Prince - Sign 'O' the Times (1987)

Alweer dank voor de uitleg.

Nog een laatste vraag: welke nummers van 'Dream Factory' zijn super en niet te vinden op SOTT?

Ik had Housequake , 
Hot Thing, 
Forever in My Life, 
U Got the Look, 
If I Was Your Girlfriend, 
It's Gonna Be a Beautiful Night en Adore voor geen goud willen missen.

Dat is natuurlijk heel erg persoonlijk. Crystal Ball is een geweldig nummer natuurlijk (staat op het verzamel-album Crystal Ball), A Place in heaven vind ik leuk en ik ben nogal liefhebber van All My Dreams. Witness 4 the Prosecution is ook sterk.

Ik denk dat je het ook even in de tijdsgeest moet plaatsen.
Als Dream Factory en het Camille album waren uitgekomen, was dat wel zeer bijzonder geweest.
SOTT is mijn favo album ooit gemaakt, maar ik had liever bovenstaande releases gezien.

Tsjonge jonge wat ben ik weer gevloerd door dit album. Wat. Een. Meesterwerk. If I Was Your Girlfriend, wat een prachtige, ingenieuze compositie. Hoe kreeg hij het toch voor elkaar...

In de jaren tachtig kon ik dit album helemaal niet waarderen, maar nadat ik dit album vanmorgen weer eens heb beluisterd is daar toch echt verandering in gekomen en wel in zeer positieve zin. Stuk voor stuk zeer genietbare nummers. Toch maar goed dat ik het jaren tachtig tijdperk maar weer eens helemaal opnieuw doorneem. Veel albums die ik toen zeer kon waarderen maar nu eigenlijk niks meer aan vind. Maar andersom is het dus ook en Prince is hier het beste bewijs van.

Dat vind ik dus een vreselijk nummer. Gelukkig dat smaken verschillen.

Prince komt echt kapot hard op Housequake. Gruwelijke beat ook. Eén van de meest dope MC's van de jaren '80, dat was ie ook...

Sign 'O' Times staat weer op spotify. Naast veel van zn andere muziek. De kleine grote man draait zich vast om in z'n graf...

Als dat zou kunnen... hij is gecremeerd namelijk. Maar als het hem echt zo geboeid had, had ie wel een testament over nagelaten. Blijkbaar boeide het hem geen zier. Ook de kluis is niet heel erg zorgvuldig ingericht geweest zodat tapes op de goede temperatuur lang bewaard konden blijven. Het was puur voor eigen gebruik en wat er na zijn dood mee gebeurde was blijkbaar niet interessant voor hem.

Geniet dus van het feit dat ie weer stromend te vinden is...maar ik zou toch gaan voor het vinyl...of als t niet anders kan, de cd. Want die beleving is toch niet te vergelijken met de muziek uit een computer boxje?

Sowieso vinyl lennon Ben inmiddels trotse eigenaar van Sign O The Times, Around The World In A Day, Parade, Purple Rain en The Black Album. Nu de rest nog, maar welke eerst?

1. 1999
2. The Rainbow Children
3. Lovesexy

Rainbow Children, voor als je een dikke portefeullie hebt... (op vinyl) Ik heb 'm gelukkig, maar die is niet meer te betalen.



Maar inderdaad 1999, Lovesexy en Controversy zou ik zeggen.

1999 en Lovesexy stonden op het lijstje al zou ik The Rainbow Children graag willen hebben, het het laatste geval is het wachten op de herpersing. Die bedragen die er nu voor betaald worden slaan natuurlijk nergens op.

Wel mooi, vreemd en discusbaar. Ik heb een 20 minuten geleden dit album opgezet omdat het nu op Spotify staat. Uit mezelf had ik het nooit gekocht maar juist Spotify doet mij wel weer kennismaken met het album. Vroegah veel Prince gehoord bij vrienden in de jaren 80. Ik kon wel genieten van een bepaalde stijl in zijn muziek (nummers als Paisley Park, Pop Life of het zeer top uitgevoerde 'Love.. Thy will be done' door Martika - mooiste nummer wat hij ooit geschreven heeft !) en juist die nummers kan ik nu in een mooie playlist zetten.

Het is mooi !

Laten we aub Dirty Mind niet vergeten voor vinylbeleving. Essentieel album.

Jongens rustig aan hè, ook Dirty Mind staat in de planning, maar pas na eerder genoemde platen. Oh en laat ik zeggen dat ik ook pas sinds kort Parade echt op waarde kan schatten. Wat een parel van een plaat is dat ook zeg!

30 jaar oud.... vandaag...

Morgen toch pas? Of eigenlijk eergisteren al (27 maart release in Nederland toch?!). De 30e is UK en de 31e VS.

En in 30 jaar is er geen betere plaat meer gemaakt......

Dat ben ik niet helemaal met je eens, maar dat het na 30 jaar nog steeds mijn nummer 1 is is een feit. Maar dat heeft ook te maken met alle sentimenten van die tijd: mijn eerste Prince concert (Utrecht), de film, en sowieso was ik echt een mega-fan in dat jaar.

Ben NAV de "verjaardag" weer aan t genieten van dit album. Het blijft een magisch goed album. En het is ook een keiharde confrontatie met de werkelijkheid; want wat gaat de tijd verschrikkelijk hard. Voor je het weet is het 30 jaar later, is de uitvoerende overleden en ben je zelf ook een redelijk oude vent aan t worden.... sign o the times...

Sodeju, wat gaat de tijd hard .
Beregoede plaat.

30 jaar oud? Dat is even schrikken, maar keihard waar natuurlijk.

27 maart was dat jaar op een vrijdag zie ik. Dat zou wel kunnen dus. Nieuwe releases waren toen altijd op dinsdag en vrijdag als ik het me goed herinner. Dit betekent dat ik 'm op zaterdag 28 maart 1987 kocht! Weet ook nog dat Frits Spits in die week iedere dag een nummer van de plaat draaide.

In Nederland waren (en zijn) de releases altijd op een vrijdag. UK op maandag en VS dinsdag.

He magnum opus van Prince. Bizarre gedachte dat dit album nog beter had kunnen zijn. Prince werkte in deze tijd heel veel samen met Wendy & Lisa. Hier kwamen schitterende albums uit die Prince als driedubbelaar uit wilde brengen. Dit ging Warner te ver en uiteindelijk resulteerde dit in dit album. Hierdoor misten we heel veel briljante songs die later uit de context op gekke compilaties verschenen. Fans die een exemplaar van Dream Factory hebben, weten dat de funk met een jazzy, poppy inslag waaraan gewerkt werd, absoluut fenomenaal was.
Voor zijn groei vond Prince het na de Parade tour nodig om The Revolution te ontmantelen. Dr Fink mocht blijven en verder werd de band aangevuld met voormalig bandleden van Sheila E. (Boni, Miko, Levi). De blazers mochten blijven, Sheila ging drummen en Cat kwam erbij en de nieuwe band was ontstaan. Met deze band heeft Prince tijdens de SOTT en Lovesexy tours geschiedenis geschreven als het om live performances gaat.
Dan het album. Paars is ingeruild voor Peach and Black en de muziek is een zalige mengelmoes van funk, pop, jazz, psychedlica en rock. Dit leidt tot een niet zo consistent album, maar laat wel zien hoe absurd veelzijdig Prince was.

Sign 'O' the Times
Maatschappijkritische teksten is nooit een specialiteit van Prince geworden en dat is hier ook wel te horen. AIDS, drugsgebruik, orkanen en mislukte ruimte experimenten komen langs op een kale Linn-beat. Live was dit een fenomenale opener met de drummachine en de gitaar van Prince en een in nevelen dansende Cat. De volledige band kwam aan het eind als drumband het podium op marcheren. Een iconische start van het album.

Play in the Sunshine
Van de kale funk schieten we naar een lekker "smile-on-youe-face" nummer. Prince viert een feestje in de zon en het is dan ook een en al hippie-achtige blijheid op dit nummer.

Housequake
Na alle blijheid klinkt "Shut up, already, Damn!" en komen we bij 1 van de meest funky Prince nummers ever. Kaal, strak en met een nieuwe dans. Een ultieme publieksfavoriet.

The Ballad of Dorothy Parker
Eerste rustpunt op het album is dit jazzy Dorothy Parker waar Prince echt een verhaal vertaalt, waarin hij met broek in een bubbelbad stapt en Joni Mitchell props geeft. Muzikaal hoogtepuntje.

It
Oh ja, voor diegenen die het even vergeten waren, Prince was ook het ultieme sexbeest in deze tijd. Hier laat hij horen waar hij in zijn hoofd de hele tijd mee bezig is. Dit resulteert in een wederom keistrak funknummer, waar Prince uitschreeuwt waar hij aan denkt en wat hij wil doen.

Starfish and Coffee
Heel lief liedje, geïnspireerd door een verhaal van Susannah Melvoin. Dit nummer tovert altijd een glimlach op mijn gezicht. Het humoristische verhaal over het afwijkende gedrag van Cynthia Rose. TIjdens Prince aanwezigheid bij The Muppets deed hij dit nummer ook.

Slow Love
De eerste echte ballad, gezongen met falset. Prince vertelt dat het fijner is om de tijd te nemen. Schitterend gezongen, 1 van mijn favorieten van dit album.

Hot Thing
Na een ode aan de liefde volgt weer een wat aardser nummer. Prince probeert een meisje in zijn bed te krijgen.

Forever in My Life
Dan één van de beste nummers van het album. De studioversie is niet heel bijzonder, behalve dat het erg lekker gezongen wordt. Tijdens de SOTT tour werd dit nummer uitgesponnen met gospelachtige koren en Prince op akoestische gitaar. BRILJANT!

U Got the Look
We weten dat Prince hele lekker popliedjes kan schrijven en dit is weer zo'n fantastisch nummer uit het rijtje When You Were Mine, Little Red Corvette en Raspberry Beret. De vocalen worden gedeeld met Sheena Easton die onder Prince transformeerde van een braaf zangeresje tot een ware vamp.

If I Was Your Girlfriend
Oorspronkelijk bedoeld voor het album van Prince' vrouwelijke alter ego: Camille. Tekstueel steengoed nummer waar Prince aan zijn vriendin vraagt of hun relatie intiemer zou worden als hij haar BFF zou zijn. Schitterende gezongen en uiteraard ook met wat sexuele toespelingen is dit volgens veel fans 1 van de betere Prince nummers ooit. Na 30 jaar groeit dit nummer bij mij nog altijd.

Strange Relationship
In dit poppy nummer bezingt Prince de dualiteit van de liefde.

I Could Never Take the Place of Your Man
Funky poprock. Geen artiest beheerst dit beter dan Prince. Een heerlijk nummer waar Prince zijn gitaar laat brullen. Live werd het gitaarstuk nog veel verder uitgebreid en later in zijn carrière maakte Prince er zelfs een briljant bluesnummer van.

The Cross
Toen Prince Johava werd, werd dit nummer omgedoopt tot The Christ. Hij speelde het vervolgens veel te weinig. Het begint heel rustig en naar het einde toe begint Prince te schreeuwen en zijn gitaar te gieren. Waanzinnig goed nummer!

It's Gonna Be a Beautiful Night
De laatste bijdrage van The Revolution. De band laat hier nog maar eens horen dat er eigenlijk geen enkele band van Prince meer zo'n strakke en tegelijk hele losse funkjam kon neerzetten. Prince bespeelt de bandleden alsof het instrumenten zijn. Eén groot feest dat ervoor zorgt dat heimwee naar The Revolution nooit helemaal is verdwenen.

Adore
In het kader van: save the best for last sluit dit dubbelalbum af met 1 van de allermooiste liefdesliedjes ooit. Mooier kan het niet bezongen worden. Vocaal, muzikaal en tekstueel, alles klopt. Kippenvel tot in de hemel.

Was het al duidelijk dat dit een leuk plaatje is? Zo niet, bij deze. Een beter album wordt nooit meer gemaakt!

Ik vergeet die aansteker-wave ook nooit meer. Wist niet wat ik meemaakte: magisch. Dat grapje werd latere tours door het publiek ook uitgevoerd (o.a. tijdens The Question of U ten tijde van de Nude tour).