menu

The Gutter Twins - Saturnalia (2008)

mijn stem
3,73 (212)
212 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Sub Pop

  1. The Stations (4:34)
  2. God's Children (4:57)
  3. All Misery / Flowers (4:23)
  4. The Body (3:03)
  5. Idle Hands (4:37)
  6. Circle the Fringes (5:24)
  7. Who Will Lead Us? (3:49)
  8. Seven Stories Underground (3:22)
  9. I Was in Love with You (4:26)
  10. Bête Noire (3:50)
  11. Each to Each (4:49)
  12. Front Street (5:23)
totale tijdsduur: 52:37
zoeken in:
avatar van Noki
4,0
Goed luisterbare CD van een uniek duo. Alleen dat maakt hem al de moeite waard.

avatar van deric raven
4,0
Het meest duistere album van Greg Dulli.
Zo zwart als de doorrookte longen van Mark Lanegan.
Normaal haalt Lanegan het beste bij iemand naar boven.
In een ondergeschikte rol.
Hier is het vooral slechtheid.
Als een duivel op Dulli’s schouder.
Eigent hij regelmatig zich de zangpartijen toe.

Al vanaf The Stations is het duidelijk.
Geen gemakkelijke kost.
Je proeft het verdriet.
Openbaring van een verteerde ziel.
Weinig ruimte voor gevoeligheid.
Gitaarakkoorden als geweersalvo’s in God’s Children.
Afstraffing voor geuite emotie.

Lanegan is heerser hier.
Dwingt Dulli naar de achtergrond.
In The Body onderneemt hij een poging om naar het geluid van Afghan Whigs terug te grijpen.
Waardoor hij vervolgens bij Idle Hands weer op het matje geroepen wordt.
Duidelijk aan elkaar gewaagd.
Echter nooit verwacht dat Lanegan de leidersrol zo goed kan vervullen.
Zijn schuchtere houding bij optredens doet het tegenovergestelde vermoeden.
De demonen zijn ontwaakt.

Zonder Saturnalia zou Dynamite Steps van The Twilight Singers anders geklonken hebben.
Dulli die weer wankelend in het leven staat.
Opgeroepen door dit project.
Zijn drang tot kwetsbaarheid is weder gekeerd.
Ik verwacht dan ook geen tweede The Gutter Twins album meer.
Dit zou teveel blijvende littekens achterlaten.
Het hart zou dood bloeden.
Nu wordt het echter gezalfd door een flinke lading whisky.

avatar van Madjack71
4,5
Lanegan en Dulli, das een goede combi...anders als met Isobel, maar zeker zoniet beter in het neerzetten van sfeer. De donkere duisternis van Lanegan sluit naadloos aan met de gekweldheid van Dulli. Muzikaal steekt het goed in elkaar en klinkt het zoals ik een album graag mag horen...nieuwsgierig van nummer naar nummer. Rock met een Randje. Sreaming Trees, Afghan Whigs, The Twilight Singers, The Gutter Twins...muzikale verwennerij en dat is het.

5,0
Werkelijk één van de allerbeste albums die ik in de laatste jaren mocht beluisteren. Lag in 2008-2009 indien niet wekelijks dan toch minstens tweewekelijks op.
Nooit gedacht dat je voorbij je adolescentie nog albums kunt tegenkomen die je zo vaak herbeluistert dat zij zich in je je geheugen groeven.

vanson
deric raven schreef:
Het meest duistere album van Greg Dulli.


Zou zeggen dat Powder Burns in aanmerking komt voor het meest 'duistere' album van Greg Dulli. Vind hier ook veel meer hoop uit spreken. Was 'Saturnalia' niet een feest ter ere van de terugkomst van het licht na de donkere winter?


deric raven schreef:
Lanegan is heerser hier. Dwingt Dulli naar de achtergrond


Lanegan excelleert dankzij Dulli. Zelf denk ik dat Dulli van positieve invloed is geweest op Lanegan. Het is niet voor niets dat Lanegan na dit album zich minder zelfdestructief ging gedragen.


deric raven schreef:
Zonder Saturnalia zou Dynamite Steps van The Twilight Singers anders geklonken hebben.
Dulli die weer wankelend in het leven staat.


Helemaal mee eens! Maar waar jij Donkerte ziet, zie ik een voortschrijdende Lichtheid, een hoopvol randje.

avatar van deric raven
4,0
Dat hoor ik dan wel weer bij Dynamite Steps.
Die klinkt voor mij als de afsluiting van een donkere periode.

avatar van frolunda
4,0
Mooie,donkere en erg bezwerende plaat met twee van meest emotioneel geladen rockstemmen van pakweg de laatste twintig jaar.Vooral Idle hands vind ik schitterend............Hoes ziet er trouwens ook geweldig uit.

avatar van matthijs
thetinderstick schreef:
Moeilijk om deze plaat te beoordelen. Ik heb deze plaat nu een keer of 10 gehoord, maar er blijven stukken die maar een beetje lijken voort te kabbelen. Ik hoor echter wel dat dit een typische groeiplaat is, dus dat kan nog goed komen.

Kan een plaat na 10 luisterbeurten nog verder groeien? Is mij nog nooit overkomen en ik luister best veel.

matthijs schreef:
Kan een plaat na 10 luisterbeurten nog verder groeien? Is mij nog nooit overkomen en ik luister best veel.


You're trolling right?

Ik heb soms jaren en talloze luisterbeurten nodig vooraleer ik waarlijk het licht zie.

avatar van thetinderstick
4,0
Franck Maudit schreef:
(quote)


You're trolling right?

Ik heb soms jaren en talloze luisterbeurten nodig vooraleer ik waarlijk het licht zie.


Precies. Kan soms zelfs jaren duren.

avatar van EttaJamesBrown
3,5
Waarlijk het licht zien? Dat is niet iedereen gegeven. Ook niet na 10 jaar.

EttaJamesBrown schreef:
Waarlijk het licht zien? Dat is niet iedereen gegeven. Ook niet na 10 jaar.


We kunnen niet allemaal de kaars die in het donker brandt zijn

avatar van matthijs
Ik geloof best dat het kan dat een plaat na 10 luisterbeurten nog (veel) mooier wordt maar eerlijk, zonder getrol, ik ken die ervaring zelf niet. Ik draai op dit moment "An end has a start" van The Editors en die vind ik deze pakweg 6e x wel mooier dan de 5e x maar dat is al uitzonderlijk. Voor mij dan he. Wat overigens wel uitmaakt bij mij is hoe aandachtig ik luister. 1 x aandachtig luisteren staat gelijk aan 3 x op de achtergrond. En meestal luister ik vrij aandachtig.

avatar van deric raven
4,0
9 keer op Spotify luisteren, en de 10e keer op cd met een goede versterker en boxen kan ook een ander gevoel geven.

avatar van matthijs
deric raven schreef:
9 keer op Spotify luisteren, en de 10e keer op cd met een goede versterker en boxen kan ook een ander gevoel geven.

Ja? Dat ken ik niet zo. Ik heb wel s dat ik een album een paar keer heb gehoord en eigenlijk al heb afgeschreven, nog eens via hoofdtelefoon hoor en dan prettig verrast ben. Dat ik bv instrumenten kan horen die ik de eerste keren niet hoorde. Dit leidt nooit tot een 180 graden draai in mijn oordeel, maar het kan wel behoeden dat een cd naar de kringloop gaat...

avatar van frolunda
4,0
Ik moet zeggen dat de broeierige sound en de onderhuidse spanning dit album toch per elke draaibeurt naar iets grotere hoogte tilt.
De twee stemmen helpen natuurlijk ook erg mee.

avatar van EttaJamesBrown
3,5
Ben benieuwd, Franck Maudit.

Oei, moet ik mijn licht laten schijnen EttaJamesBrown?
Dat kan ik helaas niet op commando.
Ik kan u wel vertellen dat de recentste luisterbeurt me goed beviel.

avatar van HansVon
4,5
frolunda schreef:
Ik moet zeggen dat de broeierige sound en de onderhuidse spanning dit album toch per elke draaibeurt naar iets grotere hoogte tilt.
De twee stemmen helpen natuurlijk ook erg mee.


Helemaal mee eens!
Ben al lang een Lanegan fan, maar samen is het ook heel fraai. Lekkere donkere stemmen bij elkaar !
Maar ook..... niet te vergeten dat ze er nog een stel goeie musici bij hebben die dit album top maken

Parlotones
Heb deze muziek vanavond ontdekt via MP Deze cd staat dus te koop op marktplaats. Bij die persoon stond meer wat mijn aandacht ook trok, en deze cover sprak mij aan op.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:11 uur

geplaatst: vandaag om 09:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.