Prince - Sign 'O' the Times (1987)

Het is ook al in menig muziekblad uitgeroepen tot de Reissue van het Jaar. Dat lijkt me ook een meer toepasselijke titel.

Wat zijn die juiste albums dan?!

Ik ben het in principe helemaal met je eens. Toch is er geen release met zoveel nooit eerder uitgebracht materiaal dat mij in 2020 zo kan bekoren als SOTT.

Dat kon natuurlijk ook niet anders.

Gidge - New Light (2020) - MusicMeter.nl
Freddie Gibbs & The Alchemist - Alfredo (2020) - MusicMeter.nl
Fiona Apple - Fetch the Bolt Cutters (2020) - MusicMeter.nl
Caribou - Suddenly (2020) - MusicMeter.nl

Dat is weer wat anders

Same here

Het kostte even, maar ik heb eindelijk alle onderdelen uit de box voldoende tot me kunnen nemen. Door het live-materiaal, de beelden, de foto's, de teksten en vooral door alle Vault tracks is Sign o' the Times nog verder in mijn waardering gestegen. Uit alles blijkt wat een creativiteit Prince in die periode had en vooral ook wat een drive.

Hij had het geluk dat er zoveel personen in zijn omgeving bereid waren daar onverkort in mee te gaan, want wat hij van hen vroeg ontsteeg vaak het redelijke, en niet zo'n beetje ook.
In haar zeer lezenswaardige bijdrage geeft engineer Susan Rogers hier nog uitsluitend lof aan haar werkgever, uit een interview in Lust for Life bleek toch ook wel hoe onmogelijk Prince kon zijn. Toch kan ook zij trots zijn op de kolossale hoeveelheid aan kwalitatief goed materiaal die in die periode hebben vastgelegd.

Ik weet niet of de kluizen voor deze periode nu leeg zijn (vast niet), maar deze prachtbox hebben we toch maar vast binnen. Met voorsprong de beste reissue van 2020.

Als jonge jongen in de jaren 80 was ik al snel fan van Michael Jackson en zong ik nummers als Beat It en Billie Jean mee,en ook een nummer als We Are The World. In 1987 kwam toen zijn album Bad uit en kreeg ik de cassettes van Thriller en Bad in oktober van dat jaar voor mijn 12e verjaardag.

Op school was ook een klasgenootje fan van Prince (Purple Rain was toen de hit) en later op de middelbare school hoorde ik het vreemde Sign O' The Times. De singles die de jaren daarna uitkwamen vond ik wel tof, maar ik kocht geen muziek van hem. Met uitzondering van de Batman-soundtrack, die ik goedkoop op cassette kocht en heel vaak heb gedraaid.

De enige albums die ik later van Prince kocht waren de cd's van The Gold Experience (geweldig) en SOTT waar wel wat leuke tracks op staan maar verder niet veel mee kon. Dat album ging een paar jaar terug in een opruimbui met veel andere cd's de deur uit, maar kwam de 3cd The Hits/The B-Sides in huis en de lp Purple Rain. Via download-soundtracks haalde ik de deluxe versie van dat album gratis binnen. Een aantal leuke Vault tracks, maar ook genoeg skip-momenten voor deze niet-fan.

En toch bleef SOTT aan mij trekken en besloot ik vorige week de 8cd+dvd box aan te schaffen, na het bekijken van de unboxing video en het lezen van de eerste pagina's hier op MuMe.
En het moet worden gezegd, het album zelf is beter dan ik mij kon heugen. Okee, er zullen wel wat luisterbeurten overheen gaan voor ik het album volledig op waarde kan schatten. Ook de 3e cd (single edits, 12"es en b-sides is zeer de moeite waard. De lange versies van La La La en U Got The Look bijvoorbeeld, maar ook de versies van Hot Thing zijn lekker.

De Vault tracks zou ik in etappes tot mij moeten nemen. Halverwege cd 4 moest ik hem even uitzetten. Ook de dvd ging gisteravond halverwege uit (volume stond ook zacht en was ik moe).

Het prachtige boek heeft erg informatieve lines Notes bij elke Vault track, maar de conversatie met Dave Chapelle is soms niet te begrijpen voor mij. Zelfs met een woordenboek zou er geen touw aan vast te knopen zijn voor mij. Hetzelfde had ik met het verhaal in van de producer van Bowies Never Let Me Down in diens Era 4 lp-box Loving The Alien.

Terug naar de muziek: de 3* die ik eerder aan dit album gaf, is al verhoogd naar 4*. Wie weet dat dit nog hoger gaat worden.
Nadat ik afgelopen jaren eerst Radiohead weer in mijn armen sloot en alle cd's na OKC weer kocht, daarna Marillion weer (dankzij de 4-lp van All One Tonight alles na AOS aangeschaft) en Madonna begin dit jaar, is blijkbaar nu Prince aan de beurt om zijn oeuvre te (her) ontdekken.

Vault tracks I is een lekkere cd. Jazzy, laidback en toch avontuurlijk.
Na mijn vakantie de cd's rippen voor op mijn usb voor in de auto tijdens mijn werk en kan ik er rustig verder naar luisteren. Releases als dit kost de nodige tijd om te beluisteren en te doorgronden.

Maar ik kan nu al concluderen dat deze box een prima aankoop is geweest. In eerste instantie veel geld (140 euro) voor een album dat je eerst van de hand hebt gedaan omdat je er niet veel mee kan, maar deze box ziet er niet alleen super uit qua artwork (ook belangrijk), maar is ook erg leerzaam en muzikaal klinkt het ook erg goed. En vooral voor niet-kenners is er veel te ontdekken.

Zo, inmiddels de 3 cd's Vault Tracks ook een paar keer achter de rug en ik kan niet anders concluderen dat ik hier erg blij van word. Eigenlijk onbegrijpelijk dat een aanzienlijk deel niet gewoon op een regulier album is verschenen.
Can I Play With U met Miles Davis, Soul Phychedelicide, Witness 4 The Procecution, Power Fantastic, Blanche, A Pkace In Heaven (Lisa vocals)... Geweldige tracks. En de Shep Pettibone Club Mix van Strange Relationship is een geweldige afsluiter van de 3 cd's.

Niet alles doet mij wat, maar over all is het echt genieten. Ook duidelijk dat Prince op twee gedachtes hinkt. Muzikale vrijheid en lekker de muziek maken die hij wilt, maar ook de popartiest uit moeten hangen bij zijn platenmaatschappij. Dat hoor ik ook terug op het album Sign "O" The Times zelf. Een aantal lekkere Top 40-knallers, maar ook tracks met vreemde teksten (Starfish & Coffee) en lastige tracks als It.

Op naar het Vredenburg-concert, waarvan de eerste helft van de eerste cd als erg de pan uit swingt.

Was het maar waar Maak er maar Galgenwaard van (overigens een vrij intiem stadion)

Ja, die bedoelde ik ook natuurlijk.
Zoiets als de Kuip Ahoy noemen

Tja, ik had het nooit gedacht, maar soms zijn er krachten van buitenaf die je weer naar een album toetrekken waar je eerst weinig mee had, en die nu per luisterbeurt beter en beter wordt, en dat is ook met dit album gebleken.
Waardering verhoogd naar 4,5*, omdat toch niet alles raak is de eerste plaat /cd).

En 5* voor de 8cd+dvd+boek super deluxe edition.

Vanmiddag de box binnen gekregen , wat een machtig mooi hebbeding. Dit zijn toch wel de heruitgaves waar ik blij van wordt. Ik hoop dat ze Around the World in a Day en Parade ook zo onder handen gaan nemen in de toekomst. 5 sterren blijven natuurlijk staan.

LP of cd-box?

Ik heb net in de auto genoten van Power Fantastic van Vault Tracks I. Ruim 7 minuten ingetogen klasse...

CD Box

Daar mag Lovesexy way mij betreft aan toegevoegd worden dan

En weer een nieuwe heruitgave.

Op White swirl vinyl...via Target usa...
Ik geloof het allemaal wel....

https://www.target.com/p/prince-sign-o-8217-the-times-target-exclusive-vinyl/-/A-85383181

Kan iemand me vertellen waarom deze plaat nou zo hoog gewaardeerd wordt? 'U got the Look' en 'If I was your Girlfriend' hoor ik graag en 'The Cross' zelfs zeer graag maar verder doet het me niet veel, terwijl de albums 'Around the World in a Day' en 'Purple Rain' voor mij voor meer dan 50% uit toppers bestaan.

Ken 'm trouwens al sinds ie uitkwam, regelmatig gedraaid, dus echt wel kans gegeven.

Ik weet dat veel mensen er anders over denken, dus ik hoor het graag!

Nou, 28 pagina's aan veelal lovende berichten, waaronder 16 veelal lovende recensies. Choose your pick

Ik sta nog steeds achter wat ik schreef in mijn eigen recensie:



Maar bovenal is dit heel goed vinden denk ik hetzelfde als dit heel slecht vinden, of heel matig. Het is een gevoelskwestie.

Omdat heel veel mensen dat nu eenmaal zo vinden

En voor mij persoonlijk gepaard met het beste concert waar ik ooit bij mocht zijn. Dat geeft het net een beetje voorsprong op albums als Purple Rain, Parade, ATWIAD en Lovesexy, die ik net zo goed vind.

Dat is hetzelfde als vragen waarom jij er minder mee kan dan andere albums. Dat is niet uit te leggen. Wat Arthur dus ook zegt.

Ja, een geweldige concertervaring blijf je soms associeren met dat album, dat snap ik helemaal.
Niet altijd overigens: ik was slechts 1 x bij his royal sexy mothertf*ckerness, bij de LoveSexy tour maar die plaat draai ik nooit meer, Around the World juist wel...

Veel Prince fans waarderen dit album vanwege de enorme variatie aan stijlen. Prince laat hier zijn hele palet aan talent zien. Daardoor is het album misschien niet zo consistent als de albums die jij aanhaalt. Daar zou gelijk het verschil in luisterervaring kunnen zitten.

Ik vind vooral het stuk van nr. 1 t/m nr. 16 erg sterk matthijs.

Verder is het inderdaad een zeer veelzijdige dubbelaar (van de rock n roll van Play in the sunshine tot de R&B van Adore, de jazzy funk van Dorothy Parker, subtiel funky in If i was your girlfriend, gospel invloeden op Forever in my life, traditioneel geilere nummers als Hot Thing of It, gitaarwerk in I could never take the place etc. etc.).
Ook een veel volwassener plaat dan Purple Rain bijvoorbeeld. Zowel muzikaal (ik noem nogmaals mijn favoriet nummertje 4) als tekstueel in de titeltrack. Waarvan een coole album versie trouwens.