16 Horsepower - Hoarse (2001)

Doe mij die nrs maar van die debuut CD sackle cloth n' ashes.
Veel nrs komen overeen. Dan geeft die nwere "Olden" een veel leuker inzicht in een ander 16 HP. Check ook zeker die plaat, zijn
demo's vd 1ste CD en live uit hun begintijd. Eugene rules.

Mijn eerste schijf van 16 Horsepower. Ik vind ( in vergelijking tot de 3 andere albums die ik direct hierna heb gehaald; Low Estate, Secret South en Sackloth 'n Ashes ) dat het live geluid hier wel errug mooi is hoor. Lekker stevig, en het aparte gitaargeluid komt hier heel goed uit de verf. Ik moest in de winkel dus kiezen tussen Olden en deze, maar ging toch uiteindelijk voor deze. Puur voor de zwaardere sound.

Ik denk dat ik Olden ook wel een keer in huis zal halen, maar ik denk niet dat ik een slechte eerste keus heb gemaakt.

De joy division cover Day of the Lords vind ik niet echt goed uit de verf komen, doe mij dan toch maar liever het orgineel.

De cover van Creedence Clearwater Revival "Bad Moon Rising" is daarentegen wel geweldig. Ik zag dit nummer in de versie van Sixteen Horsepower altijd als een zelfstandige uitblinker op de cd, het nummer heeft ook bijna niets meer te maken met het origineel. Het was me zelfs überhaubt nooit opgevallen dat het een cover was, terwijl ik het nummer van C.C.R. toch heel goed ken. Heel mooi.

de beste versie van American Wheeze op deze cd!

Prachtige, melancholische muziek. Ik zet hem niet vaak op maar als het zover is dan is het genieten geblazen.
Jammer genoeg staan er een paar liedjes op die ietwat minder zijn, maar toch een mooie 4*

Ik zet hem nu voor het eerst aan. Het schijnt live erg goed te zijn.

Wow. Bad Moon Rising en Day of the Lords zijn echt geweldige covers.

Alleen al voor "south penn waltz" en "Horse head"moet je dit album aanschaffen , die nummers gaan bij mij echt door merg en been.
"horsehead" is trouwens totaal anders uitgevoerd als op het album "sackloth & ashes"
"south penn waltz" is trouwens helemaal niet terug te vinden op een regulier album.
"bad moon rising" is een fantastische cover."
De rest is niet bijster interessant.
"fire spirit" hoort hier echt niet op thuis vindt ik , totaal geen 16 hp sound.

Dit is en blijft de beste live plaat van 16 Horsepower..........

Begint al gelijk fantastisch met American Wheeze en dan even later de CCR cover Bad moon Rising geweldig en de Joy Division cover Day of the Lords is ook helemaal top.....
Het album zakt nergens echt in en is in een bijna perfecte geluids kwaliteit opgenomen.......

Dit album is veeeeel beter dan Olden en Live March..........

Kippevel toen ik 'Bad Moon Risin' voor het eerst hoorde. Beter dan het origineel van CCR. Ik ben geen liefhebber van Joy Division, maar vind 'Day of the Lords' goed te pruimen. Op 'Low Estate', 'Black Lung' en 'Horse Head Fiddle' na, een zeer sterke plaat. Niet te vaak draaien, want dan begint het slidegitaartje te vervelen.

Zeer goede cover idd.
Horsehead en south penn. waltz gaan bij mij ook door merg en been.

meer dan uitstekende liveplaat.

Het enige wat jammer aan deze plaat is, is dat bij het laatste nummer, mijn koptelefoontjes kapot zijn gegaan door de ongelofelijke bas! Wat geweldig!

zag ze in 013, waar de staande bas veel te luid stond. toen er ook nog met een strijkstok overheen gegaan werd, sprongen me trommelvliezen zowat. Dridge, south penn waltz staat op de debuutEP. ik heb het zonnige deuntje van bad moon risin' nooit kunnen binden aan de donkere tekst ; edwards lijkt de tekst beter te begrijpen dan fogerty zelf. de versie van 16 HP van day of the lords wijkt toch niet zoveel af van de versie van joy division, lijkt me. de plaat is opgenomen in denver, de thuisbasis van 16 HP.

Fijn livealbum, maar Bad Moon Risin' vind ik minder fijn gecoverd. Als je op Spotify naar de credits van dit nummer kijkt krijg je 16HP te zien. Nou is het behoorlijk anders dan het origineel, maar de credits?
Ik heb het album een tijd niet gedraaid, maar stel ook vast dat het live wat minder opzwepend is dan je zou verwachten op basis van de studioalbums. Dat ligt ook aan het gekozen repertoire. Eigenlijk is American Wheeze een positieve uitzondering samen met Brimstone Rock.
Fire Spirit (van the Gun Club) is een mislukte eend in de bijt. De uitvoering van Day of the Lords is aardig maar niet super.
Ik verlaag van 4 naar 3,5*.

Ik vind juist dat Bad Moon Risin' eindelijk op de juiste manier uitgevoerd wordt. CCR maakte speelde het nummer veel te vrolijk. Eindelijk klinkt de muziek net zo dreigend als de tekst.

Gekocht bij het concert dat Sixteen Horsepower gaf op een warme zomeravond in Paradiso, Amsterdam. Ik vermoed dat dit 2 juni 2000 is geweest, met hulp van setlist.fm - toen lag Hoarse namelijk nog niet in de winkels, maar wél bij hun concerten. Of ben ik in de war met 26 augustus 2002 toen ze opnieuw in Paradiso stonden?
Zeker is dat bij de cd een erratum werd geleverd, een los blaadje met de correcte trackvolgorde. Het album geeft een goed beeld van hetgeen de groep op dat moment voorstond. En dat betekent dat de muziek met als startpunt country en countryblues steeds harder werd, waarin de voorliefde van David Eugene Edwards voor (post-)punk werd beleden.

Maar vooral klinkt zijn liefde voor de Heer: Edwards draaide er niet omheen. Zo coverde hij met zijn vierhoofdige groep Bad Moon Risin' van Creedence Clearwater Revival, verbouwd tot een trager nummer met in blues gedrenkte slidegitaar. Regel "The end is comin' soon" is echter gewijzigd in "I know the end, He will come soon, oh yes He will." Bijzonder toch dat hij met deze boodschap zo populair was in de wereld van alternatieve popmuziek van pakkumbeet Oor en VPRO. Het erratumblad vermeldt overigens dat dit een eigen compositie is, terwijl bij de afsluiters wél de oorspronkelijke vertolkers staan vermeld.

Kleine wijzigingen zijn te horen in de arrangementen, zoals een iets andere banjopartij of drumpatroon. Vooral is het intens, ook vanaf cd. Dat was het in de zaal helemaal. Van het concert herinner ik me dat het volume ten opzichte van het vorige concert dat ik indertijd zag (Tivoli, Utrecht in 1996? - mijn geheugen is een gatenkaas, had ik de concertkaartjes maar bewaard...) een stuk hoger was. Dat is hoorbaar aan het einde van Hoarse, waar het punkachtige Fire Spirit van de The Gun Club en Day of the Lords van Joy Division worden gecoverd. Gelukkig belandden die covers op Hoarse en opnieuw krijg ik de indruk dat Edwards zijn persoonlijke insteek in de teksten stopte.

De ruim 52 minuten bevatten uiteraard geen volledige weergave van de setlist van de groep, wél een meer dan pakkende samenvatting die bovendien helder is vastgelegd. De eerste drie studioalbums gaf ik de volle mep en deze een 9,5, uitgedrukt in 4,5 ster.

Na Hoarse en Folklore volgden geen reguliere albums meer, wel de compilatie Olden (2003) die ik indertijd oversloeg. Misschien toch maar eens aanschaffen als ik 'm tegenkom. Ondertussen werd duidelijk dat 16Hp was ontbonden en dat Edwards actief was met de nieuwe groep Wovenhand, albums die ik binnenkort wil herverkennen.