Coldplay - Parachutes (2000)

Don't Panic is het beste nummer dat ze ooit maakten (en waarschijnlijk ooit zullen maken)... daarna ging alles bergaf

Legendarisch debuut album van Coldplay en één van de beste platen tot nu toe. Opzetten, geluidsvolume op standje burenruzie, beetje koud buiten en genieten maar!

Denk dat ik deze alweer een jaar+ niet meer geluisterd had. Wat wil je ook met zoveel nieuwe muziek/bands. Maar sommige albums blijven altijd wel een keer terug komen. Meteen maar een stem en berichtje aan gekoppeld.

Dit is echt een classic voor mij. Ik denk dat dit een jaar of 8 geleden het eerste echt rustige album was welke ik echt in zijn geheel kon waarderen. Een eyeopener voor mij. Echt geen minder nummer te bekennen. Vreemd genoeg doen de minder bekende nummers me tegenwoordig wat meer dan de (ook prachtige) radiohits van dit album. Dat heb ik wel vaker bij albums die de tand des tijds doorstaan. ''Spies en de 3 afsluiters'' vind ik de uitschieters. Van de hits vind ik ''Trouble'' de mooiste. Prachtige stijl. Die ''zeurende'' gitaar vind ik echt typisch Coldplay..Op ''A Rush of Blood to the Head'' is dit nog mooier gedaan. Zijn stem komt op dit album wel echt super tot zijn recht. Ik denk dat ik de opvolger in zijn geheel net een tikkeltje beter vind. Maar dat zal wel een beetje afhankelijk zijn van de stemming. Deze is wat softer waardoor ik deze gewoon minder vaak draai. Twijfel tussen een 4,5 en een 5,0.

18 Jaar geleden, sheez, tijd vliegt. Destijds vond ik dit een overrompelend debuut. Zo'n plaat die ik altijd al had willen horen en heel veel innerlijke breingolven streelde. Nu draai ik de plaat veel minder, ook door de vreselijke platen die na 'X&Y' volgden. Toch, als een van de nummers weer eens ergens voorbij komt, maakt het me altijd een klein slagje blijer. Het blijft o zo mooi, Parachutes.

Ja, het is hier en daar vreselijk sentimenteel, maar zo mooi gedaan dat het makkelijk is om dat te vergeven. Zigeunertranen geschilderd door Rembrandt, van Gogh of Picasso. Zoiets. Het platte gevangen in een golfplaat.

Coldplay was de eerste van de jaren 00 bands die ik echt ging waarderen. Het verschil is dat de meeste van die bands goede albums bleven maken, Franz Ferdinand, Arctic Monkeys, Kaizers Orchestra om er drie te noemen. Coldplay niet en daarmee zijn ze uit dit lijstje gevallen.

Mijn kopstuk van Coldplay: de meest legendarische band aller tijden. Kan niet stoppen met ernaar luisteren.

En toch maar 4 sterren

Ik wel.

Legendarisch omdat ze enorm goed begonnen en daarna steeds verder diep weg zakten?

Haha ach, smaken verschillen. Ik kan ervan genieten

Heerlijk album blijft dit toch. Lastig om een favoriet nummer te kiezen, want Don't Panic, Shiver, Yellow en Trouble zijn allemaal geweldig. De andere nummers mogen er ook zeker zijn, met daarbij eervolle vermeldingen voor We Never Change en Everything's Not Lost. Hier begon het dus allemaal mee bij Coldplay. Toch gek dat het alweer 19 jaar geleden is.

Ik vind dit het beste album van Coldplay. Mijn favoriete nummers zijn Yellow en Trouble.

Ooit in 2002, a rush of blood..... aangeschaft, dacht toen mijn nieuwe favo band te hebben ontdekt, x&y uit 2005 vond ik al een stuk minder, ooit eens gebrand op een schijfje, kon mijn aandacht niet vasthouden en derhalve nooit aangeschaft, evenals alle opvolgers.
Nooit aan gedacht om eens bij het begin te beginnen, tot ik gisteren op een beurs deze voor een euro tegenkwam. Wonderschoon, prachtig klankbeeld, een tandje beter dan a rush...., jammer dat ze het sterke begin niet hebben kunnen vasthouden, voorlopig ****, maar zal deze nog vaak luisteren.

Zonder twijfel het beste album van hen. Ik heb het eerder voor 'don't panic' en 'spies'. Eerste 2 albums zijn de beste, daarna gaat het bergaf. Tegenwoordig doen ze me denken aan leraars die nummers spelen op school.

Tikkeltje minder dan A Rush Of Blood To The Head, maar ook deze beluister ik graag! Don't Panic, Shiver, Yellow en Trouble zijn hier mijn favoriete nummers.

Samen met A Rush Of Blood To The Head hun beste album. En top dat deze in november op geel vinyl uitkomt.

Vreemd genoeg nog nooit dit album in zijn geheel beluisterd en dat is me niet tegengevallen. Soms iets te kaal en het gevoel dat enkele keren hetzelfde trucje wordt uitgehaald. Maar overall veel mooie, genietbare nummers, waarbij ik een voorkeur voorlopig heb voor de tweede albumhelft.

Na 20 jaar heb ik de 20th anniversary yellow vinyl editie op de draaitafel liggen. Deze klinkt trouwens net zo fraai als hij eruit ziet. En het album komt weer net zo hard binnen als 20 jaar geleden. Door de ontwikkeling van de band Coldplay na A Rush Of Blood To The Head, had ik mijn beoordeling niet meer op 5* staan en dat blijkt echt onterecht. Wat is dit toch een indringende, prachtige muziek met sterke teksten. Elk nummer is raak en de rustige soms haast teruggetrokken uitvoering maakt het geheel nog mooier. Mijn favoriete songs zijn Don't Panic, Shiver, Spies, Yellow, Trouble, We Never Change & Everything's Not Lost. Een monumentaal debuut dit Parachutes van Coldplay.

Coldplay heeft met dit eerste album een prima start gemaakt! Volgens mij hebben ze dat niveau slechts op de eerste drie of vier platen weten te handhaven. Daarna blijven ze meestal goeie platen maken, maar ze hebben toch een stapje terug gedaan. Ik vind hun eerste album nog steeds het beste.

20 jaar geleden alweer. Aardig debuutje hoor. 3,5*

Don't Panic (2:17)  3,5
Shiver (5:00)  3,0
Spies (5:19) 2,5
Sparks (3:47) 2,5
Yellow (4:29)  5,0
Trouble (4:31)  4,0
Parachutes (0:46) 3,5
High Speed (4:14) 3,0
We Never Change (4:09) 3,5
Everything's Not Lost / Life Is for Living 3,5

Ik kreeg zojuist de 20th anniversary yellow vinyl editie binnen. Alleen heb ik volgens mij een mispress. Het ene label op het vinyl vermeldt "Side B" en "Parachutes" (dat is juist), maar het label op de andere kant vermeldt "Side A" en "A Rush Of Blood To The Head".
Heb ik nu een collectors item te pakken?

Dat ligt aan de hoeveelheid misprints die op de markt terecht zijn gekomen. Hoe minder, hoe zeldzamer, hoeveel meer waard. Houd discogs eens in de gaten. Kun je de waarde checken.

Hoewel ik het tweede album net een tikkeltje beter vind, is dit ook een goed album. Het opent met Don't Panic, wat een prachtig nummer is dat zeg! Die lijn zet zich door tot en met Trouble, waarna het album ietsjes inzakt, maar zeker nog genietbaar is.

Dit is zo'n album waar ik telkens van denk: waarom heb ik deze niet allang verlaagd naar drieëneenhalve ster? Totdat ik hem weer opzet, dan denk ik: misschien moet ik hem wel verhogen naar viereneenhalf. Blijft toch wel een erg genietbaar plaatje.

Haha herkenbaar. Ik vind het later werk zeker niet allemaal zo verkeerd, zelfs het hele recente werk, maar je zou er wel bijna door vergeten hoe goed ze hier waren.