Peter Gabriel - Us (1992)

Ik vind de vorige platen erg goed van hem dus deze moet ik eigenlijk ook gewoon blindelings aanschaffen.

De kans dat je hem slecht zal vinden is erg klein denk ik. Erg mooie plaat dit!

Das mooi

Ik vind So uit 86 beduidend kouder dan deze plaat.
Gabriel is altijd mijn muziekpapa geweest, als het even niet helemaal recht loopt in mijn buik, dan trekt gabriel dat weer recht.

ooit in een interview las ik ook, dat gabriel na het uitkomen van So ontdekte dat zijn muziek werd gebruikt om boven dingen te kunnen komen, hij noemde zelf Don't give up. Op Us is dat ontzettend duidelijk te horen.
qua klank is dit album zoveel meer ingericht op het raken van mensen in plaats van, het interesseren van mensen.

Wat voor mij dit album zo mooi maakt, is de opbouw en de letterlijke overgave in de nummers Washing of the water en Love to be loved.

En ik weet niet of ik dit mag noemen.. maar peter gabriel zingt in elk liedje met een stem of klank, of breekbaarheid, etc. die dat nummers rijk maakt. Iets wat John lennon ook altijd doet denk ik.

De verliefdheid is over, of eigenlijk onmogelijk geworden.
je kunt twee jaar de dans dansen, maar als geen van beiden wilt leiden. of daadwerkelijk op de dansvloer gezien wil worden. dan kan men enkel dromen van een wals van opwaaiende kleren, een hand die na het wennen eindelijk niet meer klam wordt als die in de hand van de ander geborgen zit.

Ik draaide op mijn school altijd muziek op oude computer speakers, dat werd daar toegelaten.
Ik zat alleen in een lokaal en op dat moment zat ik ook muziek te luisteren. ik had even pauze en tijd voor mezelf.
even moest ik de tijd delen, want erg onverwacht kwam mijn vlam binnenlopen die mij ook niet verwachtte in het lokaal. Wat dus een spanning opleverde, waar ik niet al te best onder presteer.
een verlegen gesprek probeert op gang te komen, maar ik als overgevoelige bange jongen krijg het niet klaar om antwoorden vanuit mezelf te geven, in plaats van de small talk als: "goed, ja met jou ook?"
de muziek speelt nog steeds, en ik zie daar een mooie mogelijkheid om me daar achter te verbergen. Ik zet zonder er bij na te denken, intuïtief "Love to be loved" op. mijn onderbewuste probeerde als het ware mijn bedoeling toch over te seinen.
dat werd opgemerkt, door mij, maar ook door diegene uit degenen.
Ik kan de reactie eigenlijk niet meer herinneren, want ik zakte door vloer, en ik heb een dagenlange val gemaakt.

Us gaat over Relaties en in detail ook over therapie die Peter Gabriel naar een andere fase hielp, zodat hij dit album kon maken met ook liedjes zoals "Secret World" die een kant van relaties met een zachter licht beschijnt. Hij is voor de tweede keer getrouwd, en naar eigen zeggen met een sterke vrouw "my toughest critic" die al tijden bij real world studios over de vloer kwam.

Dit album is in de geest gemaakt, dat alles door moet gaan. dat als men heeft moeten helen, daar geen minder mens van ontstaat.

Ik spreek hierbij met mezelf af, dat als ik de volgende keer bang ben. Dat ik me er niet meer door laat pakken.
Goud is voor mensen die rennen, schaatsen, fietsen en al tig keer op hun bek zijn gegaan.

Fin.

Onbegrijpelijk achteraf dat ik dit albujm jarenlang genegeerd heb, puur omdat ik So maar matig vond en Digging in the dirt en Steam me nooit zo konden boeien. De omslag kwam eigenlijk met het geweldige Secret World Live, misschien wel de beste concertregistratie die ik ken en waar een aantal nummers van dit album schitteren, niet in het minst Come talk to me en Blood of Eden. De rest vind ik wat minder, met name de eerder genoemde singles, maar al met al spijtig dat ik dit achttien jaar te laat ontdek. Aangezien ook Up een erg aangename verrassing was, moet ik me toch maar eens wat beter gaan verdiepen in het 'recentere' solowerk van Gabriel.

Misschien iets minder sfeervol dan de vertolkingen van de meeste van deze nummers op Secret Word Live, maar verder is er weinig mis mee. Vooral de eerste helft kan ik goed waarderen. 'Steam' is me toch een leuk nummer, zeg.

Een 'logische' opvolger van 'So'. Ook goed, maar over de hele linie net iets minder. 'Steam' is net wat minder dwingend dan 'Sledgehammer' en verder vind ik de plaat niet zo afwisselend dan 'So'. Zo'n verstild nummer als 'Mercy Street' tref ik niet aan. Wat wel gezegd moet worden: 'Blood Of Eden' is bloedmooi en overtreft 'Don't Give Up' glansrijk

Diggin in the dirt; alleen al om dit nummer is dit hele album het aanschaffen waard

Dit is gewoon de beste plaat van Peter Gabriel. Ook nog is 1 van de beste popplaten van de jaren 90. Zoveel sfeer, zijn stem die nog nooit zo mooi klonk en ja zeg nou zelf, als je Love to be Loved hoort ben je toch verkocht.

"Kiss that frog" .... mooi verzonnen toch? Die woorden schieten soms door me heen als ik op straat weer zo'n stelletje zie waarbij je denkt; hoe is het mogelijk ...... Awel, bovenal is het natuurlijk een prachtig nummer. Zoals de hele cd prachtig is en in mijn ogen zijn beste. Wat minder hitgevoelig als So maar met duidelijk meer pit en karakter, de cd leeft en neemt je mee van begin tot eind.

Digging in the dirt is toch wel een donker en enigzins smerig nummer (als in vuige produktie-klinkt beetje Depeche Mode achtig)

Logisch vervolg van So.

Steam lijkt wel een Sledgehammer deel 2 en Blood of Eden lijkt een Don't give up deel 2. En weer uitermate sterk. Vooral de twee openers en Washing of the water.

Ik ben dit album voor het eerst sinds jaren weer met regelmaat aan het draaien. Jarenlang sloeg ik 'm over, wanneer mijn vingers het cd-rekje doorgleden. In mijn gedachten werd ik er altijd een beetje moe van, een heel album Peter Gabriel. Maar oh oh wat een goed album is dit toch. Laatst op YouTube zo'n beetje ademloos zijn concert "Secret World" bekeken. Gabriel is een groots artiest die ik veel te lang genegeerd heb.

Zijn werk met Genesis ken ik vrij goed, maar solo ken ik alleen "So" en "Us" goed. Van "Up" lees ik ook allemaal goeide dingen, die staat nu op mijn lijstje. Wat ik van "3" en "4" heb gehoord, daar moet ik wel aan wennen, maar ik ben voornemens me er meer in te verdiepen.

In de vergelijking met "So" moet ik zeggen dat de sound op "Us" me een stuk meer bevalt. Waar de eerstegenoemde in mijn oren wat te computergestuurd overkomt (ik heb het dan vooral over de drums) klinkt "Us", ondanks dat er net zo goed veelvuldig elektronische drums ingezet worden, warmer en natuurlijker.

Hoogtepunten vind ik "Come Talk To Me", "Washing Of The Water" en "Digging In The Dirt". Maar ook de nummers die ik vroeger wat minder kon waarderen ("Only Us", "Kiss That Frog") vind ik fantastisch nu. Prachtig album.

Geinig...ik skip altijd juist de nummers die mijn (boven)Buurman eerst ook niet zo vond, nml. Only Us en Kiss That Frog. Ik vind ze (wat) minder. Lekkerste vind ik toch Digging In The Dirt.

Misschien wel zijn beste, hoewel ik die eer ook wel naar 4 en Up kan laten gaan, hangt van mij stemming af, maar nu en voor dit moment is het Us.
Heel lang niet beluisterd moet ik toegeven, er zat teveel andere voor mij onbekendere muziek tussen die eerst moest worden ontdekt.
De hernieuwde kennismaking met Us valt niet tegen zeg. Wat een tijdloze, knap bedachte originaliteit en mooi en sferisch gebracht. De ongeëvenaarde stem en persoonlijkheid van Gabriel doet de rest.
Deze gaat mee op reis, want de liefde tussen mij en Us is weer volop opgebloeid, en das maar goed ook

Sfeer, sfeer, sfeer en nog eens sfeer; om te huilen zo mooi als je jezelf er voor open stelt.

ook dit is een topalbum van de MAESTRO. Heeft hij ooit wel eens slechte albums afgeleverd? Nee toch zeker. Ik hoop wel dat hij nu weer met nieuw materiaal op de proppen gaat komen, maar als de geruchten in de wandelgangen juist zijn gaat hij verder met amteriaal dat vanaf 2005 op de plank ligt. Dud wel nieuw materiaal maar ook weer niet zo nieuw (voor de fans onbekend dat wel)

Mooie sfeervolle plaat van Gabriel.Steeds als ik deze draai moet ik me focussen.Ik kan dit niet even op de achtergrond draaien,omdat ik er dan niks van meekrijg.Intensief luisteren is voor mij de beste manier om deze plaat te ondergaan.Vooral de opener en de afsluiter zijn voor mij van grootste schoonheid.Het invoegen van wereldmuziek elementen en het toch toegankelijk weten te houden is prachtig gedaan.Ik begin op 4 sterren,maar deze plaat heeft het in zich om door te groeien.

Ook dit album spontaan aangeschaft op de half speed mastered vinyl.

Wederom prachtig geluid, 3 lp's waarvan kant 6 een leeg deel is met een leuk etched deel.. (wat heb je er aan)

Inderdaad een soort vervolg op So, maar dan net iets meer ingetogen. Dat is niet erg, maar juist de charme van dit album.

Het wordt nergens vervelend of zwak, dus gewoon een mooie plaat. De bijdragen van Sinead vind ik erg mooi passen op de muziek van Gabriel.

So kreeg er 4, deze halfje minder... maar alles is nog mogelijk.

Us, een aardig album. Niet meer dan dat. Washing.of the water een uitschieter

Wat minder toegankelijk album dan het onovertroffen So maar deze plaat bevat enkele juweeltjes uit de man zijn catalogus.
Hier bedoel ik voornamelijk het drietal Steam, Blood Of Eden & Digging In The Dirt mee.
Vind de geluidskwaliteit van dit album helaas wat tegenvallen.
Nog bij het concert in Ahoy geweest tijdens de Secret World Tour.

Op zijn 6e album laat Peter Gabriel de popsound van So weer wat meer achter zich en zoekt samen met producer Daniel Lanois naar nieuwe, warme klanken. Het is een intens album geworden vol met persoonlijke thema’s zoals zijn scheiding en daarop volgende relatie met zijn dochter Melanie.

Opener ‘Come talk to me’ opent met een Afrikaans klinkend drumritme waarover Gabriel en gastzangeres Sinead O’Connor ons intens toezingen. Naast Afrikaanse invloeden bevat het nummer ook oosterse klanken. Het nummer zou een boodschap zijn voor zijn puberdochter. Sterkt begin van de plaat.

De roep om erkenning en liefde in ‘Love to be loved’ bouwt zich langzaam op naar een steeds “voller” nummer. Vooral de warme synths van Brian Eno in het tweede deel (waarin hij probeert los te laten) vallen me op.

‘Blood of Eden’ is een ingetogen, maar sfeervol duet met Sinead O’Connor. Voor mij het hoogtepunt van het album. Het nummer is overigens in een andere mix te vinden in de Wim Wenders film ‘Until the end of the World’.

Het wordt gevolgd door ‘Steam’. Het enige nummer dat echt in het verlengde ligt van voorganger So. Het is een broertje van ‘Sledgehammer’ en ‘Big Time’, met dezelfde energie en hitpotentie. Het werd ook de enige echte hit van de plaat.

‘Only us’ met zijn tegendraads drumritme en programming van William Orbit heeft de vervreemde sound die wat meer de stijl van ‘4’ echoot voor mij. ‘Washing of the Water’ is een fraaie ballad, met een intense tekst dat klinkt als een psalm.

Volgend hoogtepunt is (1e single) ‘Digging in the Dirt’. De rustige coupletten tegen drumcomputer staan in mooi contrast met het heerlijke catchy bridge en refrein. De stop-motion videoclip is ook zeer de moeite waard.

Het oosterse ‘14 Black paintings’ voelt ondanks zijn 4:36 als een soort tussendoortje.
Het rondom een percussion-loop opgebouwde ‘Kiss that Frog’ heeft een dubbelzinnige tekst, waarvan ik dacht dat alleen Prince ze kon schrijven. Het nummer doet me wat denken aan de 12” van I can’t dance....

Het album sluit in stijl af met ‘Secret World’, een intens nummer dat -net als de opener van de plaat- opgebouwd is rondom opzwepende drums en een heerlijke bas.

“With no guilt and no shame, no sorrow or blame. Whatever it is, we are all the same.” En zo is het Peter, al ben jij op muziekgebied niet de gelijke aan vele anderen

Ijzersterk album van PG, ruim 6 jaar na So uitgebracht in oktober 1992. Ik kocht Us op de releasedatum bij Vanderveen in Assen. Er is al zoveel geschreven over Us dat ik hier mijn persoonlijke noot aan toevoeg.

Us valt in het rijtje Melt/Security/Plays Live/Birdy/So/The Last Temptation/ Secret World Live en Up. Allemaal albums die minstens een 4 sterren score verdienen.

Car en Scratch heb ik ook, vind ik wat minder geslaagd. En na PG in 2003 in Ahoy' te hebben gezien ben ik hem eigenlijk uit het oog verloren. Qua nieuw materiaal dan want het oeuvre van deze man heb ik vanaf de start met Genesis altijd gekoesterd.

Voor mij is Us een album die ik graag draai als ik me wat minder voel. Het geeft een soort troost terwijl PG zelf ook niet de wijsheid in pacht heeft of dat pretendeert. Zijn worstelingen met relaties is universeel. Ik herken er wel het nodige in, en daarom dankbaar en blij dat ik na bijna 29 jaar nog steeds samen met mijn lief ben. En ja, ook wij hebben onze ups en downs maar samen komen we er altijd weer beter en sterker uit.

De songs zijn van hoge kwaliteit, en dat geldt ook voor de uitvoering en de musici. De hoogtepunten zijn wat mij betreft, Love To Be Loved, Blood Of Eden, Digging In The Dirt en als absolute klapstuk Secret World.

Minder constant dan So. Only Us vind ik toch een behoorlijke dissonant en dan ook nog eentje die 6.30 duurt. Ook de laatste drie nummers maken bij mij niet al te veel indruk.

Neemt niet weg dat er genoeg sterke nummers op staan en ook met voldoende variatie. Steam en Digging in the Dirt zijn fijne stevige tracks, Blood of Eden en Washing of the Water prachtige ingetogen nummers. Verder is er een fijne donkere sfeer die over het hele album heen hangt.

haalt het niet bij zijn nieuwste product, dat is een juweeltje