Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Waxahatchee - Tigers Blood - dekrentenuitdepop.blogspot.com
Waxahatchee - Tigers Blood
Waxahatchee, het alter ego van de Amerikaanse muzikante Katie Crutchfield, vervolgt op Tigers Blood haar weg binnen de Amerikaanse rootsmuziek en schaart zich definitief onder de smaakmakers in het genre
Saint Cloud was in 2020 de definitieve doorbraak van Waxahatchee, maar op het deze week verschenen Tigers Blood laat Katie Crutchfield horen dat het nog veel beter kan. Tigers Blood bevat een serie geweldige songs, die door producer Brad Cook zijn voorzien van een zeer smaakvol rootsgeluid, dat net wat voller klinkt dan op het vorige album en dat onder andere opvalt door het fraaie gitaarwerk van MJ Lenderman. Katie Crutchfield beschikt ook nog eens over een van de meest karakteristieke stemmen binnen de Amerikaanse rootsmuziek, wat de songs op Tigers Blood een bijzonder eigen geluid geeft. Het levert een geweldig album op.
Het is een lange weg die de Amerikaanse singer-songwriter Katie Crutchfield heeft afgelegd. De muzikante die opgroeide in Birmingham, Alabama, nabij Waxahatchee Creek, debuteerde twaalf jaar geleden al onder de naam Waxahatchee, maar trok in eerste instantie slechts bescheiden aandacht met haar albums. Dat lag zeker niet aan de kwaliteit van American Weekend (2012), Cerulean Salt (2013), Ivy Tripp (2015) en Out In The Storm (2017), waarop Katie Crutchfield invloeden uit de folk, indierock en lo-fi vermengde en waarop ze wat mij betreft zeer overtuigde.
Het succes kwam in 2020 met het uitstekende Saint Cloud, waarop de muziek van Waxahatchee wat opschoof richting Amerikaanse rootsmuziek. Saint Cloud werd onthaald met superlatieven en zette Katie Crutchfield eindelijk en zeer terecht op de kaart als het grote talent dat ze is. Saint Cloud werd in 2022 gevolgd door het samen met Jess Williamson onder de naam Plains gemaakte I Walked With You A Ways, waarop invloeden uit de country een nog wat belangrijkere rol speelden. Zowel Saint Cloud als I Walked With You A Ways werden gemaakt met producer Brad Cook, die deze week terugkeert op het nieuwe album van Waxahatchee. Tigers Blood ligt in het verlengde van Saint Cloud, maar Katie Crutchfield is alleen maar beter geworden.
Ik vond de stem van Katie Crutchfield altijd al mooi, maar op Tigers Blood klinkt haar zang nog wat ruwer, wat de songs van Waxahatchee voorziet van veel gevoel en doorleving. Op haar nieuwe album klinkt Waxahatchee zo af en toe als Lucinda Williams in haar jongere jaren, maar de stem van Katie Crutchfield heeft ook een unieke klank, die de muziek van Waxahatchee zeer herkenbaar maakt en interessanter dan de meeste andere albums in het genre.
De Amerikaanse muzikante heeft zoals gezegd wederom Brad Cook gestrikt als producer en hij heeft Tigers Blood voorzien van een net wat warmer en voller geluid dan op Saint Cloud. Brad Cook en zijn broer Phil tekenen voor flink wat instrumenten, maar ook het drumwerk van Spencer Tweedy en vooral het gitaarwerk van MJ Lendermann, die de afgelopen jaren flink aan de weg timmert als solomuzikant en als lid van de band Wednesday, mogen niet onvermeld blijven. Het levert een lekker ruw rootsgeluid met geweldig gitaarwerk en vooral invloeden uit de countryrock en de folkrock op. Invloeden uit de lo-fi en indierock zijn inmiddels vrijwel volledig verdwenen uit de muziek van Waxahatchee.
Tigers Blood vind ik in vocaal en in muzikaal opzicht nog net wat beter dan Saint Cloud en ook de songs op het nieuwe album van Waxahatchee zijn nog wat aansprekender dan het album dat helemaal aan het begin van de coronapandemie verscheen. Het zijn songs die overigens meer dan eens bewondering voor de songs van Bob Dylan laten horen. De keuze voor Amerikaanse rootsmuziek was vier jaar geleden misschien nog een verrassende, maar het heeft echt fantastisch uitgepakt. Op Tigers Blood laat Katie Crutchfield immers niet alleen horen dat ze beschikt over een van de meest aansprekende stemmen in het genre, maar laat ze ook horen dat ze moet worden gerekend tot de beste songwriters binnen de Amerikaanse rootsmuziek van het moment.
Tigers Blood trekt ook nog eens de aandacht met aansprekende teksten, die vooral gaan over persoonlijke beslommeringen, onder andere over de strijd die de tegenwoordig in Kansas City woonachtige muzikant voerde met een drankverslaving. Ik had na Saint Cloud hele hoge verwachtingen van het nieuwe album van Waxahatchee, maar Tigers Blood overtreft ze met speels gemak. Ga dat ook zeker zien en horen deze zomer in Paradiso. Erwin Zijleman