Sampha - Lahai (2023)

Enorm veel zin in dit album. Spirit 2.0 en Only zijn alvast goud. Ik luister Process nog regelmatig, en als dit album enigzins in de buurt van dat geniale album komt, is het voor mij al de plaat van het jaar! In de pre order dus!

Sampha heeft bij mij met zijn prachtige stem altijd een streepje voor. De voorganger, Process, was inderdaad heel erg goed en de singles beloven veel goeds. Ik had er eigenlijk graag bijgeweest in Carré, maar ik was te besluiteloos toen de tickets online kwamen.

Ja, de prachtige stem. Als ik de recensie in de Guardian mag geloven en dat doe ik, is de totstandkoming van dit album geen makkelijk proces geweest, met dit als resultaat. Ik had het al eens vrijblijvend aangehoord en er halverwege mee gestopt. Dit album verdient toch wat meer aandacht.

Niet iets waar ik normaal veel naar luister, maar prettig is het wel.

Er staat misschien geen klassieker als Blood on Me op, maar als geheel album maakt dit na een paar keer luisteren meer indruk dan het al knappe Process. Net als op de voorganger is de productie fantastisch, en het is een teken van het vakmanschap van Sampha dat hij die, als ik de credits mag geloven, grotendeels zelf gedaan - met hulp van enkele co-producers, waaronder de Spaanse topproducer El Guincho. Maar Sampha's unique selling point blijft zijn prachtige stem, en ondanks dat de producties uit gevarieerde vaatjes tappen - we horen jazzy drumrolls, snares en subbasshits die aan trap doen denken, en af en toe zelfs een drum & bass ritme - blijft die stem op ieder nummer fier overeind. Mooi!

Ja dit is prachtig inderdaad. Het lijkt op momenten een nog meer inventieve plaat dan voorganger Process. Toch blijft dit album momenteel minder gemakkelijk aan me plakken dan zijn debuut. De twee vooruitgeschoven singels bieden gelukkig uitkomst. Vooral Only kent genoeg haakjes en is goed geplaatst in het midden van het album, zodat mijn aandacht niet helemaal verslapt. Dit album heeft tijd nodig, dus voorloopig nog geen stem.

Vooropgesteld, zijn stem is en blijft fantastisch. Ik merk alleen wel dat alleen zijn stem niet een heel album kan dragen en dat het zelfs een tikkeltje saai wordt. Hetgeen dat het dan spannend moet maken, de producties, ligt dan weer wat minder in mijn straatje. Het is niet perse slecht en bij vlagen kan ik er echt van genieten, maar ik ben er nog niet over uit of het als geheel heel lekker werkt. Voor mijn gevoel zijn de zang en producties juist best vaak out of sync. Dit gevoel had (volgens mij) veel minder bij Process.

Hele interessante plaat. Ben wel het grotendeels eens met Silky & Smooth.

Qua stem vind ik Sampha ook werkelijk fantastisch. De muziek spreekt me dan af en toe wat minder aan.

Wederom een pracht plaat. Was al onder indruk van Process, maar dit doet me toch wat meer. Zijn prachtige stem en daarbij de fraaie instrumentatie maken dit album meer dan uitzonderlijk. Ook de productie is fantastisch.

Spirit 2.0. is genieten zeg. Heldere productie en zoveel subtiele muzikale details..en die mooie stem er nog bovenop uiteraard.

Bij vlagen doet dit album mij denken aan Sometimes I Might Be Introvert van Little Simz.

Soms is het wel droevig gesteld op mume hoor.
Dit album wordt overal laaiend enthousiast ontvangen, staat hoog op menig eindejaars lijstje maar er wordt hier nauwelijks aandacht aan Lahai besteed. Ik weet heus wel dat er hier niet pagina's vol geschreven wordt over alternatieve r&b, maar dit album verdiend echt meer aandacht.
Na herhaaldelijk luisteren durf ik te zeggen dat Sampha de hooggespannen verwachtingen niet alleen inlost, maar ze zelfs overtreft.
Dit is echt een parel van een album. Het ontvouwd zich niet gemakkelijk, maar wie geduld heeft wordt rijkelijk beloond. Jazz piano en wollige synths akkoorden worden door drum en bass achtige beats ondersteund, terwijl Sampha daar met zijn fluweel zachte stem overheen zingt. De teksten zijn spiritueel zonder sentimenteel te worden en de nummers hebben genoeg haakjes, zodat je jezelf soms ineens mee hoort neuriën.
Enige smetje is dat het album met de twee zwakste nummers eindigt, maar dan nog blijft Lahai een fantastisch sterk album!

Zes jaar na de release van Process luister ik niet per sé heel veel meer naar dat album. Wel wat losse nummers die de revue meermaals passeren (zoals die met die Piano). Met dit nieuwe album Lahai gaat Sampha naar mijn gevoel wel een wat andere kant op, waar zijn wendbare en zachte stem wel nog de hoofdrol speelt. Een album waar je wel een luisterbeurt of wat voor nodig hebt (of ik in ieder geval) om echt binnen te komen. Ik weet nog dat de eerste keer ik een soort van 'mwa-reactie' had. Toen ik het nog vaker ging luisteren kwam het steeds meer en meer binnen. De teksten zijn persoonlijk, de zang inlevend en gevoel en natuurlijk ook nog die producties. Sampha verstaat de kunst van het schrijven van mooie liedjes, die ook nog passen in een album met een algehele sfeer. Eclectisch, veel gelaagdheid en sterke songsopbouw komt dit album naar je toe. Energiek waar nodig, maar ook meer in de schaduw waar het dat gevraagd wordt. Kaal en breekbaar zoals dat goed bij de stem van Sampha past, maar ook echt binnen kunnen knallen wanneer je daar behoefte aan hebt. Sampha doet wat anders dan op Process, maar de kwaliteit is wederom van een zeer hoog niveau.

En dan brengen ze samen Satellite Business 2.0 uit; Satellite Business 2.0