menu

Billie Holiday - Lady Sings the Blues (1956)

mijn stem
4,06 (107)
107 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Clef

  1. Lady Sings the Blues (3:44)
  2. Trav'lin Light (3:08)
  3. I Must Have That Man (3:03)
  4. Some Other Spring (3:30)
  5. Strange Fruit (3:00)
  6. No Good Man (3:16)
  7. God Bless the Child (4:57)
  8. Good Morning Heartache (3:28)
  9. Love Me Or Leave Me (2:36)
  10. Too Marvelous for Words (2:10)
  11. Willow Weep for Me (3:07)
  12. I Thought About You (2:45)
totale tijdsduur: 38:44
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,0
De rehearsal van God Bless the Child hadden ze er van mij niet op hoeven te zetten, het haalt je namelijk uit een magisch sfeertje waarin je terecht komt wanneer je dit album beluisterd.
Dit nummer stamt overigens al uit 1941 en was één van haar meest aangevraagde songs.
Ondanks het feit dat ze niet erg oud is geworden heeft ze toch een waardevolle erfenis achtergelaten.

avatar van BoordAppel
4,5
Om de een of andere reden vind ik dit heel erg mooi, maar waarom zou ik niet echt uit kunnen leggen. Het "pakt" me gewoon.
Rehearsal for God Bless the Child was van mij ook niet echt nodig geweest maar daar hebben ze de stop knop ook voor uitgevonden .

4,0
Koop The Complete Verve en Lady Day (The Complete Columbia...), dan heb je zowat alles van Billie.

5,0
Samen met Lady in Satin de beste Holiday plaat (cd).

avatar van musicfriek
4,5
Good Morning Heartache

Heb een andere verzamelaar van deze legende, maar vooral lekker om op een luie zondag te draaien. Met Billie vergeet je je zorgen even..

DevendraBan
Ik hoorde zopas Strange Fruit in de versie van Antony. Nuja, "zijn" versie is eigenlijk gewoon de tekst van Strange Fruit op de melodie van The Lake. Echter, die tekst is vrij geniaal zodat ik dit plaatje binnenkort toch eens zou moeten beluisteren.

pretfrit
musicfriek schreef:
Good Morning Heartache

Heb een andere verzamelaar van deze legende, maar vooral lekker om op een luie zondag te draaien. Met Billie vergeet je je zorgen even..


Ik kan "Strange Fruit" moeilijk zorgeloos aanhoren....

Billie, die begin jaren 50, over in de zon bungelende en rottende lichamen zingt, doet mij nog steeds de nekharen rijzen.

Bijzonder indrukwekkend "lied" in een indrukwekkend repertoire van wellicht de meest "menselijke" jazz-zangeres.

avatar van kaztor
Die tracklist lijkt trouwens niet te kloppen. M'n vriendin heeft een recente uitgave van Verve uit 2007 en daarvan is de tracklist:

1. Lady Sings The Blues
2. Trav'lin' Light
3. I Must Have That Man
4. Some Other Spring
5. Strange Fruit
6. No Good Man
7. God Bless The Child
8. Good Morning Heartache
9. Love Me Or Leave Me
10. Too Marvellous For Words
11. Willow Weep For Me
12. I Thought About You

Het heeft de originele liner notes van het oude album en de A en B-kant daarvan zijn identiek.


pretfrit
kaztor schreef:
Die tracklist lijkt trouwens niet te kloppen. M'n vriendin heeft een recente uitgave van Verve uit 2007 en daarvan is de tracklist:


ik heb dezelfde uitgave als jouw vriendin

het valt niet mee om de oorspronkelijk tracklist op te snorren.

http://www.allmusic.com/cg/amg.dll

avatar van aERodynamIC
4,0
pretfrit schreef:
ik heb dezelfde uitgave als jouw vriendin
Ik heb dan weer deze zoals het hier staat, maar het zal ongetwijfeld niet de originele tracklist zijn.

avatar van sq
4,0
sq
Zo en nu heb ik hier wat geprobeerd op te ruimen. Ik heb de tracklijst vervangen door die van het originele album en het plaatje door dat van de LP-hoes uit die tijd.

De gelijknamige CD van Verve komt uit 1995, heeft de hoes zoals die hier eerst stond; sterk gelijkend maar met meer contrast iets iets meer rood en een Verve-labeltje. Die zal ik opnieuw opvoeren als verzamelaar, want het is jammer genoeg niet het origineel plus bonustracks. Op de verzamelaar staan 8 tracks van deze plus het volledige album ´Stay With Me´ van hetzelfde label, en nog een aardige studiosessie. Het is deel 4 van de Billie Holiday story eveneens uitgebracht op Verve.

Ik heb t vrij precies nagespeurd, Aanleiding was dat ik het mooie `Love Me or leave me´ niet aantrof op de CD uit 1995.

Milestones
Wat blijft ze toch een bijzondere zangeres met een stem die je uit duizenden herkent. Kippevel bij het indrukwekkende "Strange Fruit" maar mijn favoriete Holiday nummer blijft toch "Don´t Explain" maar die ontbreekt hier helaas.

avatar van kemm
5,0
In 1956 had Billie Holiday haar leven al geleden. En dat leven-lijden maakt Lady Sings the Blues. Je kan de begeleidende gelijknamige biografie lezen, maar uiteindelijk vertelt haar stem alles. Er zit een wereld van verschil tussen haar eerste opname van Strange Fruit in 1939 en de versie op dit album. Alsof ze zelf intussen een paar keer tot de populieren is verwezen. Je ruikt een crime scene, proeft de bitterheid, voelt de impact, op Billie, in Billie, in de pianoaanslagen, in de koperaanval, door Billie, dankzij Billie. Gruwelijk intens.

Mrs. Holiday bepaalt het tempo, dit is haar levensverhaal. Elke whisky die ze naar binnen kapte zal de klarinettist geroken hebben, elk traan die viel zal de trompettist geproefd hebben, elke trap die ze incasseerde zal de pianist gevoeld hebben. Billie laat je er niet om heen, de muzikanten zullen het vatten. Een publiek leek nog niet eens nodig, met deze therapeutische uitval aan emotie en zelfreflectie. Zou ze het zelf geweten hebben?

Eigenlijk had Billie Holiday in 1956 nog maar een schim van zichzelf moeten zijn. In de plaats lijkt het alsof met elke tegenslag haar geluid intensifieerde. Haar lichaam wankelde, maar haar gevoel viel nog nooit ze duidelijk met de vinger te duiden. Billie Holiday, Lady Sings the Blues, heldere gedachten in troebele gedaante.

avatar van Poles Apart
Laatst nog vrij negatief over HMV - afgelopen week kwam mij echter ter ore dat deze op 180-grams vinyl voor slechts £3.99 (ongeveer €5) in de winkel ligt, heb hem dan ook maar gelijk binnengehaald. Net als "Ella & Louis" trouwens, voor dezelfde prijs. Het kan dus nog wel.

avatar van HugovdBos
4,0
Billie Holiday had net als veel van haar generatienoten een moeilijke jeugd. Haar vader verliet het gezin al snel en haar moeder was zelden thuis te vinden vanwege werk. Holiday sloeg haar schoollessen vaak over en werkte op jonge leeftijd al samen met haar moeder in een restaurant. Op haar 11e werd ze aangerand door haar buurman en enkele jaren later belandde ze samen met haar moeder in de prostitutie. Na een gevangenisstraf ontwikkelde ze een liefde voor het zingen, vooral in nachtclubs en later in de wat bekendere podia. Ze speelde daarna op platen met onder andere Benny Goodman, Teddy Wilson en Count Basie. Haar reputatie groeide en haar repertoire bestond zowel uit pop, jazz als blues songs. Al had ze weinig muzikale educatie genoten, haar vocale uithalen en improvisatie technieken waren uitmuntend. Klassiekers als Summertime, God Bless the Child en Strange Fruit verschenen gedurende de jaren 30 en 40. Haar successen waren in die tijd groots en ze werd één van de best verkopende sterren uit deze decennia. Haar verslavingen aan drugs, alcohol, en gewelddadige relaties waren van grote invloed op haar gezondheid gedurende de jaren 50.

Met de komst van de langspeelplaat verschenen ook haar eerste albums, waarvan Lady Sings the Blues uit 1956 een hoogtepunt vormt. De stem van Lady Day had veel geleden en de kracht was dan ook afgenomen. Toch horen we op het album nog de grote klasse van Holiday terug, met heropnamen van een aantal van haar klassiekers en vier nieuwe nummers. De band van het album bevat de medewerking van onder andere tenor saxofonist Paul Quinichette en trompettisten Charlie Shavers en Harry Edison. Strange Fruit is het ultieme hoogtepunt, emotioneel, meeslepend en rauw. De titeltrack Lady Sings the Blues is van grote schoonheid, Billie’s zangcapaciteiten mogen dan wat geslonken zijn, de overtuiging en levenslust zitten nog altijd in haar zang. Ook het aangrijpende God Bless the Child is een klassieker die ze opnieuw tot in het diepste van haar rauwheid weet te brengen. Drie jaar later, in 1959, zou ze overlijden aan de gevolgen van haar drankverslaving, haar lever en hart hielden er mee op.

4*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van Film Pegasus
4,0
Uit een tijd waarin een album vooral bestond uit een verzameling nummers. Geen idee hoeveel Billie Holiday zelf te zeggen had over het samenstellen van het album. Met een album als dit heb je toch echt het gevoel dat je de echte Billie Holiday nooit op haar best hebt kunnen horen. Maar tegelijk staan de nummers er wel met songs die ze ofwel zelf schreef, ofwel mooi naar haar hand zette. Een stem die bijna op is, maar de toon nog wel kan houden. Het geeft de nummers iets triests mee. En natuurlijk het hoogtepunt met Strange Fruit, waarvan de impact in de jaren '50 nog veel groter moet geweest zijn. Al zindert het nu nog na.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:19 uur

geplaatst: vandaag om 07:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.