Franz Ferdinand - The Human Fear (2025)

Wow, wat een zacht nummer.

Vette hoes zeg, jammer dat ie gepaard gaat met een single die niet kan kiezen van wie ie een ripoff wil zijn: een Strokesliedje dat een Strokesliedje, dat een Strokesliedje imiteert, imiteert; of een 70's glamrockpastiche die iemand vijftig jaar terug was vergeten in de vriezer te douwen en tengevolge dusdanig is beschimmeld dat ie spontaan is gaan hinniken en op 5 december je dakpannen sloopt. Eén ding is het sowieso: een dikke leugenaar. Want zo'n slap nummer audacious noemen, je moet het maar durven. Oh. Ik hoop dat deze paradox me naar een loophole brengt richting een universum waar FF het toch één keer flikt om een geslaagde throwback naar hun gloriedagen te leveren, ooit vond ik ze toch wel errug tof namelijk (understatement) en ergens geloof ik dat Kapranos het nog altijd in zich moet hebben.

Audacious is een lekker nummer!

Ook Night and day klinkt goed

Verdomme, ik word hier op mijn eigen terrein verslagen.

Hooked heeft lekkere vette electro en een goed refrein: fijn nummertje!

Met Franz Ferdinand heb ik wat dit album betreft een beetje hetzelfde gevoel als ik heb bij de laatste Belle and Sebastian albums: een zeer gewaardeerde band, met nog steeds aanstekelijke nummers, maar het echt prikkelende is er een beetje vanaf.

Het is een vrolijke boel op The Human Fear, maar het is ook wel allemaal wat platter en het 'coole' dat deze band ooit had (ik heb ze gezien in Rotown ten tijde van het debuut en dat was wel een ding) is er onderhand gewoon niet meer.

Neem een nummer als Hooked. Leuk en lekker, maar kan ook zo naar het Songfestival voor het Verenigd Koninkrijk (eindigen ze misschien weer eens hoog). Dit is eigenlijk best wel erg, zo erg dat het ook weer leuk is, maar dat associeer ik niet echt met Franz Ferdinand. Toch?! En eerlijk is eerlijk: Black Eyelashes zou ook door BZN opgenomen kunnen zijn en dan hadden we erom gelachen (ik vind het trouwens wel een leuk nummer, maar dat moet u niet verder vertellen).

The Human Fear klinkt fris en heeft wel alle scherpe randjes weggelaten: het plezier is hoorbaar. Maar ik moet het debuut toch echt even uit mijn systeem gooien om hier op een andere wijze van te kunnen genieten. En eigenlijk doe ik dat wel. Een beetje fun uit de speakers kan momenteel geen kwaad in deze donkere en duistere wereld.

Een prima, ongecompliceerd album van Franz Ferdinand.

Recensie | Franz Ferdinand - The Human Fear | Nieuweplaat.nl

Hoewel de Schotse band Franz Ferdinand ook in Nederland een trouwe fanbase heeft en op menig festival heeft opgetreden, lijken ze de laatste jaren minder een vaste waarde te zijn geworden in de Nederlandse muziekscene. Op festivals wordt de band steeds vaker geprogrammeerd en aangekondigd als “nostalgische act” verbonden aan de indierock-hype van de jaren 2000, waarin scherpe gitaarlijnen en pakkende riffs dé handelsmerken waren van Franz Ferdinand. Op hun laatste album Always Ascending uit 2018 werd de focus wat verlegd naar sfeeropbouw en bijna dance-georiënteerd geluid, met nummers die meer lagen en een langzamere opbouw kenden. Het resultaat van de optelsom van díe elementen (gitaarriffs, sfeeropbouw, elektronica en synthesizers) is te horen op The Human Fear; het zesde studioalbum van Franz Ferdinand.

Albumopener Audacious zet hoog in met een seventies-sound die refereert aan bands als 10CC en Madness met spoorelementen van The Beatles. Audacious verkent het idee van gedurfde keuzes maken in een tijd die gekenmerkt wordt door onzekerheid en angst, in een wereld vol chaos en existentiële twijfel. Een opvallende en eigenzinnige track die mede door de tempowisselingen aantrekkelijk en catchy is.

Het meer synth-georiënteerde geluid van Always Ascending is terug te horen in de daarna volgende drie tracks. Everydaydreamer heeft stijlelementen van The Killers en Snow Patrol, terwijl The Doctor meer neigt naar de kant van The Cure en The Clash. Hooked is van een andere orde. De zwaar beukende elektronische beats en wat gedateerd klinkende synths vormen een soort dystopische voedingsbodem voor een tekst die de complexiteit van menselijke emoties benadrukt. Een tekst die trouwens ook de naamgever van het album blijkt te bevatten: ‘I got the fear, I’ve got the human fear/That’s alright, that’s alright you see/Everybody here got the human fear.’ Over deze albumtitel zegt zanger en gitarist Alex Kapranos: ‘Angst herinnert je eraan dat je leeft. Meerdere songs op deze plaat gaan over het op zoek zijn naar de sensatie van het mens-zijn via angsten.’

Om deze thematiek te horen is wel enig huiswerk vereist. De track Cats gaat uiteraard niet over ailurofobie (angst voor katten). Dat zou voor Kapranos een veel te platte benadering van het thema angst zijn. Nee, Cats gebruikt diverse metaforen om inzichtelijk te maken hoe angst zowel destructief als bevrijdend kan zijn, afhankelijk van hoe we ermee omgaan. Voor wie dat allemaal te veel, te ver en te diep gaat is op deze track gelukkig voor een muzikale recht-toe-recht-aan benadering gekozen, waardoor het lied lekker rauw en oprecht in het gehoor ligt.

Tell Me I Should Stay is zowel qua arrangement als in de manier waarop Kapranos zingt een opvallende track. Na pakweg anderhalve minuut krijgt het lied een jaren zestig sfeer die dienst zou kunnen doen als een ‘lost track’ van de lp L.A. Woman van The Doors uit 1971. Overigens ook hún zesde studioalbum en – naar later bleek – het laatste met Jim Morrison als leadzanger…. Tell Me I Should Stay is naast de openingstrack het meest aansprekende lied op The Human Fear, omdat het laat horen dat Franz Ferdinand nog lang niet uitontwikkeld is om het eerder genoemde etiket ‘nostalgie’ te rechtvaardigen.

Toch is zo tegen het eind van The Human Fear de luisterenergie wel wat op. Songs als Black Eyelashes en The Birds zullen vast en zeker mooie metaforen en inzichten bevatten, maar – zo weten alle docenten op een middelbare school – ook huiswerk moet je doseren. Het ontbreekt je na een tijdje aan de behoefte je nogmaals te verdiepen in het Franz. Franz Ferdinand mag op The Human Fear vaak meesterlijk zijn, maar dat maakt je nog geen goed docent. Die had geweten dat je je leerlingen ook kunt overvragen. En de elf vragen op dit album zijn er net twee te veel.

Franz Ferdinand zakt niet door de ondergrens zoals op de voorganger. Op een aantal nummers klinken ze nog best gedreven (aardig tot prima middenstuk) maar een teveel aan stampers in hetzelfde tempo bederft de pret toch wel.

Fijn album van een band die ik hoog heb zitten. Mijn favoriete album van Franz Ferdinand is Tonight uit 2009 en ik vind dat deze The Human Fear qua geluid dicht bij dat album ligt. Een verzameling van 11 leuke nummers waar ik nog regelmatig met plezier naar zal luisteren!

aERodynamIC kom maar weer eens van die BZN associatie af

Heb jij dat niet dan?

De plaat vandaag meteen gekocht. De eerste beluistering is zeker positief. Wel is mijn eerste indruk dat het bandgeluid veranderd is, wat ook logisch lijkt met de gewijzigde line up, zoals een vaste keyboard speler. De twee singles bevielen zeker, maar een definitief oordeel laat nog even op zich wachten.

Erg genoeg begrijp ik je volkomen.

Ik denk dat Franz Ferdinand dit zelf niet door heeft gehad. BZN is wat minder bekend in Glasgow.

Heb er even naar geluisterd. Ga ik mijn tijd niet meer aan verspillen.

Saai? Buiten Hooked (toepasselijke naam) gaat het ene oor in, andere oor uit.

Volgens mij heeft Kapranos hier wat traditionele Griekse invloeden in verwerkt (zijn roots). Er zitten ook Griekse verwijzingen in de tekst. Heeft BZN ook ooit de sirtaki gedanst?

Ik snap de associatie ook, en ook ik vind het een leuk nummer.

De beste plaat in 15 jaar. Al dat geklaag hier toch, wat verwachten mensen soms? Het kan niet een eeuwige repetitie van hetzelfde album blijven zoals The Cure doet . 3,8*. Als ze dat ballad ding er uit gegooid hadden was het 4* geweest. Simpel kan soms ook leuk zijn.

Precies dit. Vond het vroeger nog best leuk maar trek dat kitscherige echt niet meer.

Na drie nummers van deze plaat raakte ik afgeleid en heb ik het debuut maar weer eens opgezet. En daar maar gelijk het cijfer van verhoogd, dat is toch echt een zeer sterke plaat. Geen idee of ik ooit ga toekomen aan een volledige luisterbeurt van de nieuwe worp, maar deze week lukte dat in ieder geval dus niet.

Kom op Bert: je kan het!

Nu een keer of acht geluisterd, vindt het een leuk album. Verrassend, nou nee. Ben echter niet negatief. Ik vind Hooked een lekker nummer (beetje De Staat-achtig) Build It Up, Night or Day ,Cats en The Birds zijn voor mij de leukste.

Eric zei al; Black Eyelashes zou ook door BZN opgenomen kunnen zijn en dan hadden we erom gelachen (ik vind het trouwens wel een leuk nummer, maar dat moet u niet verder vertellen)

Dat geeft niks Eric, snap het wel dat je het top vind, als ik het Marc Almond repertoire nog wel eens doorneem heb ik af en toe ook wel eens een link met BNZ. Alexander Kapranos zal dit nummer hebben gecomponeerd, zijn vader was tenslotte Grieks

Wat een verademing is dit na 'Always Ascending'. Dat album was - op een paar tracks na - echt een draak. Ik vond de bonustracks op de verzamelplaat al een voorbode voor beter materiaal en dat blijkt te kloppen. Ik las een fijne recensie in Trouw, waarin ik me goed kon vinden. Het is een volwassen plaat waarin het geluid meegegroeid is met de tijd. Ook de BZN-track kan ik waarderen, hahaha!
Bedankt mensen, die associatie raak ik nooit meer kwijt

Nou, het is gelukt. En van die BZN-referentie van Aero zal ik voortaan wel last hebben. Net als vele anderen hier.

Ik kom tot een voldoende. Maar geen return to form. Tja...

Wat eens was, blijft altijd in de muziek sinds het opgenomen kan worden. Ja, het debuut album was mindblowing. Ik kan mij nog precies herinneren waar ik was en het intro van 'Jacqueline' hoorde. De plaat kon direct mee naar huis, maar het is 2025. Dingen zijn anders vandaag. Eerst naar Spotify ipv de platenzaak, maar ook nu heb ik de plaat direct gekocht en niet alleen maar uit nostalgische redenen.

The Human Fear is een rijke plaat. De band is minder uitbundig, maar hé, we zijn allemaal 21 jaar ouder. Ik hoor op deze plaat een band die met veel plezier, veel verschillende soorten invalshoeken gezocht en succesvol gevonden heeft en in het bandgeluid geïncorporeerd. Dat het bandgeluid iets anders is, volgt ook uit de gewijzigde line up. Een vaste keyboardspeler brengt een breder geluid met zich mee en dat gaat ten koste van de gitaar. Op The Human Fear vind ik het prima.

De link met BZN had ik niet gelegd. Wel met traditionele Griekse muziek. Mijn ex speelde dat graag, dus ik heb er nogal wat van meegekregen. Kapranos is van Griekse afkomst, dus zo raar is dat niet. Nee, het is niet mijn favoriete nummer op de plaat. Dat is single 'Night Or Day', een van de beste nummers van de band sinds 'Do You Want To'. Ik mag graag naar alle albums luisteren, m.u.v. 'Tonight', die komt nooit uit de kast nu ik er over nadenk. Deze gaat dat beslist wel komen, net als 'Always Descending'.

Kortom, een **** album en wie weet iets meer in de toekomst. Fra Fer blijft een van mijn favoriete "nieuwe" bands.

Natuurlijk heb ik die link ook wel gelegd (deed BZN ook). Sorry aan iedereen om deze band hier te noemen

Ik vind het echt een lekker ongecompliceerd album waar ik graag naar mag luisteren.

Prima plaat, de voor mij eerste relevante release van 2025. De mannen kunnen nog steeds catchy uit meerdere vaatjes tappen. Britpop, springerige postpunk, disco vibes en vooruit, BZN. Heel spannend en vernieuwend is het allang niet meer, maar ach. Ze blazen nog een moppie mee.