Prima album opnieuw van Yngwie. Soto is vertrokken en Boals komt de microfoon ter hand nemen. Hij doet dit niet onverdienstelijk moet ik zeggen. Ik vind nog altijd dat Soto's stem niet echt past op de eerste 2 albums. Te vaak bekruipt me het gevoel dat hij te ver moet gaan om alle noten te halen. Dat heb ik bij Boals minder. Soto vind ik trouwens wel een klasbak hoor, begrijp me niet verkeerd. Enkel bij Yngwie bevalt hij me ietsje minder. Terug naar dit album dan. Het opent sterk met de eerste 3 nummers. Crying heb ik nooit zoveel mee gehad eigenlijk. Daarna weer prima uptempo nummers als Fury, Fire en Magic mirror. Dark ages is heerlijk traag en log waardoor het dreigend overkomt. Op mij althans
De afsluiter is zoals we wel op meer Yngwie albums tegenkomen; een lang instrumentaal nummer waarin hij alle registers opentrekt.