge einde nooit begrijpen.
Had nog zoveel meer in gezeten.

Stijn_Slayer
Absoluut geen slechte CCR plaat, maar de echte magie was hier al wel uitgewerkt. Gewoon een goede, constante plaat.

avatar van Brutus
4,0
Weer een uitstekend album van CCR
Topnummers Pagan Baby/ It' s just a thought/Sailor''s Lament

sugartummy
rude awakening indeed! wat een buttnummer. op mijn goedkoop ceedeetje staat dat jc fogerty alles geschreven had. na wat ik hier boven lees, lijkt dit niet helemaal waar te zijn. 9 kanjers van songs en 1 X ruw ontwaken. bespeelt john fogerty elk instrument bij CCR behalve drums en bas en de gitaar van zijn broer?

avatar van Metalhead99
4,0
@sugartummy: voor zover ik weet was de band hier nog compleet? Het schijnt dat Tom Fogerty er hier eigenlijk al uit wilde, maar dat hij overgehaald was om nog even te blijven (hij zou in 1971 officieel uit de band vertrekkern).
CCR slaat hier, met name door de ideeën van John Fogerty, de wat meer experimentele richting in, zoals wel meer gebeurde in de jaren '70 scene.
Een in mijn ogen zeer geslaagde omslag, wat voor een plaat heeft gezorgd met veel toppers. Het begint met het geweldige Pagan Baby. Sailor's Lament en Chameleon vind ik goed, maar er niet uitspringen. Ik vind het middenstuk, vanaf "Have You Ever Seen the Rain" t/m "Born to Move", wel weer eruit springen. Die drie nummers zijn stuk voor stuk toppers.
De plaat sluit een beetje vreemd af met "Rude Awakening #2", waar ik dan weer niet zoveel raad mee weet...

avatar van spinout
3,5
Rude Awakening trekt de plaat naar een 3.5. De andere nummers zijn toppers.

avatar van teus
5,0
spinout schreef:
Rude Awakening trekt de plaat naar een 3.5. De andere nummers zijn toppers.


Mee eens, maar daar zie ik doorheen,gewoon de laatste Track ff vergeten
En verder...(Mardi Grass niet meegerekend).....
Het laatse Klasse Album! van the Greatest American Rock Band

avatar van uffing
Echt wel een aardige plaat dit. De opener Pagan Baby hoort wat mij betreft tot de beste CCR-nummers.

avatar van nlkink
4,0
Deze plaat wordt niet zo gewaardeerd als zijn voorgangers. Voor mij staat dit album echter op hetzelfde niveau als alle voorgangers. Over het algemeen wordt Tom Fogerty aangewezen als de oorzaak vanwege het experimentele 'Rude Awakening # 2'. Maar als je dit nummer overslaat hou je negen topnummers over! De plaat trapt energiek af met 'Pagan Baby'. Daarna het iets mindere 'Sailor's Lament'. De plaat bevat een perfecte dubbele A-kant single met 'Have You Ever Seen The Rain/Hey Tonight' maar ook wat onderbelichte semi klassiekers als '(Wish I Could) Hideaway' en 'It's Just A Thought'. Wat mij aantrekt in dit album is de sfeer. Tijdens het beluisteren krijg ik altijd weer de indruk dat John Fogerty al het gevoel had dat het einde van de groep er aan zat te komen. Dat het daarna niet meer goed zou komen bewees de opvolger, 'Mardi Gras'.

avatar van spinout
3,5
Rude Awakenings 2 duurt bijna 6 en een halve minuut. Die kan je toch niet zomaar even wegdenken? Dat doen Beatles fans al met Revolution 9 op het White Album. Laten we hier niet dezelfde fout maken en het album in zijn geheel te beoordelen en niet de krenten uit de pap halen.

avatar van nlkink
4,0
Het kan nog erger:
Ik heb er wel eens over gedacht om de vier John Fogerty tracks van 'Mardi Gras' toe te voegen aan de tracklist van een voor in de auto te branden versie van 'Pendulum' op de plek waar anders 'Rude Awakening #2' zou hebben gestaan .

avatar van nlkink
4,0
De laatste tijd heb ik Pendulum weer eens gedraaid. Tevens ben ik in de gelegenheid geweest om naar de eerste twee solo albums te luisteren van Tom Fogerty. De vergelijking met George Harrison dringt zich een beetje aan mij op. Dat klopt uiteraard niet helemaal want hij kreeg regelmatig een of meerdere liedjes geplaatst op een Beatles album. Maar.........net als George had Tom in 1971 een behoorlijke verzameling liedjes bij elkaar geschreven en kon dus kiezen wat hij wilde opnemen. De eerste drie solo albums konden dus grotendeels 'van de plank' gehaald worden.
Nou is Tom als liedjesschrijver van een ander kaliber dan broer John, maar op de eerste twee albums staan zo een handvol liedjes die niet hadden misstaan op Pendulum. Ik persoonlijk kan er met mijn verstand niet bij dat er op dat album wel ruimte was voor het half gare 'Rude Awakening # 2' en niet voor twee of drie van Tom's beste composities. Dat dit nummer door enkelen aan Tom Fogerty wordt toegeschreven begrijp ik ook niet. Het staat op naam van broer John. Het lijkt me ook tamelijk onlogisch. Als je de solo albums van Tom Fogetty beluisterd valt eerder op hoe basic en beknopt zijn liedjes zijn dan dat ze experimenteel klinken. Doug Clifford heeft recentelijk bevestigd dat Tom al tevreden was geweest als hij twee liedjes had mogen aanleveren. Ik kan het niet helpen om te fantaseren hoe het met de groep was gelopen als John Fogerty zijn broer die ruimte had gegund.

avatar van Karma_To_Burn
4,5
Een album dat helaas niet een constante kwaliteit heeft, maar de nummers die dat wel hebben zijn wel gelijk van een ouderwets Creedence niveau!
Pagan Baby is natuurlijk een heerlijke in kopper, de opvolger Sailor's Lament deed mij minder maar daarna maken ze dat weer goed met Chameleon, misschien niet een bijster bijzonder nummer maar het is catchy!
Have You Ever Seen the Rain? spreekt natuurlijk voor zich, niet voor niks een nummer wat zo beetje op alle verzamelaars staat.
(Wish I Could) Hideaway doet mij weer minder, maar wordt opgevolgd met Born to Move die weer erg lekker klinkt! Vooral dat instrumentale tussenstuk en in het bijzonder de basgitaar stukken!

Hey Tonight is ook weer een nummer wat meer dan terecht op iedere verzamelaar staat, t's Just a Thought die hier op volgt doet mij ook niet zo veel.
Molina maakt dat weer goed, eigenlijk had Molina beter achter Hey Tonight kunnen staan omdat de nummers in positieve zin best op elkaar lijken.
Als bij dit nummer het album had gestopt had ik hier zeker een 3,5 aan kunnen geven, maar helaas is Rude Awakening # 2 een niemendalletje wat in mijn bescheiden mening niet thuis hoort op dit album.

Dus een 3 dan maar!

avatar van lennert
2,5
Oef. Dat is ineens een flinke stap achteruit. Have You Ever Seen The Rain is een prachtig nummer, maar de rest is redelijk tot zeer matig. Al het vuur is verdwenen, de rauwheid is weg, mooie solo's ontbreken en teksten als op Molina zijn gewoon echt slecht. De afsluiter is een fijne meevaller nog, aangezien er hier nog wat lekkere sfeer overblijft, maar verdomd als ik de rest niet nog een keer hoef te horen. Dan vrees ik nu toch echt wel naar de laatste plaat...

Tussenstand:
1. Cosmo's Factory
2. Green River
3. Creedence Clearwater Revival
4. Bayou Country
5. Willy And The Poor Boys
6. Pendulum

avatar van nlkink
4,0
Bij eerste beluistering kan Pendulum tegenvallen. Toen ik het album voor het eerst hoorde, zo'n 38 jaren geleden, vond ik het een teleurstellende plaat. De persoon van wie ik het album leende had ook Cosmo's Factory en dat album was bijna 100% gevuld met voltreffers. In de loop van de jaren ben ik het album meer en meer gaan waarderen. Een melancholieke plaat.

avatar van RuudC
2,5
Hier beginnen de gemiddeldes aanzienlijk te zakken en dat is niet meer dan terecht in mijn ogen. Echt goede songs zul je hier niet vinden. Zelfs de klassieker Have You Ever Seen The Rain doet me eigenlijk maar weinig. Waar de vorige platen altijd wel twee-drie toffe songs hadden, ontbreken ze hier. Toch moet ik toegeven dat Pendulum ook nergens echt stoort. Er staat niks op waar ik me echt doorheen moet worstelen. Met uitzondering van Molina dan. Speciale vermelding gaat wat mij betreft naar Rude Awakening #2, waarvan ik het voor CCR-begrippen extreem experimentele karakter de muziek plots wel interessant maakt. Vooralsnog geen topper, maar toch wel het vermelden waard.


Tussenstand:
1. Creedence Clearwater Revival
2. Bayou Country
3. Willy And The Poor Boys
4. Cosmo's Factory
5. Green River
6. Pendulum

avatar van Cor
4,0
Cor
Tja, en deze vind ik dan weer leuk. Omdat 'ie zo lekker gevarieerd is en met plezier gespeeld. Vleugjes gospel zelfs in track #2. Ik luister dit album met plezier, omdat 'ie net wat meer verrast.

avatar van teus
5,0
Cor schreef:
Omdat 'ie zo lekker gevarieerd is en met plezier gespeeld.


Leuke omschrijving ,en Pendulum is ook vrij gevarieerd maar hier ook beetje ondergewaardeerd gezien de alg score
Mss voor sommige mss te gevarieerd en vooral hier en daar voor Creedence te veel vreemde (experimentele) nukken ,vooral gelet op de laatste track,en ja ...heb ik al eerder hier aangegeven Rude Awakening is ook geen favoriet van me, valt eigg ook buiten het CCR boekje wat mij betreft
Maar omdat op dit album de overige 9 tracks voor mij goed tot klasse zijn toch een 9.5 dus ruim voldoende ...en nipt 5*
Meest favoriet ...Have you Ever Seen The Rain/(Wish I Could) Hide Away/Molina/Pagan Baby/It's Just A Thought/Hey Tonight

3,5
Het verval is ingezet. In zo'n korte periode na Cosmo's nemen de bandleden genoegen met de songs op deze lp. Mooie liedjes zijn nog aanwezig met Have you ever seen, Hey Tonight, Pagan Baby. Het is echter te mager in vergelijking met voorgaand werk. Een krappe 3.5 ster.

avatar van BoyOnHeavenHill
2,5
Tjonge, wat begint dit album lekker. Pagan baby opent met een aardig gitaarloopje, dan komt er een stevig couplet gevolgd door een lekkere break, en wanneer Fogerty daarna halverwege het nummer begint te soleren ga ik er eens goed voor zitten... maar er gebeurt eigenlijk helemaal niets. Sowieso heb ik niet zoveel met solo's tegen een begeleiding van één akkoord, en de incidentele terugkeer van die sterke break kan verder niet verhullen dat de laatste drie minuten van dit nummer eigenlijk gewoon saai zijn. En dat is in feite de voorbode van wat de rest van dit album (een enkele uitzondering daargelaten) gaat brengen: Sailor's lament is onvoorstelbaar flauw en monotoon, Chameleon mist interessante melodieën en hooks en gaat ook maar door met die simpele slotregel, uit Born to move blijkt alleen maar dat Fogerty niet het vermogen van Booker T heeft om een orgelsolo boeiend te houden, en Molina heeft een ontzettend irritante elektrische piano als begeleiding voor een ontzettend irritante melodie. En je kunt je toch niet voorstellen dat ze na afloop van de opname Rude awakening #2 terugluisterden en toen dachten: ja, dat is goed zeg! dat klinkt precies zoals we het wilden, dat gaat de tand des tijds doorstaan! Zelf schiet ik alleen maar in de lach dat je zoiets infantiels op plaat durft te zetten – het is niet eens psychedelisch, gewoon de probeersels van een driejarige die net een bandrecorder heeft gekregen, met dat fluitje vanaf 4:10 als gênant dieptepunt (of is die rol weggelegd voor die twee mondharmonica's vanaf 5:28?).
        Ik heb het idee dat Fogerty op dit album wat meer in de richting van de soul wilde gaan, met meer gebruik van orgel en wat meer nummers met een funky of soul-inslag zoals Sailor's lament en (Wish I could) Hideaway, dit alles wellicht vanwege zijn bewondering voor Booker T & the MG's. En zo'n koerswijziging of –aanpassing valt te prijzen, maar dan had hij er wel wat betere nummers bij moeten schrijven, en daaraan ontbreekt het helaas op dit album. Gelukkig zijn er ook een paar hoogtepunten: (Wish I could) Hideaway is een mooie trieste ballade (hoewel Fogerty het zó nadrukkelijk zingt en zó sterk op zijn magnifieke stem leunt dat het wel lijkt alsof hij het nummer een overtuiging wil meegeven die hij zelf eigenlijk niet voelt), It's just a thought is een eveneens fraaie ballade met een knap orgel om de melodie te dragen, en Hey tonight is een instant-klassieker (voor mij de tweede in een trio over gemotoriseerde vrijheid, met Up around the bend als voorloper en Sweet hitch-hiker als opvolger – voor mij horen die drie nummers bij elkaar, alle drie stevige gitaar-rockers waarbij ik Fogerty dwars door het open Amerikaanse landschap per motor of auto over de ruime wegen zie razen).
        Blijft nog één nummer over: Have you ever seen the rain, nummer 2 in mijn top-tien van beste Creedence-nummers aller tijden. Eigenlijk uitermate simpel, met een akoestische gitaar en een gortdroge ritmesectie die een geweldige melodie en een fraaie tekst ondersteunen, af en toe een kort pianoloopje voor een extra accent, en dan natuurlijk die stem... Maar vanaf het tweede couplet komt er een melancholiek orgel bij dat extra sfeer en gravitas aan het nummer toevoegt, en wanneer op het einde het refrein een laatste keer herhaald wordt gaat Doug Clifford zijn bekkens nog extra gebruiken, een mooie metafoor (of auditieve benadering) van de regen die het nummer overheerst. In feite bevat dit arrangement geen aparte of unieke elementen, maar is het zó spot-on passend dat het de perfecte muzikale omlijsting voor deze tekst is – ik ken maar weinig nummers die zodanig gearrangeerd zijn dat elke noot op precies de juiste plek valt.
        En dat brengt me op een andere constatering: eigenlijk is er niets bijzonders aan de Creedence-sound, meestal gewoon bas, drums, twee gitaren en zang met soms ondersteuning van piano of orgel, en dat alles simpel, helder en strak opgenomen, maar op de één of andere manier heb ik nog nooit een andere band gehoord die die sound kon benaderen: hard en helder, maar zodanig dat je elk instrument apart zo duidelijk kan horen, en vooral een sound waarbinnen de muziek kan ademen. Have you ever seen the rain is daar een perfect voorbeeld van, maar ook Ramble tamble en Green River en The midnight special en Suzie Q en talloze andere CCR-nummers hebben die eigenschap – een klassiek rockgeluid met een unieke ruimtelijkheid. Toch een positieve afsluiting van dit bericht bij een zeer teleurstellende plaat van een favoriete groep.

avatar van milesdavisjr
2,5
Pagan Baby, de opener van dit album start lekker, Fogerty is lekker op dreef en de song bevat een stuwend ritme. Na een paar minuten slaat echter de verveling toe, met name na de ellenlange gitaarsolo's. Sailor's Lament, een saai nummer. Chameleon lijkt een beetje op het oudere werk van de heren maar maakt ook maar weinig indruk. Have You Ever Seen the Rain? blijft een pareltje, het ademt een beetje dezelfde sfeer als Who'll Stop the Rain. Hideaway wordt gedragen door Fogerty en het zoemende orgeltje geeft het nummer net dat beetje extra, een redelijke song. Born to Move, het heeft even geduurd maar daar is eindelijk weer eens een dampende Rhythm & blues song, echter na een minuut of 2, lijkt het wel of de heren beginnen te jammen en dat is jammer, hier zat meer in. Hey Tonight lijkt wel een tussendoortje en klinkt mij te eenvormig. It's Just a Thought, Molina en als afsluiter 6 doodsaaie minuten in de vorm van Rude Awakening. Pendulum blijkt een plaat voor mij te zijn waarbij de inspiratie ver te zoeken is en maar bitter weinig goede songs te bevatten.

Tussenstand:

1. Creedence Clearwater Revival
2. Bayou Country
3. Willy and the Poor Boys
4. Cosmo's Factory
5. Green River
6. Pendulum

Gast
geplaatst: vandaag om 08:09 uur

geplaatst: vandaag om 08:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.