menu

Gorki - Plan B (2004)

mijn stem
3,54 (80)
80 stemmen

Belgiƫ
Pop / Rock
Label: Lipstick Notes

  1. Een Schaduw in de Schemering (4:19)
  2. Engeland (3:27)
  3. Elektronica voor Geliefden (2:30)
  4. Verboden Terrein (3:58)
  5. Plan B (4:23)
  6. Ik Kom Onverwacht (3:19)
  7. Zolang het Duurde (3:06)
  8. Prins van de Duisternis (2:50)
  9. Donkere Stille Gangen (3:53)
  10. Robots in een Ruimtetuig (4:10)
totale tijdsduur: 35:55
zoeken in:
avatar van titan
3,5
titan (crew)
In vergelijking met de twee ingetogen voorgangers (Eindelijk vakantie en Vooruitgang) klinkt Plan B een stuk steviger en elektronischer. Voor de rest klinkt het allemaal redelijk vertrouwd. Nog steeds aangenaam mistroostig dus en Luc de Vos is nog altijd de man die allergisch is voor geluk.

Hoewel de band m.i. haar artistieke hoogtepunt al gehad heeft is het toch raar dat we in Nederland zo achter Blof en Acda en de Munnik aanlopen als er gewoon Gorki is. 3,5*

avatar van andré
volgende week spelen ze in het Patronaat! ben erg benieuwd naar de nieuwe nummers!

avatar van Zachary Glass
4,0
"Prins van de duisternis" - wat een machtig nummer.

En het kersenseizoen breekt weer aan/ het duurt zo kort/je moet er nu voor gaan/ik prop mijn mond vol en ik spoel ze door

Dat neurie ik de laatste tijd en ook deze super-de-luxe zin:

jong zijn doe je zo/Je neemt wat je hart verlangt/en betalen doe je later wel een keer

De lente is in het land ... en jongens ik pluk de kersen reeds vroeg in de ochtend - hier dat extra glaasje sinaasappelsap

avatar van titan
3,5
titan (crew)
Prins van de duisternis is inderdaad een lekker nummer, het ruigste zelfs dat Gorki ooit opnam. Al dan niet toevallig is dit nummer ingeklemd tussen twee fraaie ballads, waarvan vooral Donkere stille gangen erg mooi is. Leuke tekst ook met typische Gorkizinnen als

morgen is er weer een dag/Het kan alleen beter gaan/ Maar deze geur raak je niet kwijt

4,5
Het is inderdaad onsnapbaar, dat je hier in Nederland geen Gorki-cultuur hebt zeg maar. Blof en Scene komen nog het dichtst in de buurt, maar qua emotionele impact is Luc de Vos en kornuiten ongevenaard!

avatar van Savant
3,5
Op het moment dat ik iemand weer eens Gorki met Blof hoor vergelijken dan valt de taalkwab me toch weer spontaan uit de hersenpan. Muzikaal heeft het al amper overeenkomsten, maar tekstueel vergelijken van Blof met Gorki is écht vragen om moeilijkheden. Die tekstschijrver van Blof is de candlelightplatitudes nog nooit ontstegen, en wat het allemaal nog veel erger maakt is dat dit dan in ons land voor kunst doorgaat. Die puberkamerromantiek. Die gezwollen pathetiek. Dat opkloppen van de emotie door te roeren met 'het grote gebaar'. Het is van elke vorm van subtiliteit ontspeent. En dat is allemaal niet te zeggen over Gorki.

Geloof me, Gorki (taalkunstenaar de Vos wel te verstaan) vergelijken met Blof raakt me harder dan ik hebben kan. Niet meer doen!!

Father McKenzie
IK had Gorki nà het flauwe en matige "Vooruitgang" een beetje opgegeven, misschien onterecht?
Ik zal trachten deze toch eens te beluisteren, ik hoop dat muzikaal herstel aan de orde is.
Als je ziet hoe sterk die eerste albums waren, màn!

avatar van Zandkuiken
3,5
Hoewel Vos en z'n handlangers er hier zeker nog 'n prima schijf hebben uitgeperst, heb ik wat het gevoel dat er te veel op de automatische piloot wordt gespeeld. Alsof er nog enkele liedjes gefabriceerd moésten worden. Bijwijlen is het nog écht genieten geblazen, maar af en toe is het mij te vrijblijvend. Er staan simpelweg te weinig van m'n Gorki-favorieten op deze plaat om van 'n echte voltreffer te kunnen spreken.
De melancholie van Donkere Stille Gangen en vooral Zolang Het Duurde doen me even opleven, om nog maar van het fenomenale titelnummer te zwijgen. Maar daar staan dan de platte grunge van Prins Van De Duisternis en lauwe songs genre Ik Kom Onverwacht of Verboden Terrein tegenover.
Het is maar dat ze me in het verleden zo ontzettend hebben weten raken, dat Plan B een eerder teleurstellende schakel is binnen het rijke oeuvre van deze Gentenaren.

avatar van Strangeways
5,0
Plan B is een album dat op MusicMeter nooit de waardering heeft gekregen die het verdient. Laat ik vooropstellen dat het niet de relevantie heeft van het debuut of Eindelijk Vakantie!, maar het toekennen van de maximale score is hier een kwestie van gevoel (die omstreden scheidsrechter met zijn vaak onverklaarbare beslissingen). In de zomer van 2004 heb ik Plan B helemaal grijs gedraaid en bijna 6 jaar na de release geeft het me nog evenveel voldoening.

Ik ben het niet eens met mijn voorganger als hij spreekt van lauwe songs en spelen op de automatische piloot. Dit is voornamelijk rustige luisterpop, met Verboden Terrein en Ik Kom Onverwacht voor mij juist als hòògtepunten. Luc de Vos kan een onverbeterlijke paljas zijn, maar hier is hij een voorbeeldig zanger en klinkt hij echt oprecht als hij zingt: “Ik profileerde mij op de achtergrond / en ik deed alsof ik verder niet bestond” en “Ik kan kijgen wat ik wil / en toch ben ik arm maar ik hou het stil / Van herinneringen ben ik nu bevrijd / en wat ik droomde, dat ben ik al vergeten”. Zo mooi.

Natuurlijk verliest een oude vos nooit zijn streken. Het zingen over kabouters op een toverberg en Mowgli in het oerwoud is natuurlijk kinderlijk en "Ik open haar benen / Ik speel met haar tenen / Ik hou mijn geluk in mijn eigen hand” is weer ouderwets dubbelzinning seksueel, maar over de gehele linie vind ik Plan B een volwassen album. Voor Vos was het zeker niet zomaar een plaatje dat afgeleverd moest worden. Hij trok zelfs naar Engeland om de cd in de Abbey Road studio te laten masteren, hetgeen achteraf een flinke financiële aderlating bleek.

Het is, met bijna 36 minuten, een kort album, maar dit is ook meteen een kracht. Waar op Ik Ben Aanwezig nog meerdere nummers te lang doorgingen, is alles hier kort en bondig gehouden.Uitzondering is wellicht Een Schaduw in de Schemering, een overigens fantastische opener met electro-beat, die best op 3 minuten afgeklokt had kunnen worden. Verder wordt er prima gedoseerd; op plek 3 en 8 in de tracklist staan de twee kortste en enige ruigere nummers: Elektronica voor Geliefden en Prins van de Duisternis, als tegenhangers voor de geweldige bitterzoete melancholie van Zolang het Duurde en Donkere Stille Gangen.

Arbeidsdeskundige
Mingus schreef:
Het is inderdaad onsnapbaar, dat je hier in Nederland geen Gorki-cultuur hebt zeg maar. Blof en Scene komen nog het dichtst in de buurt, maar qua emotionele impact is Luc de Vos en kornuiten ongevenaard!
Dat bewijst hij ook op dit album.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:23 uur

geplaatst: vandaag om 18:23 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.