The Mars Volta - Lucro Sucio; los Ojos del Vacío (2025)

Is het niet gek dat dit hier al staat? De band zelf heeft nog geen aankondiging gemaakt. Alle info komt vermoedelijk van enkele sites waarop de pre-order al online staat. Of vergis ik me?

Hoe dan ook zeer benieuwd. Het album schijnt ook al gelekt te zijn, wat jammer zou zijn zo voor de aankondiging.

Veel interessanter album dan de laatste self-titled, die m.i. toch vooral volstond met het type popliedjes waar andere bands pakken beter in zijn. Dit album is opnieuw veel spacier en met meer diverse en eclectische instrumentatie, zoals we van vroegere albums gewend zijn. Het blijft weliswaar tam zonder grote uitspattingen, zelfs lieflijk op sommige nummers. De psychedelische songteksten van Cedric zijn nog wel aanwezig maar hebben een andere toon.
Beter en interessanter dan het vorige maar ook niet direct een terugkeer naar de gloriedagen. Dat ambiëren Omar en Cedric wellicht ook niet per se met dit type muziek. Het lijkt er eerder op dat ze hun ding willen blijven doen en zich weinig aantrekken van de mening of de wensen van hun fans. Daar is dan gelukkig niks aan veranderd.
En inderdaad, het album is al vrij gemakkelijk te vinden.

Minder spannend en leuk dan het vorig album maar er valt zeker leuke dingen te ontdekken op deze plaat.

Nog steeds geen officiële aankondiging, maar ze hebben het album wel volledig live gebracht op de eerste avond als voorprogramma van Deftones.

Las gelukkig dat het iets minder pop is dan de vorige. Tegenwoordig minder behoefte om alles gelijk te pindakazen, maar erg benieuwd naar.

Dit bevalt me beter dan verwacht. Net de eerste luisterbeurt er opzitten en ik vond het genieten. Een mellow versie van TMV waar heel wat te ontdekken valt. Alles sluit mooi aan elkaar aan en het is zeker een album dat je in 1 keer moet beluisteren.

Ik hoop dat ze dit ook in België eens live brengen in de toekomst.

Wat direct opvalt: aardig wat nummers zonder gitaar. Zeer rustige nummers waarbij conventionele song structuren achterwege zijn gebleven. Nu twee keer beluisterd en er blijft, tot nu toe, zeer weinig hangen. De oudere nummers van Mars Volta die mellow zijn, hebben wel iets pakkends. Een vreemd album. Wellicht een groeiplaat? Dat hysterische is er begrijpelijkerwijs vanaf maar dit is het andere uiterste. Ik mis ook wel die mooie gitaar partijen van Omar.

Ik ben na 5 tracks afgehaakt vanwege dat hoge stemmetje.

Moeilijke plaat, vind 't nog niks. Nog paar x draaien maar....heb er wel beetje hard hoofd in...

Het kabbelt allemaal wat weg. Ik moet het inderdaad ook nog de kans geven om te groeien maar weet niet of ik dat geduld zal hebben.

Heb dezelfde ervaring. Het meeste gaat mijn ene oor in en het andere uit, zonder iets te doen. Er is hier en daar wel wat emotie en dynamiek te ontdekken, maar muzikaal gezien is de spanning en de genialiteit ver te zoeken. Ik veerde even op bij 'Un disparo al vacío', het enige nummer met een mooie opbouw en lekkere gitaarpartij.

Naar aanleiding van dit album mijn oude Mars Volta cd's (de eerste vier) onder het stof vandaan gehaald en zit daar volop van te genieten, helaas maakt dat het contrast nog schriller.

Overigens hadden Omar Rodriguez-Lopez en Cedric Bixler-Zavala er een handje van om een onderscheid te maken tussen The Mars Volta (Omar & Cedric) en The Mars Volta Group (de rest van de muzikanten, wisselend per album). Technisch gezien klopt dat misschien, maar het komt op mij toch wat pretentieus en onsympathiek over, een album is toch altijd een samenwerking. Zou het daar wellicht mee te maken hebben dat sommige muzikanten, met name de drummers, na een korte of langere tijd vertrokken bij The Mars Volta? Terugluisterend naar de oude platen met deze nieuwe in het achterhoofd, durf ik wel te zeggen dat de volgende mastodonten onmisbaar waren/zijn om The Mars Volta voor mij The Mars Volta te laten zijn:

Jon Theodore - drums
Isaiah 'Ikey' Owens - Keyboard (helaas overleden in 2014, maar in 2008 al afgehaakt bij TMV)
Juan Alderete en/of Flea - Bas

En eigenlijk zijn de geniale bijdragen van John Frusciante en saxofonist Adrián Terrazas ook onmisbaar. Liefst nog met een hele blazersectie zoals op Frances the Mute.

Helaas zijn al deze muzikanten bij mijn weten lang en breed afgehaakt en doen op dit album in ieder geval niet mee. Technisch gezien is het dus nog steeds The Mars Volta, maar nu kan geconcludeerd worden dat bovenstaande namen onmisbaar zijn geweest voor de genialiteit van destijds (de eerste drie/vier albums, maar met name de eerste twee). Iets met een geheel dat meer is dan de som der delen.

Hoewel het stuk voor stuk zeer goede tot briljante muzikanten zijn die je inhaalt, denk ik niet dat hun afwezigheid de reden is voor de evolutie van de muziek van The Mars Volta. Alle instrumentale arrangementen werden in het verleden namelijk al opgesteld door Omar Rodriguez-Lopez (en de vocals en vocale melodieën door Cedric Bixler-Zavala).
Ik denk dat het een interessante vraag is in welke mate in de praktijk zulke muzikanten niet toch in sterke mate hun stempel drukken op de muziek tijdens de opname. De drumstijl varieert bijvoorbeeld ook sterk tussen de verschillende drummers, die allen hun eigen genrespecialiteit hadden. Maar het blijft altijd een interpretatie van het materiaal dat werd opgeleverd door Omar.
Het is eerder de evolutie van Omar zelf die bepalend lijkt voor de output van The Mars Volta. Je ziet dit ook zijn solowerk, die in eerdere jaren sterk leek op de vroege The Mars Volta (met enkele briljante albums overigens) en na The Mars Volta veel simpeler werd qua songstructuur en instrumentatie.
Eigenlijk is dit album weer verfrissend, dit heb ik Omar tenminste nog niet horen doen.

Ik vind Jon Theodore ook geweldig bij QOTSA, Flea en Frusciante zijn in mijn ogen artistiek onderschat door de latere commerciële muziek van de Peppers, en het is inderdaad aan Omar te danken dat ze bij The Mars Volta alle remmen los mochten gooien. Ik vermoed dat het ongeveer 50/50 is wat betreft de invloed van Omar op de partijen van de andere artiesten. Ik weet wel dat voor Frances the Mute hij met iedere muzikant afzonderlijk is gaan zitten met zijn idee, om dit samen met de muzikant zelf uit te werken. Wellicht dat de recente documentaire 'Omar & Cedric' hier meer licht op werpt. Heb je die toevallig gezien?

De blaaspartijen van Adrian Terrazas zijn haast niet te orkestreren, dat is toch behoorlijk improvisatie en gaat meer om het geluid. Het grappige is dat hij in de geest van Albert Ayler speelt, wiens muziek ik pas recentelijk heb leren kennen, nu bij terugluisteren van The Mars Volta hoor ik opeens de overlap. (met name op Amputechture)

Dan zijn er nog de geweldige keyboardpartijen van Owens, die zo ragfijn in de muziek van The Mars Volta passen en het echt naar een hoger plan tillen voor mij. Het is voor mij geen toeval dat ik de albums die na zijn vertrek in 2008 zijn uitgekomen niet veel meer aan vind. (Misschien komt dit mede doordat ik zelf piano speel)

Maar hiermee val ik een beetje in herhaling. Het is ook meer een persoonlijke conclusie dat deze artiesten voor mij belangrijker zijn geweest dan ik in eerste instantie had verwacht voor wat ik aan The Mars Volta zo goed vind. Dat komt echt door het nieuwe album en de hernieuwde luisterbeurten voor de oude albums. Dit nieuwste album krijgt trouwens zeker nog een kans om te groeien.

Er ontbreekt nog een O in de titel het is "Lucro Sucio; Los Ojos del Vacio".