menu

De Site / Gebruikers / Ik ben heel kieskeurig met muziek.

zoeken in:
avatar van trebremmit
Het klinkt ook wel als zwaar werk voor sommigen.

avatar van EttaJamesBrown
trebremmit schreef:
Het klinkt ook wel als zwaar werk voor sommigen.


Ook dat weiger ik. Zoals een goede vriend mij altijd voorhoudt: hard work is no substitute for brains.

avatar van Altaria
Ik ben ook geen albummens. Ik heb muziek ontdekt via YouTube en doe dat nog steeds. Ik download met een YouTube>MP3-converter wat ik mooi vind, en heb zo'n 2000 nummers op mijn laptop en telefoon. En dan in de trein of tijdens een wandeling met oordoppen in de hele lijst op shuffle, of gewoon een specifiek nummer opzetten als ik daar zin in heb.

Ik denk ook in nummers, niet in albums. Ik ken een hoop niet-hits, een hoop album tracks, maar ik zie het meer als losse nummers dan als geheel. Behalve een paar kleine uitzonderingen (Ziggy Stardust-album van David Bowie, Queen II van Queen).

avatar van Wandelaar
Altaria schreef:
... tijdens een wandeling met oordoppen in ...
Komt heel sympathiek op mij over. Meer nog sta ik versteld van je Top 10 met Boudewijn de Groot, Deep Purple in Rock, Led Zeppelin en Queen, zoals je al noemde. Dat klinkt als classic album rock en niet het eerste waar een 23-jarige meestal mee op zijn hoofd loopt. Leuk!

avatar van Altaria
Wandelaar schreef:
(quote)
Komt heel sympathiek op mij over. Meer nog sta ik versteld van je Top 10 met Boudewijn de Groot, Deep Purple in Rock, Led Zeppelin en Queen, zoals je al noemde. Dat klinkt als classic album rock en niet het eerste waar een 23-jarige meestal mee op zijn hoofd loopt. Leuk!


Dank je! En dat ik meer losse nummers dan albums lijkt, wil niet zeggen dat ik alleen hits luister. Juist heel veel minder 'standaard' nummers. Beetje een mix tussen bekend en onbekend.

avatar van Masimo
EttaJamesBrown schreef:
Ook dat weiger ik. Zoals een goede vriend mij altijd voorhoudt: hard work is no substitute for brains.
Daar had 'ie wel wat langer over na mogen denken.

avatar van Bakema NL
Kieskeurig zijn is niks mis mee....nergens bij trouwens, dus ook niet met muziek. Het zou eigenlijk vreemd zijn wanneer je letterlijk alles ok zou vinden.
De een heeft een bredere smaak dan de ander. Gewoon luisteren wat je zelf wil luisteren.
Zelf ben ik zeker een album-mens, niks van die losse nummers lijstjes afdraaien. Het gebeurt zelden dat ik een nummer of meerdere op een album niks vind....maar natuurlijk zijn er gradaties en heb je uitschieters op een album. En soms vind je juist 1 of een paar songs ok...maar dan heb ik meestal niet het album. Van dat soort dingen maak ik dan wel verzamel albums met losse nummers.

Bakema NL schreef:
Kieskeurig zijn is niks mis mee....nergens bij trouwens, dus ook niet met muziek. Het zou eigenlijk vreemd zijn wanneer je letterlijk alles ok zou vinden.
De een heeft een bredere smaak dan de ander.


Ik heb een hele brede smaak - van klassiek tot punk en van country tot avantgarde - en ik vind het wel raar dat anderen geen brede smaak hebben. Immers, als je bv. naar de klassieke muziek kijkt - dat zo veel genres kent van bv. liederen tot symfonieën en zo veel tijdperken en zo veel variatie op melodieën, harmonieën en ritmes - dan word je je ervan bewust dat alle popmuziek in wezen identiek is: alle popmuziek is in vierkwartsmaat, heeft dezelfde liedjesstructuur, heeft dezelfde instrumentatie (drums, bas, gitaar/toetsen en zang), is heel simpel, etc. Variatie of een artiest die eens iets anders doet in muzikaal opzicht is in wezen non-existent (misschien is Captain Beefheart de enige die een beetje uit de gebaande poppaden trad of eigenlijk zijn nota bene The Beatles degenen die muzikaal grenzen wisten te overschrijden waar alle anderen slechts konden volgen). Dus dat je nota bene in dat uiterst kleine muzikale wereldje van de pop het ene geweldig en het andere niks vindt is dan eigenlijk heel raar. Het doet je vermoeden dat smaak in de popmuziek in wezen niets met de muziek (de noten) te maken heeft met puur met de sfeer c.q. het geluid ervan. De ene houdt van een clean klinkende gitaar, de andere van een vuil gitaargeluid vol distortion en dat is dan wat je smaak bepaalt. Zoiets moet het dan zijn...

avatar van Fathead
De onderliggende vraag is dan ook: moet smaak beredeneerbaar zijn? Ik heb vaak geen idee wat mij trekt in bepaalde platen.

avatar van Wandelaar
Fathead schreef:
De onderliggende vraag is dan ook: moet smaak beredeneerbaar zijn?
Langs de rechte lijnen van de redenatie kom ik er ook niet uit. Het beste dat ik er van kan maken, is dat ik me ergens bij thuis moet kunnen voelen. Liefde is conservatief en mijn muzieksmaak is dat zeker ook. Het oude liedje heeft een streepje voor. Nieuwe muziek moet zich eerst maar eens bewijzen en wordt wat langer tegen het licht gehouden. Muziek is een soort verdovend middel. Het moet troost bieden tegenover de hardheid van het bestaan. Irritatie is er al genoeg.

Maar er is meer. Er is ook iets als de fascinatie voor de creativiteit. Het nieuwe trekt daarom ook. Me laten verrassen. Hé, dat bestaat dus ook nog. En dan is er gewoonweg verschil in kwaliteit. Vals is niet mooi, een knappe compositie en een tekst met verbeeldingskracht is een kwestie van vakmanschap en hard werken. Bloed, zweet en tranen van de artiest in kwestie. Luiheid wordt niet beloond. Maar inspiratie krijgt zelfs de beste artiest niet op bestelling. Het is boeiend om te zien hoe ook de meest getalenteerde artiesten altijd weer een periode van verval meemaken, er ineens niks meer van bakken.

Inspiratie komt en gaat. Ook luisterplezier heb je niet in de hand. Het overvalt je soms ineens, als een cadeautje. Goede smaak is dat je de smaak van iemand anders net zo belangrijk vindt als die van jezelf.

avatar van Ward
De Filosoof schreef:
Leuk onderwerp, want ik heb me juist wel eens afgevraagd hoe mensen zo eenkennig kunnen zijn dat ze hun hele leven maar naar één artiest/band of genre willen luisteren. En ik heb me wel eens afgevraagd of er een verband is met de liefde: ik heb namelijk de indruk dat mensen die eenkennig zijn in muziek ook eenkennig zijn in de liefde omdat zij zich willen storten op één iets of iemand en dan niets/niemand anders meer nodig hebben. Maar anderen vinden het juist leuk om van artiest naar artiest en van genre en naar genre te fladderen zoals ze het ook leuk vinden om van minnaar naar minnaar te fladderen. Daar zou eens wetenschappelijk onderzoek naar gedaan moeten worden.
Ik neuk me een slag in de rondte, terwijl ik op een dieet van enkel Kenny Rogers leef (en dan het liefst zijn vroege werk). Dus weet niet of je theorie stand houdt.

avatar van Mjuman
Fathead schreef:
De onderliggende vraag is dan ook: moet smaak beredeneerbaar zijn?


Wandelaar schreef:
Langs de rechte lijnen van de redenatie kom ik er ook niet uit. Het beste dat ik er van kan maken, is dat ik me ergens bij thuis moet kunnen voelen. Liefde is conservatief en mijn muzieksmaak is dat zeker ook. Het oude liedje heeft een streepje voor. Nieuwe muziek moet zich eerst maar eens bewijzen en wordt wat langer tegen het licht gehouden. Muziek is een soort verdovend middel. Het moet troost bieden tegenover de hardheid van het bestaan. Irritatie is er al genoeg.

Maar er is meer. Er is ook iets als de fascinatie voor de creativiteit. Het nieuwe trekt daarom ook. Me laten verrassen. Hé, dat bestaat dus ook nog. En dan is er gewoonweg verschil in kwaliteit. Vals is niet mooi, een knappe compositie en een tekst met verbeeldingskracht is een kwestie van vakmanschap en hard werken. (…)

Inspiratie komt en gaat. Ook luisterplezier heb je niet in de hand. Het overvalt je soms ineens, als een cadeautje. Goede smaak is dat je de smaak van iemand anders net zo belangrijk vindt als die van jezelf.


Uitgaan van de mens als tabula rasa (onbeschreven blad) is imo een weinig realistisch uitgangspunt en deels ook een inperking van (de gedachten van) het eigen ego. Onze keuzes hebben we eigenlijk al lang of snel gemaakt - zie ook Blink, The Power of Thinking van Malcolm Gladwell; met enig zoeken als gratis pdf te downloaden. Als je bij jezelf nagaat, heb je - al dan niet afhankelijk van je presets - een aantal criteria die je met enige moeite heus wel kunt formuleren (innovatie, creatie, kwaliteit, samenklank/harmonie, productiekwaliteit en het vermogen om je in een bepaalde stemming te brengen.

Denken dat je alleen al door het aan te bevelen aan een non-jazzo een jazz-album kunt slijten is vanity, shear vanity. Luisterplezier heb je dan ook wel degelijk in de hand: je bent zelf degene die een album kiest en opzet. Soms besef je dan dat album te snel gekozen is en dan kan je het beter afzetten. Zo kan Beach House - 7 me op een enig moment snel de keel uithangen, terwijl het op een ander moment me fijntjes 'synchroniseert'.

Muziek als verdovend middel? Maar dan wel als alcohol: afhankelijk van je grondstemming.

avatar van Wandelaar
De behoefte aan muziek is inderdaad wel afhankelijk van je grondstemming, maar omgekeerd geldt het ook: muziek heeft invloed op je stemming. Al is het maar vanwege het placebo-effect. Ik maak mezelf wijs dat ik door het opzetten van plaat X in een betere bui beland. Maar dat is teveel eer. Daaraan vooraf ging mijn eigen ‘mindset’. Muziek is vooral geraffineerd bedrog. Maar wel fijn natuurlijk.

avatar van Mjuman
Wandelaar schreef:
De behoefte aan muziek is inderdaad wel afhankelijk van je grondstemming, maar omgekeerd geldt het ook: muziek heeft invloed op je stemming. Al is het maar vanwege het placebo-effect. Ik maak mezelf wijs dat ik door het opzetten van plaat X in een betere bui beland. Maar dat is teveel eer. Daaraan vooraf ging mijn eigen ‘mindset’. Muziek is vooral geraffineerd bedrog. Maar wel fijn natuurlijk.


Vroeger - in mijn studietijd draaide ik altijd vlak voor ik weg ging naar een tentamen goed hard I Trust van The Byrds. Tot op een dag die plaat zoek bleek - moest ik 'ongeprogrammeerd' met de bus naar de tentamenlocatie. Tot overmaat van ramp reed de chauffeur de route - die kort daarvoor was veranderd - helemaal verkeerd. Ai, ai, ai wat een slechte signalen bijeen; moet ik nog zeggen dat ik het tentamen toen niet heb gehaald


avatar van tnf
tnf
Fathead schreef:
De onderliggende vraag is dan ook: moet smaak beredeneerbaar zijn? Ik heb vaak geen idee wat mij trekt in bepaalde platen.


Ik weet het wél, maar ondertussen komen de elementen in nummers uit nogal veel verschillende genres voor, zich ongeveer uitstrekkend van vlak na de oorlog tot zeer recent (o.k., het rijtje albums waar het meest recent op gestemd is wekt niet die indruk, ik weet het).

Tja, en leg dan je smaak maar eens uit. Dat kan wel, maar het heeft al snel iets bevreemdends. Alsof je van een andere planeet komt. Omdat de gemiddelde mens ofwel van 1/2/3 specifieke genres houdt, ofwel (lekker algemeen) van 'Top 40-muziek'.

Op de info-pagina van m'n site heb ik het trouwens wél uitgelegd (als je een muzieksite hebt kan je er moeilijk omheen), daar komt het net wat minder afschuwelijk over dan wanneer je termen als 'dynamische productie' móndeling uitspreekt.

Maar mondeling houd ik het maar op 'van alles'.

avatar van Wandelaar
tnf schreef:
...m'n site...
Leuke site om eens te grasduinen!

avatar van tnf
tnf
Dank je. Al zal je de wat minder geijkte titels vooral bij de relatief recente nummers vinden. Wat betreft dat 'relatief'; momenteel gaat het geheel niet verder dan december 2016.

Dat het geen zin heeft om er écht recente muziek op te zetten heeft weer met de titel van dit topic te maken. Ik ben veel te kritisch/selectief, en het delen van recente muziek werkt vooral als je mensen een lange rij aan titels voor kunt schotelen. Lees: als je écht dicht bovenop de nieuwe releases zit (dat doe ik sowieso niet, ik ben een 'losse' luisteraar/rustige muziekontdekker waarbij het balletje qua tijdperk bovendien alle kanten op kan vallen), en er bovendien een redelijk percentage door het filter heen komt.

avatar van Wandelaar
Filteren, selecteren, keuzes maken, je ontkomt er niet aan. Niemand stort zich, at random, in de volle breedte van het muziekaanbod. Met gezond wantrouwen bekijk ik nieuwe releases en pik er heel soms wat uit. Weinig muziek uit de periode 1968 tot 1988 (mijn radiotijd) is me ontgaan en daar kan ik mijn weg prima in vinden. De dure CD versterkte het selectieproces nog verder. Veertig gulden voor een slappe plaat, dat kon je je niet veroorloven. Dus kocht je safe. Internet heeft de ontdekkingsmogelijkheden wel enorm verbreed, maar wie kan zwemmen in de oceaan?

avatar van tnf
tnf
Wandelaar schreef:
Internet heeft de ontdekkingsmogelijkheden wel enorm verbreed, maar wie kan zwemmen in de oceaan?


Sommige mensen verdomde goed, zo blijkt. Van die mensen die het lukt om dagelijks minstens 20 nieuwe nummers te luisteren op Spotify, en er ook nog een goed oordeel over te vellen.

Ik was zo'n anderhalf decennium terug óók heel erg bezig met zoveel mogelijk leren kennen, en kreeg er voornamelijk kortsluiting van in het hoofd.

Voor mezelf werkt het beter om het semi-vanzelf te laten gaan. Ik geef het ontdekkingsproces een duwtje door een bij m'n stemming passende internetzender/podcast/Spotify-lijst aan te zetten, en met een beetje geluk zit er iets wat tussen wat opvalt. Dat nummer wordt dan opgezocht en vaker opgezet, en hopelijk blijkt het een blijvertje. Eventueel leidt het nog naar een album, zeker als er meerdere nummers van dezelfde artiest tussen zitten. Dat was recent bij het album van Fatima het geval.

Op de mp3-speler die buiten de deur mee gaat, staan verder podcasts/gedownloade 'gemist'-uitzendingen van programma's die ik leuk vind (maar die worden ook op een stick gezet voor thuis). Ongeveer voor de helft algemene, brede formats, en ongeveer voor de helft in de hoek die zich uitstrekt van Lefto tot FIP (tipje: Astrolab op Couleur3; die zijn zeker in het relatief rustige eerste uur leuk en kan je gewoon downloaden zonder dat de radiozender die route zo lastig mogelijk probeert te maken ).

Na een aantal keren draaien gaan sommige in eerste instantie niet zo opvallende nummers 'leven'. Opgeven na slechts 1 keer draaien gebeurt niet zo snel, of het moet héél overduidelijk een tegenvallende uitzending zijn.

En als er ergens een recensie opduikt (bijvoorbeeld hier) die erop wijst dat het iets voor me zou kúnnen zijn, wil ik dat ook een kans geven.

Maar het gaat dus allemaal op een relaxed en in de ogen van anderen nogal traag tempo, waarbij muziek mag 'rijpen'. Wat veel tijd kost die ánderen zouden steken in het afwerken van een flinke lijst.

avatar van Wandelaar
Muziek moet rijpen, dat vind ik wel een mooie. Zo is het ook. De luxe om er een decennium overheen te laten gaan. Kijk wat er dan nog van overblijft. Relaxt en niet overal achteraan lopen. Zal ook wel een beetje de leeftijd zijn, in mijn geval dan

PS. Op mijn mp3speler luister ik graag radiopodcasts en vooral hoorspelen, liefst detectives. Ooit had de publieke omroep een hoorspelkern die de meest fantastische producties maakte. Ik schat dat ik daar ruim 1000 uur van heb liggen. Ideaal voor de vakantie.

avatar van tnf
tnf
Ik ben 37, ik heb die leeftijd ook al enige tijd niet meer dat je door 'peer pressure' gepusht wordt om overal dicht bovenop te zitten.

Maar als je 14 bent, is bovenstaande houding ten opzichte van muziek niet handig voor je sociale leven (zeker niet nu mensen elkaar op social media zo ophitsen om maar de 'juiste' dingen te doen/luisteren/dragen/enzovoort, en ook zo snel mogelijk). Dan val je erbuiten als je hier-en-daar eens een nummer oppikt wat na wat ge-google toevallig uit 2018 blijkt te komen.

avatar van Don Cappuccino
tnf schreef:
Maar als je 14 bent, is bovenstaande houding ten opzichte van muziek niet handig voor je sociale leven (zeker niet nu mensen elkaar op social media zo ophitsen om maar de 'juiste' dingen te doen/luisteren/dragen/enzovoort, en ook zo snel mogelijk). Dan val je erbuiten als je hier-en-daar eens een nummer oppikt wat na wat ge-google toevallig uit 2018 blijkt te komen.


Ik ben nu 22, en acht jaar geleden zat ik muzikaal in een compleet andere wereld dan mijn leeftijdsgenoten op de middelbare school. Toch merkte ik niet dat dit sociaal voor mij nadelig was, ik kon met iedereen goed opschieten. Het is wel zo dat ik altijd metalshirts droeg en nog steeds draag, maar voor de rest gewoon "normale" kleding draag. De wat meer alternatieve en gothic-types vielen er wel vaak buiten, terwijl ik stiekem naar vele malen extremere muziek luisterde dan zij. Ik laat het alleen niet zo duidelijk zien.

avatar van Bakema NL
Fathead schreef:
De onderliggende vraag is dan ook: moet smaak beredeneerbaar zijn? Ik heb vaak geen idee wat mij trekt in bepaalde platen.


Dit (en de reactie van De Filosoof op mijn bericht) kloppen wel. Natuurlijk is de sfeer belangrijk, het pakt je of niet. En dan is er muziek dat je gewoon leuk vindt om te horen, muziek waar je echt nog wat meer mee hebt en muziek dat je echt bij de strot grijpt, er zijn wel gradaties zeg maar.
Beredeneerbaar is het niet nee....dus ik luister naar bv. Metallica, thrash metal (ok, het oude metallica dan ) en dan vind ik automatisch ook Megadeth, Pantera en Slayer goed....eh nee dus. Kwestie van gevoel er bij of zo...of juist niet dus. Een zanger kan al een verschil maken bv....zat bands waar de muziek ok is en je afknapt op de muziek, of onderdelen daarvan. En andersom ook, goede zangers maar de rest staat je niet (helemaal) aan.
Ik vind de eerste paar albums van een Mariah Carey best leuke platen maar die Whitney Houston kan ik niet uitstaan.

En ja, hier ook nogal brede interesse....60's, jaren 70 rock, disco, soul, 80's dance/rap/electro, hard(glam)rock, grunge, gothic, neoklassiek, een hele ratjetoe aan meer gangbare top 40 pop, blues, retrodarkwave/darksynth, wat fusion van Marcus Miller/Stanley Clarke/George Duke er tussendoor, funk en weetikveelwatnogmeer. Een beredeneerbare duidelijke lijn zit er niet bepaald in. En dat ik het een goed vindt betekent niet automatisch dat ik een zwaar vergelijkbaar iets ook goed vindt...dat werkt duidelijk niet zo bij mij.

VidG
Ik ben ook kieskeurig met muziek. Alleen wat mij aanspreekt luister ik vaker dan 1 of 2 keer. De krenten in de pap zijn zeldzaam, zeker wanneer je ouder wordt en het nodige hebt ervaren. Kritischer in ieder geval. Mooi proces!

avatar van Cellulord
De krenten waren op en VidG heeft zich uitgeschreven?

Ik verzamel al meer dan 40 jaar en heb nooit een tekort aan krenten.
Bij uitspraken als "Ik heb alles al gehoord" en "Tegenwoodig maken ze geen goede muziek meer" moet ik steeds hard lachen.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:29 uur

geplaatst: vandaag om 07:29 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.