ZZ Top - Tres Hombres (1973)

ik denk dat veel zz top albums qua kwaliteit niet veel van elkaar verschillen, maar deze is wel uitzonderlijk goed. alleen hot, blue.. is saai. maar la grange is gewoon één van de lekkerste nummers ooit opgenomen. aangezien het vrienden waren van elvis is het jammer dat the king niet een nummertje van de heren heeft opgenomen, bij voorkeur la grange.

ZZ Top levert authentieke broeierige, zompige Texas blues met een flinke dosis rock. "Tres Hombres" is wat mij betreft het hoogtepunt in hun oeuvre. Een perfecte synergie tussen de twee belangrijkste muziekstromingen uit het zuiden van de Verenigde Staten: blues en Southern Rock. De eerste twee tracks zijn een mooie twee-eenheid. "Waitin' for the Bus" en "Jesus Just Left Chicago" lopen mooi in elkaar over. Misschien verliet Jesus Chicago wel met de bus? Het daaropvolgende "Beer Drinkers & Hell Raisers" is een stuwende bluesrocker waarop de gitaar van Billy Gibbons al wat rauwer en vuiger begint te klinken. Overigens is het gitaarspel van Gibbons op "Tres Hombres" om je vingers bij af te likken. Stuwende riffs en heerlijke felle licks en solo's. Toch klinkt zijn spel heel bluesy en warm. Zijn spel heeft een bepaalde groove en ritmiek die je niet meer los laat. Daarnaast laat Gibbons uiterst smaakvol slide gitaarspel horen op "Precious and Grace". Samen met de pompende en best funky klinkende bas van Dusty Hill en het solide drumwerk van Frank Beard (what's in a name) wordt de drie-eenheid die ZZ Top en "Tres Hombres" heet neergezet. "La Grange" is een klassieker en heeft een geweldige riff en de solo's zijn zo smaakvol en smerig tegelijk. Eigenlijk zijn alle nummers een schot in de roos. Elke song heeft een eigen sfeer, maar past toch goed in het geheel van "Tres Hombres". Kortom: hoogtepunt uit de jaren 70 en een hoogtepunt in mijn muziekcollectie. Tijdloos!

Idd ronald5150 n geweldige plaat.
Kan je the first album en rio grande mud dan zeker aanraden.
Vooral the first album die is van ongekende schoonheid ha.
Dat is mijn favo zz-top album(the first album) heerlijke dampende southern/blues rock.

Maar ook deze is prachtig!

Sinds vandaag staat ie orgineel te blinken in mijn cd-rek

Sinds 4 december zeker?

3 December dus late reactie...

Dan heb je jouw bericht een dag ehm 1.27 minuten te laat geplaatst eigenlijk.

Maare prachtige aanvulling voor in het cd rek, dat staat als een paal boven water.

Het is de versie met de bonus-tracks ook en verdorie daar straalt toch wel even een lekker live-sfeer vanaf. La Grange

Dit blijft het beste album!

van wat?

Van nikkelen nelis wel ja!

Zonder twijfel hun beste!

Het album met La Grange en derhalve mijn favoriete ZZ Top album. De eersten ontlopen elkaar niet veel.

Als jonge rocker waren de rockpalast nachten elk jaar weer een feest. Bewapend met zakken chips, bier en dure kasjmir hasj doken mijn vrienden en ik deze nachten in. Om bijna ieder jaar weer een onbekende te gekke band stoned en dronken live, in front of your naked steaming eyes op TV te mogen aanschouwen ha. In 1979 was het de J Geils band die onze R&R breintjes deden groeien ha. Met Peter Wolf als heerlijke preformer. In 1980 was het ZZ TOP die onze nacht tot een groot feest maakte.

Deze plaat is wat mij betreft DE ZZ TOP plaat. De ene klassieker volgt de andere op. Met af en toe een kleine misser moet ik toegeven. Maar tjee Waiting for the Bus, Jesus just Left Chicago en Beer Drinkers & Hell Raisers dat zijn wel effe binnenkomers. Dat is gemene,smerige en vettige blanke blues of niet soms! De volgende drie nummers zijn zeker niet slecht. Maar behoren ook weer niet tot het klassiek werk van Top. Precious And Grace pakt de echte draad weer op. Met weer een vlammende Billy. Die Billy mag dan wel geen echte super stem hebben. Maar de man weet wel La Grance vocaal zodanig in te vullen dat het daardoor alleen al een klassieker is. En dan komt zijn trek en shuffle gitaar werk nog niet eens ter sprake ha. Ga daar maar eens die voetjes en koppie bij stil houden. Bet your ass you can do that ha. HELRASISER AHAAA AHAAA AHAAA AHAAAA. Verdimme wat een nummer zeg.
Shiek mag dan niet echt bekend zijn maar kan mij zeker bekoren. Wederom komt Gibbons op te proppen met heerlijk cool stotterend gitaar werk. En ook zijn coole zang doet het nummer goed!
Have you heard doet mij niet echt veel helaas. Best wel een pokke nummer.

Wat ik wel een vreselijk nadeel vind zijn de fade-outs. Je hoort gewoon dat de band niet eens klaar is met het nummer. Desondanks word er gewoon een fade-out ingezet. Best wel pokke wat mij betreft.

Dit album stond in mijn 1000 Albums die je moet luisteren of zo boek. Aangezien ik van ZZ Top eigenlijk alleen maar Eliminator kende, was ik wel benieuwd naar Tres Hombres, ook omdat ik hoopte dat de muziek wat ruwer zou zijn dan op Eliminator.
Wat minder gelikt was het inderdaad, maar ik heb me toch niet echt vermaakt met Tres Hombres. De eerste twee nummers waren wel de moeite waard, La Grange vond ik erg goed, en Shiek ook wel, maar veel andere nummers lieten me tamelijk koud. De muziek was veel minder ruw en spannend als ik me had voorgesteld. Vaak vond ik het wat te monotoon, maar mijn grootste probleem met het album was eigenlijk dat er zo weinig bleef hangen. Als ik het album helemaal had geluisterd, was ik eigenlijk al vergeten wat ik had gehoord, op een enkel zinnetje ‘Jesus just left Chicago’ na.

Ik geloof niet dat Tres Hombres iets voor mij is. Ik heb het behoorlijjk intensief geprobeerd de laatste weken, en daar laat ik het maar bij denk ik. Nog net een voldoende, omdat er een paar nummers uit de grijze massa staken, en omdat ik het overall ook weer niet slecht vind.

3.0*

Ik ben eigenlijk ook een beetje klaar me die lawaaiige en scheurende bluesrock.
Het dendert maar voort, zonder dat er echt een houvast is.

Er is een gigantische markt voor muziek die nét wat rommeliger en smeriger is. Maar ik merk dat ik me er steeds meer aan ga ergeren.
Desondanks blijft deze plaat binnen het genre een erg goede plaat. Dus echt laag zal ik deze plaat niet waarderen op deze site.

Je wordt oud Ozric.

Ik word gitaren een beetje zat. En yes.... ik word oud...

Gitaren een beetje zat?

Was dit nu dan, want wat is goede muziek zonder giteren nu waard dan?

Je serveert het hele genre (southern) bluesrock nu een beetje af dan, want ik zie dat je vele zz top platen een punt minder hebt gegeven.

ZZtop vooral. Maar ook Stevie Ray Vaughan en aanverwanten. Southern Rock heeft een bepaalde groove die ik wel lekker vind. Skynyrd, Allmans, Gov't Mule. Maar ook daar zullen punten sneuvelen.

En tja, gitaren. Gitaren zijn soms zo intens aanwezig. Dat is soms gewoon een beetje té veel.
Dat ik er op terug kom, betekent niet dat ik het niet op waarde kan schatten.

Ik kan gewoon niet in mijn eigen stemmenlijst, bluesrock etc. zo hoog hebben staan.

Is het niet zo dat je af en toe gwn een beetje uitgeluisterd ben op een genre of groep om na een halfjaar of zelfs langer er opnieuw harstochtelijk van te houden. Bij mij al veel gebeurd bij verschillende bands...

Ja, dat is het ook. Maar dan is het toch nog steeds niet erg om je stem aan te passen?

Uiteraard niet. Heb zelf ook al veel stemmen aangepast naargelang mijn muziekvoorkeur van dat moment

Het is eigenlijk ook bedoelt voor in de kroeg, niet voor de huiskamer ...... Maar als jonge oudere snap ik psies waar je het over hebt hoor. Ik speel al jaaaaren met veel plezier in blues-rock bands maar thuis draai ik bijna nooit meer van die herrie

Wat trouwens niet betekend dat ik het niet meer goed vind. Als er in de kroeg blues-rock voorbij komt .......... nou ja, Beer Drinkers And Hell Raisers zegt alles al toch ? Het eerste gaat nog prima maar het tweede laten we graag aan de jongere generaties over

Begrijp me niet verkeerd. Ik zit zelf in een bluesband, en vind het lekker om te keer te gaan op het podium.

Ook al ben ik drummer, ik kan zelf ook lekker op de gitaar scheuren. Ik heb zelfs een custom-made Washboard-guitar.

Maar met de koptelefoon op luister ik liever naar geprogrammeerde synth/pop/house/trance/aor.

Ik ben meer van de bas en de stemband ....... ziet hier: Smokin' Dynamite maar daar ga je dus niet naar luisteren begrijp ik ?

Zeker een lekkere plaat.

Ik heb de rerelease op vinyl aangeschaft, en er zit een puik geluid in.

Toch vind ik de voorganger spannender dan deze plaat. Dat maakt dit zeker geen slecht album.

Waarschijnlijk wel een van de grondleggers van de Stoner Rock.
Waitin' for the Bus klinkt als een Josh Homme project, terwijl in Jesus Just Left Chicago de blues doorklinkt.
Want zelfs de Stoner Rock moet ergens hun roots vandaan halen; en zoals bij veel muziek ligt deze in de blues.
Shiek vind ik wel wat van Cocaine van Eric Clapton weg hebben; zang en gitaar, maar dan meer groovend.
De bijna hit La Grange is ook regelrechte blues, waarbij de kracht ligt in het AC/DC achtige gitaarspel, en niet in de zang, welke tegen het flauwe aan zit.
Bij Master Of Sparks neigt de zang naar Dave Wyndorf van Monster Magnet.
Je hoort uiteraard wel al de oorsprong van hun hits van het album Eliminator terug; maar daar werd de sound meer opgepoetst, dit is de oude Mustang die ergens bij een niet te vertrouwen autodealer wordt gekocht, maar waarvan de motor met flink wat olie en benzine wel op gang komt.
Eliminator is de opgeknapte versie, met blinkend chroom, klaar voor de verkoop.
Tres Hombres klinkt heel soms als een jaren 70 product, terwijl juist veel vaker het geluid uit de jaren 90 terug komt, terwijl Eliminator heel duidelijk een product uit de jaren 80 is, veel minder tijdloos, maar zeker net zo vet.