Manu Chao - Clandestino (1998)

Ben nu al een paar dagen aan het klussen en dit album is gewoon perfect om het humeur goed te houden in dit warme weer. Het lijkt inderdaad allemaal veel op elkaar maar ieder nummer is anders genoeg om de hele plaat fris te houden voor mij. Dat het op elkaar lijkt zegt juist wat over de consistentie van dit album.

Live in Rotterdam

Clandistino

Por el Suelo

zeer eentonig, losse nummers zijn best leuk maar een heel album trek ik niet

Altijd heerlijk om deze man weer te zien. De grond was letterlijk aan het trillen zaterdag.

Op cd: goed.
Live: fantastisch !!!

voor mij is het meer;
op cd: matig
live: heel goed

Live vind ik het inderdaad beter dan op CD, maar het maakt me wel weer vrolijk als ik de nummers hoor. Viel me wel op dat veel nummers op elkaar lijken en zelfs tussen de verschillende cd's.

Vind je ?

Ja, dat vindt hij.

Eigenlijk is het een lang nummer wat uitgesmeerd is over 4 cd's.
Sommige mensen kunnen dat meer waarderen dan anderen.

Klopt. Ik wordt tamelijk chagrijnig van Manu Chao. En vergis je niet: bij Mano Negra stond ik vooraan ...

Het is een beetje een Sting versus Police verhaal. Eenmaal solo werd het slappe hap.

Oh ja,die was ik nog vergeten. hij maakt dus al 8 keer dezelfde plaat.

King of the Bongo, Bongo, Homens ...

ik blijf het toch leuk vinden.

Met veel ambiance op die eerste rij.
Een lang nummer, tja.... Maar 'slappe' hap, dat in geen geval !

Wat een geweldig album! Vooral de eerste 5 nummers knallen erin en dan met name Mentira, waarin alles een leugen is. Veel maatschappijkritische teksten, vooral Clandestino is een mooie tekst over illegalen.
Dat samplen van zijn stem alsof hij door een telefoon praat/zingt voegt echt wat toe en geeft hem een eigen stijl. Al wordt het soms wel wat overdreven.
Verder hadden die ska nummers niet zo gehoeven van mij. Zoals Lee "Scratch" Perry zegt is ska muziek om bier te drinken en te dansen, het is geen spirituele muziek.

6 augustus in België Esperanzah en 16 september nog een keer Manifiësta.
Het leven kan mooi zijn...

Opnieuw uitgebracht met 3 bonustracks: 1 bewerking van het titelnummer Clandestino met Calypso Rose als gast plus 2 nieuwe nummers: Bloody Bloody Border / Roadie Rules

prima bonusmateriaal die niet onderdoen voor de rest van het oorspronkelijke album.

Een cover van Clandestino is onlangs ook opgenomen door Lila Downs voor haar album Al Chile (2019), met een iets wat aangepaste tekst zodat die meer relevant is voor Mexicanen, door de Mexicaans / Amerikaanse grens in het middelpunt daarvan te plaatsten.

El Gafla - pA​/​Ris​-​casbah (2005) - MusicMeter.nl bevat een erg fijne Arabische (ook de instrumentatie) versie van Clandestino.

Het is niet de beste muziek ooit gemaakt. Het is zeker niet het best geproduceerde album. De teksten zijn simplistisch grenzend aan dom. Maar dat doet er in de verste verte niet eens toe.

Dit album is 100% sfeer. De mix van samba, latin, Cubaanse ritmes met Franse, Spaanse, Engelse, Portugese en Italiaanse teksten over de geneugten van het leven (seks, drugs & muziek) maken dit tot een verfrissend, open, ontspannend maar ook dansbaar album. Als er ooit een album was dat de spirit van backpacken weergeeft, dan is dit het.

Het album laat zijn nummers in elkaar overvloeien. Alsof je een nieuwe stad op hetzelfde continent bezoekt, niet te ver weg. Soms gewoon een ska-orgel verwisselen voor een bossanova-gitaar en van taal wisselen, terwijl je de onderliggende klanken in elkaar laat overlopen en ineens realiseer je je dat je ongemerkt in een nieuw nummer bent gestapt.

Ik herinner me de zomer van 1999 toen dit album overal op het vasteland van Europa en waarschijnlijk elders in de wereld te horen was. Het legde een sfeer en geest vast en nu ik er opnieuw naar luister, kan ik zien waarom. Het is slim, werelds en een genot om naar te luisteren.