Snakeskin schreef:
Typisch voorbeeld van een plaat die gezien het behaalde niveau extreem goed verkocht in Nederland en waarbij je achteraf afvraagt hoe dat mogelijk is geweest. Het is miljoenen malen verkocht maar nooit zie het terug in overzichtslijsten van kenners en publiek waarbij de waardering wordt gemeten.
Ja, je vindt deze plaat nog met enige regelmaat terug in de kringloopwinkels en op rommelmarkten. Dat onderstreept wat mij ook nog bijstaat uit de jaren tachtig: dat dit een extreem goed verkopende LP was destijds, die zich kon meten met jaren tachtig-blockbusters als Graceland, Can't slow down, Born in the USA en Private dancer.
Ik heb het even opgezocht: het album stond niet minder dan 75 weken in de Nederlandse LP top 50 en was de best verkochte plaat van 1985, hoewel hij nooit hoger kwam dan de vijfde plaats.
Dat is verbazingwekkend, temeer daar het hier geen artieste van wereldformaat betreft (in commerciële zin dan, want ik vind Alison een uitstekende zangeres) en de twee hitjes van het album haalden ook geen bijzonder hoge noteringen.
Als ik de tijdlijn volg die ik terugvind in mijn Hitdossier, dan zie ik dat Love resurrection in augustus '84 enkele weken in de hitparade stond en dat All cried out pas bijna een jaar later binnenkwam. Het album kwam in november '84 binnen, dus het 'succes' van de eerste single was toen al uitgewerkt. Invisible was de derde single van het album, maar die wist geen potten te breken, haalde zelfs de tipparade niet.
Maar wat er in die tussentijd wel gebeurde is dat Alison Moyet in maart '85 een losse single uitbracht: haar versie van de jazzklassieker That ole devil called love, en dat werd wel een dikke top 10 hit. En ze maakte in juli 1985 grote indruk tijdens Live Aid, waar ze onder meer samen met Paul Young een duet zong. Dat verhoogde haar reputatie als een van de beste zangeressen van dat moment, en omdat ook half Nederland naar die live-uitzending in het Wembley-stadion keek, vermoed ik dat dat grote invloed heeft gehad op de verkoopcijfers.
'Alf' bleef veruit haar grootste verkoopsucces, en misschien ook haar meest commerciële plaat. Gladjes geproduceerd door het duo Jolley/Swain, ook bekend van Imagination het het album True van Spandau Ballet. Niet opzienbarend, maar wel kwaliteitspop, op maat gesneden voor een groot publiek. De singles zijn goed, maar mijn sterretjes staan toch bij twee albumtracks: Where hides sleep en For you only.