menu

The Smashing Pumpkins - Machina II/The Friends & Enemies of Modern Music (2000)

mijn stem
3,06 (48)
48 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Constantinople

  1. Glass (1:56)
  2. Cash Car Star (3:20)
  3. Dross (3:28)
  4. Real Love (4:18)
  5. Go (3:49)
  6. Let Me Give the World to You (4:12)
  7. Innosense (2:35)
  8. Home (4:31)
  9. Blue Skies Bring Tears [Version Electrique] (3:20)
  10. White Spyder (3:39)
  11. In My Body (6:52)
  12. If There Is a God (Full Band) (2:10)
  13. Le Deux Machina (1:56)
  14. Here's to the Atom Bomb (3:52)
totale tijdsduur: 49:58
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
3,0
Ach ja, het was een leuk afscheidskadootje maar echt gillend gek werd ik er nu ook weer niet van.
Opener Glass' Theme hakt er lekker in en daar ging ik aardig van stuiteren. Deden ze dit nog maar eens goed op die nieuwe Zeitgeist van ze.
Ook Cash Car Star klinkt lekker rauw en ruig maar mist toch net een beetje dat extraatje dat deze band zo bijzonder maakte. Met alleen ruig hakken kom je er ook niet, althans niet een band die Gish, Siamese Dream en Mellon Collie op zijn naam heeft staan.
Op Dross zagen we gewoon nog even verder en hier begint het zelfs wat dreinerig en monotoon te worden voor mij.
Real Love klinkt hier en daar nogal shoegaze en My Bloody Valentine ligt op de loer. Niet onaardig.
Go gaat wat softer uit de startblokken maar weet me nergens te overtuigen. Wederom dat zweverige sausje er overheen gegoten en het doet het hem niet echt. Slecht? Nee. Aardig, dat wel.
Let Me Give The World To You gaat verder waar de vorige nummers al mee bezig waren. Het zijn leuke nummers ten afscheid maar dat de hoogtijdagen voorbij waren lijkt me wel duidelijk. Let wel: het klinkt allemaal nogal zuur (en mijn 3,5 geeft dan anders aan), maar het zijn wel de Pumpkins waar we over praten en dan ligt de lat hoger. Geschenk of niet.
Innosence is rustiger en vind ik eigenlijk best een lekker nummer. Het is fijn om even wat naar adem te happen op deze manier.
Home borduurt duidelijk voort op de luchtiger nummers van Machina, het officieel laatste album (niet wetende dat er ooit nog een Zeitgeist zou komen). Een beetje een flauw nummer.
Blue Skies Bring Tears is lekker beuken en dit hoor ik graag zo. Herrie? Jazeker! Niet het mooie hard-zacht van voorheen? Nee, niet echt (vooruit: een beetje dan). Maar beuken konden ze en dat laten ze nog even horen. Lekker nummer.
Hard, harder, hardst gaat ie op White Spider. Vuil, vies en voos. Een beetje too much als je het mij vraagt, maar vooruit dan: soms is het wel fijn om eens lekker ruig te doen.
Hierdoor valt het luchtige In My Body gelijk op. Niet omdat het zo'n ijzersterke compositie is overigens, want het kabbelt iets te veel voort.
If There Is A God heeft last van hetzelfde euvel als het vorige nummer. Het zwalkt iets te veel.
Dat Corgan met electronica aan de gang wilde en daar voorzichtig ook mee begon bewijst Le Deux Machina. Een ietwat vreemde instrumental.
Here's To The Atom Bomb is dan weer een zeer uitstekende afsluiter en daarmee kom ik tot de conclusie dat dit leuk is voor de fans, maar dat algemene liefhebbers dit best met groot gemak kunnen laten liggen en er niet veel aan missen.
Uit diezelfde tijd stammen overigens ook nog wat EP's die je van het net moest halen met nummers als Slow Down, Vanity, Saturnine, Glass Them (Spacey Version), Soul Power, Cash Car Star, Lucky 13, Speed Kills (alternate Version), If There is a God (piano + vocals), Try Try Try (alternate version) en Heavy Metal Machine (version I alternate mix).
Het is maar dat u het weet.

avatar van Klumpie
3,0
Ik vind Dross toch wel een topnummer. Maar ook Glass, Cash Car Star, Let Me Give the World to You, In My Body en Here's to the Atom Bomb gaan er als koek in bij mij.

avatar van aERodynamIC
3,0
Een biscuitje bij de thee dan: meer is het niet voor mij

avatar van Klumpie
3,0
Wat doe je als band als een platenmaatschappij weigert om een dubbelalbum uit te brengen, danwel weigert om het album apart van elkaar uit te brengen. Dan ga je uit elkaar en geef je het album gratis aan de fans.

Het album begint met 3 rocksongs en zeker geen matige rocksongs. Toch steekt Dross er wel iets bovenuit. Deze 3 rocksongs worden opgevolgd door wat softere nummers, Real Love (ook te vinden op de Greatest Hits album), Go en Let Me Give The World To You. Leuk, maar niks speciaals.

Ook Innosence en Home gaan op dezelfde voet verder. Blue Skies Bring Tears rockt weer wat harder en heeft ook wat electronica invloeden. Hetzelfde geld voor White Spider. In My Body is een iets wat langere song, aardige riff maar duurt iets te lang.

If There is a God klinkt weer als de nummers na de 3 rocksongs, leuk maar weinig speciaals. Le Deux Machina is een korte electronische instrumental, het werkt een beetje op je zenuwen. En dan komen we aan bij het laatste en beste nummer van de plaat. Here's To The Atom Bomb. Dit nummer is ook te vinden op de Greatest Hits/Judas O album.

Al met al een leuk album. Check ook even de 3 EP's die bij dit album horen, nummers als Lucky 13, Vanity en Saturnine zijn fijn om te horen. Deze EP's zijn ook gratis bij dit album te downloaden. 3,5 voor dit album.

avatar van James Douglas
Iets meer positieve aandacht mag deze tweede Machina wel hebben. Wellicht wat vergeten door de ietwat onorthodoxe release. Het schiet in ieder geval met de twee openers uit haar startblok en het daaropvolgende Dross vind ik een sterke song. Na het My Bloody Valentine-achtige Real Love komen er in de vorm van Go en Let Me Give.. twee mooie dromerige songs voorbij. Ook Home kan mij in die vibe goed bekoren. Ik haak echter af bij die twee geforceerde heavy tracks die erop volgen. Waar ik weer geniet bij het mantra van In My Body.

De sterke kant van Machina II is dat de Pumpkins zich presenteren met een variatie aan songs. Het repetitieve karakter van sommige songs (Let me give.. & In My Body) storen mij geenzins en maken het, zoals gezegd, als een soort mantra. De andere kant van de munt is dat deze variatia geen mooi geheel maakt en dat het heel erg aan doet als een selectie songs en niet als een album. Daarbij klinken sommige songs ook gewoon onaf. En vergelijken met medio jaren 90 beginnen we al helemaal niet aan.

avatar van Ducoz
3,0
Is ie niet gewoon te koop in de winkel?

avatar van Ducoz
3,0
ik vind hem eigelijk beter dan machina 1

avatar van Ducoz
3,0
Stiekem kan ik niet zo goed wachten op een remaster met deze plaat er bij, daar word ik heel vrolijk van.. voor een redelijke prijs dan

avatar van Ducoz
3,0
Ik verwijder mijn stem, download hem zo opnieuw en beoordeel de plaat daarna opnieuw.

avatar van Ducoz
3,0
Niets mis met deze plaat, heb wel direct alle alternative takes gehoord van het album.
Vind hem niet sterker dan deel I, deze is nog wat losjes. Deel I is echt vol gemixed, wat best aardig klinkt en dat geeft de plaat iets extra's mee, dat mist deze.
Hier staan ook vrij goede songs op, zoals Aero zal zegt.
White Spyder is cool, het lijkt net alsof er een trein over het nummer heen raast.

tip_of.yourstar
In navolging van al hun andere albums plannen de Pumpkins ook een remaster van Machina II in 2013. Even wachten dus, maar het is iets waar ik erg naar uitkijk.

In 2013, the band will merge Machina/The Machines of God and Machina II: The Friends and Enemies of Modern Music into one package. This will be the first time Machina II will be released commercially in its entirety – the four-disc set was originally made available for free online. A new hits disc is also planned for sometime in 2013.

Smashing Pumpkins Announce ...

4,5
Nostalgie, waar is de tijd. Persoonlijk altijd een grote fan geweest van de shoegaze/dreampop Machina sound. Deze is veel rauwer dan The Machines of God en het zou fantastisch zijn om binnenkort misschien eindelijk een studio versie van deze fantastische tracks te horen.

Beste tracks: Home, White Spyder, Innosence, Here's to the Atom Bomb en Real Love

tips: als dit je ding is, Slow Dawn en Vanity o.a. zijn niet te missen tracks zoals eerder aangehaald vanop de EP's uit deze era

avatar van Chris de Graaf
Ik zal het nooit vergeten: tijdens het afscheidsconcert in Ahoy in 2000 openden ze met een prachtige akoestische set. Billy Corgan droeg toen een wit gewaad. Na de akoestische set vertrok Billy van het podium om terug te keren in een zwart gewaad (zoiets als in de Everlasting Gaze clip) op de reguliere set af te trappen met een verschroeiende versie van Glass. Indrukwekkend.

Deze plaat was destijds vooral een tof cadeau aan de fans. Zeker niet alle nummers zijn even sterk maar wel veel plezier gehad aan mijn cd-r’s mét geprint artwork.

Ik ben erg benieuwd naar de Machina 1/2 reissue waar de plaat gepresenteerd zou moeten worden zoals Billy het destijds in zijn hoofd had.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:16 uur

geplaatst: vandaag om 13:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.