Mag ik iedereen hartelijk uitnodigen om deze veilige, gezapige en gladgestreken muzikale omlijsting te laten voor wat het is en eens naar het solo-album van Seraina Telli (ex-Burning Witches) te luisteren:
Seraina Telli - Simple Talk (2022) - MusicMeter.nl
Want komt de stem van Floor Jansen niet het meest tot haar recht, als ze voor een meer rock-georiënteerde aanpak had gekozen? Nu kiest ze voor de veiligheid binnen het pop-genre, wat een zangeres zoals Floor helemaal niet nodig heeft. Tuurlijk, ze zal er een hoop fans mee binnenhalen, maar iedereen die haar kent uit haar metal-verleden, zal hier toch echt niet voor warmlopen, toch? En als alom geprezen metal-zangeres mag je uiteraard je muzikale paden verbreden en voor een ander genre gaan, maar kom op, hier is toch helemaal niets spannends aan?
De reden waarom ik het solo-album van Seraina Telli met Floor Jansen's Paragon vergelijk, heeft te maken met dat ik wil stellen dat beide albums absoluut niet het wiel plegen opnieuw uit te vinden. Maar wél dat Telli's aanpak om voor een rockplaat te kiezen, véél effectiever uitpakt en daardoor haar stem ook volledig tot haar recht laat komen. En ja, misschien dat Floor haar keus om voor een rockplaat te gaan, haar teveel in de voetsporen van landgenoot Anouk had geplaatst, maar daar staat of valt het er weer mee, hoe je omgaat met het songmateriaal. Is deze sterk genoeg, dan maakt het in principe niet uit voor welk genre je kiest. Maar het moet wel spannend, vindingrijk en oprecht goed zijn. En dat is wat Paragon i.m.o. absoluut niet is. Het is een lege huls; zielloos, veilig, totaal oninteressant. Dan mag je nog zo goed kunnen zingen, het helpt dan al niet meer om e.e.a. naar een gewenst niveau te krijgen.
Het debuut solo-album van Seraina Telli doet dat i.m.o. dus wél goed. Ook op dat album krijgt men niets voorgeschoteld wat men nog niet eerder heeft gehoord, net zoals Paragon. Maar wel hart, ziel en zaligheid binnen een genre die zich daar perfect voor leent. Geen geneuzel, geen gezapigheid, geen spanningsloos gezever, zoals helaas wel vertegenwoordigd op Jansen's soloplaat.
Begrijp me niet verkeerd. Ik gun Floor al het succes die ze verdiend. Met alle liefde van de wereld. Maar muzikaal wordt het zo langzamerhand toch steeds oninteressanter, persoonlijk gezien. Haar laatste plaat met Nightwish was ook al zo spanningsloos. Hopelijk herpakt Floor zich dan ook met laatsgenoemde band op het nieuwe album die begin 2024 zal moeten gaan verschijnen. Ik laat Paragon lekker aan me voorbij gaan en laat het voor wat het is. Ik zet wel wat anders op.