principal2000 schreef:
Het gaat mij om de vlakke en soms zelfs iets te kale instrumentale begeleiding die het geheel tot een iets te matte vertoning maken
Ergens rond 1974 dacht ik daar ook zo over en draaide ik de opvolger Fathoms Deep, die helemaal met een begeleidingsband opgenomen is, helemaal grijs.
Na 35 jaar zijn de rollen echter omgedraaid, als ik een Linda Lu uit de kast trek is het toch 9 van de 10 keer Lark. Door de spaarzame begeleiding komen Lewis' liedjes veel duidelijker door en klinkt de plaat bijna nergens achterhaald. Een nummer als Little Indians krijg ik nog steeds (positief
) kippenvel van als ik het hoor en een dosis Reach For The Truth is voldoende voor een prima humeur de rest van de dag.