Tsja, na 1 luisterbeurt zat ik ook op een 3*. En moet je nu 's zien... ik vind dit album nu zo goed dat ik al 2 maanden lang alleen maar blikvoer eet.
Dus dat zegt niet zoveel...
Aan zijn top 10 te zien houdt Devoo ook meer van muziekjes met flink veel tempowisselingen (of dat nu binnen 3 minuten - Pixies - of binnen 10 minuten - Dream Theater - gebeurt). En hier draait het toch ook wel een beetje om herhalende ritmes... Zelf vind ik dat stukken interessanter dan 'geflipte composities', omdat die meestal toch getuigen van ideeënarmoede, mijns inziens... Dat herhalende is misschien ook iets dat je moet leren waarderen. Ik kan me voorstellen dat je daar als 16-jarige 'de rust' nog niet voor hebt. Herhaling is niet per se eentonig, namelijk...
Zelf vind ik dit in ieder geval een fantastische plaat, waarschijnlijk het beste dat ik dit jaar heb leren kennen. En ik kan er nog steeds niet de vinger opleggen wat het nu precies is... Of het nu het speelse is, de muzikale virtuositeit, de mooie melodieen, etc.
Misschien is dit zelfs wel een ontbrekende schakel tussen wat uithoeken in mijn smaak die ik eerder nooit zo goed verenigen kon.
Kortom, tijd voor een top 10 notering...
(en wellicht dat Devoo over een jaar of 5 compleet van gedachten is veranderd, wie zal het zeggen)