Drive-By Truckers - Southern Rock Opera (2001)

Misschien dat je dan The dirty south eens moet proberen.. Voor mij persoonlijk het beste album ooit gemaakt en instrumentaal gezien wat gevarieerder. Heb lang moeite gehad met deze plaat, maar hij begint steeds meer te groeien. Kan eigenlijk ook niet anders met een plaat die een tribute is aan Lynyrd Skynyrd

Toffe sfeer, goede teksten jammer alleen dat de muziek telkens weer in clichés hervalt en dat deze plaat wat te lang is.

De variatie op dit album is inderdaad niet echt groot. Op de latere platen is dit meer het geval. Misschien dat die je wat meer aanspreken, want de teksten en sfeer op platen van de DBT zijn altijd goed .

Al geef ik deze plaat de volle score, toch vraag ik me af, of ie inderdaad niet wat korter had gekund 1 cd of zo...

Gruizige gitaren die jammer genoeg verzanden in te veel melige melodieen.

De titel van dit album zegt het al. Drive-By Truckers brengen een eerbetoon aan de Southern Rock en aan Lynyrd Skynyrd in het bijzonder. Maar ”Southern Rock Opera” gaat verder dan een lofzang aan die legendarische band. Ook komen de nodige politiek/maatschappijkritische liedjes voorbij, zoals ”Wallace” en ”The Three Great Alabama Icons”. In die liedjes schetsen Drive-By Truckers een grimmig beeld van het zuiden van de Verenigde Staten. Iets wat ze in perfectie zouden uitwerken op hun meesterlijke album ”The Dirty South”. Maar ook ”Southern Rock Opera” is om van te smullen. De sfeer is broeierig en meeslepend, net als de liedjes. De gitaren grommen, klinken vuig en hebben dat lekkere rauwe randje en de teksten blijven sterk, toch echt een kwaliteit van deze band. De liedjes zijn afwisselend ingetogen en meer recht-toe-recht-aan (bijvoorbeeld ”Guitar Man Upstairs”). Juist de ingetogen nummers vind ik extra overtuigend. ”Birmingham” is prachtig, net als ”Plastic Flowers on the Highway” en de magistrale afsluiter ”Angels and Fuselage”. ”Southern Rock Opera” is misschien wel een album dat aan de lange kant is, wellicht dat niet alle liedjes van dezelfde hoogstaande kwaliteit zijn, maar vullers zou ik het allerminst willen noemen. Uiteindelijk vind ik ”Southern Rock Opera” niet zo goed als ”The Dirty South”, maar het is wel een typisch Drive-By Truckers album met goede liedjes, goede muziek, een prachtige hoes en een heerlijke indringende sfeer. Klasse!

Inderdaad grote klasse. Helemaal als je weet dat ze hier enorm lang aan gewerkt hebben in soms bloedhete ruimtes waar de airco ook nog eens uitviel, maar waar net zo lang doorgewerkt werd tot het resultaat perfect was. In het begin vond ik sommige nummers ook wel wat op elkaar lijken. Maar deze dubbelaar heb je nou eenmaal niet in een week op een rijtje. Als ik hem nu draai, en dat is minimaal eens per week, dan heeft elke song een aparte plek. Niks geen filler, nergens eentonig. Elk nummer heeft zijn eigen verhaal. Van de Wallace periode tot aan de jeugdherinneringen in Let there be rock. De opvolgers Decoration Day en Dirty South zijn bijna even briljant, maar nergens zijn ze zo'n geheel als hier op de Southern Rock Opera. Ik ben in een jaar tijd van een doorsneeliefhebber een onvoorwaardelijke Truckersfan geworden. Daarom staan ze sinds kort in mijn top 10. Kom op, ik maak er bij deze gelegenheid direct maar 5 sterren van!

De beetje pretentieuze titel en lengte heeft me altijd afgeschrikt maar uiteindelijk kan ik niets anders dan constateren dat dit een voorbeeldig album is in het ruigere rootsgenre. Of ik het tot fan schop weet ik niet maar dit vind ik erg lekker op zijn tijd. Volgende halte is The Dirty South.

Ik weet dat je bepaald niet op chronologische volgorde werkt, maar de opvolger Decoration Day is ook hoog gewaardeerd onder Trucker fans, als je dan toch bezig bent beluister die dan ook even. Al zijn Trucker albums vaak dermate lang dat je hem niet na 2 of 3 keer op juiste waarde kan schatten.

Decoration Day en hun laatste komen ook nog aan de beurt en daar laat ik het dan even bij. Op het gemak is inderdaad een goed devies vanwege de lengte van de albums.

Een van de beste roots/alt. Country platen die ik ken meteen een van mijn lievelingsplaten los van welk genre dan ook. Ook ben ik altijd een liefhebber van het artwork van Wes Freed, jammer dat het hier op de laatste DBT-plaat aan ontbreekt. Tevens de plaat die voor mij de introductie was in het genre (per ongeluk, maar dat is een ander verhaal) waardoor ik o.a. ook Wilco snel daarna leerde kennen. Maar goed, dat lezen jullie later wel in mijn memoires.

Vandaag eindelijk op vinyl weten te bemachtigen, vandaar dat ie vandaag weer gedraaid wordt. De komende dagen zit 'Ronnie and Neil' weer in mijn hoofd, kan slechter

Blijft een fijn album hoewel niet alle nummers even sterk zijn, het contrast tussen Greenville To Baton Rouge en de werkelijk schitterende afsluiter Angels And Fuselage is erg groot. Patterson Hood vind ik een betere vocalist dan Mike Cooley. Nummers als Birmingham, Ronnie And Neil, The Southern Thing & Road Cases vind ik er dan ook uitspringen. indrukwekkend eerbetoon aan Lynyrd Skynyrd met dito teksten.

De Truckers proberen ons hier de 'duality of southern thing' uit te leggen maar ze doen er net wat te lang over. Zoals zo veel dubbel-albums is de lengte hier het probleem.
Als men hier één cd van had gemaakt dan had je hier een klassieker in het rijtje Dirty South-Decoration Day en, de meest recente, American Band gehad.

Goede songs, maar veel te veel tegelijk. Hier had een gezonde dosis eindredactie niet overbodig geweest. Zo skip ik standaar de eerste 25 minuten. Maar het laatste deel draai ik eigenlijk ook nooit.

Eigenlijk draai ik alleen tracks 6,7,8 en 9 en daarna ben ik alweer klaar hiermee. Het zal denk ik nooit wat worden tussen mij en deze band. Ik vind de zang ook tergend vals en best wel lelijk.

Toch een voldoende voor het fijne gitaarwerk en en enkele lekkere songs.

Edit: dit maal bij nummer 8 al halverwege uitgezet. Misschien ook maar geen stem geven. Ik vind het echt niet goed.

Hier kan ik niet anders dan helemaal mee eens zijn... Vind 't ook te lang en trek deze band erg slecht. Ik vind de zang ook niks. En zelfs het gitaargeweld gaat me soms tegenstaan, terwijl ik doorgaans best van gitaargeweld kan genieten, maar vind hun sound niet mooi. Plus dat ik me ook nog eens stoor aan hun politieke correctheid, waar ze in interviews vaak blijk van geven.

Al heel lang geleden (2001 dus) had ik deze dubbelaar en schijnbaar (als Kingsnake) vond ik het toch erg goed. Maar smaken veranderen. Ik kan het slecht verdragen deze plaat. Nu ja, er is genoeg andere muziek. Jammer wel, ergens vind ik het wel leuk om zo'n bandje met van die leuke hoezen en een grote fanbase eens te volgen. maar het stopt hier.

Wel leuk om Birmingham en The Southern Thing weer eens gehoord te hebben. Toch twee alleraardigste liedjes.

Halfje er af, er staan hier toch echt te veel skipnummers op en eigenlijk maar vier of vijf écht goede songs.

Na meerdere luisterbeurten begin ik dit toch ook een dikke classic te vinden. Alle ingrediënten die later van Decoration Day en zeker The Dirty South zulke meesterwerken maakte zijn hier ook volledig aanwezig. Ronnie and Neil, The Southern Thing, 3 Alabama Icons, Zip City zijn echt heel sterke songs. Heel goed geproduceerd ook, wat een sound.

4* met optie op meer