menu

Hier kun je zien welke berichten @themovies als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.

Life of Agony - The Sound of Scars (2019)

3,0
Ik vind het idee achter de nieuwe plaat van LOA goed, namelijk een vervolg maken op de klassieker RRR maar de uitwerking vind ik zeer slapjes. RRR was heavy as f*ck, er werd metal gecombineerd met hardcore en de vocale kwaliteit van Caputo onderscheidde LOA van eender welke band. Op SOS klinkt Caputo meer als een kopie van Scott Weiland, wat op zich geen schande is want zo klonk hij(toen nog;)) al helemaal op Broken Valley, en dat is ironisch genoeg een plaat die ik persoonlijk stukken beter vind dan hun laatste worp. Ik vond het destijds een geslaagde comeback omdat ze weer een andere richting uitgingen, meer richting STP(een band die in mijn ogen 1 superplaat hebben uitgebracht: Purple). Op Broken Valley paste Caputo's stemgeluid van toen perfect bij de muziek die op die plaat staat, op SOS vind ik dat niet zo geslaagd, het stemgeluid vind ik te dun voor de toch wel terug heavier sound van de gitaren en drums en zeker als het de bedoeling was van de bandleden om deze plaat te laten aansluiten op RRR. Als je RRR eerst opzet en daarna SOS afspeelt valt dat toch zwaar tegen. Geef mij dan maar Ugly. Op die plaat klonken ze niet meer hardcore maar meer hardrock/metal. De stem van Caputo klonk perfect in harmonie met de fantastische songs op die plaat. Eigenlijk is Ugly een plaat die ik zelfs meer heb gedraaid dan RRR. SSS, hun derde worp heb ik ook grijsgedraaid, hier klonken ze dan weer meer poppy maar wat een mooie songs staan er op dit album!
RRR is een klassieker, Ugly een perfecte opvolger en SSS kende veel haters omwille van de totale omkeer van hardcore/metal naar rock/pop maar die plaat staat als een huis en moest LOA niet bekend zijn geworden met RRR en SSS als eerste plaat hebben uitgebracht waardoor er dus geen vergelijking mogelijk was met hun verleden dan zou het niet zoveel haat hebben gekregen ook omdat het doelpubliek dan ook totaal anders zou zijn geweest. Die metalheads toch hé! Daarna kwam Caputo met zijn eerste soloplaat Died Laughing, een logisch vervolg op SSS, die nog meer richting pop ging maar ook een hoogvlieger wat mij betreft. En toen werd het ineens stil rond LOA. Hadden ze het bij die eerste drie platen gelaten dan was het voor mij ook goed geweest. Broken Valley vind ik persoonlijk de betere van hun laatste drie worpen omdat ze zoals eerder gezegd hier totaal anders klinken dan op de eerste 3 albums en natuurlijk ook omdat ik de nummers goed vind. A place where there's no more pain en SOS kennen ook wel sterke momenten maar die zijn toch wel zeer schaars en klinken toch vaak als 'dit hebben ze in 't verleden toch al 10 keer beter gedaan dus waarom dit blijven uitmelken?’. Nee dan zet ik liever RRR en Ugly nog eens op i.p.v. deze SOS!