menu

Q-Tip - Amplified (1999)

mijn stem
3,66 (95)
95 stemmen

Verenigde Staten
Hip-Hop
Label: Arista

  1. Wait Up (3:45)
  2. Higher (3:33)
  3. Breathe and Stop (4:05)
  4. Moving with U (3:24)
  5. Let's Ride (4:09)
  6. Things U Do (4:08)
  7. All In (3:10)

    met Meda Leacock

  8. Go Hard (3:05)
  9. Do It (4:05)

    met Jessica Rivera

  10. Vivrant Thing (3:13)
  11. N.T. (3:57)

    met Busta Rhymes

  12. End of Time (8:32)

    met Korn

totale tijdsduur: 49:06
zoeken in:
avatar van Reijersen
3,5
Cool album. Q-Tip is een fijne rapper en de meeste producties zijn sterk. Als geheel verveelt het album ook niet en de gastoptredens voegen daadwerkelijk ook wat toe aan de tracks. (en het zijn er gelukkig maar 2).

4 sterren

avatar van P Jay
4,0
P Jay schreef:
Dit album gisteren nog eens een kans gegeven, maar het doet me echt niets.

Ik vind het zelfs kutbeats en Q-Tip die steeds over the girls en the clubs bezig is... vreselijk.

N.T. is tof, Wait Up kan ook nog door de beugel, maar Let's Ride vind ik een topper: heerlijk beatje...

De rest vind ik matig tot slecht (Breathe And Stop, Vivrant Thing, End Of Time,...)

Is dit Q-Tip, mijn held met vele Tribe-classics op zijn naam?? Misschien dat die party-vibe wél nog overslaat op mij, maar voorlopig moet ik eerlijk zijn tegenover mezelf (ook al doet het wat pijn om Q-Tip zo weinig te geven) en geef ik slechts 2,5*


Ik verhoog van 2,5* naar 4*... Het kwartje is dan toch uiteindelijk gevallen. Het is gewoon een erg tof album met aparte beats van J Dilla, die in '99 vrij vooruitstrevend en experimenteel moeten hebben geklonken.

Q-Tip rapt hier misschien "iets" meer over de meiden dan op de Tribe-classics al valt dat ook wel mee, hoor. Hij flowt vooral met bijna onopgemerkt gemak op de Dilla-producties. Het ritme of de aard van de Dilla-producties zijn soms nogal apart of minder voor de hand liggend, waardoor Q-Tip een extra pluim verdient voor de flows die hij aan de dag legt. "Amplified" is volgens mij typisch zo'n album waarbij de luisteraar alle beats en flows misschien te evident gaat vinden, zonder te bedenken dat het eigenlijk verdomd origineel is en opgewekt en lekker klinkt.

Zomerse en goedgeluimde pianomelodieën zijn hier prominent aanwezig. "Higher" is een mooi voorbeeld. "Wait Up" bestaat dan meer uit de naadloze samenwerking van een pianobegeleiding en een lage blazer. Ook de stuwende piano op "N.T." van DJ Scratch is een eminent hoogtepunt. Op "Things U Do" is ook een piano te horen, maar zeggen dat de op en neer gaande pianotonen het leeuwendeel van de productie opeisen zou onrecht doen aan de complexe gelaagde Dilla-productie waar allerlei verschillende elementen ongemerkt hand in hand gaan en in elkaar passen.

Maar over het algemeen denk ik dat dergelijke nummers zelfs bij de sceptici (onder wie ik tot voor kort ook viel) nog te pruimen vielen. Het waren eerder nummers als "Breathe & Stop", "Go Hard" en "Vivrant Thing" die écht de wenkbrauwen doen/deden fronsen. De link met commercialisme en club-imago schrikt veel hiphoppers af en mij ook wel, maar als een nummer goed is opgebouwd en met liefde en muzikaliteit is gemaakt en ook zo klinkt dat kan je er gewoon geen problemen mee hebben. De percussie op "Breathe & Stop" klinkt gewoon heerlijk funky. De track ademt hedonisme, feestgedruis en vrolijkheid uit én is op de koop toe dansbaar. "Go Hard" is minimalistisch, dat is wel het minste dat kan gezegd worden. Een monotoon computerbliepje met een monotone bass en een drumpatroon. En toch weet J Dilla een funky geluid te creëren met de weinige middelen die hij aanwendt. Q-Tip vernietigt de beat met zijn flow die genoeg kracht bezit om begeleid te worden door een productie die eerder een skelet is dan een volwaardig lijf. Let ook op hoe innovatief de productie klinkt. Zouden The Neptunes niet erg goed naar dergelijke Dilla-nummers geluisterd hebben in '99? "Vivrant Thing" is ook nog zo'n "clubnummer", maar hetzelfde verhaal als hierboven. Alle geluiden die dit nummer bezit zijn funkier dan een spastische kangoeroe op XTC. Een dominerende en elastische bass die de richting bepaalt en alle bijhorende percussie-elementen die in de aangegeven cadans meebewegen, waardoor het nummer enorm veel energie uitstraalt en overdraagt. En ja, een flowende Q-Tip kan ook nooit kwaad uiteraard...

Ik heb "Amplified" leren appreciëren. "Let's Ride" vond ik al jaren een ware parel en vreemd genoeg vond ik de rest over het algemeen ruk. Maar eens je beginnen letten bent op de secure wijze van produceren van J Dilla (eenzame cymbalen of blazersuggesties e.d. op de juiste momenten) en alle vooroordelen naast je neer hebt gelegd en in de stemming bent gekomen voor zonnige, zorgeloze en überfunky muziek dan pakt "Amplified" wel degelijk. Q-Tip is hier vormelijk erg sterk bezig: hij pakt elk ritme goed aan en zijn flexibele flow en stemgeluid staan nog altijd als een huis.

Toch slechts 4*, want "End Of Time" is nog steeds niet écht mijn ding. Verder vond ik "Do It" vrij saai met een nogal oppervlakkige productie. En natuurlijk betreur ik het enerzijds nog altijd een beetje dat de jazzy sfeer van vorige Tribe-classics en de Native Tongue-ideologie van voorheen heeft moeten plaats maken voor een feestende en opgewekte, maar nog steeds stijl- en soulvolle Q-Tip in samenwerking met een bij vlagen wervelende J Dilla achter de knoppen.


(Ik verwacht een tevreden en opgeluchte reactie van onze "Amplified"-kruisvaarder, Niek )

Gast
geplaatst: vandaag om 14:35 uur

geplaatst: vandaag om 14:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.